รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 14 จีบเบาๆ
คนขับลงจากรถและเกือบจะเรียกคุณชายใหญ่เหมือนป้ามะนาว หลังจากถูกป้ามะนาวแอบแตะ คนขับก็จำได้ว่าคุณชายใหญ่ส่งข้อความมาเตือนเขาจึงเปลี่ยนสรรพนาม
“คุณยศพัฒน์ ไปได้หรือยังครับ”
คนขับพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้น้ำเสียงของเขาเหมือนคนขับรถออนไลน์โดยไม่ให้ความเคารพ
จะได้ไม่ถูกคุณนายน้อยจับความผิดปกติได้
“ได้เลย”
ยศพัฒน์พอใจมากกับความร่วมมือของป้ามะนาวและคนขับรถ วางแผนจะให้เงินทั้งคู่เพิ่มขึ้นหลังกลับมาจากไปพบพ่อแม่ของเทวิกา
ยศพัฒน์ยื่นมือไปจะเอาของขวัญจากป้ามะนาว แต่ป้ามะนาวและคนขับรถต่างขยับหนีเหมือนกัน โดยรีบเอาของขวัญทั้งหมดไปกองรวมกันในรถ
เทวิการู้สึกว่าป้ามะนาวซื้อของมามากเกินไป แต่อยู่ต่อหน้ายศพัฒน์เธอไม่ได้พูดอะไร จะได้ไม่ทำให้ป้ามะนาวอับอาย
เพราะถึงอย่างไรป้ามะนาวก็อุตส่าห์ไปเป็นธุระจัดหามาให้
“หลานชาย วิกา นี่ก็เย็นแล้ว รีบออกไปเร็ว ถึงแล้วส่งข้อความบอกฉันด้วยนะ”
หลังจากป้ามะนาวเก็บของแล้วก็หันกลับมายิ้มหวานพูดกับคู่รักหนุ่มสาว
“ป้ามะนาวช่วยตั้งจักรยานให้เรียบร้อยให้ผมหน่อยครับ”
“ได้ค่ะ”
นี่คือโรงแรมเมเปิล ถึงจักรยานของเจ้านายจะปลดล็อกจอดไว้ที่นี่ก็ไม่มีใครกล้าขยับ
การที่ยศพัฒน์พูดแบบนี้เป็นปฏิกิริยาของคนปกติ จะได้ไม่ทำให้เทวิกาสงสัย
เขาดึงเทวิกาขึ้นรถ เทวิกาโบกมือให้ป้ามะนาวและกล่าวคำอำลา
หลังจากที่รถสตาร์ท เทวิกาพูดกับยศพัฒน์ว่า “ป้ามะนาวกระตือรือร้นดีจัง เธอกับแม่ของพี่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากเลยใช่ไหม ฉันคิดว่าเธอปฏิบัติต่อพี่เหมือนเป็นหลานชายแท้ๆ เลย”
ป้ามะนาวทำงานที่ตระกูลอริยชัยกุลมากว่าสิบปี เห็นยศพัฒน์มาตั้งแต่เล็กจนโต
“อืม ก็ดี”
ยศพัฒน์โกหกโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า สงบและผ่อนคลาย
สิ่งที่เป็นเท็จ เมื่อออกจากปากของเขามันก็ล้วนแล้วแต่กลายเป็นจริงได้
“พี่ให้ป้ามะนาวซื้อของมามากเกินไป”
ดวงตาสีเข้มของยศพัฒน์เป็นประกายวิบวับ มุมปากมีรอยยิ้มพูดว่า “มันถือเป็นตัวแทน ฉันไปพบผู้ใหญ่ฝ่ายภรรยา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบผู้ใหญ่ฝ่ายภรรยา จึงต้องสร้างความประทับใจดีๆ ให้กับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ”
เทวิกามองเขาด้วยดวงตาที่มีดวงดาวระยิบระยับพลางพูดชื่นชม “พี่พัฒน์ทุ่มเทจัง ต่อไปต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน ที่บริษัทต้องได้เลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือนแน่ๆ”
คนขับเกือบหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินคำพูดของคุณนายน้อย
คุณชายใหญ่ของพวกเขาเป็นนายใหญ่ของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปแล้ว ยังจะเลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือนได้ยังไงอีก
“ในเมื่อเอาเงินของเธอมาแล้วก็ต้องทำสิ่งต่างๆ ให้ดี มีบุญคุณก็ต้องทดแทน”
เทวิกาพยักหน้าซ้ำๆ
“เทวิกา ถ้าเธอเหนื่อยก็นอนพักสักหน่อยก็ได้ เดี๋ยวถึงแล้วฉันจะปลุกเธอเอง”
“พี่รู้เหรอว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน”
“อย่าลืมว่าพี่เธอกับฉันอยู่ชั้นเดียวกันมาตั้งสี่ปี ถึงเราจะเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น แต่ฉันก็รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน”
ไม่ใช่ว่ายศพัฒน์ไม่ได้คิดที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชเนนทร์
เพียงแต่นิสัยของทั้งสองคนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เป็นเรื่องยากที่จะเป็นเพื่อนสนิท จึงเป็นได้แค่เพื่อนทั่วไปและเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น
แต่สถานการณ์ของบ้านตระกูลวาชัยยุงนั้นยศพัฒน์รู้ดี
หลายปีที่ผ่านเขาไม่เคยคิดที่จะไปรบกวนเทวิกา แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับเทวิกาล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา…
ชู่ว——
เงียบไว้ อย่าให้เทวิกาได้ยินเรื่องนี้เด็ดขาด
เทวิกายิ้ม “ฉันลืมไปเลย”
เมื่อเห็นว่าผมของเธอไม่เป็นระเบียบ ยศพัฒน์จึงเอานิ้วเกลี่ยขึ้นทัดหูให้เธอเบาๆ
เขาทำมันอย่างเป็นธรรมชาติและอ่อนโยน ขณะที่ทำ ดวงตาสีเข้มของเขาก็มองเทวิกาด้วยสายตาวิบวับ
เผชิญหน้าในระยะห่างที่ใกล้มาก เทวิกาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง “พี่พัฒน์นี่หล่อจริงๆ เลย”
ผู้ชายอย่างพี่พัฒน์เป็นผู้ชายที่ดี การนัดบอดที่แม่จัดให้เธอถ้าเทียบกับพี่พัฒน์ถือว่าแย่กว่ามาก
ยศพัฒน์ก้มหน้าลงเล็กน้อยเข้าใกล้อย่างเนียนๆ ริมฝีปากโค้งเผยรอยยิ้มอบอุ่น ทำให้เทวิกาเกือบจะมัวเมาไปกับรอยยิ้มของเขา
ได้ยินเสียงของเขาอบอุ่นยั่วยวน “นอกจากหล่อแล้วเธอคิดยังไงในด้านอื่นของฉันอีกบ้าง”
เทวิกาไม่ได้สังเกตว่ายศพัฒน์ใกล้เข้ามากว่าเดิม เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ดีหมดทุกด้าน พี่พัฒน์เป็นผู้ชายที่ดีมาก ฉันสามารถเช่าพี่พัฒน์เป็นแฟนได้ในราคาแค่ห้าพัน ฉันได้ของถูกแล้ว”
คนขับแทบเหยียบเบรก
ฉิบหาย!
คุณนายน้อยใช้เงินแค่ห้าพันในการเช่าคุณชายใหญ่งั้นเหรอ
นี่ไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือ คุณชายใหญ่กับคุณนายน้อยไม่ได้แต่งงานกันจริงหรอกเหรอ
แล้วป้ามะนาวดีใจอะไร แถมบอกพวกเขาว่าพวกเขามีคุณนายน้อยแล้ว คุณนายน้อยมีชื่อว่าเทวิกา หลังจากพบคุณนายน้อยพวกเขาควรเคารพคุณนายน้อยเช่นเดียวกับคุณชายใหญ่
ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมป้ามะนาวไม่บอกทางบ้านใหญ่
ที่แท้คุณชายใหญ่ถูกคุณนายน้อยเช่ามาเป็นแฟนนี่เอง
โชคดีที่คนขับรถรู้ตัวก่อนจึงไม่เบรกกะทันหัน ไม่กล้ามองหลังและยิ่งไม่กล้าพูด พยายามทำตัวให้ไร้ตัวตน
ในเวลาเดียวกันก็เริ่มกลัว เพราะเขาได้ยินความลับของคุณชายใหญ่โดยไม่ตั้งใจเข้าแล้ว
คุณชายใหญ่จะฆ่าเขาปิดปากหรือเปล่า
สายตาของยศพัฒน์กลายเป็นไม่เข้าใจ
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อเขาเลย
ไม่เป็นไร เขามีเวลาทั้งชีวิตที่จะทำให้เธอตกหลุมรักเขา
ตอนนี้เพิ่งเริ่มต้น เขาไม่ต้องรีบ
“ฉันเหนื่อยแล้วจริงๆ แหละ ของีบสักครู่ พี่พัฒน์ ถ้าถึงแล้วปลุกฉันด้วยนะ”
เทวิกาเอนหลังพิงพนักพักสายตา
พักสายตาไปเรื่อยๆ จนเฝ้าพระอินทร์ในที่สุด
หลังจากเธอผล็อยหลับไป ร่างกายก็ไม่สามารถควบคุมได้ จนเริ่มเอนตัวไปทางยศพัฒน์
ไหนเลยยศพัฒน์จะไม่อ้าแขนรับโอกาส
เขาค่อยๆ โอบเธอเข้าอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง ให้เธอนอนหลับแนบอกเขา
“ลุงวริศครับ”
ยศพัฒน์เรียกด้วยเสียงเบา
ลุงวริศคนขับพูดขึ้นทันที “คุณชายใหญ่ ผมไม่ได้ยินอะไรเลยครับ”
ยศพัฒน์เม้มปาก นับว่าลุงวริศรู้จักคิด
“เรื่องของผมกับเทวิกา พวกคุณห้ามพูดไปเด็ดขาด เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ผมจะพาเทวิกาเข้าบ้านเอง”
เทวิกาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เขากลัวว่าจะทำให้เธอตกใจกลัว
ต้องค่อยเป็นค่อยไป
รอคนสองคนพัฒนาความรู้สึก เขาค่อยสารภาพตัวตนที่แท้จริงของเขากับเทวิกา
“คุณชายใหญ่วางใจได้ครับ พวกเราจะเก็บเป็นความลับให้คุณชายใหญ่”
ที่รู้ว่าคุณชายใหญ่ถูกคุณนายน้อยเช่ามีแค่พวกเขาไม่กี่คน
ป้ามะนาวในฐานะแม่บ้านไม่ได้เอาเรื่องส่วนตัวของเจ้านายไปบอกกับทางบ้านใหญ่ พวกเขาก็จะไม่ทำอะไรมาก
“เมื่อครู่พวกคุณให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี รอผมกลับไปแล้วจะเพิ่มเงินเดือนให้พวกคุณครับ”
คนขับยิ้มแย้มแจ่มใส เรื่องให้เงินนั้นแน่นอนว่าต้องมีความสุข
เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายใหญ่ มันเป็นสิ่งที่พวกเราควรทำครับ”
“ต่อไปถ้าเวลาไหนที่ผมอยู่กับเทวิกา พวกคุณอย่าเรียกผมว่าคุณชายใหญ่ เทวิกายังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงขอผม ผมกลัวว่าจะทำให้เธอตกใจ”
ถ้าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล จะต้องหาเรื่องหย่ากับเขาแน่นอน
เขาไม่ต้องการหย่า
ทั้งชีวิตนี้ไม่มีทางหย่าแน่!
ลุงวริศให้สัญญา “ครับ สัญญาว่าจะไม่พลาด”
ลุงวริศนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “คุณชายใหญ่กับคุณเทวิกาจดทะเบียนสมรสกันแล้วเหรอครับ”
“เธอเป็นคุณนายน้อยของพวกคุณ ได้ใบทะเบียนสมรสแล้ว แต่…มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ การรู้มากเกินไปจะไม่ดีต่อพวกคุณเอง”
ยศพัฒน์ไม่ได้อธิบายเรื่องของเขากับเทวิกามากเกินไป
