รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 006 บทบาทสามี
“เทวิกา”
พอเทวิกาเดินเข้ามาในร้าน กนกอรที่เป็นหุ้นส่วนและเพื่อนสนิทของเธอก็เดินเข้ามาต้อนรับทันที พร้อมทั้งแอบชี้ไปทางผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมห้องทางด้านหน้า พร้อมทั้งกระซิบพูด “แฟนเก่าแกมา รอแกอยู่สักพักแล้วแหละ”
แฟนเก่า?
เทวิกาชะเง้อมอง เคยรักกับเธอมาสี่ปีจริงๆ แต่หลังจากนั้นนายตาณแฟนเก่าก็เขี่ยเธอทิ้งเพื่อปีนขึ้นไปเล่นของสูง
“เขามาทำไม?” เทวิกาแอบบ่นพึมพำ
เธอเลิกกันมาครึ่งปี ซึ่งค่อยๆ หลุดพ้นจากสภาพเงามืดของการเลิกรา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธออยากจะเจอหน้านายตาณนี่
กนกอรเบะปาก “ใครจะไปรู้ว่าเขามาทำไมล่ะ ตอนที่เข้ามาก็สั่งน้ำอุ่นแค่แก้วเดียว นั่งปลักหลักอยู่ตรงนั้นตั้งนานแถมไม่ขยับเขยื้อน ถ้าไม่เห็นกับตาตอนที่เขาเดินเข้ามา ฉันยังคิดว่าเขาถูกสตัฟฟ์ติดแหง็กอยู่ตรงนั้นเลยนะ”
เธอเป็นเพื่อนสนิทกับเทวิกา เรื่องรักๆใคร่ๆของเทวิกากับตาณ กนกอรเห็นตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนจบ ผู้ชายที่ยอมเขี่ยแฟนทิ้งเพื่ออนาคตอย่างนายตาณ กนกอรเหยียดหยันลามไปถึงก้นบึ้งหัวใจ
ตอนที่ทั้งสองคนเลิกกัน เทวิกาเสียใจจนไม่ยอมพูดยอมจาตลอดทั้งวัน ซึ่งทำให้กนกอรตกใจจนเสียสติ จนต้องไล่ตามด่านายตาณไปเยอะ
“คนที่เข้ามาล้วนเป็นลูกค้า ต้อนรับขับสู้ก็พอ จำไว้นะน้ำอุ่นหนึ่งแก้วก็ต้องเก็บเงินกับเขาด้วย”
หลังจากผ่านมาครึ่งปี เมื่อเทวิกาได้เจอหน้าตาณอีกครั้ง สงบสติอารมณ์ลงแล้ว
โดยใช้คำปลอบโยนของกนกอรในตอนนั้น การโดนถูกคนแย่งไปมันไม่ใช่รักที่แท้จริง รู้ไส้รู้พุง เขาก่อนแต่งงาน ยังดีเสียกว่าการไปเจอเขานอกใจหลังจากแต่งงานกันแล้ว การหย่าร้างยังต้องเปลืองแรงอีก
กนกอรยิ้มพูดทันที “วางใจแลย เก็บตังค์เขาแน่ๆ อยู่แล้ว”
เทวิกาเพิ่งขยับฝีเท้า เพื่อก้าวฉับๆ เดินตรงไปทางด้านหน้า
“วิกา”
ตาณเห็นเทวิกา เขาลุกพรวดทันควัน แถมยังเรียกเทวิกาอย่างสนิทสนมดั่งวันวาน
ยศพัฒน์ที่เดินตามหลังเทวิกาเข้ามา ประจวบเหมาะที่ได้ยินตาณเรียกภรรยาของเขาว่า “วิกา” พอดิบพอดี
เขาจึงมองไปทางนายตาณ หรี่ตาลงทันที พร้อมทั้งแผ่กลิ่นอายอันตรายออกมา
ในสายตาของตาณมีเพียงเทวิกา เมื่อเห็นเทวิกาไม่คิดจะสนใจเขา เขาจึงดันเก้าอี้ออก และรีบสาวเท้าเพื่อเดินมาหาเทวิกา
“วิกาครับ เราคุยกันหน่อยได้มั้ยครับ?”
ตาณเดินเข้ามาหาเพื่ออยากจับมือเทวิกาเอาไว้ แต่โดนเทวิกาเลี่ยงออกทันที
“วิกา” ตาณทำหน้าทำตาเอาอกเอาใจ “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เรามารำลึกถึงความหลังกันหน่อยนะครับ”
ไม่ได้เจอเทวิกามาครึ่งปี เธอมีกลิ่นอายโตเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่ก่อนขึ้นมาก
ตาณเลิกรากับเทวิกา แต่ในใจลึกๆ ก็ยังมีความรู้สึกไม่ยินดี ซึ่งการผู้สมัครรักใคร่กันมาสี่ปี ยังไงก็ต้องมีความรู้สึกกันอยู่บ้าง
ทว่าเทวิกาก็เกิดในครอบครัวคนทั่วไปเฉกเช่นเดียวกับเขา เขาคลุกคลีตีโมงเป็นพนักงานมาหลายปี ได้รับการดูถูกดูแคลนมาไม่น้อย เขาที่มีความทะเยอทะยานเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงแอบสาบานเอาไว้ ว่าเขาต้องก็ปีนป่ายไปให้ถึงตำแหน่งเจ้าคนนายคนให้ได้อย่างแน่นอน
ประจวบเหมาะกับหลานสาวของท่านประธานบริษัทชอบพอเขา และอยากจะแต่งงานกับเขาให้ได้
ถึงแม้พ่อแม่ของหลานสาวของท่านประธานเสียชีวิตไปแล้วทั้งคู่ แต่ท่านประธานและภรรยาต่างเอ็นดูเธอราวกับลูกแท้ๆ ขนาดหุ้นในบริษัทหลานสาวถือครองหุ้นอยู่ส่วนหนึ่ง
ผู้หญิงที่อยู่ในสถานะเช่นนี้แถมยังใส่พานถวายให้ตาณถึงที่ แล้วตาณจะต่อต้านยังไงไหว หลังจากตัดสินใจที่จะสานสัมพันธ์รักกับอีกฝ่ายแล้ว จึงเขี่ยเทวิกาทิ้งทันที
ในเวลานี้ ตำแหน่งของเขาในบริษัทก็ยิ่งไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อย คนที่เคยรังแกเขา ก็ต้องพึ่งพาอาศัยเขา สิ่งเหล่านี้แหละถือว่าเป็นข้อดีซึ่งแฟนคนปัจจุบันนำมาให้แก่เขา
“ฉันกับคุณตาณไม่มีอะไรที่ต้องคุยกันนี่คะ”
“วิกา คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ? ผมรู้ว่าผมทำผิดกับคุณ ผมขอโทษนะ”
ตาณยิ้มพร้อมทั้งกล่าวขอโทษ ทว่าเทวิกากับมองไม่เห็นถึงความจริงใจของเขา แม้ว่าจะเห็นความจริงใจก็ตาม แต่เธอก็ไม่รับคำขอโทษจากเขา
“คุณตาณเราสองคนไม่สนิทกัน คุณอย่าเรียกฉันว่าวิกาอีกเลยค่ะ” เทวิกาพูดเสร็จก็ต้องการเดินหนีไป
ตาณคว้ามือของเธอไว้อย่างรวดเร็ว
ครั้งนี้เทวิกาไม่ได้เตรียมตัวสะบัดมือเขาออกล่วงหน้า จึงถูกเขาดึงมือเอาไว้
วินาที่ต่อมา พลางมีมือใหญ่ข้างหนึ่งยื่นมือคว้ามือตาณที่จับมือเทวิกาเอาไว้ อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายใช้พละกำลังมาก เทวิกาสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงจากสีหน้าของตาณอยู่บ้าง ถัดจากนั้นตามมาติดๆจึงปล่อยมือเธอ
ยศพัฒน์ยืนอยู่ด้านข้างเทวิกา เขารูปร่างสูงใหญ่ สูงกว่าตาณครึ่งหัว ถึงแม้พูดว่าหน้าตาอันหล่อเหลาของเขามองดูก็ไม่เห็นความโกรธเคืองสักนิด ทว่านัยน์ตาอันลึกซึ้งคู่นั้นที่คอยจับต้องตาณ ก็ทำให้ตาณสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บอย่างอดใจไม่อยู่ แววตาที่แสนเย็นชา!
“มึง มึงเป็นใครวะ? ใครใช้ให้มึงเสนอตัวเข้ามาแส่!”
ตาณอยากดึงมือของตนเองกลับคืน ทว่ากลับดึงไม่หลุด เขาใช้แรงดึง ยังคงหมดหนทาง ขณะนั้น ใบหน้าของเขาแดงแปร๊ดทันที
ก้นบึ้งนัยน์ตายศพัฒน์แสดงท่าทีรังเกียจ ตอนที่ตาณต้องการเพิ่มแรงเพื่อดึงมือกลับอีกครั้ง เขาก็ผ่อนแรงเสียดื้อๆ
ตาณใช้พละกำลังมากเกิน จังหวะที่ยศพัฒน์ผ่อนแรง เขาทรงตัวไม่อยู่ จนตัวถอยหลังไปหลายก้าว จนชนเข้ากับโต๊ะอย่างไม่ทันระวัง กระแทกเข้าช่วงเอวของเขา เจ็บจนต้องสูดลมเข้าปาก
ตาณประคองโต๊ะเพื่อทรงตัวด้วยความเขินอาย ถัดจากนั้นจึงยืนตั้งตัวให้ตรง พลางจัดชุดสูทบนตัวที่มีราคาตั้งสี่หมื่นชุดนั้น หลังจากดึงเนกไทแล้ว จึงแหงนหน้าถลึงตาใส่ยศพัฒน์ และตวาดใส่ทันที “มึงเป็นใครวะ ฉันคุยอยู่กับแฟนฉัน ต้องให้มึงเข้ามาสอดมั้ยวะ”
หลังจากยศพัฒน์เอี้ยวศีรษะมองเทวิกาและกลับไปมองตาณอีกครั้ง มุมปากกระตุกทันที และพูดโทนเสียงแข็งกร้าว “ทำไมฉันไม่เห็นรู้ว่าเมียฉันไปเป็นแฟนแกตอนไหนวะ?”
ตาณตกตะลึง
เทวิกาแอบคิดเล็กคิดน้อย: พี่พัฒน์นี้นะเข้าสู่บทบาทสามีรวดเร็วมาก ถ้าเขาไปเป็นนักแสดง ต้องกลายเป็นนักแสดงแนวหน้าแน่ๆ
ตาณจ้องมองเทวิกาอย่างไม่อยากจะเชื่อ พลันชี้ไปที่ยศพัฒน์และเอ่ยถามเทวิกาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “วิกา ที่มันพูดจริงมั้ย? คุณนัดบอดสิบกว่าครั้งแล้วก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จไม่ใช่เหรอ? นี่หมายความว่าคุณยังไม่ลืมผม ถึงได้นัดบอดสิบกว่าครั้งก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จ”
วันนี้ที่เขามาหาเทวิกา เพราะตาณไปได้ข่าวมาว่าเทวิกานัดบอดสิบกว่าครั้งก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จ จึงรู้สึกว่าเทวิกาตัดใจจากเขาไม่ได้ เขาจึงคิดสถานะของตนเองในเวลานี้มีทั้งหน้าที่การงานมีเงินทอง สามารถเลี้ยงดูเทวิกาให้เป็นเมียน้อยแบบลับๆ ของเขาได้ เพื่อเป็นการชดเชยความรู้สึกไม่พอใจที่แฟนคนปัจจุบันของเขาไม่สวย
ยศพัฒน์ก้าวมายังทางด้านหน้าสองก้าว พร้อมทั้งง้างแขนออก พลางคว้าคอเสื้อตาณ โดยกระชากเข้ามาอีกครั้ง ตาณโดนเขากระชากมาทางด้านหน้า จากนั้นก็มีโทนเสียงคำพูดอันอ่อนโยนสุขุมแต่ผสมคำตักเตือนจนเข้าโสตประสาทตาณ “คุณตาณใช่มั้ย ฟังดีๆ วิกาไม่ใช่คำที่คุณจะเรียก เธอเป็นเมียผม ผู้ชายที่สามารถเรียกเธอว่าวิกาได้มีแค่ผมคนเดียว!”
เทวิกาอยากจะปรบมือจริงๆ พี่พัฒน์ช่างดุดันเหลือกัน เธอว่าจ้างเขาให้มาเป็นสามีไม่ผิดคนจริงๆ ไม่เพียงแต่สามารถปิดปากแม่ของเธอได้ แถมยังต่อกรกับไอ้ผู้ชายสารเลวได้ด้วย
ใช่สิ ตอนที่ได้ยินยศพัฒน์พูดคำว่า “เมีย” ออกมาจากปาก พอฟังแล้ว อื้อ มันดูผิดแปลกไม่เป็นตัวของตัวเองชอบกล
น่าจะเป็นเพราะพวกเขาเพิ่งจะกลายเป็นสามีภรรยาตามพันธะสัญญา เธอจึงไม่ค่อยคุ้นชิน
“แกรู้มั้ยทำไมวิกาของฉันนัดบอดสิบกว่าครั้งแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ?”
ยศพัฒน์เอี้ยวศีรษะเหล่มองเทวิกา พร้อมทั้งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เทวิการู้สึกหัวใจทั้งดวงเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ รอยยิ้มของพี่พัฒน์ยิ่งมีเสน่ห์เพิ่มมากขึ้น อย่างน่าเหลือเชื่อ
จังหวะที่ประจันหน้ากับตาณอีกครั้ง ยศพัฒน์ยังคงยิ้ม โทนน้ำเสียงอ่อนโยน ราวกับคนที่แสดงอาการดุดันที่ตักเตือนอยู่เมื่อครู่ไม่ใช่เขา เขาพูดทันที “เพราะว่าวิกาของฉันรอฉันอยู่ไง ดังนั้นเธอนัดบอดมาสิบกว่าครั้งจึงไม่ประสบผลสำเร็จ”
ตาณ: …
เทวิกา: …. นี่มันคือความรักใช่ไหมเนี่ย?
ส่วนกนกอรจ้องมองอย่างสนใจใคร่รู้
พักใหญ่ตาณถึงค้นหาเสียงตนเองกลับมา เขาตอบกลับยศพัฒน์จากการถูกยั่วยุอย่างไม่สบอารมณ์ “นอกจากความหล่อหน้าตาดีแถมเกาะผู้หญิงกินของแก แกสามารถให้อะไรกับเทวิกาได้บ้าง?”
