USB:บทที่ 58 แขกผู้มาเยือน
“โอเค” เนื่องจากซูหยูโม่เรียกใช้เขา แน่นอนว่า ฮวงเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่คาดเข็มขัดนิรภัย ฮวง
เฟิงยิ้ม และกล่าวว่า: “ผู้อำนวยการซู ถือว่าผมทำงานล่วงเวลารึเปล่าครับ?”
ซูหยูโม่ทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกว่า เธอมีนิสัยที่ดีมาก ดังนั้นแม้ว่าจะเป็นเรื่องแบบนี้ เขาก็ไม่รู้สึกอายที่จะถาม
“ วันนี้คุณได้ค่าล่วงเวลาแล้วนี่นา…คุณอยากได้ค่าจ้างอีกรอบเหรอ?” ซูหยูโม่กล่าว
ฮวงเฟิงตกใจ แต่แล้วเขาก็เข้าใจว่า ซูหยูโม่รู้เรื่องที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอล ดูเหมือนว่าบริษัท จะกังวลเรื่องสวัสดิการของพนักงานมาก ๆ
“ผอ. ซู ผมล้อเล่น” ฮวงเฟิงกล่าวอย่างเขินอาย: “ผมได้ยินมาว่า รางวัลจากการแข่งขันฟุตบอลครั้งนี้ จะมอบให้กับคนที่เข้าร่วม นั่นเป็นความจริงหรือเปล่า?”
ฮวงเฟิงรู้ว่า ถ้าเขาถามเรื่องนี้ มันจะทำให้ซูหยูโม่รู้สึกว่าเขาเห็นแก่เงิน อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ เนื่องจากตอนนี้เขาเหลือเงินแค่สองสามร้อยเหรียญหยวน เพราะเขาจึงใช้เงินที่เหลือทั้งหมด ในซูเปอร์มาร์เก็ตไปหมดแล้ว
“ คุณเงินไม่พอใช้เหรอ?” ซูหยูโม่ถามตรง ๆ เธอไม่ได้ดูถูกฮวงเฟิง ก่อนหน้านี้เมื่อเธอถามฮวงเฟิงว่า ทำไมเขาถึงมาทำงานที่นี่ ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ฮวงเฟิงยังบอกด้วยว่าค่าจ้างที่นี่สูง ดังนั้นเขาจะทำงานอะไรก็ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาขาดแคลนเงินทอง
“ใช่ วันนี้ผมมีเงินสด ค่อนข้างตึงมือ” ฮวงเฟิงกล่าวว่า “เงินเดือนของบริษัทเรา จ่ายตรงเวลาทุกเดือนหรือไม่? ถ้าไม่ตรง ผมคงต้องนอนข้างถนนแล้วล่ะ”
“ มันน่าเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซูหยูโม่กล่าวว่า: “คุณต้องการยืมเงินฉันก่อนมั้ย?”
“ไม่….ไม่.” เขาไม่เคยคิดเลยว่า ซูหยูโม่นั้นจะดีขนาดนี้ และเอ่ยปากให้เขายืมเงินของตนเอง เนื่องจากเขาเป็นพนักงานใหม่ และไม่ได้คุ้นเคยกับซูหยูโม่มาก่อน
“เอาล่ะ…ถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถช่วยคุณได้ คุณก็บอกฉันแล้วกัน” ซูหยูโม่ไม่ได้บังคับ ความสัมพันธ์ของเธอกับฮวงเฟิง นั้นเป็นเรื่องปกติ และสาเหตุที่เธอพูดถึงการช่วยเหลือเขาในตอนนี้ ก็เพราะนิสัยของเธอ ถ้าเป็นคนอื่น เธอก็คงช่วยเหมือนกัน
เมื่อ ฮวงเฟิงขับรถ พาซูหยูโม่ไปที่สนามบิน คนที่พวกเขาต้องการไปรับ ก็ยังไม่มา ดังนั้นทั้งสองคน จึงรออยู่ที่นั่นเท่านั้น
คนที่ซูหยูโม่ต้องการมารับครั้งนี้ เป็นลูกค้าเหมือนเดิม เนื่องจากกลุ่มบริษัทของพวกเขาได้รับผลกระทบจาก กรณีเครื่องสำอางไม่ได้คุณภาพ เมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาจึงให้ความสนใจกับลูกค้าเป็นอย่างมาก ไม่อย่างนั้นวันนี้
ลูกค้ารายนี้คงไม่ต้องมารับถึงสนามบิน
หลังจากรอสองหรือสามชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็มาถึง ฮวงเฟิงและ ซูหยูโม่ได้พบกับลูกค้าชายวัยกลางคน ได้สำเร็จ
อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้น ฮวงเฟิงและ ซูหยูโม่ก็ขมวดคิ้ว เพราะดวงตาของชายอ้วนคนนี้ อยู่ที่ร่างของซูหยูโม่ตลอดเวลา ความหมายในสายตาของเขา คือ ฮวงเฟิงซึ่งเป็นผู้ชายนั้น เข้าใจเป็นอย่างดี
“ผอ. ซู คุณมารับผมเป็นการส่วนตัวได้ยังไง คุณเกรงใจเกินไปแล้ว” ชายอ้วนวัยกลางคนกล่าวกับซูหยูโม่ ขณะที่เขายื่นมือออกไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจับมือกับซูหยูโม่
เดิมทีการจับมือกับเขา ไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก แต่การจ้องมองของชายอ้วนคนนี้ ทำให้ซูหยูโม่ รู้สึกอึดอัดอย่างมาก เธอจึงไม่อยากจับมือกับเขา
“ผู้อำนวยการหลี่ เกรงใจเกินไปแล้ว ถือเป็นเกียรติของบริษัทเรา” แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ยังคงยื่นมือออกไป เตรียมจับมือกับอีกฝ่าย ไม่อย่างนั้น เธอคงทำให้เขาขุ่นเคืองแน่ ๆ
ดวงตาของชายอ้วนวัยกลางคน เป็นประกายด้วยความโลภ บอกตามตรง สำหรับซูหยูโม่ ที่เขาเห็นในครั้งแรก เขาก็หลงใหลในสวยของเธอ แต่เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปของฝ่ายตรงข้ามนั้น ยิ่งใหญ่กว่าบริษัท ของเขา ดังนั้นเขาทำได้เพียงแค่โค้งคำนับต่อหน้า ซูหยูโม่
แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปได้พบกับปัญหา และเรื่องนี้ไม่ได้เป็นข่าวในสังคมสักเท่าไร ปกติเขาจะไม่กล้าจับมือของซูหยูโม่ แม้ว่าจะมีผู้ชายหลายคนเห็นซูหยูโม่ พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไร
อย่างไรก็ตาม ชายอ้วนนั้น เขากล้าที่จะทำเช่นนั้น เนื่องจากเขารู้ดีว่า ซูหยูโม่จะไม่ทำให้เขาขุ่นเคือง ถ้าทำแบบนั้นบริษัทของเธอจะยิ่งเสียเปรียบ
เมื่อนึกถึงว่าเขาจะสามารถจับมือสาวสวยที่เขาชื่นชอบ ผู้อำนวยการหลี่ ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ในใจของเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาเคยคิดมาแล้วว่า นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากเขา จะต้องจับมือเธอให้นานๆ สักหน่อย มือของซูหยูโม่ดูนุ่มนวลมาก เหมาะกับการจับไว้นานๆ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะจับมือกัน ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างระหว่างทั้งสองคน เป็น ฮวงเฟิงที่อยู่ข้างๆ เขาสามารถบอกได้ว่าผู้อำนวยการหลี่คนนี้ มีเจตนาที่ดี และไม่ต้องการเห็น ซูหยูโม่ถูกเอาเปรียบ
ผอ. ซู เนื่องจากแขกมาแล้ว พวกเขาไปกันเถอะ ขณะที่ฮวงเฟิง รับกระเป๋าเดินทางจากผู้อำนวยการหลี่ เขากล่าวว่า: “ผู้อำนวยการหลี่ ผมจะช่วยคุณถือกระเป๋า คุณน่าจะถือมันนานแล้ว”
ซูหยูโม่มองไปที่ฮวงเฟิง ด้วยความรู้สึกขอบคุณในใจ จากนั้นจึงใช้โอกาสนี้ ดึงมือของผู้อำนวยการหลี่ออก และพูดขึ้นว่า: “เอาล่ะ พวกเราไปที่โรงแรมก่อน ผู้อำนวยการหลี่ คุณควรพักผ่อนให้ดีคืนนี้ และเราจะคุยกันเรื่องงานในวันพรุ่งนี้”
แม้ว่าผู้อำนวยการหลี่จะไม่เต็มใจ แต่ในเวลานี้ผู้อำนวยการหลี่ทำได้เพียงแค่ดึงมือกลับ เขากล่าวด้วยใบหน้านิ่งเฉยว่า“ ไม่มีปัญหา ขอบคุณกับการเตรียมการของ ผู้อำนวยการซู”
ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ฮวงเฟิงรับกระเป๋าเดินทางไปแล้ว เขาก็เดินไปข้างหน้า ขณะที่ซู่หยูโม่และผู้อำนวยการหลี่ เดินตามมาข้างหลังเขา
ภายในรถ เนื่องจากมีลูกค้ามาด้วย ซูหยูโม่ไม่ได้นั่งเบาะหน้า แต่อยู่ด้านหลัง เพื่อให้ทั้งสองคนคุยกันได้สะดวก
“ ผู้อำนวยการซู ฉันได้ยินว่าบริษัทของคุณ ประสบปัญหาเมื่อเร็ว ๆ นี้?” จู่ ๆผู้อำนวยการหลี่ก็พูดกับซูหยูโม่บนรถ
“ใช่… แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร บริษัทของเราสามารถจัดการได้” ซูหยูโม่ตอบ เธอรู้ดีว่าเรื่องเกี่ยวกับบริษัทนั้นไม่ใช่ความลับที่ยิ่งใหญ่อะไร ดังนั้นจึงไม่แปลกใจ ที่ผู้อำนวยการหลี่จะรู้เรื่องนี้
“บริษัทของเราและบริษัทของคุณ ทำงานร่วมกันมาเป็นเวลานาน หากมีสิ่งใดที่ผู้อำนวยการซู ต้องการความช่วยเหลือ อย่าลังเลที่จะพูด หากมีสิ่งใดที่ช่วยคุณได้ ผมยินดีช่วย!” ผู้อำนวยการหลี่ตบหน้าอกของเขา และกล่าวว่าอย่างมั่นอกมั่นใจ
เพียงแต่การกระทำของผู้ชายคนนี้ ไม่ได้สวยงามอย่างคำพูดของเขา และเขาพยายามขยับเข้าไปใกล้ซูหยูโม่แบบเงียบๆ
ซูหยูโม่นั้นสังเกตเห็นสิ่งนี้เช่นกัน ดังนั้นเธอจึงขยับไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆ แต่ไม่รู้ว่าผู้อำนวยการหลี่นั้นแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัว และขยับเข้าไปใกล้ชิดซูหยูโม่ และเธอก็ขยับตัวออกห่างอัตโนมัติ
