ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 962
เมื่อได้ยินเสียงคำสั่งของไรอัน พวกนักเลงฝีมือดีที่สุดและเช็กก็พุ่งไปตรงหน้าพร้อมกับพวกสองสามคน
“เจ้าชาย!” ไทสันร้องตะโกนลั่นหลังจากเห็นพวกเขาพุ่งเข้ามา เข้าปกป้องฮาร์วีย์ทันทีตามสัญชาตญาณ
ทั้งไรอันและเจมส์หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เพียงไทสันคนเดียวจะช่วยอะไรได้?
แต่ในวินาทีต่อมา ทุกคนต้องตกใจกับสื่งที่เกิดขึ้น
เมื่อเช็กและคนของเขากำลังจะพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ กลับมีเงาดำออกมาจากด้านข้างสนามพร้อมกับตวัดดาบออกมา การกระทำที่รววดเร็วนั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เช็กและคนอื่น ๆ ถูกไล่ล่ากระอักเลือดออกมา
“นั่นอะไร?!”
ทุกคนตกใจเมื่อเห็นภาพนั้น
‘เป็นไปได้ยังไง?’
‘นี่ไม่ใช่หนัง!’
‘คนเพียงเดียวออกมาจากไหนไม่รู้ เข้ามาขัดขวางเช็คและคนของเขาได้ยังไง?’
ไรอันแทบจะไม่เรียกสติกลับคืนมาไม่ได้ ร่างกายของเขาสั่น อ้าปากด้วยใบหน้าที่ไร้สีเลือด
“คุณ… คุณคืออีธาน ฮันต์!”
“ผู้บัญชาการค่ายศัสตราวุธ! เทพแห่งสงครามมือหนึ่งแห่งเซาท์ไลท์! อีธาน ฮันต์!
“คุณ… คุณมาที่นี่ทำไม?”
อีธานมองไรอันด้วยสายตาเย็นชาเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง
“โอ้? ผมแปลกใจที่คุณรู้จักผม ไรอัน ก็อตติ”
“ผมคิดว่าคุณจะซ่อนตัวมุดอยู่ในรูที่ไหนสักแห่งหลังงานเลี้ยงของเมลิสซา ลีโอ ผมไม่คิดว่าคุณจะออกมาที่นี่เพื่อเอาชีวิตของคุณมาทิ้งอีกครั้ง”
ไรอันตัวสั่นราวกับตอนนี้เขารับรู้อะไรบางอย่าง เขาพูดอะไรไม่ออกสักคำในขณะที่มือขวาของเขายังคงชี้ไปที่อีธาน
และแม้ในขณะนั้นว่าการแสดงออกของเจมส์ดูจะหวาดกลัว เขาก็ยังตะโกนออกมาว่า “โอ้ เทพแห่งสงคราม! คุณเป็นคนของกองทัพ คุณมาปรากฏตัวที่นี่หมายความว่ายังไง? ทำไมคุณถึงใช้ทรัพยากรของประเทศเพื่อผลประโยชน์ตัวเองล่ะ?”
“คุณควรรู้ว่าเซอร์เรย์มีความสัมพันธ์มากมายกับกองทัพของเซาท์ไลท์!”
“คุณไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของวันนี้ ไม่อย่างนั้นคุณควรต้องระวังตำแหน่งของคุณในกองทัพเอาไว้ให้ดีล่ะ!”
จากนั้นอีธานก็พ่นลมหายใจออกมา
“ตระกูลที่ต่ำต้อยอย่างเซอร์เรย์กล้าขู่ฉันงั้นเหรอ?”
“ท่านผู้บัญชาการ ดูเหมือนว่าค่ายศัสตราวุธไม่ได้ออกปฏิบัติการมาระยะหนึ่ง คนแบบนี้ก็เลยกล้าเผชิญหน้าต่อกรกับพวกเราได้แล้ว!”
ในเวลานี้ทหารที่สวมเครื่องแบบที่มีดาบห้อยอยู่รอบเอวได้ออกมาจากทุกซอกมุม
พวกเขาสวมเครื่องแบบที่ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบเรียบร้อยพร้อมใบหน้าที่จริงจัง
แต่เมื่อการปรากฏตัวของพวกเขาทำให้พวกอันธพาลต่างพากันถอยห่างจากพวกเขาทันที พวกมันต่างแสดงท่าทีที่เต็มไปด้วยความกลัวและความวิตกกังวล
ทหารจากค่ายศัสตราวุธได้รับการขนานนามว่าเป็นราชาแห่งอาวุธ กลิ่นอายนักฆ่าของพวกเขาเปล่งออกมานั้นกดดันพวกอันธพาลจนสั่นสะท้าน
พั่บ พั่บ พั่บ!
เสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธโหมกระพือบินวนอยู่บนท้องฟ้า
ทันใดนั้นเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายร้อยลำก็ปรากฏขึ้น อาวุธค่อย ๆ ยื่นออกมาจากตัวลำเล็งไปที่ฝูงชนด้านล่าง
ครืน…
เสียงดังก้องเมื่อรถถังสงครามติดอาวุธปรากฏขึ้น บดเหยียบต้นไม้ที่อยู่รอบ ๆ ราบเป็นหน้ากลอง ปิดล้อมพื้นที่ไปหลายสิบไมล์ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ไม่เพียงแต่คนแม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถหนีออกไปได้
เมื่อปากกระบอกปืนของรถถังเหล่านั้นเริ่มหมุน และเกิดควันสีเขียวขึ้น พวกอันธพาลเริ่มควบคุมกระเพาะปัสสาวะไม่ได้จนฉี่ราราดกางเกง
เสียงอาวุธของพวกอันธพาลตกลงไปที่พื้น พวกมันมือไม้สั่นไม่สามารถจับถือเอาไว้ในมือได้อีกต่อไป
ใบหน้าของไรอันไร้สีเลือดเนื้อตัวตัวสั่นเทา ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นยืนยันการคาดเดาของเขาได้
เจมส์ผู้ที่ทั้งสูงส่งและทรงอำนาจก่อนหน้านี้ก็กลับทำให้เกิดความกลัว
ร่างกายของเขาสั่นไม่หยุดในขณะที่เขายกมือขวาขึ้นและชี้ไปที่ฮาร์วีย์ยอร์ก
“แก… แก… แก… แกเป็นใครกันแน่?!”
