ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 860
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณจะฟ้องเราเหรอซีอีโอซิมเมอร์?”
“ผมขอแนะนำคุณ แน่นอนว่าการที่จะจ้างทนายความใช้เงินไม่มากนัก”
“ถึงอย่างนั้น คดีทางแพ่งแบบนี้ใช้เวลาไกล่เกลี่ย เป็นเรื่องยากที่คดีจะจบง่าย ๆ ”
“และเราก็ยังสามารถยื้อคดีนี้ได้นานแปดถึงสิบปี แน่นอนเราไม่ใส่ใจคดีพวกนี้อยู่แล้ว แต่บริษัทของคุณจะสามารถจ่ายเงินเดินเรื่องคดีได้ไหม?”
แบร์รี่รู้สึกภูมิใจในตัวเอง
เขาคิดทุกเรื่องเอาไว้แล้วก่อนที่จะมาที่นี่ การมาที่นี่เพียงเพื่อบดขยี้แมนดี้เท่านั้น
ซัพพลายเออร์คนอื่น ๆ ต่างพากันเยาะเย้ยและพยักหน้าเห็นด้วยตาม ๆ กัน เพราะสุดท้ายแล้วพวกเขาจะแบ่งผลประโยชน์ร่วมกัน
แน่นอนว่าพวกเขาจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำกำไรมหาศาลด้วยกัน! ไม่มีใครโง่พอที่จะปฏิเสธเงินมากมายแบบนี้!
แมนดี้สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบว่า “มิสเตอร์แบร์รี่ ตอนที่พวกเราซิมเมอร์มองหาซัพพลายเออร์ คุณเป็นคนที่เข้ามาหาเราและบอกเราว่าโรงงานของคุณกำลังจะล้มละลาย”
“คุณเป็นคนที่มาขอร้องอ้อนวอนให้เราซื้อสินค้าของคุณในราคาที่ดีที่สุด”
“ฉันจ่ายเงินให้คุณตรงเวลา ไม่เคยช้าหรือพลาดแม้แต่สตางค์เดียว”
“แม้ว่าพวกคุณจะไม่มีจรรยาบรรณในการทำธุรกิจ อย่างน้อยคุณควรมีความกตัญญูรู้คุณบ้าง”
“ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเซ็นสัญญากับพวกคุณก่อนหน้านี้ พวกคุณบางคนคงล้มละลายไปแล้ว จริงไหม?”
เมื่อฟังคำพูดที่ดูสงบเยือกเย็นของแมนดี้ ซัพพลายเออร์บางคนก็เกิดความรู้สึกผิด
ใช่ พวกเขาเสนอตัวเข้าหาแมนดี้เอง
แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว! ตอนนี้พวกเขาทำเงินได้มากมาย ความโลภของพวกเขาก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน
แบร์รี่ตอบแมนดี้ด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกว่า “ความกตัญญูรู้คุณงั้นเหรอ? ซีอีโอซิมเมอร์ ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นคนที่คลุกคลีอยู่ในโลกธุรกิจมาสองสามปีแล้ว”
“คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกธุรกิจคือเงิน?”
“มีเงิน ก็ทำอะไรก็ได้! มีเงินก็จะมีแต่ความกตัญญูรู้คุณ!”
“ตอนนี้วัสดุทั้งหมดมีราคาเพิ่มขึ้น แต่คุณยังต้องการให้เราจัดหาสินค้าให้คุณในราคาที่ดีที่สุด! คิดว่าเราโง่หรือไง?”
“ซีอีโอซิมเมอร์ คุณมีสกายคอร์ปอเรชั่นคอยอยู่เบื้องหลัง และนั่นคือบริษัทอันดับหนึ่งของเซาท์ไลท์t! จำนวนเงินที่พวกเขาให้คุณเกินจินตนาการได้อย่างแน่นอน!”
“เราไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย เราขอแค่จะส่วนแบ่งเล็ก ๆ เท่านั้น!”
“ถ้าคุณไม่สามารถให้ส่วนแบ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นกับพวกเราได้ แล้วเราจะร่วมมือกันต่อไปเพื่ออะไร?”
“พวกคุณคิดแบบนั้นเหรอ?” แมนดี้เริ่มทำอะไรไม่ถูก
“ใช่ นั่นคือสิ่งที่พวกเราคิดและต้องการ!”
“ไม่มีเงิน ก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ!”
“ไม่ใช่ว่าบริษัทของคุณไม่มีเงินทุนสำหรับเรื่องนี้หรอก!”
“ถ้าคุณไม่ทำโครงการนี้ให้สำเร็จ เราจะไม่เสียอะไรอยู่แล้ว อย่างมากที่สุดเราแค่ได้เงินน้อยลง จะกลัวอะไร!”
แมนดี้ถอนหายใจ ตอนแรกเธอคิดว่าจะพูดคุยเจรจากับพวกเขาได้ด้วยดี ใครจะคิดว่าคนพวกนี้จะสมรู้ร่วมคิดกัน?
พวกเขาแน่วแน่กับการตัดสินใจของพวกเขาและทำราวกับว่าพวกเขาพร้อมที่จะคว่ำโต๊ะได้ตลอดเวลา ไม่มีช่องว่างสำหรับการเจราจาเลย
แมนดี้เงียบนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดว่า “ทุกท่านคะ การปรับขึ้นราคาคงเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันจะเสนอผลประโยชน์อื่น ๆ ให้พวกคุณ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณจะยอมรัหรือเปล่า?”
“นอกจากเงินแล้ว พวกเราไม่สนใจอย่างอื่น”
แบร์รี่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่มองหุ่นรรูปร่างของแมนดี้ด้วยแววตาชั่วร้าย
น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป “แต่ถ้าคุณยินดีจะออกเดทกับผม เรายังพอเจรจากันได้”
“มีข่าวลือเกี่ยวกับสามีของคุณว่าเป็นแค่ขยะไร้ค่า เขาคงไม่เก่งเรื่อง ‘นั้น’ ใช่ไหม?”
“งั้นผมเสียสละตัวเองช่วยคุณไหม?”
