ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 435
แซ็คอยากจะอาละวาด แต่เขาก็พยายามอดกลั้นไว้และพูดว่า “การมาขอโทษของผมในครั้งนี้ไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป มันจะต้องทำให้ท่านประธานมีความสุขมากอย่างแน่นอน ช่วยแจ้งเขาหน่อยจะได้ไหมครับ”
“ไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป? ไม่เหมือนยังไง?” หญิงสาวที่แผนกต้อนรับขมวดคิ้ว
เธอมองแซ็คอย่างพิจารณาแล้วนึกขึ้นได้
“ตอนนี้ฉันนึกออกได้แล้ว ฉันได้ยินมาว่ารองประธานของตระกูลซิมเมอร์ที่เคยคุกเข่าต่อหน้าผู้คนในงานนิทรรศการวัตถุโบราณ นั่นคือคุณใช่ไหม?”
“ถ้าคุณจะคุกเข่าเพื่อขอโทษท่านประธานล่ะก็ ฉันจะพยายามติดต่อท่าน”
สีหน้าของแซ็คมืดหมองลงทันที
‘บ้าไปแล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์ค! ทั้งหมดเป็นความผิดของแก!’
‘ชื่อเสียงของฉันป่นปี้ ข่าวมันกระจายไปทั่วนิอัมมี่!’
‘ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ตระกูลของฉันกำลังจะไปย้ายไปอยู่ที่บัควู้ด คงไม่มีใครรู้เรื่องน่านี้’
‘เมื่อไหร่ที่ซิมเมอร์ได้เป็นตระกูลชั้นสองในบัควู้ด ฉันจะกลับมาที่นิอัมมี่อีกครั้ง และจะจัดการแก!’
และแม้แต่ผู้หญิงคนนี้ที่เยาะเย้ยเขา ฉันจะกลับมาแก้แค้นแน่ แต่จุดประสงค์ที่มาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อขอโทษอย่างเจียมตัว เขาจึงทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมา
“ใช่! ฉันมาที่นี่เพื่อทำอย่างนั้น…”
“ทำอะไร?”
“คุกเข่าขอโทษ…”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับมองเขาด้วยความรังเกียจ แต่เธอก็รักษาคำพูดของเธอ เธอโทรติดต่อไปที่ออฟฟิศของอีวอนน์
อีวอนน์รีบออกจากออฟฟิศของท่านประธานเพื่อมารับสาย จากนั้นก็เดินกลับมาที่ออฟฟิศของท่านประธานอีกครั้งด้วยใบหน้าสับสน
“ท่านประธานคะ แผนกต้อนรับบอกว่าแซ็คจากตระกูลซิมเมอร์มาที่นี่เพื่อคุกเข่าขอโทษ…”
“เขามาจริง ๆ เหรอ?”
ฮาร์วีย์ยิ้มบาง ๆ
‘ใครจะคิดว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะยอมได้ขนาดนี้?’
‘เขาจะยอมให้หลานชายสุดแสนจะล้ำค่าของเขามาทำให้ตัวเองอับอายเพราะเพื่อเห็นแก่ตระกูลของเขา’’
ฮาร์วีย์เดาได้เลยว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์คงสั่งให้แซ็คมากล่าวขอโทษอย่างถ่อมตน
ถ้าเขาทำได้สำเร็จ แซ็คคงจะได้รับความเชื่อมั่นจากทุกคน
มันจะทำให้เขาได้เป็นประธานคนต่อไปของตระกูลได้อย่างชอบธรรม
ฮาร์วีย์จะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปง่าย ๆ
เขาหัวเราะ
“ให้เขาคุกเข่าที่ห้องโถงใหญ่!”
“รับทราบค่ะ!”
***
ที่แผนกต้อนรับ ผู้หญิงคนนั้นวางสาย และยิ้มออกมาขณะมองไปที่แซ็ค
“มิสซาเวียร์ต้องการให้คุณคุกเข่าที่ห้องโถงใหญ่…”
แซ็ครู้สึกงุนงง แต่เขาก็ยอมคุกเข่าลงที่ห้องโถงใหญ่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เสียงเข่ากระทบพื้นดังชัดเจน สิ่งนี้จะทำให้เขาได้รับการยอมรับมากขึ้น
ตุบ
สายตาของทุกคนเพ่งมองไปที่เขาในทันที
“นั่น แซ็ค จากตระกูลซิมเมอร์ไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นรองประธานของซิมเมอร์!”
“รองประธานที่เคยสง่างามมาทำอะไรตรงนี้ คุกเข่างั้นเหรอ?”
“ฉันได้ยินมาว่าเขาทำเรื่องแย่ ๆ มากกว่าทีเคยทำเรื่องดี ๆ เสียอีก ทำให้แมนดี้ต้องตามแก้ปัญหาเสมอ เขาคงสร้างปัญหาใหญ่อีกแน่ ๆ ”
“ผู้อาวุโสซิมเมอร์คงจะตาบอดที่ไม่สนใจแมนดี้ แต่กลับสนใจคนแบบนี้…”
“ฉันได้ยินมาว่าแซ็คไม่มีความสามารถอะไรเลย ก็คงทำได้แค่นั่งคุกเข่าต่อหน้าผู้คนโดยไม่มีเหตุผลแบบี้…”
“เขาต้องได้ตำแหน่งมาด้วยการกระทำแบบนี้แน่เลยใช่ไหม?”
“ฮ่า ๆ…”
เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วห้องโถง
หูของแซ็คกลายเป็นสีแดง เขาเอียงศีรษะมองขณะทำตัวให้ดูน่าสงสาร
เขาคงไม่กล้าที่จะแสดงความไม่พอใจที่นี่ได้
แต่ในใจของเขา เขาอยากทำให้ฮาร์วีย์ตายไปหลาย ๆ ครั้ง
“รอก่อนเถอะฮาร์วีย์!”
“รอก่อน!”
“ความอับอายที่ฉันทนอยู่ตอนนี้ ฉันจะให้แกชดใช้เป็นร้อยเท่า! พันเท่า!”
“ฉันจะมีวันนั้นให้ได้!”
“เมื่อวันนั้นมาถึง ฉันอยากให้แกคุกเข่าต่อหน้าฉัน!”
“ฉันจะให้แกเลียรองเท้าของฉันจนกว่ามันจะสะอาด…”
แซ็คพึมพำสาปแช่งไม่หยุดหย่อน
ดูเหมือนเขาจะดีขึ้นเมื่อคิดแบบนั้น…
***
ยามค่ำคืนที่ ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ได้เรียกทุกคนเพื่อประชุม
คนกว่าร้อยคนในตระกูลซิมเมอร์รวมตัวกันที่นี่
“คุณปู่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ทำเกินไปแล้ว!”
แซ็คคุกเข่าจนแข้งขาอ่อนแรง เขาไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้ด้วยซ้ำ
“ผมแสดงความจริงใจให้พวกเขา พวกเขากลับให้ผมคุกเข่าที่ห้องโถงใหญ่!”
“พวกตระกูลยอร์กดูถูกพวกเรา!”
