ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 485

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 485

แมนดี้เข้าออกร้านค้าหลายร้อยแห่ง เธอลองสื้อผ้าที่เธอชอบ แต่เมื่อเห็นป้ายราคาเธอกลับซื้อไม่ลง

นั่นเพราะโอลเด้น เทรดขายเฉพาะสินค้าแบรนด์หรู ที่นี่จะไม่มีอะไรที่ราคาถูกเลย

แต่สำหรับเธอ การได้ลองเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกดีแล้ว

ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ที่คอยเดินตามเธอคอยจดจำเสื้อผ้าที่แมนดี้ลองสวม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

แมนดี้รู้สึกพอแล้วที่ได้ลองเสื้อผ้ามาเรื่อย ๆ จนถึงร้านสุดท้าย

เธอรีบวิ่งไปหาฮาร์วีย์และยิ้มให้อย่างมีความสุข

“กลับบ้านกันเถอะ หลังจากลองเสื้อผ้าที่ร้านนี้เสร็จ”

“ตามใจคุณเลยครับ”

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่คิดจะปฏิเสธเธอ

พวกเขากำลังจะเดินเข้าไปในร้านในจังหวะที่มีชายหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วย

ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างที่มีเสน่ห์ แต่งหน้าจัดจ้าน จนแทบไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

ชายคนนั้นสวมเสื้อยืดและรองเท้าแตะพร้อมพวงกุญแจห้อยอยู่ที่เอว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยของบัควู้ด

ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปในร้านและขอให้ผู้ช่วยร้านจัดเสื้อผ้าที่เธอชอบโดยไม่ได้ดูป้ายราคาด้วยซ้ำ

นั่นทำให้ผู้ช่วยร้านยิ้มอย่างสงวนท่าทีขณะคอยรับใช้ผู้หญิงคนนั้นด้วยความสุภาพเป็นพิเศษ

หญิงสาวที่มีเสน่ห์เดินไปหาแมนดี้ และมองเพื่อดูเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่และพูดว่า “ฉันจะเอาชุดนี้ด้วย!”

ผู้ช่วยร้านค้าโค้งคำนับ แมนดี้ลองชุดนี้อยู่มาบ้างแล้ว และฮาร์วีย์ก็ดูไม่เหมือนคนมีเงิน นั่นทำให้พวกเขาไม่ให้สนใจแมนดี้มากนัก

“คุณผู้หญิงคะ รบกวนถอดชุดที่คุณลองอยู่คืนหน่อยนะคะ คุณผู้หญิงคนนี้ต้องการจะซื้อ!”

แม้ว่าผู้ช่วยร้านจะสุภาพกับเธอ แต่น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าคำขอของเธอกลับแฝงอะไรไว้อย่างไม่ต้องสงสัย

แมนดี้ขมวดคิ้วมุ่นขณะที่ยังยืนอยู่หน้ากระจก

เธอชอบชุดที่เธอลองสวมอยู่ เธอแอบดูป้ายราคาแล้ว มันเป็นราคาที่ไม่แพงมาก ในตอนนั้นเธอลังเลเล็กน้อยว่าจะซื้อชุดนี้ไหม

และตอนนี้ผู้ช่วยร้านก็ขอให้เธอถอดชุดนี้ออก

แมนดี้ดูสถานการณ์ตรงหน้าและพูดว่า “ฉันชอบชุดที่ฉันกำลังลองอยู่ตอนนี้ คุณช่วยเอาจัดชุดอื่นในร้านให้ผู้หญิงคนนั้นแทนได้ไหม?”

ผู้ช่วยร้านยิ้มและพูดว่า “ต้องขออภัยด้วยนะคะ มีชุดไซส์นี้เหลือเพียงชุดเดียว รบกวนถอดมันออกด้วยค่ะ”

แมนดี้รู้สึกหงุดหงิด

“ฉันไม่ได้บอกหรือไงว่าฉันต้องการชุดนี้ และฉันกำลังจะซื้อชุดนี้”

ก่อนที่ผู้ช่วยร้านจะพูดได้อีกครั้ง หญิงสาวผู้มีเสน่ห์คนนั้นก็ยิ้มขณะเพ่งมองดูแมนดี้และพูดอย่างดูถูกว่า “เวลาฉันจะซื้อเสื้อผ้า ฉันไม่เคยลองเลยสักครั้ง มีแต่คนจน ๆ อย่างคุณเท่านั้นที่ลองนั่น ลองนี่ คุณลองหลายชุดมานานมากแล้ว แต่เพิ่งคิดจะซื้อตัวนี้ คุณไม่ละอายใจบ้างหรือ?”

“ถ้าฉันไม่ลองใส่ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่ามันเหมาะกับฉัน?” แมนดี้ปฏิเสธเสียงแข็ง

“แล้วถ้ามันไม่เข้ากับเธอล่ะ”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะ

“ถ้าไม่ใช่ก็แค่โยนมันทิ้งไป เป็นผู้หญิง คุณต้องเลือกชุดที่คุณชอบตั้งแต่แรกเห็น แต่ดูจากสารรูปของคุณแล้ว คุณคงไม่มีเงินพอที่จะซื้อมันได้แม้ว่าคุณจะชอบมันมากก็ตาม!”

“เอาล่ะ พูดมากพอแล้ว”

“ถามผู้ช่วยร้านสิว่า เขาจะขายเสื้อผ้าให้ฉันหรือคุณ?”

ผู้ช่วยร้านค้ากำลังตกที่นั่งลำบาก แมนดี้บอกว่าเธอต้องการจะซื้อชุดนี้

แต่ในขณะเดียวกัน หญิงสาวอีกคนก็พูดต่อไปว่า “ถ้าฉันไม่ได้ชุดนี้ ฉันจะไม่ซื้อส่วนที่เหลือ”

ผู้ช่วยร้านไม่ลังเลอีกต่อไป ก็กระแอมในลำคอ

“คุณผู้หญิง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ เนื่องจากเธอบอกว่าต้องการชุดนี้ก่อน ฉันจึงต้องขอให้คุณถอดออก และโปรดระวังอย่าให้ชุดนี้เสียหาย…”