ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 317
ไวแอตต์เป็นผู้ชายภายใต้การเลี้ยงดูของเธอ เขาถูกธีอาทรมานอย่างไร้ความปรานีในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาจนกระทั่งเขาหมดเรี่ยวแรง เขาไม่กล้าแม้แต่จะขึ้นเสียงต่อหน้าเธอ ตอนนี้เขาจะทำรอยนิ้วมือบนใบหน้าเธอได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตามหากเขาไม่ตบสั่งสอนเธอ ไทสันจะจัดการสั่งสอนเธอจนแหลกลาญแน่นอน
“พละกำลังของนายต้องเป็นที่พึงพอใจของอีวอนน์ ถ้าเธอไม่พอใจเราก็ไม่ยอมรับการตบนั่น นายจะต้องจำไว้เมื่อนายสั่งสอนเธอ” ฮาร์วีย์เตือนไวแอตต์
ไวแอตต์ตัวสั่นขณะลุกขึ้นยืน เขามองไปที่ฮาร์วีย์แล้วหันไปหาธีอา เขายกมือขึ้นค้างเติ่งกลางอากาศ เขาทนไม่ได้ที่จะต้องตบเธอ
ธีอาหลับตาและตะโกนว่า “ไวแอตต์ ถ้าคุณกล้าปล่อยให้ฉันโดนทำร้ายเป็นครั้งที่สอง ฉันจะไม่สนใจคุณอีกต่อไป!”
ไวแอตต์กัดฟันกรอด เขาเป็นคนในการดูแลของเธอมานาน เขาต้องอดทนก้มหน้าก้มตาปรนนิบัติให้กับหญิงแก่คนนี้ เขาเสียศักดิ์ศรีไปนานแล้ว แต่ไฟในใจเขาถูกจุดขึ้นมาให้ลุกโชนตลอดสองวันที่ผ่านมา
เขากัดฟันและตบเธอ
เพียะ!
ไวแอตต์ตบธีอาอย่างแรงจนหน้าเธอก่อนจะล้มลงกับพื้น
เขาค่อนข้างพอใจกับแรงตบนั้น มันเป็นอะไรที่ไม่สามารถพรรณนาได้!
เมื่อไวแอตต์เห็นธีอาลุกขึ้นเขาก็ตบเธออีกครั้ง
ทำให้ธีอาหัวหมุนติ้ว ๆ แก้มของเธอรู้สึกแสบร้อนด้วยความเจ็บปวดและใบหน้าของเธอกำลังปูดบวม
“ไม่เลว ตบเธอต่อไป อย่าหยุดจนกว่าฉันจะบอกให้หยุด” ฮาร์วีย์พูดชมเชยเบา ๆ
ไวแอตต์ไม่กล้าพูดอะไร เขาทำได้เพียงต่อสู้กับความกลัวและตบธีอาต่อไป
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
แรงตบหลายสิบครั้งที่ธีอาได้รับทำให้เครื่องสำอางบนใบหน้าของเธอยับเยิน ใบหน้าของเธอบวมมากจนดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป
อีวอนน์ที่เฝ้ามองดูจากด้านหลังไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอกลัวว่าเขาจะตบเธอจนตาย เธอเลิกคิ้วและพูดว่า “ท่านประธาน แค่นั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ”
ฮาร์วีย์พยักหน้าและมองไปที่ไทสัน
“ได้ยินไหม? พอแล้ว” ไทสันเตะไวแอตต์จากด้านหลังทำให้เขาล้มลงกับพื้น
ไวแอตต์ยังคงเงียบ แต่ยิ้มด้วยความโล่งใจ
เมื่อฮาร์วีย์เห็นแบบนั้นเขาก็ชม “ไม่เลว ฉันค่อนข้างพอใจ ตอนนี้พวกนายทั้งสองต้องคลานออกจากออฟฟิศนี้ แล้วฉันจะปล่อยเรื่องนี้ไป”
ธีอาจับใบหน้าที่ปูดบวมของเธออย่างโกรธแค้น เขายังต้องการให้เธอคลานออกไปอีกงั้นเหรอ? ด้วยสถานะของเธอทำแบบนั้นได้อย่างไร?
ก่อนที่เธอจะพูดอะไรไวแอตต์คลานไปข้างหน้าและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ที่รัก ท่านประธานบริษัทเป็นคนใจกว้าง เราควรคลานออกไป…”
ไวแอตต์กลัวว่าจะถูกไทสันทุบตีอีกครั้ง ดังนั้นเขายอมทำทุกวิธีการที่ทำให้ได้ออกจากที่แห่งนี้
หัวใจของธีอาอบอุ่นขึ้น แต่เธอก็หน้าซีดเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์ยังคงมีไหวพริบที่ดีในฐานะผู้รับช่วง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ต่อ
ภาพของเขาเมื่อสามปีก่อนถูกแทนที่ด้วยภาพใหม่ที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ธีอาคุกเข่าลงช้า ๆ อย่างสับสน
ใบหน้าของเธอแดงด้วยความอับอายในขณะที่เธอค่อย ๆ คลานไปที่ประตู ไวแอตต์คลานตามเธอจากด้านหลังด้วยใบหน้าที่ฟกช้ำ
เมื่อทั้งคู่คลานไปที่ประตูฮาร์วีย์ก็โทรออกทันที “ช่วยบอกต่อข้อความให้ฉันหน่อยได้ไหม? บอกคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ว่าถ้าใครจากตระกูลยอร์กกล้าที่จะก้าวเข้าไปในนิอัมมี่อีกแม้แต่ครึ่งก้าว ฉันจะหักขามันซะ และถ้าฉันได้ยินเรื่องซุบซิบเกี่ยวกับตัวฉัน ฉันจะจัดการเด็กในการดูแลของเธอให้หนักเลยทีเดียว”
ประตูห้องทำงานของซีอีโอปิดดังปัง
ธีอาตัวสั่นขณะที่เธอพยายามที่จะยืนขึ้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเธอออกจากอาคารเธอรีบกระโดดจ้ำอ้าวไปที่เบนท์ลีย์ของเธอเหมือนกระต่าย
เธอถอนหายใจเมื่อเข้ามานั่งในรถจากนั้นก็หันไปตบตีไวแอตต์ “ไอ้ขยะ! ทำไมฉันถึงเก็บขยะแบบเธอมาเลี้ยง! เธอจะคลานออกมาเพียงเพราะไอ้สารเลวนั้นสั่งให้ทำงั้นเหรอ?”
“คุณป้าธีอา ถ้าเราไม่คลานออกมา เขาจะไม่ปล่อยเราแน่นอน” ไวแอตต์กำลังจะหลั่งน้ำตา เขารู้สึกผิดเมื่อเห็นธีอาเดือดดาล
เธอเข้าใจเรื่องนั้นดี แต่เธอรับไม่ได้ที่ต้องคลานออกจากถิ่นของฮาร์วีย์นั่นเพราะความหยิ่งผยองของเธอ แล้วยังคนในการดูแลของเธอต้องมาทำให้ใบหน้าของเธอเสียโฉมอีก
เธอตบตีไวแอตต์อีกสองสามครั้งและพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ จากนี้ไปเธอจะต้องอยู่ที่บ้านอย่างเชื่อฟัง ถ้าเธอกล้าทำให้ฉันอับอายอีก ฉันจะหักขาเธอทั้งสองข้าง!”
***
ในขณะเดียวกันฮาร์วีย์ได้พาอีวอนน์และเวนดี้ไปที่โรงพยาบาลนิอัมมี่
เอลล่ารู้สึกสงสัยเมื่อเธอเห็นผู้หญิงสองคนอยู่เคียงข้างเขา
เกิดอะไรขึ้นกับฮาร์วีย์? เขามีผู้หญิงสวย ๆ มากมายอยู่รอบตัวเขาและทุกคนถูกทำร้ายหมด? เกิดอะไรขึ้น?
