ลุงหลิวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหันมาพูดกับเฉินซือเหอว่า
“พวกเราสามารถลงมือได้นะ แต่ฉันคิดว่านางพญานั่นออกจะตึงมือของฉันไปสักหน่อย”
‘ลุงของเกาเผิงดูยิ่งใหญ่จริงๆ ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเป็นแค่ญาติธรรมดาของเกาเผิงเท่านั้นเอง จากที่ได้คุยมาตลอดการเดินทาง ฉันคิดว่าแกเป็นคนร่าเริงเหมือนลุงข้างบ้านทั่วไป แต่ตอนที่นางพญานั่นโผล่ออกมา แกก็เผยออร่าที่แข็งแรงออกมาทันที ถึงแม้ใบหน้าของจะยังคงรอยยิ้มที่ดูใจดีนั่นอยู่แต่ท่าทีของเขาได้เปลี่ยนไปในทันที’
เฉินซือเหอคิดอยู่หลายตลบ แต่ไม่รู้จะเอายังไงต่อดี
“ยังไงเราก็ต้องหยุดนางพญาแมงมุมนั่น แต่การที่จะเอาชนะมันก็ยกเกินไป..”
“เอาอย่างนี้ล่ะ ฉันกับเสี่ยวเผิง จะเข้าไปโจมตีนางพญาเอง ส่วนพวกคุณก็คอยระวังหลังให้พวกเรา ไม่ให้สัตว์อสูรตัวอื่นมาแทรกการต่อสู้นี้” ลุงหลิวกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
ยังไม่ทันที่ผู้อำนวยการเฉินจะพูดอะไร ลุงหลิวแกก็ดำเนินการต่อสู้ทันที เขาส่งสัญญาณให้สัตว์อสูรเตรียมตัวต่อสู้ ซอฟตี้ที่นั่งข้างๆลุงหลิวได้เงาตัวอย่างอย่างเงียบๆ ส่วยกิ้งก่าเงาก็หายตัวไปแล้วเช่นกัน ทั้งสองเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วโดยไร้เสียงฝีเท้าเลย
เฉินซือเหอตกตะลึงที่เห็นกิ้งก่าเงาที่ค่อยๆเปลี่ยนสีให้กลมไปกับสภาพแวดล้อมอย่างช้าๆ เพียงแค่เขากระพริบตา กิ้งก่าเงาก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขาแล้ว
เฉินซือเหอตกใจเป็นอย่างมาก เขาหันมมองลุงหลิวราวกับอยากให้ลุงหลิวไขข้อข้องใจให้เขา
ส่วนเกาเผิงได้ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะส่งดัมมี่ออกไปสมทบสัตว์อสูรทั้งสองตัวนั้น และให้ต้าซื่อกับสตีปี้คอยปกป้องเขากับลุงหลิว
“ทุกคนถอยมาหลบตรนี้ก่อน” ลุงหลิวพูดอย่างระมัดระวัง
พวกเขาได้ซ่อนตัวหลังต้นไม้ใหญ่ ทางเฉินซือเหอก็จะนำหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างไปเข้าร่วยการต่อสู้ด้วย แต่ลุงหันมาปละพูดว่า
“อย่าเลยคุณจะทำให้แผนการของเราพังซะเปล่าๆ”
เฉินซือเหอมองดูดัมมี่ที่ส่งออก ก่อนที่จะหันมามองลุงหลิวด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาไม่คิดว่าลุงหลิวจะมีความลำเอียงได้มากขนาดนี้
นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาได้โจมตีเหล่าไส้เดือนเผ่ามนุษย์กินคนอย่างต่อเนื่อง จู่ๆ มันก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ก่อนที่มันจะไหวตัว ได้มีเงาสีดำโผล่มาที่หลังของมัน ก่อนที่เงานี้จะฟาดกรงเล็บใส่หลังของนางพญา มันได้ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด แต่ด้วยผิวหนังที่หนาของมัน ทำให้ซอฟตี้โจมตีได้แค่ผิวหังและเนื้อของมันเท่านั้น ไม่สามารถข่วนไปได้ลึกกว่านี้
นางพญาได้ส่งเสียงกรีดร้องอย่างโมโห มันไม่อยากจะยุ่งกับซอฟตี้ในตอนนี้ อย่างน้อยก็ขอให้เลื่อนชนชั้นเสียก่อน
ขณะที่นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทากำลังสนใจอยู่ที่ซอฟตี้ ได้มีวัตถุที่คล้ายเชือกสีแดงมาพันที่ขาของมัน ก่อนจะดึงมันขึ้นมากระแทกบนพื้นดิน ฝุ่นคละคุ้งไปทั่ว
นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาตะเกียกตะกายขึ้นด้วยความโกรธ ถึงแม้มันไม่อยากจะต่อสู้กับพวกนี้แต่มันจำเป็นต้องสู้ เพื่อที่จะลงไปข้างล่างนี้ มันพยายามสวนกลับด้วยการใช้ขาที่แหลมแทงไปอย่างรุนแรงไปที่พวกมันทั้งสอง
แต่อย่างไรก็ตาม การโจมตีที่รุนแรงมากถึงเพียงไหน หากไม่สามารถโจมตีโดนเป้าหมายมันก็ไร้ค่า
‘พวกมันจะใช้วิธีลอบกัดอย่างงั้นเหรอ’
นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาได้สอดสายตามองไปรอบๆ มันได้เจอแมวสีดำตัวหนึ่ง มันจึงรีบพุ่งไปพุ่งมันในทันที แต่แมวตัวนั้นมีความคล่องตัวสูงมาก มันหลบหอกที่แทงมาได้ทั้งหมด ถึงแม้มันจะพ่นใยใส่มันก็ยังหลบหนีได้อีก
ตอนนี้นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาเริ่มอยู่ไม่สุกแล้ว แม้มันจะแข็งแกร่งกว่าซอฟตี้มากเพียงไหนก็เดียวแต่มันทำอะไรซอฟตี้ไม่ได้เลย
‘ขอแค่ทีเดียว แค่ทีเดียวเท่านั้น’
หลังจากที่ต่อสู้มาได้สักพัก นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาที่ไม่สามารถทำอะไรซอฟตี้ได้เลย จนมันได้หันหลังและกลับไปมุดดินเพื่อไปหาไส้เดือนเผ่ามนุษย์กินคนที่อยู่อย่างใต้แทน ตอนนี้มันจะขุดต่อไปโดยไม่สนว่ามันจะถูกพวกซอฟตี้ลอบโจมตีมันมากแค่ไหนก็ตาม
*ตึก ตึก ตึก*
นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทามันได้ยินเสียงหัวใจที่ดังอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นจังหวะของมันก็ได้เปลี่ยนไป โดยจังหวะนั้นมันเริ่มใกล้เคียงกับจังหวะการเต้นของหัวใจของมัน
*ตึกตึกตึกตึก..*
*บูม*
ทันใดนั้นการเต้นของหัวใจได้หยุดลง มันรู้สึกว่าหัใจของมันได้ถูกบีบรัดด้วยมือที่มองไม่เห็น
มันดีดดิ้นด้วยความเป็นเจ็บปวดไปมา
มันหันไปมองเข้าบน มันเห็นโครงกระดูกขนาดใหญ่กำลังมองมาที่มันอยู่
จากนั้นหัวใจของมันได้ฟื้นตัวอย่างช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆกลับสู่ภาวะปกติ ถึงแม้มันจะถูกโจมตีโดยตรงที่หัวใจแต่มันก็สามารถมีชีวิตรอดอยู่ได้
ถึงอย่างนั้นมันก็ได้รับผลกระทบมากจากการโจมตีนี้ มันอาฆาตดัมมี่มาก แต่มันต้องข่มความแค้นนี้ไว้ก่อนที่จะขุดลงต่อไป
‘ค่อยดูเถอะ หากข้าผ่านตรงนี้ได้เมื่อไหร่ แกจะไม่สามารถก้าวเข้ามาในป่าแห่งนี้ได้อีกเลย’
และนี่ก็คือเหตุผลที่เกาเผิงได้ส่งดัมมี่ไปสู้ ถึงแม้มันจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยมันก็สามารถใช้ หัวใจหนามโลหิต เพื่อซื้อเวลาให้กลับไส้เดือนได้
ยิ่งนางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาขุดมาใกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ จ่าฝูงของไส้เดือนรู้สึกกังวลมากขึ้นเท่านั้น
และตอนนี้นางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาได้ขุดมาลึกมากแล้ว ตรงบริเวณนี้ทั้งชื้นทั้งแฉะ ทำให้นางพญาขยับตัวลำบากมากขึ้น
ดินโคลนแบบนี้ก็ส่งผลกับซอฟตี้เช่นกัน ทำให้มันเสี่ยงถูกโจมตีสวนกลับ มันจึงซ่อนตัวนอกระยะการโจมตีของนางพญาแมงมุมปีศาจสีเทา
*ตูม!*
ทันใดนั้นเอง ผืนดินข้างใต้แมงมุมได้แยกตัวออก มีไส้เดือนขนาดยักษ์ปรากฏตัวขึ้นมาจากตรงนั้น จากนั้นมันได้เปิดของมันพุ่งลงไปกัดที่ขาของนางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาและฉีกมันออกมา
มันได้เคี้ยวขาของแมงมุมและกลืนลงไป
ไส้เดือนเผ่ามนุษย์กินคนตัวนี้ต่างไส้เดือนตัวอื่นๆ ตามตัวของมันมีแสงประกายออกมาเบาๆ ตัวของมันมีออร่าสีเหลืองแผ่ออกมารอบๆ โดยที่ตัวมันเป็นศูนย์กลางของออร่านั้น
พวกไส้เดือนที่อยู่รอบๆ ต่างมีท่าทีตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เมื่อเทียบกับออร่าของนางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาที่ยังไม่ได้เป็นชนชั้นราชวงศ์อย่างเต็มตัว มันช่างต่างกันราวกับฟ้ากับเหวเลย
[ชื่อสัตว์อสูร] จ่าฝูงไส้เดือนเผ่ามนุษย์กินคน
[เลเวล] 41 (ชนชั้นราชวงศ์)
[ระดับ] สูง
[คุณสมบัติ] ธาตุดิน
[จุดอ่อน] ธาตุไฟ
มันรีบขึ้นมารับมือนางพญาแมงมุมปีศาจสีเทาทันทีที่มันเลื่อนชนชั้นสำเร็จ ไม่ว่าแมงมุมตัวนี้จะบุกด้วยสาเหตุอะไร จะมันกินหรือกำจัดภัยคุกคาม ขอให้มันรู้ไว้ว่ามันตัดสินใจพลาดที่ย่างกรายมาที่นี่แล้ว
