รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่039 ศัตรูหัวใจ
มีรถคันหนึ่งจอดที่หน้าประตูร้านกาแฟ
และเปรมาก็ลงมาจากรถ
เธอสวมชุดสูทสีดำแบบเป็นทางการ ผมยาวของเธอถูกมัดเป็นมวยไว้ด้านหลัง และเธอก็สวมแว่นกันแดดสีดำขนาดใหญ่ที่ปิดใบหน้าของเธอไปครึ่งหนึ่ง
พอลงจากรถ เธอก็เชิดหน้าขึ้นและเดินเข้ามาในร้านกาแฟ
“คุณเปรมาเหรอ”
พอเห็นเปรมาเข้ามา เทวิกาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่ามันก็เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น เธอเดินออกมาจากแคชเชียร์และเข้าไปต้อนรับเปรมา
“คุณเปรมาอยากดื่มอะไรดีคะ ที่นี่……เพียะ！”
การต้อนรับอย่างอบอุ่นของเทวิกาถูกขัดจังหวะด้วยการตบที่รุนแรง
กนกอรเห็นดังนั้นก็พุ่งเข้ามาทันที
“เพียะ！”
และเสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง
มันยังคงเป็นเสียงตบหน้าใครบางคน
แต่ว่า เป็นเสียงที่เทวิกาตบหน้าเปรมา
เปรมาไม่คิดเลยว่าเทวิกาจะกล้าตบเธอ เธอก็เลยตะลึงไปในทันที เอามือกุมหน้าของตัวเองไว้และถลึงตาใส่เทวิกา พร้อมกับพูดด้วยความแค้น “เทวิกา นี่แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ！”
ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องเปรมาแม้แต่ปลายนิ้ว
แต่ว่าเทวิกากลับกล้าตบเธอ
“คุณเปรมา คุณเป็นแขก ฉันก็ต้อนรับคุณเหมือนแขก แต่ว่าคุณยังไม่ทันพูดอะไรเลยก็ตบฉันซะแล้ว ฉันไปยั่วยุอะไรคุณเหรอ? แล้วเรื่องอะไรฉันต้องปล่อยให้คุณตบ? ฉันไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นหรอกนะ เพราะว่าฉันน่ะจะแก้แค้นทันที”
เปรมาตบเธอ เธอก็ตบเปรมากลับ
ยุติธรรมแล้ว！
ไม่ได้ถือโอกาสเอาคืน 2 เท่าเลยด้วยซ้ำ
“แก！”
เปรมาถลึงตาใส่เทวิกาด้วยความโกรธ เทวิกาก็ยืดตัวตรง เธอคิดว่าเธอพูดถูก และไม่มีอะไรต้องกลัวเปรมาด้วย
“เทวิกา เธอไม่เหมาะสมอะไรกับพัฒน์เลย！ก็เป็นแค่ผู้หญิงจากครอบครัวบ้านๆ ที่ดูดีหน่อยเท่านั้น แต่ว่าพัฒน์เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล และเป็นผู้ดูแลบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป ในตระกูลอริยชัยกุล หรือว่าในบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป เขาพูดคำไหนคำนั้น มีอำนาจล้ำฟ้าในเมืองแอคเซสซ์ แล้วเธอเป็นใครมาแต่งงานกับพัฒน์？มีสิทธิ์อะไร? เธอคิดว่าตำแหน่งคุณนายของตระกูลอริยชัยกุลอยากจะเป็นก็เป็นได้งั้นเหรอ?”
หลังจากนฤเบศวร์เอาข้อมูลของเทวิกาให้เธออ่าน เปรมาก็นั่งนิ่งไม่ได้อีกต่อไป
ถ้าเกิดว่าไม่มาหาเรื่องเทวิกา ก็แสดงว่าเธอไม่ใช่เปรมา！
ผู้ชายที่เปรมาชอบ แล้วโดนคนอื่นแย่งไป ถ้าเกิดศัตรูหัวใจเป็นผู้หญิงแข็งแกร่งที่โดดเด่นกว่าเธอ เธอก็ยังยอมรับได้ แต่ว่า เทวิกามีอะไรที่ดีกว่าเธอบ้าง?
กนกอรเดินเข้าไปช้าๆ และกระซิบข้างหูเทวิกา “อยากให้ช่วยไหม？”
เธอเคยเรียนมวยและกังฟูมา สามารถช่วยเทวิกาเอาชนะคนอื่นได้
พอได้ยินเปรมาถามกลับแบบนี้และพูดจาถากถาง กนกอรก็รู้สึกอยากตอบโต้เธอมาก
แต่ว่าเธอไม่อยากแย่งขุดไคล์แมกซ์ไปจากเทวิกา
เทวิกาโบกมือให้เธอ ให้เธอวางใจ กนกอรก็นั่งลงบนโต๊ะอย่างสบายใจและรอรับชมสิ่งที่น่าสนใจต่อไป
“ฉันจะเหมาะสมกับพัฒน์หรือเปล่า ก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณเปรมาจะมามีสิทธิ์ตัดสินใจ ฉันไม่มีคุณสมบัติ และไม่มีอะไรไปเทียบ แต่ว่า ฉันก็แต่งงานกับพัฒน์ไปแล้วนี่? ทำไม? คุณเปรมาเหมาะสมกับพัฒน์ แล้วก็มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะได้แต่งงานกับเขา แล้วไปอยู่ไหนมาล่ะ？”
เปรมาโมโหมาก
เธอปีนขึ้นเตียงพัฒน์ไปตั้งนานแล้ว แต่ว่าพัฒน์กลับไม่ทำอะไรเลย
หลังจากที่เธอปีนขึ้นเตียงไม่สำเร็จ เธอก็รู้สึกละอายใจและไปต่างประเทศ แล้วก็กลับมาเป็นครั้งคราว
ครั้งนี้เธอตัดสินใจจะกลับมาและตั้งใจจีบพัฒน์อีกครั้ง โดยไม่สนใจว่าพัฒน์จะสนใจเธอหรือเปล่า เธอจะกลายเป็นภรรยาของเขาให้ได้ เพราะว่าเธออยากได้ตำแหน่งคุณนายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล
และสามารถขยายกิจการในเมืองแอคเซสซ์ได้อย่างง่ายดาย
“เธอไม่ต้องมายุ่งอะไรเรื่องของฉันหรอก”
เปรมาพูดอย่างกระหืดกระหอบ
เทวิกาหัวเราะคิกคัก “คุณเปรมามั่นใจในตัวเองเกินไปหน่อยหรือเปล่าคะ คุณคิดว่าคุณหน้าใหญ่แค่ไหนกัน ถึงจะให้ฉันไปยุ่งเรื่องของคุณ? คุณให้เงินฉันเท่าไหร่ฉันถึงต้องไปสนใจคุณ? ไม่รู้หรอกว่าการสั่งสอนใครสักคนเป็นเรื่องที่ต้องใช้พลังมากน่ะ？”
เปรมา：“……เทวิกา เธออย่ามาหยิ่งยโสหน่อยเลย！”
ผู้หญิงคนนี้ ปากดีจริงๆ ！
ในข้อมูลของนฤเบศวร์ไม่ได้เขียนไว้ว่าเธอปากดีขนาดนี้ ต่อล้อต่อเถียงเก่ง
เธอแบบนี้เธอจึงประเมินศัตรูต่ำไป แต่การต้องเผชิญหน้ากับศัตรูหัวใจตอนนี้เธอเลยตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
เปรมาโทษนฤเบศวร์อยู่ในใจ แล้วก็ด่าเทวิกาอีกครั้ง “เทวิกา เธออย่าคิดว่าเธอจดทะเบียนสมรสกับพัฒน์แล้ว เธอจะเป็นภรรยาของเขานะ เพราะว่าขนของตระกูลอริยชัยกุลไม่มีทางยอมให้พวกเธอคบกันอย่างแน่นอน เธออย่าคิดว่าได้พัฒน์ไปแล้วก็จะได้กลายเป็นนกฟีนิกซ์นะ ฝันไปเถอะ！”
“คุณเปรมาพูดจาน่าขำเหมือนกันนะคะ ผู้หญิงที่จดทะเบียนสมรสแล้วไม่เรียกว่าเป็นภรรยาของเขา แล้วใครที่เป็นล่ะคะ? คุณคิดว่าทะเบียนสมรสที่ออกโดยอำเภอเป็นอะไรกัน? ของปลอมงั้นเหรอ？”
ที่อำเภอ: ใครกล้าตั้งคำถามว่าทะเบียนสมรสที่ออกให้ของปลอม?
แจ้งชื่อมาเดี๋ยวนี้！
“จริงๆ ฉันก็แค่อยากจะฝันกลางวันเท่านั้นเอง แต่ว่าฝันกลางวันของฉันมันกลายเป็นเรื่องจริงเข้า ฉันยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ？”
เปรมา：“……”
โมโหมาก！
คำพูดของเทวิกา ไม่ได้เป็นการด่าเธอ แต่ว่าเธอฟังแล้วรู้สึกโมโหมาก
ผ่านไปนาน เปรมาก็พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “เทวิกา ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยากให้ผู้ใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลมาวุ่นวายแล้วล่ะก็ ฉันแนะนำให้เธอรีบไปหย่ากับพัฒน์ซะ และพวกเธอทั้งสองคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน และฉันก็จะเก็บความลับให้ ไม่มีทางปล่อยให้ผู้ใหญ่ของฝั่งนั้นมาหาเรื่องเธอ”
“คุณเปรมา คุณน่าจะยังไม่เข้าใจนะคะ สิทธิ์ในการตัดสินใจไม่ใช่อยู่ที่ฉัน คุณควรจะไปหาพัฒน์มากกว่า รีบไปสิคะ รีบไปหาเขาเลย ถ้าเกิดว่าคุณกล่อมให้พัฒน์หย่ากับฉันได้ ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณเลย แล้วก็จะให้เงินคุณสักพันนึง”
“โอนเงินเป็นของขวัญมันโอนได้ทีละแค่พันเดียวเท่านั้น คุณอย่ารังเกียจที่มันน้อยไปหน่อยเลยนะ อย่างมากฉันก็แค่โอนให้คุณซัก 2-3 ครั้งก็ได้ล่ะ”
เปรมามองเทวิกาอย่างพูดไม่ออก
“เทวิกา รอก่อนเถอะ！”
เปรมาถูกเทวิกาทำให้โมโหจนหันหลังกลับไป
เทวิกาพูดต่อว่า “ร้านของฉันจะไม่หายไปไหนหรอกค่ะ ตราบใดที่ร้านยังอยู่ที่นี่ ฉันก็จะรอ”
เปรมาหยุดเดินแล้วหันหน้ามาถลึงตาใส่เทวิกา
สีหน้าของเทวิกาดูสงบ ไม่ได้ดูหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ว่าตอนที่เธอจะเดินออกไปเทวิกากลับพูดว่า “ใส่แว่นกันแดดใหญ่ขนาดนั้น ทำสายตาแบบไหนฉันก็มองไม่เห็นหรอกนะ”
เปรมาแทบจะกระอักเลือดออกมา
เทวิกากำลังหมายความว่าเธอใส่แว่นกันแดดขนาดนี้ ก็เลยบดบังสายตาของตัวเองหมด เทวิกาก็เลยมองไม่เห็นสายตาที่ดุร้ายของเธอ และไม่กลัวเธอด้วย ！
กรี๊ดๆๆๆ โมโหจังเลย อยากตบคนทำยังไงดี？
สุดท้าย เปรมาก็เลือกเดินออกมา ไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไรต่อ
เพราะว่าเธอมาแค่คนเดียว
แต่ว่าเทวิกามีคนช่วย
เธอสังเกตเห็นว่าผู้หญิงอีกคนกำลังถูฝ่ามือของเธอ ด้วยท่าทางที่สามารถฉุดเธอลงได้ทุกเมื่อ
ถ้าเกิดว่าลงไม้ลงมือจริง เธอคงเสียเปรียบอย่างมาก
และเปรมาก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมเสียเปรียบอะไรด้วย
ตอนนี้เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเทวิกาแล้ว และก็หาร้านของเทวิกาเจอแล้ว การจะหาเรื่องเดือดร้อนให้เทวิกา จะทำเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรีบเลย
เทวิกาเห็นว่าเปรมาเดินออกจากร้านไป และรีบขึ้นรถแล้วออกไปจากที่อย่างรวดเร็ว
เธอยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าที่โดนเปรมาตบ รู้สึกได้ว่ามันบวม เดาว่าตอนนี้หน้าของเธอคงทั้งบวมและแดง
โชคดีที่เธอก็ตบเปรมากลับไปแรงเหมือนกัน ตอนที่เปรมาออกไป แก้มฝั่งที่โดนเธอตบก็ทั้งแดงทั้งบวมเหมือนกัน
เทวิการู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เสียเปรียบ
“วิกา ผู้หญิงบางคนน่ะคือใครอ่ะ？คนที่แอบชอบคุณพัฒน์เหรอ？”
“เปรมา เคยเป็นคู่รักในวัยเด็กของยศพัฒน์ หลังจากนั้นก็ออกไปเมืองนอก เพิ่งกลับมาได้ 2 วัน เธอคงจะกลับมาเพราะยศพัฒน์ แต่พอรู้เรื่องของฉันกับพัฒน์ก็เลยมาหาเรื่องฉัน”
กนกอร：“โถ่！เรื่องที่เวอร์เกินจริงอีกแล้ว！”
เทวิกา：“……”
พอนึกถึงเรื่องเธอกลับยศพัฒน์ มันก็เป็นเรื่องที่เวอร์เกินจริงๆ แหละ
