USB:บทที่ 36 ตัวสำรอง
และเมื่อฮวงเฟิงกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร ความรู้สึกก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
เขามองไปที่บ้านเช่าหลังเล็ก ๆ ของตัวเอง และมุมปากของเขาก็คลี่ยิ้มขมขื่น
“ สงครามยังไม่จบ อย่าพึ่งนับศพทหาร” ฮวงเฟิงให้กำลังใจตัวเอง
หลังจากนั้น ฮวงเฟิงก็เดินไปดูกล่องจักรวาลของเขา แต่มันก็ยังไม่มีอะไรใหม่ หลังจากล้างหน้า อย่างเรียบง่าย
ฮวงเฟิงนั่งสมาธิ อย่างมีความสุข
ในขณะเดียวกัน เขาก็ตระหนักถึงความสำคัญของการใช้คาถา ด้วยพลังที่มากขึ้น ไม่เพียงแต่ เขาจะสามารถใช้คาถา
ได้มากขึ้น แต่พลังนั้น ก็ยังแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย และวันนี้ ถ้าไม่ใช่ เพราะคาถาที่เขาใช้ เขาก็ไม่สามารถหลอก
อีกฝ่าย และออกไปได้อย่างปลอดภัย
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเขามีเพียงหนังสือ “การทำสมาธิเริ่มต้น” เล่มนี้จึงบันทึกคาถาพื้นฐานเพียงไม่กี่บทเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วคาถาเหล่านี้เป็นเพียงคาถาพื้นฐาน ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเพิ่มพลังอีกเล็กน้อย พลังมันก็ยังคงมีข้อจำกัด ปัญหาตอนนี้คือ เขาไม่มีคาถาระดับสูงเหล่านั้น บนโลกนี้ ไม่มีทักษะคาถา และหากเขาต้องการได้รับทักษะการร่ายคาถาที่ เขาจะสามารถหาได้จากโลกอื่น ๆ ที่เหมือนกับดินแดนสรวงสวรรค์ล้ำลึก ที่แลกเปลี่ยนผ่านกล่องจักรวาล
ในทางกลับกันวิธี ที่กล่องจักรวาลนั้น แลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆนั้น เป็นแบบสุ่มแน่นอน
ดังนั้นในขณะนี้ฮวงเฟิงนั้น สามารถใช้เพียงคาถาพื้นฐานเหล่านี้ ได้เท่านั้น โชคดี ตราบใดที่เขาใช้คาถานี้อย่างเหมาะสม มันก็ยังคงส่งผลดีกับเขา
หากเขาไม่สามารถใช้คาถาได้ ความสามารถของเขา ก็คงเป็นเพียง คนทั่วไป แม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญเรื่องการร่ายคาถา
แต่ก็ไม่ได้เพิ่มทักษะอะไรของเขามากนัก เพราะตอนนี้เขาเป็นนักเวทย์ ที่ไม่ได้มีความแข็งแกร่งระดับนักรบ
นักเวทย์นั้นไม่ได้เติบโต โดยอาศัยทักษะของพวกเขา พวกเขามีความเชี่ยวชาญในการทำลายมากกว่า
ดังนั้นฮวงเฟิงยังคงต้องการคัมภีร์ลับ ที่สามารถพัฒนาทักษะของเขาได้ จะเป็นการดีที่สุด ถ้าเขาสามารถอ่านคัมภีร์ลับที่ยอดเยี่ยมเหล่านั้น ในนวนิยายศิลปะการต่อสู้ แบบที่เขาเคยอ่าน เช่นเทคนิคเก้าตะวันศักดิ์สิทธิ์ หรือตาข่ายสวรรค์ อะไรแบบนั้น
อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน สิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะได้มาง่ายๆ แต่สิ่งที่ดีๆ นั้น จะได้รับการแลกเปลี่ยนผ่านกล่องจักรวาล ที่ได้รับการแลกเปลี่ยนมาแบบสุ่ม และยิ่งเป็นแบบของหายาก ก็ยิ่งได้มายากเหมือนกัน แต่หากว่าได้มาอย่าง่ายๆ นั่นก็คือของพื้นฐานที่สามารถหาได้ทั่วไป ขึ้นอยู่กับโชคเท่านั้น และไม่เหมือนกับการเล่นเกม ที่สามารถกำหนดทิศทางได้
เนื่องจาก การได้รับบางสิ่งบางอย่างเป็นการแลกเปลี่ยนนั้น ฮวงเฟิงเลือกเองไม่ได้ เขาจึงไม่สนใจมัน สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือใส่สิ่งต่าง ๆลงในกล่องจักรวาลให้ได้มากที่สุด เพื่อให้กล่องจักรวาล มีโอกาสเลือกสุ่มสิ่งของเลือกเปลี่ยนได้มากขึ้น หากเขาใส่ของแลกเปลี่ยนลงไปน้อย ฮวงเฟิงก็กลัวว่า เขาจะต้องใช้เวลานานขึ้น ในการแลกเปลี่ยนของในแต่ละครั้ง
ฮวงเฟิงที่กำลังอยู่ในการทำสมาธิลึก ๆ รู้สึกว่า ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขา รุนแรงยิ่งขึ้น แม้ว่าการฝึกฝนการร่ายคาถา
จะไม่ได้ช่วยพัฒนาความสามารถของเขา แต่ก็ยังมีประโยชน์มาก ต่อประสาทสัมผัสของเขา
ช่วงเวลากลางคืนผ่านไปอีกครั้ง ภายใต้การฝึกฝนของฮวงเฟิง เมื่อถึงรุ่งเช้า ปรากฎว่าเขาก็ทำสมาธิทั้งคืน ต่อเนื่องเป็นวันที่สอง
“ หืม ฉันทำสมาธิทั้งคืน โดยที่ไม่ต้องนอน?” ฮวงเฟิงคิดในใจ ขณะที่เขาล้างหน้าและบ้วนปาก
ฮวงเฟิงตระหนักว่า การทำสมาธินั้น ไม่เพียงแต่สามารถเพิ่มปริมาณพลังในร่างกายของเขาได้ แต่ยังสามารถรักษาจิตวิญญาณของเขา ให้อยู่ในสภาวะสูงสุดได้ดี ยิ่งกว่าการที่ตื่นนอนขึ้นมาเสียอีก
อย่างไรก็ตาม ฮวงเฟิงไม่ต้องการที่แหกกฎของการใช้ชีวิตของคนธรรมดาโดยสิ้นเชิง ดังนั้นเขาจึงพักผ่อนตามปกติ เป็นครั้งคราว
เนื่องจากพลังในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น ฮวงเฟิงจึงอารมณ์ดี อย่างไรก็ตาม อารมณ์ดีนี้ลดลงมาก หลังจากเข้ามาใน บริษัท
“อะไรกัน?” ผมต้องไปแข่งฟุตบอลด้วยเหรอ? “ฮวงเฟิงมองไปที่ หัวหน้าของเขาด้วยความตกใจ
“ใช่ เรามีคนไม่พอ บริษัทขอให้ฉันเพิ่มคนจากแผนกรักษาความปลอดภัย อีกประมาณสองสามคน ฉันก็จะเพิ่มชื่อคุณเข้าไป ไม่ใช่คุณคนเดียว คุณหวังก็จะตามไปด้วยเช่นกัน” ผู้จัดการหลิวกล่าว “อย่างไรก็ตาม
คุณสามารถมั่นใจว่า คุณเป็นแค่ตัวสำรองเท่านั้น คุณไม่ต้องลงสนามจริง”
ตอนนี้อารมณ์ของฮวงเฟิงนั้น ดีขึ้นเล็กน้อย พูดตามตรง เขาไม่สนใจการแข่งขันฟุตบอลนี้เลย เขามาทำงานเพื่อหารายได้ไม่ใช่เล่นฟุตบอล แต่จากสถานการณ์นี้ คงไม่มีอยากจะเข้าร่วม ดังนั้นผู้จัดการหลิว จึงเพิ่มรายชื่อ
เพื่อเป็นตัวสำรอง
“พอแล้ว คุณไม่ต้องกังวลสถานการณ์แบบนี้ เกิดขึ้นทุกปี ตราบใดที่จำนวนคนในบริษัท ไม่เพียงพอ
พวกเขาจะมาขอรายชื่อจากเราแน่นอน ฉันได้การเพิ่มรายชื่อลงไปเมื่อปีที่แล้ว แต่ฉันไม่ได้ลงสนาม”
หลังจากผู้จัดการหลิว เดินออกไป พี่หวังก็ตบไหล่ของฮวงเฟิง และกล่าวว่า “นอกจากนี้การเข้าร่วมการแข่งขันก็
ไม่ได้ไร้ประโยชน์ ไปซะทีเดียว! ทางบริษัทจะให้เงินอุดหนุนแก่นายแน่นอน เงินอุดหนุนในฐานะที่เป็นตัวสำรองนั้น ไม่ได้มากมายอะไร แต่ถ้าเป็นตัวจริงที่ลงในสนาม หากผลการแข่งขันของคุณดี
ผลตอบแทนนั้นมากโขอยู่นะ “
“ มีเงินอุดหนุนด้วยเหรอ?” ฮวงเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ
“แน่นอนว่ามีโบนัสสำหรับการแข่งขันประเภทนี้ แม้ว่าจะมีไม่มากนัก และประธานของบริษัท เขาจะให้รางวัลแก่พนักงานที่เข้าร่วมเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นหากผลลัพธ์ไม่ดี และไม่ได้รับเงินรางวัลจากบริษัท แต่จะให้เงินอุดหนุนแก่พนักงานที่เข้าร่วมด้วย ถึงแม้ว่ามันจะไม่มาก แต่ก็ยังดีกว่าที่จะไม่มีเงินเลยใช่ไหม? ” พี่หวังกล่าว
ฮวงเฟิงพยักหน้า ขณะนี้เขากำลังต้องการเงิน และจะเป็นการดีที่สุด ถ้าเขาสามารถหาเงินพิเศษได้ เพราะในเวลานี้เขาหวังว่าเขาจะถูกส่งไปที่สนามการแข่งขัน ไม่ว่าเขาจะไม่ได้อันดับอะไร เงินอุดหนุนเขา ก็จะสูงกว่าตัวสำรองแน่นอน
การแข่งขันจะจัดขึ้นในอีกสองวันต่อมา ในเช้าวันเสาร์ เนื่องจากเป็นวันพักผ่อน คงจะมีผู้ชมมากขึ้น
“ เจ้าเปี๊ยก ไปกันเถอะ ถึงเวลาที่เราต้องยืนเฝ้าแล้ว” พี่หวังจัดชุดรักษาความปลอดภัยของเขาให้เรียบร้อย
และลุกขึ้นยืน และพูดกับฮวงเฟิง
“ได้ครับ” ฮวงเฟิงตอบ เมื่อเทียบกับฟุตบอลแล้ว การรักษาความปลอดภัยนั้นเป็นหน้าที่หลักของพวกเขา
