ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 828
หลังจากที่รอให้ฮาร์วีย์ ยอร์กกลับ เรย์ก็มองไปที่โรซานน์ บาร์และคนที่เหลือด้วยสายตาอันคมกริบ
โรซานน์, เฟลิกซ์ ฮาวเวิร์ด, โบรดี้ เจนเนอร์และคนที่เหลือก้มหัวของพวกเขาลงโดยที่ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว พวกเขาล้วนหายใจด้วยความลำบาก
สายตาของเรย์จ้องมองไปที่โรซานน์และถามอย่างเรียบเฉย “ตอนนั้นเป็นมือข้างไหนนะ?”
ถึงแม้ว่าเรย์ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นแต่โรซานน์ก็เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังพูดถึง ในตอนนั้นเอง เธอทำได้เพียงแค่ยื่นมือข้างขวาที่สั่นระทวยของเธอออกไปและพูดด้วยเสียงที่สั่นไม่หยุด “ข้างนี้”
“เห็นว่าคุณเป็นผู้หญิงนะ ตบหน้าตัวเองสักสิบทีก็แล้วกัน” เรย์กล่าว
“เพียะ!”
ในขณะที่โรซานน์ตบไปบนใบหน้าของตัวเอง เธอไม่กล้าแม้แต่ที่จะยั้งมือกับตัวเองหรือพูดจาไร้สาระอีก
เธอตบเข้าที่หน้าของตัวเองอย่างแรงจนแก้มของเธอเริ่มที่จะช้ำและแดง
เพราะโรซานน์รู้ดีว่าถ้าเธอไม่ทำให้เรย์รู้สึกพอใจเท่าที่ควร จุดจบของเธอคงจะย่ำแย่มากแน่ ๆ
เรย์ไม่สนใจที่จะมองโรซานน์อีกต่อไป เขาจึงหันมาทางโบรดี้และคนอื่น ๆ ที่เหลือและพูด “พวกนายทั้งหมดเป็นผู้ชาย พวกนายคงไม่อยากจะเป็นเหมือนผู้หญิงหรอกใช่ไหม?”
โบรดี้เป็นคนแรกที่เปล่งเสียงหัวเราะที่ขมขื่นออกมาในระหว่างที่เขาลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่สั่นเทาและตอบกลับ “ไม่ต้องห่วงครับลูกพี่เรย์ ผมรู้ว่าควรทำยังไง!”
เมื่อเขาพูดจนจบประโยค เขาหยิบด้ามปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาและทิ่มมันลงไปที่ฝ่ามือของเขาอย่างแรง เขากัดฟันของเขาด้วยความกลัวว่าจะเปล่งเสียงใด ๆ ออกมา
คนอื่น ๆ ทำตามการกระทำของเขา ไม่ว่าพวกเขาจะหวาดกลัวเพียงใด แต่สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้คือการหยิบด้ามปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา
เรย์หันหลังให้กับพวกเขาพร้อมกับทิ้งคำสั่งสุดท้ายไว้ให้พวกเขา
“จากนี้เป็นต้นไป ริบเงินทั้งหมดของพวกเขาที่ได้มาด้วยการทุจริตและบริจาคทั้งหมดให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า!”
“แล้วป่าวประกาศไปทั่วทั้งเซาท์ไลท์ว่าถ้าใครกล้าที่จะจ้างคนเหล่านี้อีก พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูกับสกาย คอร์ปอเรชั่น!”
ด้วยคำสั่งสุดท้ายของเรย์ ใบหน้าของโรซานน์กับคนอื่น ๆ ซีดลงทันทีด้วยความสิ้นหวัง
ในทุกวันพวกเขาทุกคนต่างใช้ชีวิตอย่างหรูหรา พวกเขาจะยอมรับการสูญเสียทุกอย่างไปได้อย่างไร?
เพียงด้วยคำสั่งของเรย์ ทำให้จากนี้ต่อไปพวกเขาคงจะไม่มีหนทางอื่นนอกจากกลายเป็นขอทานและร้องขอหาอาหารบนท้องถนน
นอกจากนี้ หลายปีที่ผ่านมาพวกเขาได้กลั่นแกล้งชายกับหญิงไปและสร้างความผิดพลาดมากมาย พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีผู้คนมากมายเท่าไหร่ที่ต้องการเขมือบพวกเขาทั้งเป็น
เมื่อพวกเขาสูญเสียสถานภาพและพลังอำนาจ พวกเขาควรจะต้องเกรงกลัวผู้ที่เคยถูกพวกเขากลั่นแกล้งก่อนที่พวกเขาเหล่านั้นจะกลับมาแก้แค้นพวกเขา
ในตอนนั้นแม้แต่การกลายเป็นขอทานดูเหมือนว่าจะเป็นความปรารถนาอย่างแรงกล้าสำหรับพวกเขา
***
ในอีกด้านหนึ่งฮาร์วีย์ไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดให้เป็นสูทที่เหมาะสมก่อนที่จะเตรียมการสิ่งที่จะเกิดขึ้นตอนที่เขาขอแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป
สำหรับวันนี้ แม้แต่พิธีรวมสินทรัพย์ของสกาย คอร์ปอเรชั่นอาจมีการล่าช้าในขณะที่การขอแต่งงานจะต้องเกิดขึ้นก่อนพิธี
สิ่งนี้ก็เพราะว่าเขาต้องการที่จะพาแมนดี้ ซิมเมอร์ร่วมเป็นสักขีพยานว่าสกาย คอร์ปอเรชั่นจะกลายเป็นจุดสูงสุดในเซาท์ไลท์
***
ในตอนที่ฮาร์วีย์กำลังเตรียมตัวอยู่ แมนดี้และครอบครัวของเธอได้อยู่ภายในห้องโถงแล้ว
“เฮ้ แมนดี้ ซิมเมอร์ เธอกับครอบครัวของเธอเข้ามาได้ยังไง?”
เสียงที่มีแต่ความเกลียดชังพูดดังขึ้นมา ผู้คนจำนวนหนึ่งมองไปข้างหน้าและเห็นว่าไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นควินน์, แซ็คและผู้อาวุโสซิมเมอร์ที่ตามมาด้วยคนในครอบครัวของพวกเขา
ลิเลียน เยตส์ตอบกลับอย่างเย็นชา “มีคนตั้งกฎขึ้นมาเหรอว่ามีเพียงแค่พวกนายที่สามารถเข้ามาที่นี่ได้แต่เราเข้ามาไม่ได้?”
“อีกอย่าง พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวกับพวกตระกูลซิมเมอร์อีกต่อไปแล้วจริงไหม? นายจะต้องกังวลอีกทำไม?”
แซ็คเยาะเย้ย “ผมแค่คิดว่าพวกคุณแอบเข้ามาที่นี่ไม่ใช่เหรอ? พวกคุณรู้หรือเปล่าว่างานวันนี้เป็นงานเกี่ยวกับอะไร?”
“ถ้าผมไปหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและรายงานเกี่ยวกับพวกคุณ แน่นอนว่าพวกคุณทุกคนคงจะไม่มีทางได้พักผ่อนอย่างสงบหรอก!”
ทันใดนั้นผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ได้พูดขึ้นมา “ยังไงแล้วเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ให้พวกเขามีทางเลือกบ้าง”
“ทำให้พวกเขาคุกเข่าลงต่อหน้าเราและขอโทษเราซะ เราจะลืมเรื่องทั้งหมดไป”
