ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 570
ในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังเรียนในระดับชั้นมหาวิทยาลัย กำลังเป็นช่วงวิกฤตของตระกูลยอร์กที่พยายามก่อร่างสร้างตัวอีกครั้ง
ในช่วงเวลานั้นเขาสร้างอาณาจักรขึ้นมาเพียงลำพังท่ามเรื่องราวมากมาย
แม้ว่าเพื่อนนักเรียนจะไม่รู้ว่าเขาทำอะไร พวกเขาก็รู้ได้ว่าชายคนนี้ต้องเป็นทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวยและมั่งคั่ง แม้ว่าฮาร์วีย์จะดูสุขุมมากในช่วงเวลานั้นก็ตาม
หน้าตาของเขาก็ไม่ได้แย่ สาว ๆ ต่างรุมล้อม
แต่ในตอนนั้นฮาร์วีย์มีวุฒิภาวะมากพอ เขาไม่เคยมองเด็ก ๆ พวกนั้นเลย
เมื่อเวลาผ่านไปเขาได้กลายเป็นตำนานที่ผู้คนชื่นชมในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในมหาวิทยาลัย
แต่ในช่วงเวลาที่เขาเรียนจบในปีแรก ซึ่งเป็นปีที่ตระกูลยอร์กได้รับตำแหน่งเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเซาท์ไลท์ สงครามภายในได้เกิดขึ้นแล้ว
ภายใต้การนำของคุณปู่ หนึ่งในสี่นายใหญ่แห่งตระกูลยอร์ก ฮาร์วีย์ถูกบังคับให้สละอำนาจของเขา
ฮาร์วีย์ลาออกจากตำแหน่งเพื่อที่ตระกูลยอร์กจะไม่พังทลายอีกครั้งในช่วงที่กำลังรุ่งเรือง
จากนั้นเขาก็อยู่เฉย ๆ เป็นเวลาสามปีเต็ม ดังนั้นเรื่องที่เขาลือว่าฮาร์วีย์เป็นลูกเขยที่เกาะบ้านผู้หญิงกินก็เป็นไปได้
แต่ในสายตาของบรรดาศิษย์เก่า ตระกูลของฮาร์วีย์ล้มเหลวในการบริหารและเขาต้องกลายไปเป็นลูกเขยกาฝาก
บุคคลที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นตำนาน แต่ตอนนี้เขาคือหนูข้างถนนที่ถูกผู้คนจำนวนมากรังเกียจ
พวกศิษย์เก่าอิจฉาเขา เขาถูกผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นนางฟ้าของใครหลาย ๆ คนตามจีบ
“ฉันเคยพูดไปเมื่อปีที่แล้วว่าทายาทรวย ๆ ไม่มีจุดจบที่ดีสำหรับพวกเขา ดูเขาสิ เขาเป็นลูกเขยที่อยู่กินบ้านผู้หญิง!”
“ใครจะอยากจะเป็นลูกเขยแบบนั้น? ถ้าเป็นฉัน ฉันขออาหารข้างถนนมาประทังชีวิตดีกว่าที่จะเป็นแบบนั้นนั้น!”
“สิ่งสำคัญที่สุดคือเขากล้ามาร่วมงานเลี้ยงรุ่นในวันนี้ ไร้ยางอายจริง ๆ !”
“เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอยืมเงินใช่ไหม? ระวังนะทุกคน!”
“…”
เสียงพูดคุยดังก้องไปทั่วทุกหนทุกแห่ง สำหรับฮาร์วีย์ ความอิจฉาริษยากำลังหลอกหลอนพวกเขาเอง
ในที่สุดพวกเขาก็ได้โอกาสที่จะระบายความรู้สึกออกมา และแน่นอนเขาไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป
พวกศิษย์เก่าที่ดูหมิ่นคนจนและชื่นชมยินดีคนรวย
“ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ฮาร์วีย์และฉันก็ไม่ได้ลงเอยกัน ถ้าไม่อย่างนั้น ขยะไร้ค่าอย่างเขาจะให้อะไรฉันได้?”
“ฮาร์วีย์! ไปทำอะไรอยู่ตรงมุมนั้น? มานี่สิ! นั่งที่นี่ที่โต๊ะของเรา เราไม่เคยมีประสบการณ์ที่คอยมีผู้หญิงเลี้ยงดู อยากรบกวนช่วยบอกให้เราฟังหน่อยได้มั้ย?”
ศิษย์เก่าบางคนหัวเราะสะใจ
พอฟังจบ ทุกคนก็พากันหัวเราะคิกคัก
หลายคนมองฮาร์วีย์ด้วยความรังเกียจ
“ฉันได้ยินมาว่าตลอดสามปีที่คุณเป็นลูกเขยที่เกาะบ้านผู้หญิงกิน ไม่มีใครซื้อสกู๊ตเตอร์ให้คุณตอนที่รถคุณพัง! ฮาร์วีย์ คุณทำได้ไม่ดีเลย ตั้งแต่เรียนจบ!” ใครบางคนพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ย
“ฉันได้ยินมาว่าเขาได้เงินวันละสิบห้าดอลลาร์ และภรรยาเป็นคนจัดหาให้ ผู้ชายคนนี้นี่…”
พวกศิษย์เก่าสูดลมหายใจเฮือกใหญ่และนึกคิดกับตัวเอง
‘ถ้าผู้ชายจะทำมาหากินแบบนี้ เขาอาจจะไปจบชีวิตด้วยการแขวนคอตายก็ได้’
“ใช่ ฮาร์วีย์ บริษัทของเราเปิดรับสมัครพนักงานทำความสะอาด นายอยากลองสมัครไหม? ฉันสามารถล็อคตำแหน่งนี้ให้นายได้ นายจะได้เงินเดือนสูงกว่าร้อยดอลลาร์ต่อเดือน!” ศิษย์เก่าคนหนึ่งพูดอย่างประชดประชันและหัวเราะเยาะเย้ย
ทาร่าทนเห็นภาพนั้นไม่ได้อีกต่อไป เธออดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่าง
“วันนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นเพื่อน ๆ มหาวิทยาลัย พวกคุณหยุดเยาะเย้ยฮาร์วีย์ได้ไหม? เขาทำธุรกิจของตัวเองอยู่เหมือนกัน”
“ธุรกิจของเขาเองงั้นเหรอ? ควีนลูอิส เธอไม่ได้คอยเลี้ยงดูเขาอยู่ใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าเขาลงจากรถของเธอ” ศิษย์เก่าคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ
ทาร่าเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์และยังประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน พวกผู้หญิงมักจะดูถูกเธอด้วยเหตุผลนี้
แต่หลังจากที่แกรี่จ้องมองไปที่ศิษย์เก่าคนนั้นอย่างโกรธจัด เธอก็หุบปากลงทันที
เธอจำคนที่เป็นเจ้าภาพจัดงานได้ สายตานั่นคือคำเตือนสุดท้าย
