กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 189-190

บทที่ 189 ส่งต่อ
หลังจากที่ออกมาจากห้องทดลองแล้วศาสตราจารย์นีลก็เร่งฝีเท้า
เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครเห็นเขาเขาเริ่มออกวิ่งเพราะว่าเขาไม่รู้ว่าศาสตราจารย์ได้ทราบหรือยังว่าข้อมูลของเขาได้หายไปแล้ว
ถ้าเขารู้เรื่องนี้เข้าต้องมีคนไล่ตามเขามาแน่ๆ
โชคดีที่เมื่อศาสตราจารย์นีลขึ้นรถได้และขับออกไปจากสถานที่แห่งนี้และไม่มีใครไล่ตามอยู่ข้างหลัง
ขณะที่เขาอยู่ในรถเขาหยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาวางไว้ที่เบาะด้านหลัง
ในเวลาเดียวกันศาสตราจารย์นีลยังได้แจ้งให้คนที่อยู่เบื้องหลังเขาทราบทางโทรศัพท์โดยบอกพวกเขาว่าเขาได้รับของดีจากตระกูลชอว์ตันมาแล้วและเขาจะส่งมอบให้ทันที
ในเวลาเดียวกันศาสตราจารย์ฉีมู่ก็กลับไปที่ห้องของเขา
อย่างไรก็ตามเมื่อเขากลับเข้าไปเขาก็ไม่เห็นศาสตราจารย์นีลแล้วเขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็หายตกตะลึงอย่างรวดเร็ว
ถึงแม้จะไม่มีศาสตราจารย์นีลอยู่ด้วยแม้ว่าความเร็วในการทดลองจะช้าลง แต่เมื่อไม่มีใครอยู่ด้วยเขาก็รู้สึกสบายใจมากกว่า
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ มีร่องรอยที่โต๊ะทดลองของเขาถูกรื้อค้น
“ก่อนที่ฉันจะไปฉันก็เตือนศาสตราจารย์นีลคนนี้แล้วนี่นาว่าอย่าแตะต้องสิ่งของของฉัน เขาเองทำการทดลองมาหลายปีแล้วเขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? เมื่อเทียบกับศาสตราจารย์ฉีมู่ซึ่งค่อนข้างไม่พอใจ ความประทับใจที่เขาที่มีต่อศาสตราจารย์นีลนั้นยิ่งแย่ลงกว่าเดิม
ศาสตราจารย์จึงต้องเก็บข้าวของด้วยตัวเองอย่างไรก็ตามเมื่อเขาทำเช่นนั้น เขาก็พบว่าหนังสือเล่มเล็กที่เขาเก็บไว้ในลิ้นชักก่อนหน้านี้เกี่ยวกับระบบอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียตัวใหม่ได้หายไปแล้ว
ตอนแรกศาสตราจารย์คิดว่าเขาลืมทิ้งมันไว้ที่ไหนสักแห่งแต่หลังจากที่ค้นหาอยู่สักพักก็ยังไม่พบ
หลังจากที่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเขาจึงรีบออกไปจากห้องและเพื่อที่จะไปยังห้องของนีลและถามว่าเขาว่าเขาได้เอามันไปหรือไม่
อย่างไรก็ตามหลังจากเคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีใครตอบรับแทนที่จะเป็นเช่นนั้นราวกับว่าการกระทำของศาสตราจารย์ได้ดึงดูดความสนใจของอาจารย์ที่อยู่ในห้องปฏิบัติการคนอื่นๆ ด้วย
”ศาสตราจารย์คุณเป็นอะไรไป?” เขากำลังมองหาศาสตราจารย์นีลเพื่ออะไรงั้นเหรอ? “มีเรื่องด่วนเหรอ?” มีคนถามจากด้านข้าง
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะถามเขา!”ขณะที่ศาสตราจารย์ยังคงเคาะประตูสีหน้าของเขาก็ยิ่งดูบิดเบี้ยว
“ศาสตราจารย์หยุดเคาะได้แล้วศาสตราจารย์นีลไม่ได้อยู่ข้างในหรอก ฉันเห็นเขาออกไปก่อนหน้านี้” ในเวลานี้บุคคลที่ทักทายศาสตราจารย์นีลที่ประตูได้เดินขึ้นมาและกล่าว
”เขาออกไปข้างนอกเหรอ?เมื่อไหร่กัน?!” ศาสตราจารย์ชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเพราะดูเหมือนว่าการคาดเดาบางอย่างในใจของเขาจะเป็นความจริง
”ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันเห็นว่าเขากำลังรีบเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ และสีหน้าของเขาก็ดูเหมือนว่าเขาจะรีบออกไป” ชายคนนั้นกล่าว
“แม่งเอ้ยไอ้นีล ไอ้สารเลว!”
“เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอศาสตราจารย์?”คนอื่นๆ ก็ทราบแล้วว่ามีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น
”ข้อมูลของฉันเกี่ยวกับอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียตัวใหม่ได้หายไปก่อนหน้านี้มีเพียงนีลเท่านั้นที่เข้ามาในห้องของฉัน และบอกว่าจะมาช่วยฉันทำการทดลอง ฉันไม่ได้สงสัยหรือคาดคิดเลยว่าจะเป็นเขา!” ให้ตายเถอะฉันมันประมาทเกินไป! “ศาสตราจารย์กล่าว
“อ้าวเป็นไปได้ยังไงกัน?”
“นีลเป็นคนแบบนั้นจริงๆหรอฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลย!”
”ฉันสงสัยว่าเขาเอาไปที่ไหนกันนะ”
ทุกคนเริ่มพูดถึงเรื่องนี้ทันทีแต่ก็เคยมีคนที่พยายามชักชวนให้พวกเขาทำเช่นกัน
ก่อนที่นีลจะส่งมอบสิ่งของให้คนอื่นเขาต้องจัดการของและส่งมอบให้กับบริษัทโดยเร็วที่สุด ตราบใดที่บริษัทสามารถยื่นขอจดสิทธิบัตรและผลิตสินค้าได้เร็วขึ้น และคนๆ นั้นก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังนีล
”ไม่มีทาง”ใบหน้าของศาสตราจารย์หม่นลงเล็กน้อยขณะที่เขากล่าวว่า “ฉันกลัวว่าสิ่งนี้จะรั่วไหลออกมา ดังนั้นหลังจากจัดระเบียบหนังสือของฉันแล้ว ฉันจึงได้ฉีกเอกสารบางส่วนออกไปซึ่งมีสมการที่สำคัญบางอย่าง หากเขาต้องการที่จะใช้สมการเหล่านั้นอีกครั้ง มันก็คงจะสายเกินไปแล้ว”
“อ้าวเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?” จะว่าไปแล้วพวกเขามักจะเก็บเศษกระดาษพวกนั้นเอาไว้ ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเศษกระดาษนั้นก็จะถูกทำลายไปซะเพื่อรักษาความลับเอาไว้
”เร็วเข้ารีบแจ้งไปยังตระกูลและให้พวกเขาส่งคนไปหยุดนีลเอาไว้ ไม่อย่างนั้นมันจะสายเกินไป” ในเวลานี้มีคนเตือนเขาว่า:
หลังจากนั้นพวกเขาบางคนก็ทำแบบเดียวกันแต่ทุกคนก็รู้ว่าหลังจากนั้นไม่นานนีลก็ต้องส่งมอบสิ่งเหล่านั้นให้คนที่อยู่เบื้องหลังเขา
พวกเขาไม่คิดว่านีลจะเป็นคนทำแต่ต้องมีเงาของตระกูลอื่นอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน
ในเวลาเดียวกันแพนเดสยังได้รับข่าวว่าผลการวิจัยที่สำคัญจากห้องทดลองได้ถูกลูกน้องที่อยู่ในห้องทดลองขโมยไปและอาจจะอยู่ในขั้นตอนการส่งมอบไปยังคู่แข่งของตระกูลเขาแล้ว
แม้ว่าศาสตราจารย์นีลจะไม่รู้ในเวลานี้ว่ามีคนกำลังไล่ล่าเขาอยู่
แต่เขาก็สามารถจินตนาการถึงฉากดังกล่าวได้อย่างสมบูรณ์ท้ายที่สุดแล้ว ผลลัพธ์นี้ก็อยู่ในการคาดเดาของเขา
อย่างไรก็ตามตราบใดที่เขาส่งมอบสิ่งของนี้ให้กับคนที่อยู่เบื้องหลังเขา เงินที่เขาจะได้รับก็เพียงพอสำหรับเขาที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสะดวกสบายในเมืองอื่น
”เจ้านายสั่งให้พวกเราพาคุณเข้าไปได้!”ในที่สุดนีลก็ไปถึงสถานที่ที่เขาต้องการที่จะไป เมื่อเขามาถึงก็มีบอดี้การ์ดชุดดำสองคนรออยู่ข้างนอกแล้ว
นีลพยักหน้าอย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นบอดี้การ์ดทั้งสองคน เขาก็ยังรู้สึกกลัวอยู่เล็กน้อย
เพราะว่าเขาเป็นเพียงศาสตราจารย์ในห้องทดลองดังนั้นจึงไม่มีปัญหาหากเขาถูกขอให้ทำการทดลอง
แต่อย่างไรก็ตามเมื่อคิดว่าเขาได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้นีลเชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง ผ่อนคลายจิตใจ และเดินเข้าไปด้านใน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้สังเกตว่าหนังสือเล่มเล็กในอ้อมแขนของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
”นีลที่รักฉันได้ยินมาว่าคุณเอาสมบัติมาให้ฉันงั้นเหรอ?” ภายในห้องโถงใหญ่ของวิลล่าแห่งนั้น ชายวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่ เขามีชื่อว่าบูดาสและเขาเป็นคนที่มาหานีล หลังจากที่ได้ยินว่านีลได้ของดีมา
ตอนนี้เมื่อเขาเห็นนีลเขาจึงยืนขึ้นและทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม
เมื่อนีลเห็นบูดาสเขาเองก็ตื่นเต้นเช่นกันนี่เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองนี้
บทที่ 190 หายไป
อย่างไรก็ตามนีลรู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงปฏิบัติกับเขาด้วยท่าทีเช่นนั้นและรีบพูดออกไปว่า “เจ้านาย ฉันเอาของมาให้แล้ว มันเป็นระบบบำบัดน้ำเสียล่าสุด และจุดแข็งของมันคืออะไรคุณรู้ไหม?”
นีลบอกบูดาสเกี่ยวกับข้อดีของอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียที่ศาสตราจารย์ฉีมู่พูดถึงขณะที่บูดาสฟังเขาก็พยักหน้าไปด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจกับอุปกรณ์นี้มาก
”นีลที่รักคุณช่างเป็นโชคดีของฉันจริงๆ คุณต้องเอาเรื่องนี้มาเปิดเผย แต่ไม่เป็นไรคุณมาทำงานที่ห้องทดลองของฉันก็ได้แล้วฉันจะให้คุณเป็นหัวหน้าห้องทดลองของฉัน!” บูดาสกล่าวด้วยรอยยิ้มที่พรมไปทั่วใบหน้าของเขา
”จริงเหรอ?”ขอบคุณมากครับเจ้านาย ฉันจะทำงานให้หนักขึ้นอย่างแน่นอนในอนาคตและช่วยให้คุณสร้างสรรค์สิ่งที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ” ศาสตราจารย์นีลกล่าวอย่างตื่นเต้น
สถานะของครอบครัวตระกูลเพย์ตันที่บูดาสเป็นสมาชิกคนหนึ่งไม่ได้แย่ไปกว่าครอบครัวชอว์ตันมากนัก
พวกเขาทั้งหมดเป็นตระกูลที่มีอำนาจในเมืองนี้และตอนนี้พวกเขาให้ความสำคัญกับห้องทดลองมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
หากพวกเขาสามารถได้รับตำแหน่งผู้รับผิดชอบห้องปฏิบัติการทดลองพวกเขาก็จะต้องเป็นหนึ่งในผู้คนในระดับสูงของเมืองอย่างแน่นอน
แม้ว่าศาสตราจารย์นีลจะวางแผนไว้แล้วว่าจะออกจากเมืองระหว่างทางที่มาที่นี่
แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่คำสัญญาของบูดาสเท่านั้นถ้าเขาไม่หนีไปเสียตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาคงไม่ต้องจากไปเช่นกัน
และด้วยการปกป้องของตระกูลเพย์ตันเขาก็ไม่กลัวว่าตระกูลชอว์ตันจะมาแก้แค้นเขา
บูดาสพอใจกับสิ่งที่ศาสตราจารย์นีลทำมากอย่างน้อยก็แค่พื้นผิวในความเป็นจริงในใจเขานั้นกำลังดูถูกศาสตราจารย์นีล
เนื่องจากเขาสามารถที่จะหักหลังตระกูลชอว์ตันได้เพื่อเงินจากนั้นเขาก็คงจะสามารถหักหลังตระกูลเพย์ตันของเขาได้เช่นกันเพื่อเงิน ซึ่งคนแบบนี้ไว้ใจไม่ได้
อย่างไรก็ตามห้องปฏิบัติการของตระกูลเพิ่งสร้างขึ้นใหม่และไม่ได้ขาดแคลนอุปกรณ์ใดๆสิ่งที่ขาดมีเพียงแค่นักวิจัยระดับสูงคณาจารย์ และคนอื่นๆ ที่คล้ายกัน
ดังนั้นเขาจึงต้องรักษานีลไว้แม้ว่าตัวละครของเขาอาจจะไม่ดีนักแต่ถึงขนาดตระกูลชอว์ตันได้คัดเลือกเขาเอาไว้ในห้องทดลอง แสดงว่าเขาจะกลายเป็นความแข็งแกร่งของตระกูลของบูดาสอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามเมื่อห้องทดลองของตระกูลเขาขยายใหญ่ขึ้นเขาจะต้องเป็นคนแรกที่ถูกกำจัดอย่างแน่นอน
“แล้วศาสตราจารย์นีลที่รักของฉันคุณจะให้ฉันดูหนังสือเล่มเล็กเล่มนั้นก่อนได้หรือไม่?” บูดาสกล่าวเบาๆ ขณะที่เขาถือไวน์แดงเอาไว้ตรงหน้าและมองไปที่นีล
”แน่นอนครับเจ้านาย ฉันตื่นเต้นเกินไปและลืมไปแล้ว ฉันจะเอาให้คุณตอนนี้เลย” เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
อย่างไรก็ตามในไม่ช้ารอยยิ้มบนใบหน้าของศาสตราจารย์นีลก็ถึงกับค้าง
เขาจ้องไปที่หนังสือเล่มเล็กในมือของเขาด้วยสายตาว่างเปล่าและไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วขณะ
“ศาสตราจารย์นีลเป็นอะไรไป?”บูดาสถามอย่างสงสัย
คำพูดของบูดาสปลุกศาสตราจารย์นีลให้ตื่นขึ้นจากอาการมึนงง
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดและเหงื่อเย็นๆ เริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง มือของเขาก็เริ่มสั่นไปพร้อมกับร่างกายของเขา
แม้ว่ามือของเขาจะยังคงถือหนังสือเล่มเล็กนั้นเอาไว้แต่หนังสือเล่มเล็กเล่มนี้ได้แตกต่างไปจากเล่มก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง
หน้าปกทั้งหมดแตกต่างกันขนาดต่างกัน แม้แต่ความหนาก็ยังเปลี่ยนไป
หนังสือเล่มก่อนหน้านี้มีข้อมูลและรูปภาพจำนวนมากและศาสตราจารย์เองต้องใช้เวลานานในการจัดระเบียบ
“ศาสตราจารย์นีลเกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?” บูดาสวางแก้วไวน์ในมือลงแล้ว เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น
ศาสตราจารย์นีลไม่ได้พูดอะไรแต่มือของเขาสั่นขณะที่เขาเปิดหนังสือเล่มเล็กนั้น หลังจากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
มันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!
ก่อนที่หนังสือเล่มนี้จะถูกนำออกมาศาสตราจารย์นีลได้เห็นเนื้อหาข้างในแล้ว
ดังนั้นเขาจึงรู้ว่ามีอะไรบันทึกอยู่ในสองสามหน้าแรกแต่ในตอนนี้มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เมื่อเห็นว่าศาสตราจารย์นีลไม่สนใจคำถามของเขาและเริ่มทำหน้างุนงงอีกครั้ง
บูดาสก็เหลือบไปเห็นผู้คุ้มกันข้างๆเขา หลังจากนั้นผู้คุ้มกันคนนั้นก็เดินไปข้างหน้าและคว้าหนังสือเล่มเล็กจากมือของศาสตราจารย์นีลไป แต่ศาสตราจารย์นีลก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
บูดาสรับหนังสือเล่มเล็กนั้นมาด้วยความสงสัยจากนั้นเมื่อเขาเริ่มพลิกดูีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันทีเช่นกัน
“นีล!”นี่แกโกหกฉันอย่างนั้นเหรอ? แกคิดว่าจะหลอกฉันง่ายๆ ได้อย่างนั้นเหรอ!?” เสียงของบูดาสเปลี่ยนไป มันไม่ใช่เสียงที่อ่อนโยนจากเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่กลับเป็นเย็นชาแทนเขามองนีลด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร
นีลเองก็ตกใจกับการแสดงออกของบูดาสเขารีบพูดว่า: “เจ้านายฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันไม่ได้โกหกคุณจริงๆ ฉันขโมยระบบอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียตัวใหม่มากจากห้องปฏิบัติการนั้นจริงๆ”
”นี่คือระบบบำบัดน้ำเสียที่แกกำลังพูดถึงงั้นเหรอ?!”บุดาสยกหนังสือเล่มเล็กในมือขึ้นแล้วกระแทกลงบนโต๊ะข้างหน้าเขา
”แกคิดว่าฉันโง่หรือไงหรือแกคิดว่าฉันหลอกง่ายขนาดนั้น!?”
หนังสือเล่มเล็กถูกเปิดขึ้นเล็กน้อยเมื่อบูดาสโยนมันลงไปและมีข้อความที่เขียนอยู่ข้างในจริงๆแต่คำนั้นเขียนอย่างไม่เป็นทางการ
”มันเป็นวิธีการสกัดเหล็กจากภูเขาแล้วนั่นมันก็มีมาตั้งแต่หลายร้อยปีก่อนแล้ว และแกจะเอามันมาหลอกฉันจริงๆ ใช่ไหม?” แกคิดว่าฉันอ่านไม่รู้เรื่องหรือยังไง?” ใบหน้าของบูดาสเปลี่ยนเป็นสีหม่น ดวงตาของเขาเผยให้เห็นแสงที่น่ากลัวเห็นได้ชัดว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดี
”เจ้านายฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนที่ฉันเอามันออกมามันเกี่ยวกับระบบอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียจริงๆ นะ ฉันไม่รู้ว่ามันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ศาสตราจารย์นีลอธิบายอย่างตั้งอกตั้งใจ
”ระหว่างทางมีใครได้แตะต้องหนังสือเล่มนี้บ้าง?”บูดาสถาม
”ไม่มีใครอื่นแล้วมีแค่ฉันคนเดียว” นีลกล่าวว่า “อย่างไรก็ตามฉันไม่รู้จริงๆว่ามันกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ตอนนั้นมันไม่ได้เป็นแบบนี้จริงๆ นะ”
”มีแค่แกเท่านั้น?”บูดาสถามว่า: “นีล แกคงจะไม่ได้กลืนหนังสือเล่มนั้นไปแล้วใช่ไหม? แกคงจะหิวมากเลยสินะ”
”เจ้านายฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ นะ หลังจากที่ฉันขโมยมาแล้ว ฉันก็อยากจะรีบเอามาให้คุณเป็นของขวัญ ฉันจะกล้ากินมันเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ยังไงกันล่ะ” เหงื่อบนหน้าผากของนีลเริ่มไหลมากขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าบูดาสจะเป็นมิตรกับเขาในตอนแรกแต่เขาก็รู้ว่าเจ้านายของเขาเป็นคนแบบไหน ถ้าเขาทำอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ เขาก็จะไม่ปล่อยนีลไปอย่างแน่นอน
นอกจากนี้เขาก็ยังไม่ได้รับของสิ่งนั้นเลย
อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าบูดาสไม่เชื่อในสิ่งที่นีลพูด
ก็นีลพูดเองว่ามีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้สัมผัสหนังสือเล่มนั้นตั้งแต่ต้นจนจบและหลังจากที่เขาหยิบมันมา เขาก็รีบมาที่นี่และคนอื่นๆ ก็ไม่มีโอกาสสัมผัสมันด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ?