ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 662
ไซม่อน ซิมเมอร์ค้างไปหลังจากที่ได้ยิน “เพื่อน” กล่าวหาเขาอย่างนี้ เขาจ้องมองไปที่กลุ่มวายร้ายความด้วยประหลาดใจ
“พวกแกทั้งหมดจัดฉากฉัน! พวกแกวางแผนทั้งหมดมาโดยตลอด!” ไซม่อนตะโกนดุด่า
“พวกเราบังคับคุณเหรอ? เราได้พูดหรือเปล่าว่าให้คุณมา?”
“คุณทำทั้งหมดด้วยตัวเองตั้งแต่ต้น!”
“พวกเราบังคับให้คุณทำตั้งแต่ต้นจนจบอย่างนั้นเหรอ?”
ไซม่อนนิ่งเงียบไป
อย่างที่วายร้ายที่เขาเรียกว่าเพื่อนพูดมา เขายอมทำทุกอย่างเอง ไม่มีใครบังคับเขา
มีเพียงแค่ความโลภของเขาเท่านั้นที่ควรโทษ!
แมนดี้ ซิมเมอร์เข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี ทั้งหมดนี้เป็นการจัดฉากขึ้นมา
เธอคิดอยู่สักพักและกระซิบฮาร์วีย์ ยอร์ก “เราควรโทรหาตำรวจไหม?”
“ไม่ ไม่จำเป็นหรอก พวกเขาอาจจะทำบางอย่างที่อันตรายขึ้นมา!” ฮาร์วีย์ให้เหตุผลอย่างใจเย็น
ไทเกอร์ เรย์ได้ยินว่าในสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันและหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา
“อยากโทรหาตำรวจอย่างนั้นเหรอ? ได้สิ! ทำตามที่ต้องการเลย!”
“เงินทั้งหมดที่เป็นของเขาและยืมมาจากคนอื่น ทุกหมดถูกบันทึกไว้หมดแล้ว…”
“เขายังเอาทรัพย์สินและใบหุ้นของตระกูลซิมเมอร์ออกมาเพื่อเป็นหลักประกัน พวกเราได้ผ่านขั้นตอนทางกฎหมายมาแล้วเช่นกัน!”
“พวกเรายินดีมากที่คุณจะโทรหาตำรวจ! มันจะทำให้พวกเราทำงานได้ง่ายขึ้น!”
“ตำรวจจะปกป้องคนดีอย่างเราอยู่แล้ว!”
ทุกคนต่างมองไปที่ไซม่อนอย่างเคลือบแคลงใจ
ใบหน้าของไซม่อนซีดลงราวกับผี แต่เขาก็พยักหน้าของเขา
เขาได้ใช้ทรัพย์สินของตระกูลซิมเมอร์จริง ๆ โดยใช้ทรัพย์สิน หุ้นและบ้านมาเพื่อเป็นหลักประกัน
แถมเขายังแอบเข้าไปที่คฤหาสน์ของตระกูลซิมเมอร์เพื่อเข้าไปขโมยเอกสารทั้งหมดมาเพื่อการนี้
เขาทำทั้งหมดเพราะว่าเขาเสียเงินจำนวนมากในตอนนั้นเพื่อที่จะได้ทุกอย่างที่เขาสูญเสียกลับคืนมา
ใครจะรู้ว่าเขาจะเสียเงินเจ็ดล้านดอลลาร์ไปในพริบตาเดียวและเขายังต้องจ่ายทั้งหมดเป็นสองเท่าเพราะว่าพวกเขาจับได้ว่าเขาโกง?
“อย่าให้ผู้อาวุโสรู้เรื่องนี้นะ ถ้าเขารู้ว่าฉันใช้ทรัพย์สินของตระกูลซิมเมอร์เพื่อเป็นหลักประกัน เขาต้องฆ่าพวกเราทั้งหมดแน่!” ไซม่อนพูดขึ้นทันที
จากนั้นเขาก็ดึงสติของตัวเองกลับมาทันทีและพูดต่อ
“พวกเขา! พวกเขาให้มืออาชีพติดตามฉันไปที่คฤหาสน์ซิมเมอร์ด้วย เพราะอย่างนี้ฉันเลยเอาของทั้งหมดมาได้สำเร็จ…”
ไทเกอร์ เรย์หัวเราะออกมาอย่างเย็นชาและพูด “นายคิดว่าพูดอย่างนี้จะทำให้เราช่วยนายเหรอ? มีหลักฐานอะไรหรือเปล่า?”
“เอาล่ะ หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว คุณจะโทรหาตำรวจหรือเปล่า? ตัดสินใจซะ!”
แม้กระทั่งแมนดี้ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
ใบหน้าของฮาร์วีย์เริ่มมืดมัวลง
ทุกคนไม่ได้โง่ พวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้พวกเขาตกเป็นเป้า ทุกอย่างถูกวางแผนมาแล้วอย่างแนบเนียน
“ตัดสินใจหรือยัง?” ไทเกอร์ เรย์ถามอย่างเย็นชา
“เรา…เราจะไม่โทรหาตำรวจ!”
“เราจะจ่ายคุณคืน แต่พวกเราหาเงินจำนวนมากกลางดึกอย่างนี้ไม่ได้ ถ้าคุณจะให้เวลาเราสองสามวันเพื่อรวบรวมเงินมาให้ได้หรือเปล่า?” ลิเลียน เยตส์ตอบอย่างรวดเร็ว
“ได้สิ ที่นี่เราคุยกันด้วยเหตุผล…”
ไทเกอร์ เรย์ระเบิดหัวเราะออกมา
“เราไม่กลัวถ้าคุณจะหนีไปเหมือนกัน ถ้าคุณหนีล่ะก็ เราก็จะไปหาตระกูลซิมเมอร์แทน!”
“เราจะคืนเงินแน่นอน แต่คุณอย่าทำร้ายใครอีกได้ไหม?” แมนดี้ถาม
“เพราะเห็นว่าคุณเป็นหนึ่งในผู้ที่มีก้าวหน้าอย่าวรวดเร็วในเมืองบัควู้ดหรืออะไรก็ตาม เราจะให้เกียรติคุณก็แล้วกัน คุณเอาตัวเขากลับไปได้แล้ว!”
“แต่เราจะส่งคนไปตัดนิ้วของเขาทันที ถ้าภายในหนึ่งวันคุณไม่จ่ายเงินคืนให้พวกเรา!”
“ถ้าสองวันผ่านไปแล้ว ฉันจะส่งคนไปตัดนิ้วของเขาเพิ่ม!”
ไทเกอร์ เรย์หัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาพูดจบประโยค
“ก็ได้ เรารับปาก…”
แมนดี้ตัดสินใจและยอมตกลงตามเงื่อนไขของเขา ถ้าเธอไม่ยอมล่ะก็ พวกเขาอาจจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเขากลับ
