รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 072 ยศพัฒน์แกก็มีวันนี้ด้วย
หลังจากที่ยศพัฒน์ได้รับค่าเช่าสองหมื่นห้าที่ภรรยาของเขาโอนไปให้ และไม่ได้ปฏิเสธ แต่กดรับเงิน
ในไม่ช้า เขาโอนเงินไปให้เทวิกาสองแสนห้า
และหมายเหตุไว้ว่า: “ภรรยา นี่เป็นเงินค่าใช้จ่ายที่สามีให้กับเธอ”
เทวิกา: “……เศรษฐี!”
ให้เงินค่าใช้จ่ายก็สองแสนห้า
ยศพัฒน์เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงข้างกายของเธอ และโอบรอบเอวของเธอไว้อย่างรวดเร็ว และกระซิบที่หูของเธอด้วยเสียงแหบว่า: “ภรรยา เงินค่าใช้จ่ายวันนี้ ใช้ไม่หมด พรุ่งนี้จะเพิ่มเป็นสองเท่า”
เทวิกา: “…….”
เธอคิดว่าเป็นของหนึ่งเดือน
ไม่นึกเลยว่าจะเป็นหนึ่งวัน
คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เงินฟุ่มเฟือย ใช้เงินสองแสนห้าหมดในวันเดียวเหรอ?
เดือนหนึ่งเธอยังหาไม่ได้สองแสนห้าเลยนะ
เหมือนกับมองความคิดของเธอออก ยศพัฒน์บีบใบหน้าของเธอเบาๆอย่างหลงใหล และพูดอย่างตามใจว่า: “วางใจได้ สามีของเธอเนี่ยไม่มีอะไรเลย มีแต่เงิน เธอใช้ได้เต็มที่เลยนะ สามีหาเงินมาก็เพื่อให้ภรรยาใช้”
“ฉันไม่มีอะไรที่ต้องซื้อ”
ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้เงินค่าใช้จ่ายสองแสนห้าได้
“คืนพรุ่งนี้พี่มีงานเลี้ยง เธอไปร่วมงานกับพี่ พี่จะแนะนำเพื่อนไม่หลายคนให้เธอรู้จัก”
เพื่อนในแวดวงของเขาก็ล้วนมาจากสังคมชนชั้นสูง แนะนำให้เธอได้รู้จัก ถ้าเกิดคุยกันไม่รู้เรื่องจะทำยังไง?
ตอนแรกเทวิกาต้องการพูดความกังวลออกมา คิดไปคิดมา เขาไม่ยอมหย่า เธอก็รู้สึกว่าแต่งงานกับเขา ไม่ได้เสียหายอะไร ตัดสินใจที่จะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต แวดวงของเขา เธอก็ต้องทำตัวให้เป็นแบบเดียวกัน
ก็เหมือนกับเขาที่พยายามอย่างมากที่จะเข้ากับแวดวงของเธอ
“โอเค”
เทวิกาไม่ลังเล และก็ไม่กลัวด้วย
หากคนอื่นปฏิบัติต่อเธอด้วยความจริงใจ เธอก็จะตอบกลับด้วยความจริงใจ ถ้าเยาะเย้ยว่าเธอไม่คู่ควรกับยศพัฒน์ เธอจะต้องด่ากลับอีกฝ่ายจนต้องหวาดระแวงโลกใบนี้
“วิกา เรื่องของคืนนี้……”
“ครั้งก่อนตอนที่พี่กลับไปเจอพ่อแม่ของฉันกับฉัน ฉันจำได้ว่าพี่บอกว่าพ่อแม่ของพี่ไปเที่ยว อีกสองเดือนถึงจะกลับมาได้”
ยศพัฒน์ยิ้ม“ใช่ แต่ปู่ย่าของพี่อยู่”
“ถ้าพี่คิดว่าคุณปู่คุณย่าของพี่จะรังเกียจฉันและคนในครอบครัวของฉัน ก็ไม่ต้องแจ้งให้พวกเขามาแล้ว หลีกเลี่ยงเกิดเรื่องไม่สบายใจ ทุกคนจะกินข้าวกินไม่ลง”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างแน่นอน คุณปู่คุณย่าของพี่ใจกว้างมาก ขอแค่พี่ชอบ พวกเขาก็สนับสนุนพี่โดยไม่มีเงื่อนไข”
ยศพัฒน์รีบพูดแทนคุณปู่คุณย่าของตัวเอง
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พี่ยังกังวลอะไร? ความจริงเป็นสิ่งที่ไม่อาจปิดบังได้ ในไม่ช้าก็เร็วจะถูกเปิดเผยออกมา ใครให้พี่ปิดบังตัวตนของพี่กัน ตอนนี้กลัวจะทำให้แม่ยายของพี่กลัวเหรอ? หึ สมน้ำหน้า!”
เทวิกาก็มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นอีก
ยศพัฒน์อยากที่จะอุ้มภรรยาสุดที่รักของเขาที่ตั้งใจทำให้เขาโมโหกลับบ้านมากๆ และลงโทษเธอหลายสิบครั้ง
เทวิกา: หลายสิบครั้ง? พี่ไหวเหรอ?
ยศพัฒน์: …….ก็ต้อง……ไม่ไหวสิ!
ในท้ายที่สุด ยศพัฒน์ตัดสินใจแล้ว ตอนที่ทานข้าวกันคืนนี้ ก็ต้องขอโทษแม่ยายดีๆ
สารภาพฐานะของเขา
ดังนั้น เขาจึงโทรหาคุณย่า
หญิงชรารับสายของเขาอย่างรวดเร็ว
“คุณย่า”
หลังจากที่ยศพัฒน์เรียกคุณย่า ก็เริ่มหัวเราะ
หลานชายที่ตัวเองเลี้ยงมา แล้วก็เป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จที่ตัวเองอบรมสั่งสอนออกมากับมือ หญิงชราจะไม่รู้จักหลานชายได้อย่างไร หลานชายยิ้มระรื่นแบบนี้ จะต้องมีเรื่องมาขอร้องแน่ๆ
“ว่ามาสิ”
หญิงชราพูดอย่างราบเรียบว่า“อย่าได้ยิ้มจนฟันของแกร่วง ให้คนเห็นเข้า ยังจะทำให้คนอื่นตกตะลึงจนแว่นตาหลุดออกมา ครอบครัวของเราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมแว่นตา ไม่สามารถทำรายได้จากเงินก้อนนั้นได้”
หลานชายคนนี้ของเขา ก็เหมือนกับสวมหน้ากาก บางครั้งอ่อนโยนมากๆ บางครั้งก็เย็นชา บางครั้งก็หน้าทะเล้น อารมณ์ยากที่จะเข้าใจได้
แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ถ้าคนอื่นเข้าใจได้ง่าย จะอยู่ได้อย่างไร จะกระตุ้นคนอื่นให้เกิดความสำนึกได้อย่างไร จะเอาชนะคู่ต่อสู้อย่างคาดไม่ถึงได้อย่างไร?
สุนัขจิ้งจอก เป็นสิ่งที่เธอพูดตอนที่สอนหลานชาย ให้หลานชายเป็นสุนัขจิ้งจอกในโลกธุรกิจ
“คุณย่า พวกเราสามารถมีส่วนเกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมแว่นตาได้”
“ช่างเถอะ บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปมีส่วนเกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมมากพอแล้ว ก็ต้องเหลือทางรอดไว้ให้คนอื่นบ้าง”
“คุณย่า คุณย่ากับคุณปู่สะดวกที่จะออกมาคืนนี้หรือเปล่าครับ?”
หญิงชรายิ้มและพูดว่า: “ทำไม อยากเชิญปู่ย่าไปดูละครหรือไง?”
ดูว่าเขาจะหลอกแม่ยายอย่างไร
“หลานอยากเชิญคุณปู่คุณย่าออกมาทานข้าว เปลี่ยนรสชาติ ถือโอกาสสำรวจผลงานของเซทท์ด้วย ถ้าคิดว่าผลงานของเขาไม่ดี ก็ตั้งใจจัดงานเลี้ยงให้กับเขา และเชิญคุณหนูตระกูลร่ำรวยที่เหมาะกับการแต่งงานทั้งหมดในเมืองแอคเซสซ์มาร่วมงาน”
หญิงชราหัวเราะแล้วด่าว่าในทันที: “ถ้าเซทท์รู้ว่าแกออกความเห็นให้ย่าจัดให้เขานัดบอด เขาจะกระอักเลือดได้ เสียทีที่เขาเคารพพี่ใหญ่อย่างแกมากขนาดนั้น”
“ผมเป็นห่วงความสุขตลอดชีวิตของพวกน้องๆ”
อย่ามองว่าลูกพี่ลูกน้องของเขามีมากมาย อันที่จริงอายุต่างกันไม่ไกลเกินไป
คุณชายสามอย่างเซทท์ก็มีอายุน้อยกว่าเขาเพียงหนึ่งปีเท่านั้นเอง คุณชายรองยังมีอายุเท่ากับเขา
“ตัวเองได้คนสวยกลับมา ก็เริ่มที่จะเอาใจใส่พวกน้องๆ ถ้าไม่ใช่ว่าแกไม่ยอมแต่งงานมาโดยตลอด พวกน้องๆของแกจะเป็นอิสระไม่มีข้อผูกแบบนี้ได้เหรอ?”
ยศพัฒน์พูดไม่ออก
คุณปู่คุณย่าเร่งรัดให้แต่งงานมาตั้งนานแล้ว
เพียงแต่ว่าพวกน้องๆก็เอาเขาเป็นที่เป็นพี่ใหญ่เป็นเกราะกำบัง พี่ใหญ่ยังไม่ได้แต่งงาน พวกเขาจะรีบร้อนทำไม?
“แกชวนปู่ย่าไปทานข้าวก็ต้องมีเหตุผลสินะ?”
หญิงชราถามอย่างตั้งใจ
“แม่ยายของผมมาแล้ว”
“แม่ยายเหรอ?แม่ยายของแกมาจากไหนกัน?”
หญิงชราแกล้งทำเป็นเลอะเลือน
ยศพัฒน์ยิ้มอย่างขมขื่น “คุณย่า มีเรื่องอะไรที่ปิดบังคุณย่ากับคุณปู่ได้บ้าง เรื่องที่ผมแต่งงานสายฟ้าแลบ พวกท่านทั้งสองก็รู้ตั้งนานแล้วนะ”
นฤเบศวร์ก็รู้เรื่องแล้ว
คืนนั้น เขาเกลี้ยกล่อมเทวิกาให้ไปร่วมงานเลี้ยงกับเขา ทุกคนก็เห็นว่าข้างกายของเขามีหญิงสาวอยู่คนหนึ่ง เขาไม่เชื่อหรอกว่าคุณปู่คุณย่าจะสืบเรื่องนี้ไม่ชัดเจน
แม้ว่า ตอนนี้เขาเป็นกรรมการผู้จัดการของตระกูลอริยชัยกุล
คนที่มีอำนาจมากที่สุดยังคงเป็นคุณปู่คุณย่า
เรื่องที่พวกเขาอยากรู้ก็ไม่มีทางที่จะไม่รู้
“หึ!”
หญิงชราเยาะเย้ยอย่างหนักหน่วง“ไอ้เด็กบ้า เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่าจะไม่บอกกับพวกเราสักคำ ย่าเกือบจะให้เปรม์เข้ามาอยู่ในบ้านของเราแล้ว”
“ผมก็เพิ่งจะเกลี้ยกล่อมภรรยาได้ ก็ต้องเกลี้ยกล่อมได้ถึงจะมีหน้าบอกกับคุณย่า”
“ฮ่าๆๆๆ!”
หญิงชราหัวเราะอย่างหยิ่งผยอง
ยศพัฒน์ดูไม่พอใจ แล้วก็จนปัญญาเป็นอย่างมาก
คนที่หัวเราะอย่างหยิ่งผยองทางปลายสายนั้นคือย่าแท้ๆของเขา เขาจะทำอะไรได้
“ฮ่าๆ ยศพัฒน์ แกก็มีวันนี้ด้วย แกก็มีตอนที่เกลี้ยกล่อมคนไม่ได้ด้วย สมน้ำหน้า พระเจ้ามีตาจริงๆ คนหยิ่งยโส มีสักวันหนึ่งที่ฟ้าจะลงโทษแก หลานสะใภ้ของฉันก็เป็นคนที่พระเจ้าส่งมาเอาชนะแก!”
ยศพัฒน์พูดอย่างช่วยไม่ได้: “คุณย่า ย่าอายุมากแล้ว อย่าหัวเราะมากเกินไป”
“สบายใจได้ ย่าสุขภาพแข็งแรง ไม่ตายหรอก ตาเฒ่า มาประคองฉันหน่อย ฉันยังหัวเราะได้อีกสักพัก”
ยศพัฒน์: …….
ชายชราเดินเข้ามา ประคองภรรยาไปด้วย มือก็รับโทรศัพท์มาไปด้วย และพูดกับหลานชายทางโทรศัพท์นั้นว่า: “เวลา สถานที่?”
“หกโมงเย็น โรงแรมเมเปิลของพวกเราครับ”
“โอเค แกวางสายไปได้แล้ว พูดต่อไปอีก จะทำให้ย่าของแกหัวเราะจนท้องแตกได้จริงๆ ระวังฉันจะตีเด็กบ้าอย่างแก!”
หลังจากที่ชายชราพูดจบก็วางสายไป
