ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 668

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 668

ในอีกด้านหนึ่ง ไทเกอร์ เรย์ได้วางสายไปอย่างลึกลับ ต่อมาเขาลุกขึ้นยืนและกดโทรออกไปยังเลขหมายปลายทางอย่างสุภาพ

“ลอร์ดยอร์ก ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผนที่คุณวางไว้ คนจากตระกูลซิมเมอร์กำลังจะใช้ตัวฮาร์วีย์ ยอร์กเพื่อรับผิดชอบแทน!”

“ดี งั้นก็ทำตามแผนที่วางไว้ต่อไป อย่าลืมว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่ยากที่จะจัดการ ใช้วิจารณญาณด้วย!”

“ได้ครับ!”

ไทเกอร์ เรย์วางสายและเริ่มถูมือของเขามุ่งหวัง

***

ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส

เวย์น ยอร์กวางสายโทรศัพท์ของเขาและท่าทางเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

สตีเฟ่น ยอร์กที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเขาหัวเราะออกมาและถาม “มันเป็นวิธีการที่เรียบง่ายมากเลยนะ มันมีข้อบกพร่องอยู่มาก คิดว่าพี่ใหญ่จะหลงกลจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นคนยังไง? เขาจะยอมให้ใครมาตัดนิ้วเขาได้ง่าย ๆ ได้ยังไง?”

เวย์นตอบกลับอย่างใจเย็น “ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ในสถานการณ์ปกติอย่างนี้”

“แล้วไทเกอร์ เรย์เป็นคนยังไงกันแน่? เขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งที่จะเลียรองเท้าของตัวเอง…”

“แต่นายรู้ไหมว่า ‘กระต่ายสามารถดึงหนวดของสิงโตที่ตายไปแล้วได้’?”

“ถ้าเราต่อต้านเขาอย่างที่เขาไม่ได้คาดหวังไว้ เขาอาจจะพบกับความล้มเหลวอย่างที่ไม่คาดคิดแน่จริงไหม?”

สตีเฟ่นหยิบแก้วน้ำชาที่อยู่ตรงหน้าของเขาขึ้นมาและพูดอย่างใจเย็น “สกาย คอร์ปอเรชั่นของเขาเพิ่งได้รับการยกย่องให้เป็นสถานที่ที่มีอำนาจเมื่อเร็ว ๆ นี้ และได้รับโครงการที่ค่อนข้างใหญ่มาหลายแห่งในบัควู้ด…

“ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ แม้ว่านายจะไม่สามารถที่จะตัดมือของเขาได้แต่มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตระกูลยอร์กถ้าหากว่าจะขังเขาไว้สักวันสองวัน…”

เวย์นหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาในขณะที่เขาหันหน้ามองไปอีกด้านของห้องโถง

เขาไม่รู้เลยว่าควินตัน ยอร์กกำลังคิดอะไรอยู่

แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะต่อต้านผู้คุ้มกันและตัวตายตัวแทนของฮาร์วีย์ได้แน่นอน

“เจ้าชายยอร์ก เจ้าชายยอร์กผู้ลือชื่อ…”

แม้แต่ชายที่ดูแลควบคุมอำนาจของตระกูลยอร์กบนท้องถนน เวย์นก็ยังไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะสามารถจัดการกับฮาร์วีย์ในตอนนั้นได้หรือเปล่า

***

ในอีกด้านหนึ่ง ฮาร์วีย์ดำเนินการสืบสวนของเขาต่อและเมื่อเขาใกล้ที่จะค้นพบความจริง ไซม่อน ซิมเมอร์ก็ได้โทรเข้ามาหาเขา

“ฮาร์วีย์ มาเร็ว! ตอนนี้เรื่องเปลี่ยนไปแล้ว รีบมาที่คาสิโนตอนนี้เลย!”

หลังจากที่วางสายไป ฮาร์วีย์ก็ได้เดินทางไปที่สถานที่แห่งนั้นทันที

เมื่อเขาไปถึงที่นั่น เขาเห็นว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ กำลังรอเขาอยู่

ผู้อาวุโสซิมเมอร์เป็นคนแรกที่เดินตรงไปหาเขาและตบเขาที่หน้าทันทีที่เขาเดินเข้าไป

“แกเป็นอะไรไป?! ไอ้เด็กสารเลว!”

“แกเสียพนันไปสิบสี่ล้านดอลลาร์เหรอ?! แกพยายามจะฆ่าคนในตระกูลซิมเมอร์เหรอ?!”

“ตระกูลของเราจะพังลงด้วยมือของนายคนเดียว!”

“ฉันล่ะอยากจะฆ่าแกตอนนี้จริง ๆ !”

“…”

ฮาร์วีย์โค้งและตกตะลึง

‘ฉันไปเล่นพนันตั้งแต่เมื่อไหร่?’

‘เรื่องนี้กลายเป็นความผิดของฉันได้ยังไง?’

แต่ทันทีที่เขาเห็นใบหน้าของไซม่อนและลิเลียน เยตส์ที่อยู่ไม่ไกลออกไป เขาจึงเข้าใจทันที

พูดง่าย ๆ ก็คือพวกเขาโยนความผิดมาให้เขาคนเดียว

เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะต้องมาระบายอารมณ์ที่เขาอย่างแน่นอนในเมื่อเขาไม่รู้เรื่องราวทั้งหมด

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้เอ่ยปากพูด ผู้ที่ควรจะต้องรับผิดชอบเรื่องราวทั้งหมดรีบเดินตรงมาที่และพร้อมกับเริ่มดุด่าเขา “ฮาร์วีย์นายจะต้องรับผิดชอบทั้งหมดในสิ่งที่นายทำลงไป!”

“ใช่แล้ว! แกจะต้องรับผิดชอบ!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ แทบจะคำรามใส่เขา

ต่อมาไซม่อนจึงลากเขามาด้านข้างเพื่อที่จะกระซิบพูดกับเขา “นายจะต้องไปเจอกับไทเกอร์ เรย์แทนที่ฉัน!”

“ถ้าไม่ ฉันจะทำให้นายหย่ากับแมนดี้!”

“ฉันทำตามที่ฉันพูดแน่!”

ลิเลียนเดินตรงมาหาเขาเช่นกันและตักเตือนเขา “ถ้านายไปแทนที่พ่อตาของนาย ต่อไปนี้นายจะกลายเป็นลูกเขยที่ดีของเรา!”

“พวกเราจะไม่เย็นชาใส่นายอีกแม้ว่านายจะเสียนิ้วของนายไป แมนดี้และฉันจะดูแลนายไปตลอดชีวิต!”

“ใช่ นายมันน่ารังเกียจอยู่แล้ว นายจะไม่เป็นอะไรอยู่แล้วถึงแม้ว่านายจะเสียนิ้วไปนิ้วหนึ่ง!”