ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 622

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 622

“ใช่! ขยะไร้ค่าอย่างแกไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดกับบราเทอร์ลียง!”

“หยุดอวดดีได้แล้ว แกมันก็แค่ลูกเขยที่เกาะเมียกินเท่านั้น! แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร?!”

“ถ้าแกรีบคุกเข่าและอ้อนวอนขอความเมตตาตอนนี้ อย่างน้อยพวกเราก็จะไม่ทิ้งร่องรอยบนตัวของแก!”

กลุ่มอันธพาลต่างตะโกนและจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความโกรธ

ไอ้ลูกเขยเกาะเมียกินคนนี้มันหยิ่งผยองจริง ๆ !

คนอย่างนี้ต้องรีบฆ่าทิ้งทันที เขาจะได้รู้ว่าทำไมดอกไม้ต้องเป็นสีแดง!

ฮาร์วีย์ยิ้ม มองตรงไปทิศทางที่ลีออน ซิลวายืนอยู่และพูดอย่างเฉยเมย “ตระกูลซิลวา หนึ่งในตระกูลชนชั้นสูงของเมืองบัควู้ด เพียงแค่ในอดีตความแข็งแกร่งของพวกเขาจะอยู่ในระดับกลาง ๆ เมื่อเทียบกับตระกูลชนชั้นสูงอื่น ๆ …”

“แต่ตอนนี้ทุกคนต่างพูดว่าตระกูลซิลวาเป็นตระกูลที่อยู่บนจุดสูงสุดในบรรดาตระกูลชนชั้นสูงในเมืองบัควู้ด”

“ทีแรกฉันก็คิดว่าตระกูลซิลวาแค่เล่นใหญ่หรือแค่โชคดีที่สามารถเกาะติดกับผู้มีอิทธิพลของอีกฝ่าย…”

“แต่เหมือนว่าตระกูลซิลวาจะค่อนข้างมีอำนาจพอสมควร” ฮาร์วีย์รำพึงรำพัน “ในเรื่องของเส้นสายและรากฐาน พวกเขาค่อนข้างแข็งแรงมากกว่าที่คาดไว้”

ตอนแรกฮาร์วีย์คิดว่าตระกูลซิลว่าเป็นเพียงแค่หมารับใช้ของควินตัน ยอร์ก

แต่ดูเหมือนว่าตระกูลนี้จะเป็นตระกูลชนชั้นสูงจริง ๆ ที่พวกมีความสามารถในการโอบอุ้มชื่อเสียงของพวกเขา

ในขณะที่ลีออน ซิลวามีความกล้าที่จะแต่งตั้งตัวเองเป็นเจ้าชาย ภาพที่เขาปรุงแต่งขึ้นมาทำให้เห็นได้ชัดเจนว่าเขาค่อนข้างมีอำนาจ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…! แกรู้ไหมว่าตระกูลซิลวาน่าเกรงขามขนาดไหน?”

“ฮาร์วีย์ แกก็แค่ลูกเขยเกาะเมียกิน แกกล้ามาท้าทายตระกูลซิลวาได้ยังไง?”

“ฉันขอเตือนแก! ถ้าแกคุกเข่าลงตอนนี้ พวกเราอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้!”

“แกไม่มีทักษะอะไร แกกล้ามายั่วยุตระกูลซิลวาได้ยังไง! แกยังแสดงเหมือนว่าแกมาที่นี่เพื่อแก้แค่! คนที่เพิ่งตายไปเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่เหรอ? แกถึงขั้นต้องมาพาพวกเราและรนหาที่ตายเองเหรอ?”

ตระกูลซิลวาเยาะเย้ย

ฮาร์วีย์เงยหน้าของเขาและมองไปที่พวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่ตัวตลก จากนั้นเขาจึงเยาะเย้ยกลับ “ฉันให้เวลาพวกนายสามวันในการเตรียมตัว มันบ่งบอกได้ว่าสิ่งที่พวกนายเตรียมไว้ ไม่ทำให้ฉันกลัวเลย…”

“พวกนายทั้งหมดมันโง่ นายยังไม่เข้าใจปัญหาอีกเหรอ?”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องอดทนเข้าไปยุ่งกับพวกนายตระกูลซิลวาเหรอ?”

คนจากตระกูลซิลวาชะงักหลังจากได้ยินคำพูดเล่านี้

หลังจากนั้นสักพัก เบรนท์ ซิลวาเยาะเย้ย “อดทนเหรอ? แกเป็นแค่ตัวแทนของชายคนนั้นไม่ใช่รึไง?”

“แกคิดว่าตระกูลซิลวาไร้ประโยชน์ขนาดนั้นเลยเหรอ? แกคิดว่าพวกเราจะไม่รู้อย่างนั้นเหรอ”

“แกกับวิลเลียม เบลล์เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันและในตอนนั้น วิลเลียมก็เป็นตัวแทนของผู้ชายคนนั้น!”

“มีคนกล่าวว่าผู้ชายคนนั้นได้กลับมาที่เมืองบัควู้ดแล้ว”

“แกคงใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ในอดีตกับวิลเลียมและตีสนิทกับชายคนนั้นเพื่อล้างแค้นให้วิลเลียม ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ?”

“แกรู้อะไรไหม? ลูกเขยเกาะเมียกินอย่างแกอาจจะไม่มีทักษะอะไรที่เอามาโม้ได้ แต่แกยังเก่งที่สามารถดึงดูดคนได้!”

“ฉันได้ยินมาว่าเมียของแกเป็นคนรักที่ชายคนนั้นซ่อนไว้ ก่อนหน้านั้นฉันไม่ได้เชื่อเลย แต่ตอนนี้ฉันเชื่อ!

“แกไม่ได้สังเกตุเลยเหรอว่าเมียของแกกำลังนอกใจแกอยู่?”

ฝูงชนต่างหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดของเบรนท์

“นายน้อยซิลวา คิดว่าเขาไม่รู้จริง ๆ เหรอ? เขาต้องตาบอดไม่ก็หูหนวกแน่!”

“จะมีประโยชน์อะไรถ้าเขารู้? สิ่งที่เขาทำได้ก็มีเพียงแค่เกาะเขาของเขาไว้แน่น ๆ และมองดูเมียของเขานอกจากเขา! เขากลัวจะเสียประโยชน์มากกว่า!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเมียของเขา เขาจะสามารถเป็นตัวแทนของคน ๆ นั้นได้ยังไง? ไม่มีทาง!”

“ชายคนนั้นมีลูกน้องมากมายที่เต็มไปด้วยทักษะความสามารถ ไอ้คนที่ขายเมียของตัวเองเพื่อความก้าวหน้าและยังคิดว่าเขาเจ๋งอีกเหรอ? เขาเป็นอะไรไป? เขาอาจจะยังไม่เคยเห็นหน้าของคน ๆ นั้นเลยด้วยซ้ำ!”

“แกคิดว่าแกเป็นใคร? ตัวแทนอย่างนั้นเหรอ?”

“ดูผู้จัดการยอร์กจากตระกูลยอร์กสิ! นั้นคือตัวแทนที่แท้จริง เขาเป็นผู้ชายที่เหมาะสม แต่แกไม่!”

ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมยแม้จะถูกพวกเขาเยาะเย้ย แต่สายตาของเขาจ้องมองไปที่ลีออนแทน เขาเผยรอยยิ้มและพูด “ลีออน คุณเป็นคนที่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างดี ฉันมั่นใจว่าคุณคงมีความสามารถที่คู่ควรนะ”

“งั้น…คุณคิดว่าคุณมีความแข่งแกร่งพอไหม?”