กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – ตอนที่ 65

บทที่ 65 คัมภีร์อมฤต
　　เมื่อถังหลงจับจักรพรรดิเฉียนหลงเป็นตัวประกันเขาค่อยๆ เดินออกมาที่ห้องโถงใหญ่ จากนั้นก็พบกับ หยางอี้เหิง และอู่เหยียนฉี ในตอนนั้นหยางอี้เหิงคิดว่า ภาพที่เห็น เป็นเรื่องหลอกตา เขาเฉยๆ
　　”เกิดอะไรขึ้น?”ในเวลาเดียวกัน หยางอี้เหิงก็โพล่งถามเหตุการณ์เบื้องหน้า อย่างตื่นตระหนก
　　“หยางอี้เหิง…. จงมอบคัมภีร์อมฤตออกมาซะ!” ถังหลงเห็นว่าหยางอี้เหิงอยู่ที่นี่แล้ว เขาจึงรีบพูดความต้องการของตนเองออกมาทันที
　　“ถังหลง?” หลังจากที่ถังหลงส่งเสียงออกมา หยางอี้เหิงก็สามารถระบุตัวตนของอีกฝ่ายได้ จากน้ำเสียงของเขาทันที
　　”เจ้าจำข้าได้อย่างไร?”เมื่อเห็นว่า หยางอี้เหิงนั้นจดจำเขาได้ ถังหลงจึงตัดสินใจ ถอดผ้าปิดบังใบหน้าออกมา และถามขึ้น
　　”ข้าเคยบอกเจ้าไปแล้วว่าแค่เจ้าปิดบังใบหน้า ไม่ได้หมายความว่า ผู้อื่นจะจดจำเจ้าไม่ได้?” หยางอี้เหิงพูดเรียบๆ
　　หลังจากนั้นหยางอี้เหิง และ ถังหลง ก็เริ่มพูดคุย และโน้มน้าวให้ถังหลงปล่อยจักรพรรดิเฉียนหลงไป แล้วเขาจะยอมยกคัมภีร์ให้อีกฝ่าย แต่ถังหลงไม่ใช่คนโง่ เขาไม่ยินยอมเสียเปรียบโดยเด็ดขาด
　　”หยางอี้เหิงรีบมอบคัมภีร์อมฤตให้ข้าซะ มิฉะนั้นข้าจะฆ่าเขา” ถังหลงขู่
　　“ยกให้เขาไปไม่ได้!” คนที่ยืนอยู่ในเหตุการณ์นั้น พูดพร้อมกัน ถังหลงจำจักรพรรดิเฉียนหลงไม่ได้ เดิมทีเขาวางแผนไว้ว่า จะอาศัย การแข่งขันปรุงอาหารที่ยิ่งใหญ่ ในการลอบสังหารจักรพรรดิเฉียนหลง หากไม่มีคัมภีร์อมฤต ถังหลงจะไม่มีโอกาสได้รับชัยชนะ
　　และจะไม่มีโอกาสเข้าใกล้จักรพรรดิดังนั้นพวกเขาจะพลาดโอกาสในการลอบสังหารไป
　　”ได้เลย!”ถังหลงยิ้มเยาะ: “เนื่องจากพวกเจ้าจิตใจอำมหิต อย่าโทษว่าฉันไม่ยุติธรรม!” ขณะที่เขาพูดขึ้น ก็ตั้งใจที่จะสังหารจักรพรรดิเฉียนหลงทิ้งซะ
　　”ช้าก่อน!”จู่ๆหยางอี้เหิงก็พูดขึ้นว่า “ข้าจะมอบหนังสือให้เจ้า!”
　　หยางอี้เหิงหยิบคัมภีร์อมฤตออกมาและมองมันราวกับร่ำลาครั้งสุดท้าย หากไม่มีหนังสือเล่มนี้ เขาจะไม่สามารถเป็นผู้ชนะในการแข่งขันปรุงอาหาร และไม่รู้ว่าตนเองจะเดินทางกลับโลกได้อย่างไร
　　อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงโยนหนังสือในมือของเขา ไปยังถังหลง ตามที่พูด
　　ถังหลงหยิบคัมภีร์อมฤตและเมื่อเห็นคำสองคำบนหน้าปก เขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ ด้วยคัมภีร์อมฤตเล่มนี้ ในมือของเขา เขาจะสามารถคว้าโอกาสเอาชนะ โดยไร้ข้อผิดพลาดใด ๆ
　　”ไสหัวไป!”เมื่อมีหนังสืออยู่ในมือ ถังหลงก็บรรลุเป้าหมาย และเตรียมจะหนีออกไป
　　ฝูงชนต่างแยกย้ายจากนั้นถังหลงก็พาจักรพรรดิเฉียนหลง ไปที่ประตู แล้วพูดขึ้นว่า: “หยางอี้เหิง…แล้วพบกันใหม่!”
　　ด้วยเหตุนี้ถังหลงจึงฟาดศีรษะของจักรพรรดิเฉียนหลงอย่างแรง ด้วยฝ่ามือของเขา เพื่อทำให้เขากระเด็นออกไป และในขณะที่ทุกคนกำลังมองดูอาการของจักรพรรดิเฉียนหลง ถังหลงก็รีบหนีออกไปทันที
　　การเดินทางกลับไปที่เมืองหยางโจวเป็นไปอย่างราบรื่น แม้ว่าจะดึกแล้ว แต่เจ้าเมืองถัง ก็ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น และจิบชาของเขา
　　หลังจากถังหลงกลับมาเขาก็ไม่ได้ตรงเข้าไปที่ห้องของเขา แต่เขาตรงไปที่ห้องนั่งเล่น และเห็นว่าลุงของเขายังอยู่ที่นั่น
　　”เป็นยังไงบ้าง…ทำสำเร็จหรือไม่?”เจ้าเมืองถัง ถามในขณะที่เขาดื่มชา เห็นได้ชัดว่า เขารู้เกี่ยวกับการกระทำของถังหลงในคืนนี้
　　“ท่านลุง ช่วยข้าดูหน่อย!” ถังหลงหยิบคัมภีร์อมฤตออกมาจากอกเสื้อของเขา และส่งมอบให้
　　”ดี…ดีมาก…แค่นี้ทุกอย่างจะราบรื่น” เขาเคยได้ยินชื่อหนังสือเล่มนี้มานาน แต่ไม่เคยมีโอกาสได้อ่านมัน ในที่สุดเขาก็ได้เห็นมันอีกครั้ง
　　“แน่นอนว่า เมื่อหยางอี้เหิงไม่มีคัมภีร์อมฤต เขาก็ไม่ใช่คู่แข่งของข้า และข้าจะชนะการแข่งขันนี้อย่างแน่นอน!” ถังหลงกล่าวอย่างหยิ่งผยอง
　　เจ้าเมืองถังพยักหน้าเห็นด้วยทักษะการทำอาหารของถังหลงนั้น ไม่ได้ต่ำเกินไปนัก ตอนนี้เขามีคัมภีร์อมฤตเล่มนี้ ตำแหน่งผู้ชนะ ก็คงไม่พลิกผัน นอกจากนี้เขายังเตรียมแผนสำรอง และผู้ประเมินทั้งหมด จะถูกคัดเลือกมาโดยเขา
　　”เอาล่ะเจ้าไปพักผ่อนก่อน ต้องเก็บคัมภีร์อมฤตเล่มนี้ไว้ให้ดี มันไม่เพียงแต่จะช่วยให้ข้าเอาชนะการแข่งขันได้ อีกทั้งมันยังเป็นสมบัติอีกด้วย” เจ้าเมืองถังกล่าว ขณะที่เขาส่งคัมภีร์อมฤตคืนให้ถังหลง
　　“หลานเข้าใจแล้ว” จากนั้นถังหลงกล่าวว่า: “หลานขอตัวไปพักผ่อนก่อน”
　　”ไปเถอะ”เจ้าเมืองถังโบกมือ และส่งสัญญาณให้เขาออกไป
　　เมื่อมองไปที่เบื้องหลังของถังหลง เจ้าเมืองถังพึมพำกับตัวเอง: “เมืองหยางโจว จะถูกควบคุมโดยตระกูลถังของเราตลอดไป”
　　หลังจากถังหลงกลับไปที่ห้องนั่งเล่นของเขาหลังจากนั้น เขาก็อาบน้ำ และเข้านอน เขาพลิกดูหน้าคัมภีร์อมฤตอย่างตื่นเต้น และพบว่าเนื้อหานั้น กว้างใหญ่และลึกซึ้ง ครอบคลุมกว่าที่เขาได้เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
　　คัมภีร์อมฤตชุดนี้จะสอนวิธีทำอาหารให้เขา อย่างละเอียด
　　”ตามที่คาดไว้คัมภีร์อมฤตมันเยี่ยมยอดจริงๆ” ถังหลงถอนหายใจ เขารู้ถึงความสำคัญของคัมภีร์อมฤต จากนั้นเขาจึงไปหากล่องมา จากนั้นเก็บหนังสือไว้ในกล่องที่ใต้เตียง และเขาไม่ได้วางแผน ที่จะนำมันออกไปเก็บไว้ที่อื่น
　　หลังจากวางหนังสือลงในกล่องถังหลงมองไปที่กล่องด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็กลับไปนอนบนเตียง ความวุ่นวายในคืนนี้ ที่สุดแล้วก้จบลง เขาได้รับคัมภีร์อมฤตตามที่เขาต้องการ อารมณ์ของเขานั้นดีมาก
　　หลังจากนั้นไม่นานถังหลงก็หลับไป หลังจากที่ถังหลงหลับไป เกิดแสงจาง ๆ ก็สว่างวาบไปทั่วกล่อง จากนั้นคัมภีร์ก็หายไป ในขณะเดียวกัน กล่องเก็บของฮวงเฟิงก็กระพริบ
　　”อา….สบายดีจริงๆ!”
　　ในช่วงเช้าฮวงเฟิงตื่นขึ้น จากการทำสมาธิผ่านมาทั้งคืน และรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง เมื่อวานนี้ เนื่องจากการเล่นฟุตบอล และเรื่องอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นกับซูหยูโม่ ทำให้ตัวเขาเหนื่อยล้าไม่น้อย และตอนนี้เขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง
　　”เช้าวันใหม่!การเริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ!” ฮวงเฟิงกระโดดลงจากเตียง และพูดกับตัวเอง
　　สิ่งแรกที่เขาทำคือเดินไปที่กล่องจักรวาล เพื่อตรวจสอบสิ่งของ นี่เป็นสิ่งแรก ที่เขาทำ หลังจากตื่นนอนทุกเช้า ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาแทบไม่มีเวลาอาบน้ำด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ไปจดจ่อกับกล่องจักรวาล
　　ครั้งนี้ในที่สุดกล่องจักรวาลก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง เขาตระหนักได้ว่า มีหนังสือเล่มหนึ่งหายไป และ ฮวงเฟิงก็ดีใจมาก ดูเหมือนว่าเขาจะหาซื้อหนังสือเพิ่มเติม เพื่อใส่ในกล่องจักรวาลอีก
　　”คัมภีร์อมฤต?”มันคืออะไร? “หลังจากค้นหาในกล่องจักรวาล อยู่พักหนึ่ง ในที่สุด ฮวงเฟิงก็พบว่ามีหนังสือที่มี อักษรลายเส้นที่ดูเก่าแก่ และบางส่วนของเล่มนั้น ก็ยับเยิน อาจเป็นเพราะ มันถูกแช่ในน้ำ
　　เมื่อมองไปที่หนังสือที่ดูธรรมดาเล่มนี้ฮวงเฟิงก็ขมวดคิ้ว เป็นไปได้ไหมว่า เขาแลกสิ่งของที่ไม่มีประโยชน์มาได้ในครั้งนี้? ท้ายที่สุด ไม่มีใครเคยบอกเขาว่า กล่องจักรวาลนี้จะสามารถแลกได้แต่ของดีๆ เท่านั้น
　　อย่างไรก็ตามหนังสือเล่มนี้ที่ดูไม่โดดเด่น และคำที่อยู่ด้านบนของหนังสือ นั้นเขียนด้วยตัวอักษรจีนแบบโบราณ แม้ว่าฮวงเฟิงจะไม่ค่อยรู้ เกี่ยวกับตัวอักษรจีนแบบโบราณมากนัก แต่เขาสามารถค้นหาสิ่งเหล่านี้ได้ทางอินเทอร์เน็ต