ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 901
“เฮ้อ เล่นผิดคนแล้วล่ะ”
ทิมและยารอนต่างก็ถอนหายใจราวกับว่าเรนพลาดโอกาสดี ๆ ไป
ทุกคนหยุดหัวเราะ สายตาทุกคู่ทั้งมาร์วินและคนอื่น ๆ ต่างมองพวกเขาอย่างไม่เข้าใจ
‘ทิมกับยารอนสมองไม่ทำงานแล้วหรือไง? หรือว่าพวกเขามีไพ่ที่ดีกว่าจริง ๆ ?’
“เจ้าชายแจ็คสัน ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องก้มหัวให้!” ทิมพูดอย่างจริงจัง
แต่คลื่นของเสียงหัวเราะกลับดังขึ้นมาอีกครั้ง
เยเลน่าอุทานทันทีว่า “อย่าหลงกลคุณปู่แจ็คสัน ผู้ชายคนนี้เป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์!”
ทุกคนพูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำกล่าวอ้างของเยเลน่า
‘ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ทุกคนต้องก้มหัวให้ลูกเขยกาฝากคนนี้?’
อีกด้านหนึ่งดอว์สันที่ยังนิ่งสงบพิจารณาฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิด
‘ชายคนนี้ทำตัวไม่สนใจ เขาต้องมีคนชั้นสูงหนุนหลัง…’
‘แล้วยังไงล่ะ?’
‘ลูกเขยอย่างเขาจะมีสังคมที่มีสถานะสูงเท่าเขางั้นเหรอ คนใหญ่แค่ไหนกันที่คอยหนุนหลังให้?’
‘ถึงแม้เขาจะมีคนหนุนหลัง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครมีสถานะที่สูงกว่าผู้บัญชาการอันดับสองของบัควู้ดอย่างเรน แจ็คสัน!’
‘ทั้งยังมีมีมาร์วิน บราวน์ สารวัตรใหญ่ของสถานีตำรวจบัควู้ด พร้อมด้วยคนอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนใหญ่โตที่มีอำนาจ’
‘ลูกเขยอย่างเขากล้าที่จะโอ้อวดแม้อยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้งั้นหรือ? เขากำลังรนหาที่ตายชัด ๆ!’
ทิมและยารอนยืนนิ่งหลังจากฮาร์วีย์โบกมือเป็นสัญญาณ พวกเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
สายตาของฮาร์วีย์ไปหยุดที่เรนแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “เรน แจ็คสัน คุณจำผมไม่ได้เหรอ?”
“ช่างอวดดีจริง ๆ ! แกคิดว่าลูกเขยอย่างแกสามารถเรียกเขาโดยใช้ชื่อเต็มได้หรือไง?!”
มาร์วินเป็นคนแรกที่แสดงอารมณ์ฉุนเฉียว
“ใช่ ขยะอย่างแกไม่มีสิทธิ์พูดกับเจ้าชาย!”
ดอว์สันจ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
เรนขมวดคิ้ว เขาเป็นข้าราชการ เขามักจะทำอะไรก็ตามอย่างระวังเพื่อความน่าเชื่อถือ เขาคิดตามคำพูดของฮาร์วีย์
‘บางทีฉันอาจจะรู้จักผู้ชายคนนี้ก็ได้?’
‘ฉันรู้จักลูกเขยกาฝากจริง ๆ เหรอ? เป็นไปไม่ได้!’
ไม่แปลกใจที่เขาจะจำชายคนนี้ไม่ได้
ย้อนกลับไปในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่ายอร์ก เมื่อฮาร์วีย์เปิดเผยว่าตัวเองว่าเป็นเจ้าชายยอร์ก เรนและคนอื่น ๆ ต่างหน้าลง พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองเขา
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาจะจำเขาไม่ได้
ฮาร์วีย์หัวเราะโดยไม่สนใจสีหน้าของผู้คน
“คุณคงเป็นดอว์สัน เซอร์เรย์ ท่านเซอร์เรย์ในตำนาน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซอร์เรย์เป็นหนึ่งในตระกูลอันดับหนึ่งของบัควู้ด เครือข่ายและความสามารถของคุณมีมากมายจริง ๆ ”
ฮาร์วีย์ชื่นชมเซอร์เรย์
“แม้คุณจะรู้ว่าตระกูลเซอร์เรย์เป็นตระกูลอันดับหนึ่ง!”
“แล้วยังกล้าต่อต้านพวกเราอีกหรือไง! แกไม่รู้หรือไงว่ากำลังมองรนหาที่ตายให้ตัวเองอยู่!?” เยเลน่าพูดอย่างเย็นชาพลางหัวเราะออกมา
ฮาร์วีย์จ้องไปที่เซอร์เรย์ราวกับว่าพวกเขาเป็นพวกตัวตลกและตอบอย่างใจเย็นว่า “ตั้งแต่ผมยังกล้าที่จะรออยู่ที่นี่แม้ว่าผมจะรู้ว่าคุณมาจากตระกูลเซอร์เรย์ ตระกูลอันดับหนึ่งในบัควู้ด คุณไม่สงสัยหรือไงว่าทำไมผมถึงได้กล้าขนาดนั้น?”
ดอว์สันชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
สตีวี่ก็เช่นกัน
แม้แต่เรนก็ยังชะงัก
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สตีวี่ก็หัวเราะอย่างเย็นชา
“ลูกเขยกาฝาก ความกล้าหาญของคุณคงได้มาจากผู้อำนวยการทิมใช่ไหม? ฉันได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว!
“ผู้อำนวยการทิมรับโทรศัพท์ในขณะที่คุณออกไปรับสาย เป็นคุณที่โทรหาเขาใช่มั้ย?”
“แล้วตอนนี้ล่ะ? คุณกำลังพยายามจะพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ ก็รู้ว่าผู้อำนวยการทิมไม่ดีพอที่จะช่วยได้แล้วใช่ไหม?”
