ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 50

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 50

“ครับ ๆ ได้ครับ!” เควินพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้เขาไม่กล้าแม่แต่จะคิดในเรื่องของการทำงานร่วมกัน

หลังจากนั้นเขาก็เดินไปส่งฮาร์วี่ย์ออกจากโชว์รูมและมองดูเขาขับ ปอร์เช่ พานาเมร่า ออกไป ในตอนนั้นเขารับรู้ได้เพียงว่าร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งร่าง

“มิสเตอร์ควินน์ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึง…” หัวหน้าพนักงานขายมองเขาอย่างรู้สึกสับสน

เพียะ!

เควินตบเธออย่างต้องการระบายอารมณ์ “ฉันต้องอธิบายให้คุณฟังทุกครั้งที่ทำอะไรเหรอ? จำไว้! ใครก็ตามที่กล้าพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้แค่เพียงนิดเดียวฉันฆ่าแน่!”

***

หลังจากออกจากเมืองยานยนต์ ฮาร์วี่ย์เห็นว่ามันเย็นมากแล้ว เขาจึงไม่กลับไปที่บริษัทอีก แต่เขาไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของแทน เขาส่งข้อความหาแมนดี้และเตรียมจะพามันกลับบ้าน

อีกด้านหนึ่งแมนดี้รู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าฮาร์วี่ย์กำลังจะกลับบ้านแล้ว และวันนี้เธอทำงานเสร็จเร็วและกำลังจะกลับบ้านเช่นกัน

ในห้องนั่งเล่น ลิเลียนกำลังกำโทรศัพท์ของเธอแน่น และอยู่ในอาการหวาดกลัว ผู้อาวุโสซิมเมอร์เพิ่งโทรหาเธอและต่อว่าเธอ คืนนี้เขาสั่งให้เธอพาแมนดี้และฮาร์วี่ย์ไปพบตระกูลซิมเมอร์เพื่ออธิบายเกี่ยวกับสัญญาฉบับบนั้น

แม้เธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ลิเลียนก็รู้สึกได้ว่ามันต้องมีสาเหตุมาจากฮาร์วี่ย์แน่นอน

ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเธอเห็นแมนดี้กลับบ้าน เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “ทำไมวันนี้ลูกกลับเร็วล่ะ ไอ้ขยะไร้ค่านั่นมันอยู่ที่ไหน?”

แมนดี้บอกแม่ของเธอว่า “คุณแม่ เขาเพิ่งส่งข้อความมาบอกว่ากำลังจะกลับมาแล้วค่ะ”

“โอเค! ไม่ต้องพูดถึงเขาแล้ว!” ลิเลียนกำลังโกรธ เธอมองไปที่แมนดี้ “บอกแม่มา วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับลูก? แองเจิลบอกว่าลูกไปเจอเควินไม่กี่นาทีก็กลับออกมา เกิดอะไรขึ้น?!”

แมนดี้ลังเลก่อนจะพูดว่า “แม่คะ หนูเจอฮาร์วี่ย์!”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ? อย่าบอกนะว่าลูกรู้สึกเปลี่ยนไปเพราะเหตุการณ์จับเป็นตัวประกันครั้งก่อนนั่น” ลิเลียนรู้สึกหงุดหงิด “แม่จะบอกอะไรนะแมนดี้ แม่จะไม่มีทางเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อไอ้ขยะนั่นเพียงเพราะเหตุการณ์เล็กน้อยนั้น!”

“ลองคิดดูดี ๆ ในช่วงสามปีของชีวิตการแต่งงานของลูก ลูกเคยมีความสุขสักวันไหม? ลูกดูสามีของคนอื่นและกลับมาดูสามีของลูกสิ! ดูสิว่าสถานะของเราในตระกูลซิมเมอร์มันแย่ลงอย่างไรในช่วงสามปีที่ผ่านมา! ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ขยะนั่น เราจะไม่โชคร้ายอย่างนี้หรอก! ยังไงลูกก็ต้องไปเดทกับเควินพรุ่งนี้ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม! เข้าใจไหม?!”

จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและโทรออก ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือเควิน

“ป้าเยตส์มีอะไรหรือเปล่าครับ?” เควินตอบกลับมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย เขาเริ่มเหงื่อแตกพลั่ก เขาจะไม่กล้าแม้จะรับสายนี่เลยหากไม่คิดถึงสิ่งที่ฮาร์วี่ย์สั่งเอาไว้

ลิเลียนจ้องมองแมนดี้ จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “เควิน วันนี้แมนดี้รู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อยเมื่อตอนเที่ยง เธออาจจะละเลยลูกไปบ้าง อย่าถือโทษแมนดี้เลยนะ หากพรุ่งนี้นัดทานข้าวด้วยกันเป็นไงบ้าง?”

น้ำเสียงของเธออ่อนโยนราวกับว่าเธอกำลังคุยกับลูกเขยของเธอ

เควินที่อยู่อีกด้านหนึ่งเหงื่อแตกและเปียกชุ่มเต็มเสื้อของเขา เขารู้สึกกระอักกระอ่วนและบอกออกไปว่า “ป้าเยตส์ ผมคิดว่า…แมนดี้เป็นผู้หญิงที่ดีเกินไป ผมคงไม่คู่ควรกับเธอ ผมไม่ใช่คนเหมาะสมสำหรับเธอ…”

“ฮะ?”

“นอกจากนี้ผมคิดว่าเธอกับฮาร์วี่ย์เป็นคู่รักที่เหมาะสมที่สุดแล้วครับ พวกเขาเป็นคู่ที่ดูดี ผมคงจะไม่พยายามแยกพวกเขาออกจากกันอีกต่อไปแล้ว มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี” เควินวางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาพูดจบเพราะกลัวว่าเขาอาจพูดอะไรผิดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาวางแผนที่จะพบฮาร์วี่ย์อีกครั้ง เขาจะกล้าที่จะไปเดตกับแมนดี้ได้ยังไง? นั่นเขาคงไม่ไปรนหาที่ตายหรอกหรือ?

“นี่…” ลิเลียนสับสน มันเกิดอะไรขึ้น? เควินปฏิบัติกับลูกสาวของเธอเหมือนเทพธิดานางฟ้ามาตลอดไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมจู่ ๆ เขาถึงกลายเป็นแบบนี้?

ทันใดนั้นเสียงดังกึกก้องก็ดังมาจากด้านนอกคฤหาสน์ ลิเลียนเหลือบมองโดยไม่รู้ตัว เธอตกใจมาก

นั่นมันคือรถรุ่นพิเศษใหม่เอี่ยมจอดอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ นั่นมัน ปอร์เช่ พานาเมร่า

สิ่งที่ทำให้ลิเลียนตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือคนที่ลงจากรถในตอนนี้นั่นมัน …