ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 486
แมนดี้พูดพลางขมวดคิ้ว “คุณอย่าเป็นคนประจบสอพลอขนาดนี้ได้ไหม? เธอเป็นลูกค้า ฉันก็เป็นลูกค้าด้วยไม่ใช่หรือไง?”
แมนดี้ชอบชุดที่เธอสวมอยู่ เธอรู้สึกอับอายมากหลังจากได้ยินพนักงานสั่งให้เธอถอด
ผู้ช่วยร้านตรงหน้าเธอยิ้มเยาะและหัวเราะออกมา
“คุณผู้หญิง คุณควรรู้ว่าลูกค้าก็มีเกรดต่างกัน คุณสามารถเทียบกับผู้หญิงที่ซื้อของจำนวนมากที่นี่แบบนี้ได้ไหม?”
“บางทีของที่ผู้หญิงท่านนี้ซื้อในครั้งเดียวอาจมากกว่าของที่คุณจะได้รับในชีวิต!”
หญิงสาวผู้มีเสน่ห์ส่งรอยยิ้มที่ดูเหนือกว่าหลังจากได้สิ่งที่พนักงานพูด
“คนบางคนก็ต้องรู้ที่ของตัวเอง และไม่ทำตัวให้ตัวเองอับอายไปมากกว่านี้…”
“ประเมินตัวเองซะก่อนว่าคุณสามารถเทียบกับฉันได้ไหม!”
ในตอนนั้นเองผู้ชายที่มีพวงกุญแจห้อยอยู่ที่เอวเดินเข้ามาหาผู้หญิง
“ทำไมคุณต้องไปเสวนากับพวกจน ๆ แบบนี้ด้วย?”
“ในเวลาแบบนี้ เงินบันดาลทุกสิ่งอยู่แล้ว!”
“คนพวกนี้ดูไม่เหมือนคนมีเงินด้วยซ้ำ ถ้าคุณอยากทำตัวเหมือนพระเจ้า งั้นก็โชว์เงินสดที่มีออกมาสิ!”
แมนดี้แสดงความไม่พอใจต่อชายหญิงคู่นั้น
ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเมียเก็บของผู้ชายที่ดูรวย ๆ คนนั้น แต่เธอทำตัวก็หยิ่งยโสมาก
แมนดี้อยากจะพูดความในใจกับพวกเขา
แต่หลังจากเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอในตอนนี้ เสื้อผ้าแบรนด์หรูชิ้นเดียวก็คงไม่สามารถซื้อมันได้
ถ้าเธอซื้อ ค่าเช่าและค่าอาหารคงไม่เพียงพอสำหรับทั้งครอบครัว
“คุณ…”
ก่อนที่แมนดี้จะพูดจบประโยคของเธอ ฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนและพูดอย่างใจเย็นว่า “ร้านได้ติดประกาศเอาไว้หรือไงครัวว่าใครซื้อมากกว่าจะได้ของนั้นไป?”
ผู้ชายคนนั้นมองฮาร์วีย์ด้วยความรังเกียจ
“ว่าไงนะ? คุณอยากแข่งกับฉันงั้นเหรอ?”
“คนจน ๆ อย่างคุณไม่มีทางมีห้องชุดแบบฉันหรอก!”
ขณะพูด เขาหยิบกุญแจจากเอวและควงหมุนไปรอบ ๆ ให้กุญแจสั่นกระทบกัน
ด้วยมูลค่าของที่บัควู้ด ห้องชุดนั่นคงจะมีราคาประมาณแปดแสนดอลลาร์ เมื่อดูจากจำนวนกุญแจของผู้ชายคนนั้นแล้ว มูลค่าสุทธิจะเกินล้านดอลลาร์ เขามีสมบัติมากมายจริง ๆ
แมนดี้รีบเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดเบา ๆ ว่า “ฮาร์วีย์ เราอย่าไปยุ่งกับเจ้าถิ่นที่นี่เลย อย่าสร้างปัญหาเลย ปล่อยให้พวกเขาได้สิ่งที่พวกเขาต้องการไปเถอะ”
เธอไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์หงุดหงิดซึ่งนั่นจะทำให้พวกเขามีปัญหามากขึ้น
เจ้าถิ่นที่บัควู้ดย่อมมีอิทธิพลมากแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนรวยอย่างพวกเขา จะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ทำให้พวกเขาขุ่นเคือง
ครอบครัวของพวกเขากำลังประสบปัญหาใหญ่ พวกเขาจะไม่สามารถอยู่ในบัควู้ดได้นานหากพวกเขายังคงแส่หาปัญหาเข้ามา
ในเวลาเดียวกัน ผู้ชายคนนั้นมองแมนดี้อย่างสำรวจ แววตาของเขาเป็นประกาย
“สาวน้อย คุณก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น มากับฉันสิ ฉันจะซื้อทุกอย่างที่คุณชอบ!”
แมนดี้หลบอยู่หลังฮาร์วีย์ทันที และมองไปที่ใบหน้าเจ้าชู้ของเขาที่แสดงออกมา
ฮาร์วีย์กำลังจะปล่อยผ่านเขาไปจนมาถึงจุดนี้ สายตาที่เย็นชาของเขาจดจ่ออยู่กับผู้ชายคนนั้น
ฮาร์วีย์หันกลับมายิ้มให้แมนดี้
“ที่รัก ผมจะซื้อให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ”
แมนดี้ชะงัก คลับคล้ายคลับคลาว่ามันเคยเกิดช่วงเวลาที่คล้ายคลึงกันแบบนี้ที่นิอัมมี่เมื่อไม่นานมานี้
แต่ตอนนั้นเขาใช้บัตรของเจ้านาย
แต่ที่นี่คือบัควู้ด เขาจะหาเงินได้มากขนาดนั้นจากที่ไหน?
โดยไม่ต้องคิดเลย แมนดี้รีบส่ายหัวและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้ว่าคุณอาจมีความลับอะไรซ่อนอยู่ แต่ไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้ เราไม่ควรที่จะทำให้คน ๆ นั้นขุ่นเคือง…”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ผู้ชายคนนั้นพึงพอใจเมื่อได้ยินเธอพูด
“ไง ไอ้ผู้ชายเหลือขอ แม้แต่ผู้หญิงของแกก็รู้ว่าไม่ควรจะมาระรานฉัน ทำไมแกยังอยู่พ่นเรื่องเหลวไหลอะไรที่นี่?!
“ถ้าจะให้พูด ถ้าแกยกผู้หญิงให้ฉัน ฉันจะให้เงินแกหนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์เป็นไง? หรืออาจจะสามหมื่นดีล่ะ?”
ผู้ชายคนนั้นทำตัวหยิ่งไม่เห็นหัวคนอื่น ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเรื่องแบบนี้
