ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 362
“คุณต้องการให้ผมขอร้องนายใหญ่ไนส์เวลล์ช่วยตระกูลซิมเมอร์ใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ตามตรง ๆ
แมนดี้ไม่ได้พูดอะไรสักคำ และเธอก็ไม่ตอบสนองใด ๆ
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเขาเดาถูก ถ้าไม่อย่างนั้นอย่างน้อยเธอก็ต้องส่ายหัวปฎิเสธ
“คุณต้องพยักหน้าแล้วผมจะช่วยคุณ แต่ไม่ว่าไนส์เวลล์จะให้ความสนใจซิมเมอร์หรือไม่นั้น มันเหนือการควบคุมของผม” ฮาร์วีย์พูด
แมนดี้ลังเลแล้วพยักหน้า
ฮาร์วีย์ไม่ตำหนิอะไร หรือรู้สึกกังวลใด ๆ แต่เขากลับเปลี่ยนเรื่องคุย
“คุณคิดว่ามันเป็นความผิดของผมหรือเปล่าที่ทำให้แซ็คต้องคุกเข่าลง?”
แมนดี้ทานโจ๊กในถ้วยเพียงไม่กี่คำ จากนั้นลุกขึ้นยืนและเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหัวเราะ
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน
***
ภายในวิลล่าข้างทะเลสาบพร้อมทิวทัศน์ระดับห้าดาว
โรซาลีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาถอนหายใจ
เธอกำลังจะกลับเมืองหลวงของมณฑลในวันพรุ่งนี้ เธออยากเจอกับฮาร์วีย์ก่อน แต่ก็ไม่สามารถหาข้ออ้างที่เหมาะสมเพื่อเจอเขา
เธอเป็นหญิงสาวที่เก่งกาจของตระกูลไนส์เวลล์ เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง?
เชนเดินเข้าไปหาเธอหลังจากได้ยินเสียงถอนหายใจของเธอตลอดเวลา
“เป็นอะไรไป? ไม่มั่นใจหรือไง? หลานอยากให้ปู่บอกให้ไหม?”
โรซาลีถอนหายใจอีกครั้ง
“คุณปู่ก็รู้ว่าสิ่งที่คุณปู่ก็อยากจะให้เป็นมันไม่มีทางเป็นไปได้”
“ถ้าเขาอยากมาส่งหนู เขาก็ต้องโทรมาด้วยตัวเอง!”
“ถ้าไม่ คนที่หนูอยากเจอกับคนที่หนูขอให้มาเจอก็คงเป็นคนละคน”
โรซาลีรวบรวมคำพูดของเธอพูดออกมาราวกับว่าเธออ่านจากหนังสือ แต่เชนเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร
เชนยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ
“ช่างมันเถอะ เราควรเริ่มเก็บกระเป๋าแล้วไปกันเลย”
“ได้ค่ะ”
โรซาลีพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก ถ้าฮาร์วีย์ไม่มาเขาอาจจะต้องเสียใจในภายหลังและเธอก็พยายามหยุดการติดต่อเขาด้วยเช่นกัน
ทันทีที่โรซาลีตัดสินใจแล้วพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอตัวแข็งค้างชั่วขณะ แล้วก็กลับมามีสติอย่างรวดเร็ว
ฮาร์วีย์โทรมา
“คุณปู่ เขา…เขาโทรมาด้วยตัวเขาเอง”
เธอไม่เก็บอาการใด ๆ อีกแล้ว เธอดีใจราวกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กินไอศกรีม
เชนยิ้มหลังจากเห็นอาการของโรซาลี แต่ภายในก็รู้สึกกังวล
เขาอยากให้ฮาร์วีย์เป็นเขยของไนส์เวลล์
แต่หากโรซาลีมีความรักให้กับฮาร์วีย์อย่างมากขนาดนี้ มันคงไม่มีประโยชน์ต่อตระกูล ไม่ว่าฮาร์วีย์จะแต่งงานกับเธอหรือไม่ก็ตาม
ถ้าเขาเป็นลูกเขยของตระกูล อำนาจของโรซาลีจะถูกช่วงชิงไปเธอและทุกคนในตระกูลก็จะต้องรับใช้เขา
แต่โรซาลีไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย แต่กลับร่าเริงและมีชีวิตชีวาเหมือนเด็ก ๆ
เชนไม่พูดในสิ่งที่เขาคิด
“รับสายสิ! ถ้าเขาวางสายล่ะ จะทำยังไง!”
“ไม่นะ โรซาลี ใจเย็น ๆ ข่มใจตัวเองไว้!”
ความกังวลของโรซาลีลดลงทันที เธอรับสายหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ และรอจนกว่าน้ำเสียงของเธอจะเป็นปกติ
“มิสเตอร์ยอร์ก มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ?” โรซาลีถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่าพวกเขาพบกันครั้งแรก น้ำเสียงของเธอเยือกเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
ฮาร์วีย์รู้สึกงุนงงจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาหัวเราะเบา ๆ
“มิสไนส์เวลล์ ผมจำได้ว่าคุณจะเดินทางออกจากนิอัมมี่ในวันพรุ่งนี้ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณว่างไหม? ผมอยากชวนคุณออกมาดื่มชาด้วยกัน”
