ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 567
เพียะ!
โอลด์ ไนเนอร์ ฟาดหลังมือไปที่ใบหน้าของแซ็ค จนแซ็คเกิดอาการสับสน
แต่เขาไม่กล้าที่จะตอบโต้ และไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระไปมากกว่านี้ เขาพูดอย่างจำนน “นายใหญ่ไนเนอร์ มันเป็นความผิดของผมเอง… ผมตาบอด…”
“ได้โปรดสั่งสอนผมด้วย…”
แซ็ครู้สึกกลัว
มันคงง่ายสำหรับคนอย่างโอลด์ ไนเนอร์ ที่จะกำจัดคนอย่างเขา
เขาทำตัวโอ้อวดต่อหน้าควินน์ก่อนหน้านี้ แต่ทันทีที่เขารู้ตัวตนของโอลด์ ไนเนอร์ เขาก็ไม่กล้าที่จะผายลมออกมา
ควินน์เงียบไป ทั้ง ๆ ที่เธอกำลังจะแต่งงานกับตระกูลซิลวา สถานะของเธอจะไม่ธรรมดาอีกต่อไป
แต่เธอก็ยังกลัวเหมือนเดิม!
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกอันธพาลที่นี่จะทำให้เธอมีมลทิน? แล้วเธอจะมีสิทธิ์อะไรที่จะไปแต่งงานกับตระกูลซิลวาอีก?
นั่นเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เธอรู้สึกกลัวมากกว่าแซ็ค
โอลด์ ไนเนอร์ ไม่ได้แม้แต่จะสบตาแซ็ค และก้มหน้าให้แมนดี้ แล้วพูดอย่างสุภาพว่า “ท่านประธานซิมเมอร์ สองคนนี้กำลังรบกวนคุณอยู่หรือเปล่า? ถ้าใช่ ตอนนี้ผมจะรีบจับพวกเขาโดนไปเป็นอาหารปลาได้เลย”
แซ็คและควินน์เกือบจะจะร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ยินเขาพูด
หัวหน้าแก๊งคนนี้สามารถทำได้จริงอย่างที่เขาพูด
แซ็คแทบไม่มีสติหลงเหลืออยู่ แต่ตอนนี้ควินน์เสียสติไปแล้ว
“แมนดี้ ฉันกำลังจะแต่งงานกับตระกูลซิลวา ฉันจะเป็นตัวหลักของตระกูลซิมเมอร์ในไม่ช้านี้ จะให้มีะไรเกิดขึ้นกับฉันที่นี่ไม่ได้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ” ควินน์ขอร้องขณะที่เธอเข้าไปจับมือแมนดี้เอาไว้
แมนดี้จ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังจากนิ่งคิดครู่หนึ่ง
ยังไงทั้งสองคนก็ยังคงเป็นครอบครัวของเธอ ไม่ว่าพวกเขาจะแย่แค่ไหนก็ตาม
แมนดี้ไม่มีจิตใจที่โหดเหี้ยมต่อทั้งสองคนได้
เมื่อเห็นว่าแมนดี้ไม่ได้ออกคำสั่ง โอลด์ ไนเนอร์ จึงตบหน้าแซ็คและโค้งคำนับอีกครั้ง
“ท่านประธานซิมเมอร์ได้โปรดมั่นใจ ผมและคนของผมอยู่ที่นี่ ถ้ามีใครได้กล้าทำอะไรที่โง่ ๆ อีก เราจะจัดการพวกมันให้หมด!”
***
นั่นเพราะแมนดี้ไม่ได้ออกคำสั่งให้ทำอะไรกับทั้งสองคน ด้วยความเคารพที่มีต่อแมนดี้ ฮาร์วีย์เลยยอมทำเมินเฉยไป
ในเวลาเดียวกันเขาไม่อยากให้ศัตรูของเขารู้ เขาอยากจะดูว่าพวกซิลวาคิดจะทำอะไรอีก
วันสุดท้ายของวันหยุดประจำชาติก็มาถึง
ทาร่าโทรหาฮาร์วีย์เพื่อเตือนเขาให้เข้าร่วมงานงานเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยคืนนี้
“วันนี้ผมจะไปงานเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัย ผมอาจจะกลับบ้านช้าหน่อยนะครับ” ฮาร์วีย์บอกกับแมนดี้ พวกเขาไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน
แมนดี้เองก็ค่อนข้างยุ่งเหมือนกัน เธอไม่มีเวลาไปร่วมงานเลี้ยงกับฮาร์วีย์
“ค่ะ คุณไปเถอะ แต่คุณจะไม่เปลี่ยนชุดหน่อยเหรอ”
แมนดี้กำลังมองฮาร์วีย์อย่างสำรวจ
ฮาร์วีย์ยังคงสวมใส่ชุดเก่าที่ซื้อจากร้านค้าริมทาง
ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอกมากนัก
“ไม่เป็นไร ผมรู้สึกมั่นใจมากกว่าที่จะแต่งตัวแบบนี้”
หลังจากที่ลิฟต์ถึงชั้นจอดรถ ทาร่าจอดรถมาเซราติของเธอตรงหน้าฮาร์วีย์
ผู้หญิงโสดอายุ 20 ขับรถหรูแบบนี้ได้ นั่นก็ชัดเจนพอแล้วที่จะรู้ว่าสามีในอนาคตของเธอจะไม่ใช่แค่ผู้ชายธรรมดาทั่วไป
อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นผู้บริหารธุรกิจหรือทายาทเศรษฐี
ผู้ชายธรรมดา ๆ ไม่คู่ควรกับเธอ
แต่ต่อหน้าฮาร์วีย์ ทาร่าไม่ได้แสดงท่าทีสูงส่ง เธอแค่ยิ้มและลงจากรถแล้วเปิดประตูรถให้เขา
“ภรรยาไม่มาด้วยเหรอ?”
“เธองานยุ่ง ไม่ค่อยมีเวลา”
“แล้วทำไมคุณไม่ขึ้นรถฉันล่ะ?”
หลังจากที่ทาร่าเปิดประตูรถให้เขาแล้ว เธอก็ยังเสนอเขา เธอกลัวว่าเขาจะปฏิเสธที่จะขึ้นรถของเธอ
