ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 523

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 523

แปะ แปะ แปะ…

นักเลงที่อยู่ข้างหน้ายื่นมือชี้ไปที่หน้าของเอ็ดดี้ และยิ้มจาง ๆ

“นี่เจ้าหนู แกช่างเป็นคนหยิ่งทะนงจริง ๆ? แกคิดว่าแกน่ากลัวมากขนาดนั้นหรือไง? แล้วตอนนี้แกรู้สึกยังไง? แกยังต้องการให้ลูกน้องฉันคุกเข่าให้อยู่ไหม?”

“ลูกพี่ มันเป็นความผิดของผมเอง! ผมผิดเอง ผมงี่เง่าที่สุด!”

เอ็ดดี้รู้ข้อจำกัดของตัวเอง เขายอมแพ้ในทันที เสียงเข่ากระแทกพื้นดังก้องไปทั่วห้อง

มันเป็นสิ่งที่เขาควรกระทำ และมันเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการปกป้องชีวิตของเขา!

เพียะ!

พวกนักเลงตรงหน้าตบเขาอย่างจัง แล้วหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาบนโต๊ะแล้วฟาดไปที่หัวของเขา เสียงขวดเบียร์กระทบศีรษะของเขาเสียงดังจนทำให้หัวของเขาแตก

เอ็ดดี้ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แต่เขาทำได้เพียงคุกเข่าลงกับพื้น ไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้เลย

ห้องทั้งห้องนั้นตกอยู่ในความเงียบราวกับสุสาน ชายหนุ่มที่ทำตัวกร่างก่อนหน้านี้ตัวสั่น ในตอนนั้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ

พวกเขาต่างตื่นกลัวนั่นเพราะก่อนหน้านี้พวกเขามีจำนวนมากกว่าพวกนักเลงพวกนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาจะยังทำแบบเดียวกันได้อย่างไรหลังจากเห็นพวกนักเลงกรูเข้าเข้ามามากมาย?

ในขณะนั้น นักเรียนที่ยังห้าวหาญก่อนหน้านี้ต่างทะยอยคุกเข่าลงกับพื้น

นักเรียนบางคนตัวสั่นไม่หยุด ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวและเหมือนจะร้องไห้ออกมา

อะไรก็ตามที่พวกเขาคิดว่าจะโอ้อวดและสร้างความประทับใจให้สาว ๆ คงต้องโยนทิ้งออกไป

“ดีแล้วที่ยอมคุกเข่าตอนนี้ ใครก็ตามที่ยังยืน ฉันจะทำให้พวกเขาได้รู้ว่าใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดมันเจ็บปวดแค่ไหน!”

พวกนักเลงเริ่มทำงานทันที ไม่นานหลังจากนั้น นักเรียนสองสามคนที่ยังยืนอยู่ก็ถูกเตะจนยอมคุกเข่าลง

สาว ๆ ก็ไม่ต่างกัน พวกเธอกำลังกอดกันแน่นในขณะที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น ดูหวาดกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้า

อันที่จริง สายตาหยาบโลนของพวกนักเลงไม่เคยละไปจากสาว ๆ เลย

ในตอนนั้นมีเพียงซีนเธียร์เท่านั้นที่ยังหลงเหลือความกล้าหาญอยู่ในตัวเธอ เธอเกิดในตระกูลใหญ่ เธอพอจะมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้าง

เธอมองไปข้างหลัง เธอไม่รู้ว่าฮาร์วีย์นั่งบนโซฟาตรงมุมห้องไกล ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขานั่งไขว่ห้างดูสบายใจ

ที่นั่งของเขาเป็นมุมอับ แม้แต่พวกนักเลงก็ยังไม่เห็นเขา

“ตามคาดไว้เลย ขยะไร้ค่าจริง ๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกเขยอย่างคุณจะน่ารังเกียจขนาดนี้ พี่สาวฉันโชคร้ายที่ต้องแต่งงานกับเขาจริง ๆ ”

ความประทับใจของซีนเธียร์ที่มีต่อฮาร์วีย์หายไปทันทีหลังจากเห็นเขาพยายามหลบซ่อนเอาตัวรอดคนเดียว

‘ฉัน ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ จะแต่งงานกับผู้ชายตัวจริง ฮีโร่ตัวจริงอย่างเจ้าชายยอร์กในตำนาน!’

จากนั้นซินเธียก็ยืนขึ้นและจ้องไปที่พวกอันธพาลที่อยู่ข้างหน้าเธอและอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“ออกไปเดี๋ยวนี้! หรือจะให้ฉันแจ้งตำรวจ!”

“หึหึหึ… ถ้าอย่างนั้น ลองดูสิสาวน้อย! โทรเลยแล้วฉันเอาเธอมากอดให้สมใจ! ฮ่าฮ่าฮ่า…”

พวกนักเลงเดินเข้าไปหาซีนเธียร์ด้วยใบหน้าที่น่าขยะแขยง และคิดจะเข้าไปลูบขาของเธอ

เพียะ!

ซีนเธียร์ตบหลังมือไปที่พวกนักเลง จนพวกเขามึนงง

พวกนักเลงคนอื่น ๆ เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่างตกตะลึงในทันที

แม้แต่ฮาร์วีย์ก็เห็นสถานการณ์ตรงหน้าเขาก็เกิดแววตาสับสนในดวงตาของเขาด้วยเช่นกัน

ฮาร์วีย์ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับน้องสะใภ้ของเขามากนัก เขาไม่คิดว่าบุคลิกของเธอจะกล้าหาญขนาดนั้น เขาชักจะชอบเธอแล้วจริงๆ

“โอ้ย มันเจ็บจริง ๆ !”

นักเลงคนนั้นกุมหน้าตัวเอง แต่ไม่ได้โกรธ

“เก่ง ๆ แบบนี้ ฉันชอบนักล่ะ พวกเรา ช่วยฉันหน่อย คืนนี้ฉันจะไปสนุกกับเธอ!”

“ครับ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“เธอเป็นพวกชอบความรุนแรงอยู่แล้ว…”

พวกนักเลงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่มีความละอายเลย พวกมันอยากให้พวกนักเรียนอยู่ในกำมือของเขา

แม้ว่าซีนเธียร์จะเหวี่ยงมือของเธอไปที่หนึ่งในนั้นอย่างห้าวหาญ แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจ

‘การมีผู้หญิงที่เอาแต่คอยเชื่อฟังจะมีประโยชน์อะไร? ผู้หญิงที่ได้มายาก ๆ แบบนี้สนุกกว่า’

“ช่างเป็นคนที่น่าสนใจ ใครช่างกล้าทำร้ายคนของฉันในถิ่นของฉันแบบนี้…?”

ในขณะนั้นเอง ผู้ชายสองสามคนก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดัง

ชายที่อยู่ข้างหน้าหัวโล้นมีรอยสักเต็มตัว ใสสร้อยทองเส้นใหญ่รอบคอของเขา

“ลูกพี่ฮาร์ท…”

เอ็ดดี้ตัวสั่นทันทีที่เห็นชายคนนั้น เขาเป็นมนุษย์หมาป่าร้ายกาจแห่งท้องถนน มีข่าวลือว่าเขามาที่บัควู้ด ได้เพียงหนึ่งเดือน เขาจะต่อสู้เพื่ออาณาเขตของเขา ตระกูลของเขาทำธุรกิจทั้งขาวและดำ ปัจจุบันเขาเป็นหนึ่งในตัวละครหลักที่มีความทะเยอทะยานและดูน่าเกรงแห่งท้องถนนในบัควู้ด