ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 787
“เป็นใครกัน? เรย์ ฮาร์ทถึงต้องเปิดประตูให้เขา!”
“เขายังดูไม่แก่เท่าไหร่ ดูเหมือนจะแค่อายุประมาณยี่สิบ เขาเป็นคนสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ??”
“ดูเหมือนว่าเขาอาจจะเป็นบุคคลชนชั้นสูงในบัควู้ด! น่าเกรงขามที่สุด!”
“…”
ผู้คนโรงแรมเริ่มเนืองแน่น ทุกคนเริ่มจับกลุ่มนินทา บางคนถึงกับถ่ายรูปและอัพโหลดลงบนอินเทอร์เน็ต
***
ภายในรถ เรย์ ฮาทกำลังโค้งคำนับให้กับใครคนหนึ่ง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความชื่นชม
คนที่เป็นตำนานนั่งอยู่ในรถของเขา มันช่างเหมือนเป็นพรสำหรับตระกูลเขาแล้ว
แม้แต่คนขับรถก็ตกใจเกินกว่าจะเชื่อ
ผู้บังคับบัญชาและเจ้าหน้าที่ของรัฐจำนวนมากที่มาที่ฮาล์ฟมูนเบย์ไม่สามารถแม้แต่จะเข้าพบกับเรย์ ฮาทได้แม้ว่าพวกเขาอยากจะเข้าใกล้เขามากแค่ไหนก็ตาม พวกเขาให้เกียรติเรย์มาก ไม่กล้าทำตามใจตัวเองตามต้องการ
แต่ต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ เรย์ ฮาร์ทกลับถ่อมตัวอย่างไม่น่าเชื่อ
คนขับรถไม่สามารถจินตนาการถึงตัวตนของชายคนนั้นได้เลย
“อะแฮ่ม…” เรย์ ฮาร์ทกระแอมไอในลำคอก่อนที่เขาจะพูด
“นายท่านยอร์ก”
เรย์ ฮาร์ทเอ่ยพูดอย่างรวดเร็ว และเขาพูดต่อไปอย่างสุภาพ
“เกือบปีแล้วที่ผมไม่ได้พบกับท่านตัวต่อตัวแบบนี้ ผมดีใจมากที่ได้รับสายจากท่านมากครับ”
“นายประสบความสำเร็จแล้วจริง ๆ แม้กระทั่งซื้อรถโรลส์รอยซ์ให้ตัวเองได้”
เรย์ ฮาร์ทปิดกระจกกั้นในโรลส์รอยซ์เพื่อความเป็นส่วนตัว แล้วพูดอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ว่า “ทั้งหมดเป็นเพราะความช่วยเหลือของท่าน ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ผมคงเป็นได้แค่เด็กที่ร่ำรวยจากตระกูลชนชั้นสองทำได้แต่ประทังชีวิตและรอความตายไปแต่ละวัน ท่านได้เปลี่ยนชะตาชีวิตของผมไปอย่างสิ้นเชิง”
“ฉันเพียงแค่ปูทางให้กับนาย จะทำมันออกมาได้ดีหรือไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถของนาย แต่ฉันบอกตามตรงฉันมีความสุขกับนายด้วยจริง ๆ” ฮาร์วีย์พูดกับหัวเราะ
ค่ายศัสตราวุธในสมัยนั้นเป็นที่สำหรับพวกลูกคุณหนูที่ร่ำรวยที่เอาเงินมาทิ้ง
หลังจากเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนแล้ว เขาได้ฝึกพวกเหล่าเด็กร่ำรวยพวกนี้ด้วยหลักสูตรที่ทำโดยพลการ
เมื่อมองย้อนกลับไป เขาได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว
ทหารที่ยังอยู่ในกองทัพเป็นทหารผ่านศึกมาแล้วทั้งหมด
ผู้ที่ปลดประจำการแล้วก็ออกไปประสบความสำเร็จ
เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก
“เราทุกคนถูกฝึกฝนโดยท่าน เราจะทำให้ท่านอับอายได้ยังไง?” เรย์ ฮาร์ทพูด
“ทำได้ดีมาก ฉันได้เตรียมการบางอย่างในบัควู้ด อีธานและไทสันกำลังทำงานอยู่ภายใต้คำสั่งของฉัน ถ้านายคิดว่าที่เล็ก ๆ อย่างฮาล์ฟมูนเบย์ยังไม่ทำให้นายพึงพอใจล่ะก็ นายมาหาฉันได้ที่บัควู้ด”
ฮาร์วีย์ยื่นข้อเสนอให้เพราะเรย์ ฮาททำได้ดีในสิ่งที่เขาทำอยู่ ในตอนนั้นเขายังเป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขา ตอนนี้ฮาร์วีย์ยังไม่มีลูกน้องที่มีความสามารถมากนัก เขาอาจจะให้โอกาสเรย์ ฮาทได้พิสูจน์ตัวเอง
เรย์ ฮาร์ทแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่หลังจากได้ยินที่ฮาร์วีย์พูด ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ในรถ ณ ตอนนี้ เขาคงจะยืนขึ้นให้ความเคารพเขา
พูดออกมาตะกุกตะกัก
“ขอบคุณครับ! ขอบคุณที่ให้โอกาสผม!”
“จำไว้ว่า ให้เรียกฉันว่านายท่านยอร์กเมื่อตอนเราอยู่ข้างนอก อย่าเผลอหลุดปากเด็ดขาด” ฮาร์วีย์พูดออกมาอย่างใจเย็น
เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ พวกเขาเป็นพี่น้องจากค่ายศัสตราวุธ ไม่ต้องสงสัยถึงความสามารถและความจงรักภักดีต่อกัน
“เอาล่ะ เรามาคุยกันเรื่องธุรกิจกันเถอะ ฉันคงจะต้องยืมรถนายเพื่อไปรับพ่อตาแม่ยายของฉัน แล้วฉันจะไปรับพวกเขาได้ยังไงเมื่อนายพารถโรลส์รอยซ์มา?”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
ถ้าเขาขับรถนี้ไปรับพวกเขาจริง ๆ เขาคงทำให้แมนดี้และซีนเธียร์หมดสติเป็นลมล้มพับตรงนั้นแน่นอน
“ผมจะจัดรถให้ใหม่เดี๋ยวนี้เลยครับ” เรย์ ฮาร์ทพูดอย่างกังวล
“ไม่เป็นไร ผมจะบอกให้แมนดี้ไปรับพวกเขา”
ฮาร์วีย์ส่งข้อความหาแมนดี้
แมนดี้รู้สึกท้อแท้หลังจากได้รับข้อความ
‘ฮาร์วีย์จัดการเรื่องเล็ก ๆ นี้ไม่ได้เลย ฉันต้องไปรับคนอื่น ๆ’
