ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 665
“ฉันให้เวลาคุณหนึ่งวันในการหาเงินมา ถ้าคุณไม่ทำคงจะรู้ผลที่จะตามมานะ!”
“เมื่อถึงเวลา ฉันจะเชิญตระกูลซิมเมอร์ไปเพื่อขอร้องอ้อนวอนหาของกินบนท้องถนน!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ไทเกอร์ เรย์หันกลับและกลับออกไปด้วยท่าทางพึงพอใจในตัวเองอย่างมาก
เมื่อคนในตระกูลซิมเมอร์ต่างสงบลง พวกเขาทั้งหมดแทบจะเต็มไปด้วยความโกรธ
“ไป…ไปลากตัวไซม่อน ซิมเมอร์มา!”
“ใช่ มีคนต้องรับผิดในการกระทำของตัวเอง!”
“ผู้อาวุโสซิมเมอร์ จัดการไอ้สารเลวนี่ให้แหลกเลยครับ…”
***
รุ่งเช้าในวันนั้น ไซม่อนและลิเลียนกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ประตูในขณะที่มีรอบดวงตาดำคล้ำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ในขณะนั้น มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาที่ประตู
ทันทีที่ไซม่อนเปิดประตูออก คนมากมายแห่เข้ามาอย่างเร็วและเต็มไปทั้งห้อง
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ที่เดินนำฝูงชนมา เดินตรงไปตบหน้าของไซม่อนอย่างจัง
“ไอ้ขยะ! รอบนี้ทำอะไรลงไป?! บอกมา!”
“ฉันทำงานมาอย่างหนักมาทั้งชีวิตจนทำให้มีที่ยืนในบัควู้ด!”
“หลังจากผ่านความพ่ายแพ้และความยากลำบากมามากมาย ในที่สุดตระกูลซิมเมอร์ก็ได้เป็นใหญ่ในเมืองบัควู้ด…”
“แกล้ามาแทงข้างหลังฉันได้ยังไง?! ไอ้สารเลว!”
ท่ามกลางคำพูดของเขา เขาตบไปที่หน้าของไซม่อนอีกสองสามครั้ง
“พ่อ…พะ พะ พ่อ…พ่อรู้เหรอ?!” ไซม่อนถามในขณะที่กุมหน้าของเขาอยู่
“คนมากมายแทบจะมาพังคฤหาสน์เมื่อเช้านี้ เราจะไม่รู้เรื่องได้ยังไง?!” ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดในขณะที่กลั้นหายใจ
ฌอน ซิมเมอร์พูดด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง “ไซม่อน ไม่มีใครคิดที่จะหยุดนายหรอกถ้านายรนหาที่ตายของตัวเอง…”
“แต่ทำไมต้องมาลากคนทั้งตระกูลไปด้วย!”
“บอกมา! ว่านายทำอะไรลงไปกันแน่?!
“ลูกเขยของนายมีมลทินไม่พอ อย่าบอกนะว่านายกำลังจะกลายเป็นแบบนั้นไปด้วย!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์จ้องมองไซม่อนอย่างเลือดเย็นและตำหนิเขา “ถ้าไม่สารภาพมาและเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด ฉันจะตัดนิ้วของแกด้วยมือของฉันเอง!”
ร่างกายของไซม่อนสั่นในขณะที่มองไปที่ลิเลียนและพูด “มันเป็นความผิดของฮาร์วีย์!”
“อะไรนะ? เขาเกี่ยวอะไรด้วย?”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกงงกับคำพูดของเขา
‘เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?’
ไซม่อน ซิมเมอร์ตอบอย่างชัดเจน “ไม่เกี่ยวได้ยังไง? เขาเป็นคนที่เสียพนัน!”
“พวกเขาต้องการที่จัดการกับเขา เพราะอย่างนี้ผมเลยเข้าไปขโมยของ”
ทุกคนในตระกูลซิมเมอร์ต่างเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตในทันที เขารู้ว่าถ้าเขาบอกความจริงไป เขาจะต้องโดนพวกเขาจัดการจนตายอย่างแน่นอน!
เพราะเหตุนี้เขาจึงหันไปโทษฮาร์วีย์ ยอร์กว่าเป็นผู้กระทำผิดแทน
แต่คนในตระกูลซิมเมอร์ไม่ได้เชื่อเขาสักนิดและหันไปมองที่ลิเลียนแทน
เธอรู้เช่นเดียวกันว่าถ้าเธอบอกความจริงไปพวกเขาต้องตายแน่ ๆ
เธอจึงกรอกฟันและพูด “ใช่แล้ว! มันเป็นความผิดของฮาร์วีย์!”
“ไอ้สารเลวนั่นมันคอยแต่จะเล่นพนันเพราะว่าเขาต้องการจะหนีจากการเป็นขยะไร้ค่าและต้องการที่จะทำให้ตระกูลซิมเมอร์ประทับใจ!”
“พ่อจำได้ไหมว่า อยู่ ๆ แมนดี้ก็มีเงินเจ็ดหมื่นห้าพันดอลลาร์เพื่อเอาไปจัดการกับปัญหาของบริษัทในตอนที่อยู่นิอัมมี่?”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์คิดและพูด “แน่นอนว่าฉันต้องจำได้ จะบอกว่าเขาเล่นพนันจนได้เงินนั้นมาได้อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขายืมมันมา แต่ฉันรู้ว่าเขาต้องไปเล่นการพนันมาแน่ ๆ …”
ลิเลียนทำวิธีทางที่เธอสามารถทำได้เพื่อจะให้ฮาร์วีย์เป็นแพะรับบาปในตอนนี้
“ฉันไม่คิดว่ารอบนี้เขาจะเสียเงินจำนวนมากขนาดนั้น!”
“และสิ่งที่แย่ที่สุด คือเขาโดยจับได้ว่าโกงในเขตอิทธิพลของอื่น…”
คนในตระกูลซิมเมอร์ต่างมองหน้ากัน ดูเหมือนจะเชื่อในสิ่งที่ลิเลียนพูด
ไซม่อนถอนหายใจออกมาเบา ๆ ต้องขอบคุณจริง ๆ ที่ภรรยาของเขามีไหวพริบ เขาต้องตายแน่ ๆ ถ้าไม่ได้เธอ
สุดท้ายแล้วฮาร์วีย์ก็จะตกเป็นแพะรับบาปไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!
‘เขาเป็นลูกเขยของฉัน! ฉันมีสิทธิ์ที่จะโยนความผิดให้กับเขา!’
