ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 629
ทุกคนตื่นตระหนก
กึก…
รถหุ้มเกราะขนาดใหญ่หยุดห่างจากพวกเขาประมาณห้าร้อยเมตร
นายทหารบนยานเกราะเหล็กก้าวเดินออกมา เคลื่อนพลไปข้างหน้าเหมือนกระแสน้ำที่โหมกระหน่ำ
พวกเขามีจำนวนน้อย เพียงไม่กี่ร้อยเท่านั้น
แต่เมื่อพวกเขาเดินออกมา รังษีของพวกเขาแผ่ออกดูน่ากลัว!
แกร็ก แกร็ก แกร็ก…
ใบมีดที่ยาวเหมือนหอกขูดลงบนพื้น ทำให้เกิดประกายไฟเล็ก ๆ
ช็อปเปอร์มองไปตรงหน้าด้วยความสิ้นหวัง
“นี่คือ…กองกำลังของค่ายศัสตราวุธ! ว่ากันว่าเป็นหนึ่งในกองกำลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพ แม้ว่าจำนวนคนจะน้อยไม่ถึงหนึ่งพันคน แต่กองทัพนี้เคยต่อสู้ในสนามรบของเอเชียกลาง กลยุทธ์ของพวกเขาคือหนึ่งต่อหนึ่งพัน ในที่สุดพวกเขาก็เอาชนะทหารนับล้านของคู่ต่อสู้ด้วยทหารเพียงพันนาย”
“ค่ายศัสตราวุธออกรบเต็มกำลังอยู่หรือยังไง?”
ช็อปเปอร์พึมพำ เขารู้สึกสิ้นหวังเมื่อพูดถึงถึงตำนานนี้
หลายครั้งในสงคราม ตัวเลขไม่ใช่กุญแจสู่ชัยชนะ
กุญแจสำคัญอยู่ที่พละกำลังการต่อสู้ของทหารเหล่านี้ และการทำงานเป็นทีมของพวกเขา!
สำหรับค่ายศัสตราวุธ แม้ว่าจะมีเพียงหนึ่งพันคนเท่านั้น แต่เชื่อกันว่าทหารที่เข้าร่วมค่ายศัสตราวุธนี้ได้มีหนึ่งในหมื่นเท่านั้น
เขาและคนของเขาจะต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างไร?
แม้ว่าจะมีทหารค่ายศัสตราวุธเพียงสิบคน การกำจัดพวกอันธพาลอย่างพวกเขานี้ก็ง่ายพอ ๆ กรอกน้ำเข้าปาก อย่าพูดถึงค่ายศัสตราวุธที่นำเหล่ากองทัพออกมาเต็มกำลังเหมือนตอนนี้!
ตระกูลซิลวาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้ แน่นอนว่าพวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับค่ายศัสตราวุธมาก่อน
ทุกคนต่างสิ้นหวังเมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้
ค่ายศัสตราวุธ!
กองทัพแห่งตำนาน!
ทำไมพวกเขาถึงมาปรากฏตัวที่นี่?
“ฉัน ฉัน ฉัน ฉัน…”
เบรนท์ ซิลวา กลัวมากจนปากของเขาพูดพล่ามอะไรออกฟังไม่ชัด และพูดออกมาสั้น ๆ
“เจ้า…เจ้า…เจ้าชาย…”
เขาตัวสั่น เขาคิดอะไรไม่ออก
ในเวลานี้ เหล่าทหารจากค่ายศัสตราวุธหยุดอยู่ตรงหน้าห่างจากทุกคนไม่ถึงสิบเมตร เกือบประชิดกับปลายดามนั่น
ในขณะเดียวกัน พวกเหล่าทหารไม่มีใครพูดอะไรออกมา พวกเขาถือดาบด้วยท่าทางเคร่งขรึม ใบมีดคมของพวกมันส่องประกายด้วยรังสีที่เย็นเฉียบ
ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความ พวกเขาจะสามารถกำจัดเหล่านักเลงอันธพาลและตระกูลซิลวาทั้งหมดได้ในทันทีหากพวกเขาต้องการ
พวกอันธพาลตัวน้อยเหล่านี้ไม่ได้แน่จริงเมื่ออยู่ต่อหน้าทหารเพียงไม่พี่คน
ขยะเน่า!
เมื่อเห็นเหล่าทหาร พวกอันธพาลก็มองหน้ากันไปมา ผ่านไปซักพักก็ได้ยินเสียงของตก คนพวกนี้ทิ้งอาวุธและยกมือขึ้น
พวกอันธพาลต่างรู้สึกสิ้นหวัง บางคนก็พร้อมที่จะคุกเข่าลง
พวกอันธพาลทุกคนเสียใจ ทำไมพวกเขาไม่เรียนให้สูงตั้งแต่แรก และอยู่ในสังคมอย่างเป็นพลเมืองดี?
แม้ว่าพวกอันธพาลข้างถนนมักถูกมองว่าเป็นคนเจ๋งที่สุด แต่พวกเขาก็หมดสิ้นความหยิ่งพยองเมื่อต้องเผชิญอำนาจเด็ดขาดอย่างกองทัพทหาร!
ลูกเหล็กที่ช็อปเปอร์หมุนเล่นอยู่ในมือตกลงไปที่พื้นทันทีที่เขาเห็นกองทัพเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้
สีหน้าของซิสเตอร์แฮเรียตซีดลงจนไม่เห็นสีเลือด…
สำหรับซินิสเทอร์ฟอกซ์อย่างเขาน้ำตาลในเลือดลดต่ำลงทันที ถ้าไม่มีใครประคองเขาไว้ เขาก็คงจะล้มลงกับพื้นและละลายไปเหมือนแอ่งโคลน
นักรบที่ถูกเรียกขานว่าเป็นยอดฝีมมือของช็อปเปอร์หน้าซีดตาม ๆ กัน พวกเขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง มีดของพวกเขาโยนลงไปกับพื้นมานานแล้ว
สีหน้าของลีออนนั้นดูแย่มาก หากคนจากค่ายศัสตราวุธก้าวเดินเข้ามา เมื่อนั้นใบมีดก็จะถูกวางไว้บนคอของพวกเขา
แม้ว่าเขาจะเป็นที่รู้จักในนามเจ้าชาย แต่เขาเป็นชายที่ใกล้เคียงเจ้าชายยอร์กมากที่สุดในแง่ของความแข็งแกร่ง แต่เขาก็พ่ายแพ้กับการเผชิญสถานการณ์แบบนี้
