USB:บทที่ 60 ด้วยความห่วงใย
“ผู้อำนวยการซู ผมจะรออยู่ข้างนอก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น โทรหาผมได้ทันที” ก่อนที่จะลงจากรถ ฮวงเฟิงกล่าวกับ ซูหยูโม่ด้วยเสียงเบาๆ
จากนั้นซูหยูโม่รู้สึกตกใจ แต่หลังจากนั้น เธอก็เข้าใจ ว่า ฮวงเฟิงกังวลว่าเธอจะถูกเอาเปรียบ เมื่อนึกถึงตอนที่อยู่ในรถและสนามบินกับผู้อำนวยการหลี่ ฮวงเฟิงนั้นช่วยเธอออกมาจากสถานการณ์ร้ายๆ ซูหยูโม่จึงมีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจ เธอรู้สึกได้ว่า ฮวงเฟิงนั้น หวังดีและเป็นห่วงเธอจริงๆ
ซูหยูโม่เคยรู้สึกถึงความรู้สึกแบบนี้จากเซี่ยเมิ่งเจียวมาก่อน แต่ไม่เคยมีจากคนอื่น
“อืม.” ซูหยูโม่ตอบเบา ๆ แล้วก็เดินเข้าไปในงานเลี้ยง
เมื่อเห็นว่า ซูหยูโม่และคนอื่น ๆนั้น เดินเข้าไปแล้ว ฮวงเฟิงก็เดินไปหาร้านแผงลอยเล็ก ๆ ใกล้ ๆ และสั่งอาหารอย่างลวกๆมากิน
อีกด้านหนึ่งถงเฉียนจุน และกลุ่มของเขาได้นัดรวมตัวกันอีกครั้ง คนอย่างพวกเขาที่เป็นคนมีเงิน ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอาหารและเครื่องดื่ม สามารถกินทิ้งกินขว้างได้อย่างสบายใจ มีความสุขตลอดทั้งวัน และปาร์ตี้รวมตัวกันเป็นเรื่องปกติ
พวกเขามักจะรวมตัวกันทุกวัน โดยไม่ได้สนใจถึงวิธีการทำธุรกิจหรือหาเงิน วันๆ คิดแต่จะไปเที่ยวหรือกินที่ไหนดี
อย่างไรก็ตาม เมื่อถงเฉียนจุนมาถึง เขาก็จำได้ว่า ไหว้วานในเพื่อนในกลุ่มช่วยไปจัดการฮวงเฟิง เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาเอ่ยกับเหล่าหยูว่า เรื่องที่ไหว้วานให้ไปทำเป็นอย่างไรบ้าง หลังจากเขามอบหมายไปแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอะไร
เพราะคิดว่า ตอนนี้ฮวงเฟิงน่าจะนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรักษาตัว
“เหล่าหยู เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง?” ถงเฉียนจุนถามขึ้น แม้ว่าถงเฉียนจุน จะเรียกเขาว่าเหล่าหยู แต่อีกฝ่ายหนึ่ง อายุไม่ได้มากเท่าไร เพียงแค่มากกว่าเขาปีหรือสองปี
เหล่าหยูที่อยู่ข้างๆ พวกเขากำลังหยอกล้อสาวสวย เมื่อเธอได้ยินคำพูดของถงเฉียนจุน เขาอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
“เรื่องที่ให้หาคนไปสั่งสอน รปภ ชั้นต่ำคนนนั้น คุณคงไม่ได้ลืมใช่ไหม?” ถงเฉียนจุนขมวดคิ้วและพูดด้วยความไม่พอใจ
“ เรื่องนี้ ฉันจะลืมเรื่องของนายน้อยถงได้อย่างไร?” เหล่าหยูกล่าวปฏิเสธทันที: “อย่างไรก็ตาม มีอุบัติเหตุเดิขึ้น”
“อุบัติเหตุอะไร?” ถงเฉียนจุนถาม
“ฉันพบว่าคนที่ฉันส่งไปสอนบทเรียนกับ รปภชั้นต่ำ พวกเขาถูกทุบตีกลับมา รปภนั่น มีความสามารถอยู่บ้าง” เหล่าหยูกล่าว
“โอ้…เขาเก่งเรื่องต่อสู้เหรอ?” นายน้อยถงถามขึ้น
“ เขาไม่เก่งเรื่องการต่อสู้เท่าไร แต่เขามีทักษะบางอย่าง และมีอุบัติเหตุบางอย่างเกิดขึ้น ทำให้คนอื่นล้มเหลว อย่างไรก็ตาม นายน้อยถงไม่ต้องกังวล ฉันได้ติดต่อกับคนอื่น ๆ สองสามคนไปแล้ว และพวกเขาจะไม่ล้มเหลวเหมือนอย่างครั้งนี้แน่นอน” เหล่าหยูให้สัญญาอีกครั้ง
ในเวลานั้น เมื่อพวกเขาลูกน้องของเขากลับมารายงานเหล่าหยู พวกเขาก็ไม่ได้บอกว่า ฮวงเฟิงนั้นมีพลังพิเศษ ในความเป็นจริง พวกเขาก็ไม่คิดว่า ฮวงเฟิงมีพลังพิเศษเช่นกัน
เป็นผลให้เหล่าหยูคิดว่า แม้ว่าฮวงเฟิงจะมีทักษะบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้เก่งกาจมากมาย นอกจากนี้ฮวงเฟิง ยังเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ เขาจะมีทักษะความสามารถบางอย่าง
เมื่อได้ยินคำพูดของเหล่าหยู ถงเฉียนจุนพยักหน้าและพูดว่า: “ครั้งหน้าฉันไม่อยากผิดหวังแบบนี้อีก”
“ ไม่ต้องห่วง คราวนี้ฉันจะไม่ทำให้ผิดหวัง” ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่า ฮวงเฟิงเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นเขาจึงมองหาอันธพาลทั่วๆไป ที่สามารถทำให้คนธรรมดา ๆ หวาดกลัวได้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ เขาต้องหาคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย
คราวนี้ถงเฉียนจุน ไม่สนใจที่จะถามคำถามอีกต่อไป และยังคงกินและดื่มกับคนรอบข้าง แม้ว่าพวกเขาจะคว้าน้ำเหลวกลับมา แต่เขาก็มองว่า ฮวงเฟิงไม่ได้เป็นภัยคุกคามยิ่งใหญ่ใด ๆ ซึ่งหนึ่งเขาไม่มีภูมิหลังที่ร่ำรวย และฮวงเฟิงเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวเล็ก ๆ พวกเขานั้น มาจากโลกที่แตกต่างกัน อยู่กันคนละระดับ
หลังจากที่ฮวงเฟิงนั่งกินข้าว และดูอะไรเพลินๆ เกือบๆ สามทุ่ม ในที่สุด ฮวงเฟิงก็ได้รับโทรศัพท์จากซูหยูโม่ ได้ยินน้ำเสียงของซูหยูโม่นั้นเป็นปกติ และในที่สุดเขาก็วางใจได้ลง
เมื่อ ฮวงเฟิงมาถึงโรงแรม เขาพบว่าผู้อำนวยการหลี่นั้นถูกคนอื่นๆ ช่วยประคองแบบโซซัดโซเซ แน่นอนว่าไม่ใช่ซูหยูโม่ที่เป็นคนประคองผู้อำนวยหลี่ แต่กลับเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ของบริษัท
“ ไปๆ ส่งผู้อำนวยการหลี่กลับไปที่พักก่อน” ภายในรถซูหยูโม่ พูดกับ ฮวงเฟิง
ฮวงเฟิงพยักหน้า และเริ่มขับรถ เตรียมตัวมุ่งหน้าไปที่โรงแรม ในขณะที่ ซูหยูโม่นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้า โดยหลับตาลง แม้ว่าเธอจะนั่งห่างจากฮวงเฟิงพอสมควร แต่ฮวงเฟิงก็ยังคงได้กลิ่นของแอลกอฮอล์ ที่ออกมาจากร่างกายของซูหยูโม่
แต่ก็เห็นได้ชัดว่า เธอดื่มไปไม่น้อย ในช่วงอาหารค่ำ แม้ว่าตอนนี้เธอจะดูสบายดี แต่ก็สามารถมองเห็นได้ชัดว่า ใบหน้าที่แดงก่ำของซูหยูโม่นั้น เห็นได้ชัด
หลังจากขับรถไปที่โรงแรมของซูหยูโม่ และรองผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็ไม่ได้ลงจากรถ แต่ฮวงเฟิงนั้นช่วยผู้อำนวยการหลี่ขึ้นบันได และเข้าไปส่งในห้องของเขา จากนั้นก็กลับเข้ามาในห้อง
“ผอ. ซู เราจะไปไหนกันต่อ” ฮวงเฟิงพูดกับ ซูหยูโม่ หลังจากที่เขาขึ้นรถมา
ซูหยูโม่ลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก และมองไปที่ ฮวงเฟิง สายตาที่พร่ามัวของเธอ เกือบจะหลับลงไปแล้ว
หลังจากนั้น แม้ว่าซูหยูโม่อยากจะนอนเต็มแก่ หลังจากดื่มมากเกินไป แต่เธอก็ยืนยันว่า ให้ฮวงเฟิงไปส่งรองผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์กลับไปก่อน จากนั้นก็ค่อยส่งเธอกลับบ้าน
อย่างไรก็ตามเมื่อ ฮวงเฟิงส่งเขากลับไปที่บ้าน ก็มีปัญหาเกิดขึ้น ในที่สุด ซูหยูโม่ก็ไม่สามารถต้านทานความงุนง่วงได้ และหลับลึก ไม่ว่าฮวงเฟิงจะตะโกนอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์ เขาทำอะไรไม่ถูก ฮวงเฟิงควักกุญแจออกจากกระเป๋าถือของซูหยูโม่
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอากาศร้อนขึ้น ซูหยูโม่จึงไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าหลายตัว ทำให้หน้าอกที่อวบอัดของเธอนั้น แนบชิดกับฮวงเฟิง และในขณะที่เธอเดินกลับห้องไป ร่างกายของเธอก็ถูไถกับร่างกายของฮวงเฟิง ทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกกระสับกระส่ายในทันที
ร่างกายของฮวงเฟิงนั้น มีความสุขกับสัมผัสเช่นนี้มาก อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงความห่วงใยที่ ซูหยูโม่มีต่อเขา เขาก็ควบคุมตัวเอง และไม่ออกนอกลู่นอกทาง เขาช่วย ซูหยูโม่ กลับเข้าไปในห้องของเธอ
ที่พักของ ซูหยูโม่ เป็นอพาร์ตเมนต์ชั้นสูง ข้างในตกแต่งได้สวยงามสดชื่น และหรูหราดูสบายตา เพียงแค่มองดู นอกจากนี้พื้นที่ก็มีขนาดเหมาะสมไม่เล็กไม่ใหญ่
ฮวงเฟิงนั้นช่วยซูหยูโม่ นั่งลงบนโซฟา และหลังจากที่เขาสูญเสียสมดุล ร่างกายเขาก็ล้มลงไปที่โซฟานุ่มๆ จึงไม่มีปัญหาเกิดขึ้น
