ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 852
“ทำความเคารพหัวหน้า!”
เสียงที่ดังออกมาทำให้รับรู้ได้ว่าการถ่ายโอนอำนาจในตระกูลลีโอประสบความสำเร็จ!
เมลิสซาได้วางแผนเรื่องนี้ไว้หมดแล้ว เธอได้อำนาจในตระกูลลีโอกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว
***
ณ คฤหาสน์บนยอดเขาไทปิง
ควินตันมองไปที่ฝ่ามือซ้ายของเขา รอยกระบนฝ่ามือของเขาดูเหมือนจะค่อย ๆ เปลี่ยนไป
เขาวางฝ่ามือลงตามเดิมตามสัญชาตญาณของเขาเมื่อเห็นเมลิสซาเดินมาทางด้านหลัง
“ความทะเยอทะยานไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร แต่ความทะเยอทะยานโดยไม่มีการวางแผนให้บรรลุชัยชนะ ความทะเยอทะยานนั้นจะเผาผลาญเธอไปตลอดในทุกการดิ้นรน” เมลิสซามองที่อ่าววิคตอเรียจากระยะไกลพร้อมพูดสอนออกมา
ควินตันเกิดความฉงน จากนั้นก็โค้งคำนับให้
“ทุกสิ่งที่ผมมีตอนนี้เพราะคุณย่ามอบมันให้กับผม ผมไม่กล้าพูดถึงความทะเยอทะยานต่อหน้าคุณย่าแน่นอน”
เมลิสซสยิ้มและตอบว่า “ในสายตาของเธอคิดว่าความพยายามของวันนี้ประสบความสำเร็จแล้วหรือยัง?”
“การได้มาซึ่งอำนาจของตระกูลลีโอทั้งหมดด้วยการบีบบังคับกดดันพวกเขา แน่นอนมันจะต้องประสบความสำเร็จ” ควินตันตอบออกมาอย่างเคารพ
“ใช่ เราสามารถควบคุมได้แม้ว่าตระกูลลีโอจะวางแผนต่อต้านเรา แล้วเราสูญเสียการควบคุมเมืองเล็ก ๆ อย่างบัควู้ดได้อย่างไร?”
เธอจะหัวเราะอย่างขมขื่นหลังจากพูดจบ
สีหน้าของควินตันยังนิ่งเฉย แต่เหงื่อเย็น ๆ เริ่มไหลซึมออกมากลางหลังของเขา
เขาไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยออกมา
เมลิสซาพูดอย่างใจเย็นว่า “บอกสตีเฟนว่าความอดทนของฉันมีจำกัด ถ้าเขาทำงานในบัควู้ดไม่สำเร็จในระหว่างที่ฉันจัดการเรื่องที่ฮ่องกงเสร็จแล้ว ฉันก็ไม่คิดเสียดายผู้ชายอีกคนจากสี่นายใหญ่แห่งตระกูลยอร์ก”
“รับทราบครับ!”
ควินตันพยักหน้ารับ
“คุณย่ายอร์ก บางทีผมควรไปจัดการด้วยตัวเองไหมครับ?”
“ไม่ว่าอะไรที่เธอต้องการ ทรัพย์สมบัติและอำนาจของตระกูลลีโออยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ แต่จำไว้ว่าอย่าทดสอบความอดทนของฉัน!”
จากนั้นเมลิสซาก็จากไปหลังจากพูดจบ
หลังจากที่เงาร่างของเธอหายไป ควินตันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากเขาต้องเกร็งร่างเป็นเวลานาน
เขาหันไปมองอ่าววิคตอเรียและพูดว่า “ออกมา”
เงาร่างที่สวยงามออกมาจากมุม ๆ หนึ่ง
ควินนี่พิงราวจับบนแล้วส่งยิ้มจาง ๆ
“ควินตัน เธออยากกลับไปที่บัควู้ดจริง ๆ เหรอ? ข่าวที่ฉันได้ยินมา ผู้ชายคนนั้นได้รวมทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลยอร์กสำเร็จแล้ว”
“เธอจะไม่ตกหลุมพรางของเขาหรอกหรือถ้าเธอคิดจะกลับไปตอนนี้?”
ควินตันถอนหายใจอีกครั้ง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันก็จะเกิด” ควินตันพูดอย่างใจเย็น
“ตั้งแต่คุณย่ายอร์กเข้ามาในตระกูล ตระกูลยอร์กก็ไม่เป็นตระกูลยอร์กอีกเลย”
“และตั้งแต่ฮาร์วีย์เป็นเจ้าชายยอร์ก บางสิ่งก็อาจเกิดขึ้น”
“เขาสามารถพาตระกูลยอร์กลุกยืนขึ้นได้อีกครั้ง”
“หรือเขาอาจนำพาพวกเขาลงดิ่งสู่ความพินาศ”
“เขากับฉันเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเล่นไปตามการเดินเกมส์ของผู้เล่นจริง ๆ ”
ควินตันหันหลังกลับเดินจากไปหลังจากพูดจบ
ควินนี่ยิ้มขณะมองดูร่างของเขาเดินจากไป
ความทะเยอทะยาน
เธอเห็นความทะเยอทะยานอย่างไม่ย่อท้อในตัวของควินตัน
ในฐานะที่เป็นคนในตระกูลยอร์ก เขาจะอยากอยู่ภายใต้คนอื่นได้อย่างไร?
