ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 661
หลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์ ยอร์กและคนอื่น ๆ ถูกพาไปในห้องขนาดใหญ่ ซึ่งมีคนจำนวนหลายสิบคนกำลังถือท่อเหล็กและมีดด้วยใบหน้าข่มขู่
มีกลิ่นคาวเลือดลอยขึ้นมาแตะจมูกและทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้
ในตอนนั้นมีชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเขาขดตัวในท่าคล้ายทารกในครรภ์ ตัวของเขาสั่นกระตุกไม่หยุดและมีเลือดปกคลุมทั่วทั้งตัวของเขา
“ไซม่อน…”
“คุณพ่อ…”
หลังจากที่จำได้ว่าชายที่นอนอยู่ที่พื้นคือใคร แมนดี้ ซิมเมอร์และลิเลียน เยตส์รีบพุ่งตัวไปหาเขาทันที
จากการที่เห็นไซม่อน ซิมเมอร์อยู่ในสภาพแบบนี้ สายตาของฮาร์วีย์กลับเย็นชาขึ้นมาแม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของพ่อตาราคาถูกคนนี้
‘คนพวกนี้สมควรตายที่ทำให้ภรรยาของฉันต้องเสียน้ำตา!’
“ช่วยฉันด้วย! ได้โปรด!” ไซม่อนพูดในขณะที่ตัวสั่นและคลานขึ้นมาจากพื้นเมื่อเขาเห็นครอบครัวของเขา
เขาถูกทุบตีอย่างหนักในคืนนั้น เขาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ เขาเป็นชายที่ถูกเลี้ยงอย่างดีมาเกือบทั้งชีวิต
หลังจากที่เห็นภาพที่น่าสมเพชของครอบครัวนี้ นักเลงหลายสิบคนเดินกระจายตัวออกพร้อมกับเสียงปรบมือที่มาพร้อมกับพวกเขา ในเวลาไม่นานพวกเขาได้ยืนรายล้อมฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ
ในตอนที่นักเลงได้กระจายตัวออก ทำให้ได้เห็นภาพของชายที่นั่งอยู่บนโซฟาปรากฏตัวขึ้น
เขาสวมเสื้อยืดสีขาว พร้อมกับสร้อยคอโซ่สีทองขนาดใหญ่ห้อยอยู่ที่คอของเขาและแสดงใบหน้าน่ากลัวออกมาบนใบหน้าของเขา
เขาทิ้งบุหรี่ที่เขาคาบไว้ลงที่พื้น จากนั้นเหยียบมันสองสามครั้งและเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ
“นายน่าจะเป็นครอบครัวของไซม่อน ซิมเมอร์สินะ”
“ใช่ เขาเป็นพ่อตาของฉัน” ฮาร์วีย์พูดในขณะที่มองเขาอย่างวางเชิง
“ฮึฮึฮึ งั้นนายก็คือลูกเขยเกาะเมียกินที่น่าอับอายคนนั้นสินะ?!”
“งั้นฉันขอแนะนำตัวก่อนเลยนะ นามสกุลของฉันคือเรย์ น้อง ๆ บนท้องถนนมอบชื่อให้ฉันว่า ไทเกอร์ เรย์”
“ฉันคุมเขตแถวนี้อยู่…”
“นายวางแผนที่จะทำอะไร?” ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ถาม
ไทเกอร์ เรย์มองภาพตรงหน้าและชี้ไปที่ไซม่อนที่อยู่บนพื้น ต่อมาจึงพูดอย่างเยือกเย็น “พ่อตาของนายเสียเงินเจ็ดล้านดอลลาร์ที่นี่ จากนั้นเขาก็โกงในเกมของเขา!”
“เนื่องจากกฎของที่นี่แล้ว นิ้วของเขานิ้วหนึ่งจะต้องหายไปพร้อมกับหนี้ที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!”
“แต่สำหรับพวกเรา เราจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นถ้านายเอาตัวเขาออกไปได้!”
“ถ้าไม่อย่างนั้น นายจะต้องคิดเอาเองว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา!” ไทเกอร์ เรย์พูดอย่างเยือกเย็นในขณะที่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์
ลิเลียนและแมนดี้กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว พวกเขาไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน
ไซม่อนหวาดกลัวอย่างมากหลังที่ที่จะทุบตีจนตัวบอบช้ำขนาดนี้ เขาขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของลิเลียนและตัวสั่นในขณะที่เกือบจะร้องไห้ออกมา
ในอีกด้านหนึ่งของฮาร์วีย์ เขามองพื้นที่โดยรอบและหัวเราะเยาะออกมา
“ที่นี่เป็นที่ใหม่เหรอ? เป็นไปได้เหรอว่าคนจะสามารถเสียเงินเจ็ดล้านได้ที่นี่? ล้อเล่นเหรอ?”
“เฮอะ มันไม่เกี่ยวกับนาย!”
“พ่อตาของนายมีแต่ความโลภ เขาชนะและได้เงินหนึ่งล้านไปแล้วและยังไปเดิมพันที่ใหญ่กว่าอีก จะไปโทษใครได้?”
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าเขาจะแพ้แต่เขากลับโกงใช่ไหม? เขารนหาที่ตายเอง!”
ท่ามกลางคำพูดของเขา ไทเกอร์ เรย์โบกมือของเขาจากนั้นไซม่อนก็ถูกลากมาต่อหน้าพร้อมกับคนจำนวนหนึ่ง
“มาสิ มา มา พวกนายทั้งหมดเป็นเพื่อนเก่าของไซม่อนนี่ บอกไอ้คนโสมมนี่ทีสิว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น!”
“พวกเราทำตามกฎของที่นี่ อย่ามาหาว่าเราเอาเปรียบนายทีหลังนะ!” ไทเกอร์ เรย์พูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา
ในเวลาเดียว เพื่อนของไซม่อนเริ่มปริปากพูดออกมาทันที
“ใช่ มันคือความจริง!”
“ทุกคนตกลงที่จะแค่เดิมพันเล็ก ๆ แต่เมื่อเขาชนะเดิมพันด้วยเงินหลายพันดอลลาร์ พวกเราได้บอกเขาว่า ‘กลับกันเถอะ! รีบกลับได้แล้ว!’ แต่…”
“แต่เขาก็ไม่ฟัง เขาคิดว่าเขาเป็นเจ้าแห่งการพนัน เขาต้องการที่จะชนะเงินล้าน ทั้ง ๆ เขาชนะแค่หลักพัน!”
“สมน้ำหน้าแล้ว!”
“เขายังโกงอีก!”
“คุณเป็นอันตรายต่อพวกเราทั้งหมด! ทำไมเราจะต้องเป็นเพื่อนกับคนอย่างคุณด้วย?!”
