รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 075 มีเพื่อนสนิทเป็นนักเขียน…….
มีปากเสียงกับผู้หญิงเป็นครั้งแรก สนุกดีเหมือนกัน
นฤเบศวร์ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับว่า ตัวเองเป็นเพราะว่ากนกอรกล้าต่อปากต่อคำกับเขา ทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่ ถึงได้ทนต่อความกำเริบเสิบสานของกนกอร
“ฉันมีผู้หญิงที่รักแล้ว ฉันรักหล่อนมาหลายสิบปี เธอไม่ต้องกังวล ต่อให้เธออยากแต่งงานกับฉัน ฉันก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอหรอก”
“คนในดวงใจของคุณคิดถึงแต่คุณพัฒน์ คุณพัฒน์เป็นของเทวิกาของพวกเรา คนอื่นเขาแต่งงานแล้ว จดทะเบียนสมรส ต่อให้ยังไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ ก็ไม่สามารถลบล้างได้ว่าคนอื่นเขาไม่ใช่ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาฃที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณนะ รีบเตือนให้คนในดวงใจของคุณตายใจซะเถอะ”
นฤเบศวร์ถามอย่างเศร้าโศก: “ใครบอกเรื่องพวกนี้กับเธอ?”
“วันนั้นที่คุณพาคนมาคิดบัญชีกับเทวิกา ฉันเห็นหมด ได้ยินหมด”
นฤเบศวร์เข้าใจในทันที มิน่าล่ะผู้หญิงคนนี้ถึงได้รู้มากขนาดนั้น
“เรื่องของฉันเธอไม่ต้องยุ่ง”
“เหอะ พูดอย่างกับว่าฉันอยากยุ่งเรื่องของคุณ คุณเป็นอะไรกับฉัน ฉันว่างจนต้องยุ่งเรื่องของคุณเหรอ?”
นฤเบศวร์รู้สึกเศร้าหมอง
เขาคงจะเป็นหวัดหนัก ตัวร้อน ร้อนจนไอคิวต่ำลง ถึงได้ถูกผู้หญิงคนนี้เถียงจนรับมือไม่ได้
เขาไม่พูดอะไร กนกอรก็หายโกรธ
สักพักหนึ่ง นฤเบศวร์พูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า: “เดี๋ยวเปรมาจะมา เธอจะร่วมมือเล่นละครกับฉันได้หรือเปล่า ขอแค่เธอร่วมมือเล่นละครกับฉัน ฉันก็จะปล่อยเธอกลับไป เธอไม่ต้องเป็นคนใช้ให้กับฉันอีก ต่อไปก็ไม่มีทางหาเรื่องของเธอ”
กนกอรกำลังจะถูพื้น ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็หยุดเคลื่อนไหวบนมือ มองเขาครู่หนึ่ง และถามเขาว่า: “อยากให้ฉันเล่นฉากเลิฟซีนกับคุณ ทำให้เปรมาโกรธจนกลับไป หรือว่ากระตุ้นให้เปรมา หึงเหรอ?”
นฤเบศวร์ไม่พูดอะไร ถือว่ายอมรับไปโดยปริยาย
แต่กลับบ่นในใจ: เธออ่านใจได้เหรอ?
“ฉันเป็นคนใช้ให้กับคุณหลายวันดีกว่า”
กนกอรถูพื้นอย่างว่าง่าย
นฤเบศวร์นิ่งอึ้ง
คาดไม่ถึงว่ากนกอรจะปฏิเสธ
“ฉันให้เงินกับเธอได้”
“ฉันเป็นผู้หญิงที่ขายตัวเองเพื่อเงินเหรอ? ฉันเป็นผู้หญิงที่มีค่า”
“หนึ่งหมื่น”
กนกอรถูกพื้น
นฤเบศวร์เพิ่มราคา: “หนึ่งแสน”
กนกอรถูพื้นต่อ
นฤเบศวร์เพิ่มราคาอีกครั้ง: “สองแสน”
กนกอรหยุดลงมา และพูดขึ้นมาว่า: “คุณเบศวร์ นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน แต่ฉันไม่อยากถูกคนในดวงใจของคุณฆ่าตาย ฉันกับเทวิกาเป็นเพื่อนสนิทกัน One Day In Coffeeเป็นร้านที่พวกเราร่วมหุ้นกันเปิด เปรมาเห็นเทวิกาเป็นศัตรูความรัก เธอจะต้องไปหาเรื่องเทวิกาบ่อยๆอย่างแน่นอน”
“ถ้าฉันร่วมเล่นละครกับคุณ เปรมาก็จะต้องมองว่าฉันเป็นศัตรูความรัก เอาฉันให้ตาย วิกามีคุณพัฒน์ปกป้อง ฉันไม่มีใครหนุนหลัง”
“ฉันสามารถรับรองความปลอดภัยของเธอได้ ไม่มีทางปล่อยให้เปรมาทำร้ายชีวิตของคุณได้”
นฤเบศวร์แค่อยากรู้ว่า ตอนที่เปรมาเห็นเขาทำดีกับผู้หญิงคนอื่น จะมีปฏิกิริยายังไง
แม้ว่าเขาจะหาเรื่องตำหนิเลขาของเขาอยู่เสมอ แต่เลขาหญิงเหล่านั้นก็ทำผิดจริงๆ และนั่นก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าหล่อนสนใจเขา
“กนกอร ขอแค่เธอร่วมมือเล่นละครกับฉัน ฉันจะให้เธอหนึ่งล้าน เล่นละครจบ โอนเงินหนึ่งล้านเข้าไปในบัญชีของเธอทันที และรับรองไม่มีทางปล่อยให้เปรมาทำร้ายชีวิตของเธอได้!”
หนึ่งล้านเลยนะ!
ตรงหน้าของกนกอรลอยไปด้วยธนบัตรสีเทามากมาย
“เล่นละครกับฉัน เธอก็ไม่ได้เสียหาย สภาพอย่างฉัน ไม่รู้ว่าผู้หญิงข้างนอกอยากจะมีเรื่องอื้อฉาวกับฉันตั้งเท่าไหร่”
เขาไม่เคยหาผู้หญิงข้างนอกมาเล่นละคร กลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าเล่นละครเป็นเรื่องจริง คิดว่าตัวเองเป็นแฟนของเขาจริงๆ และสลัดทิ้งไม่ได้
กนกอรเป็นเพื่อนของเทวิกา เทวิกาก็เป็นภรรยาของยศพัฒน์ ยศพัฒน์เป็นศัตรูตัวฉกาจของเขา กนกอรก็เทียบเท่ากับว่ายืนอยู่ตรงข้ามกับเขา
ไม่มีทางเซ้าซี้เขาด้วยเหตุนี้อย่างแน่นอน
ใช้เงินหนึ่งล้านทดสอบความรู้สึกของเปรมาที่มีต่อเขา นฤเบศวร์ก็รู้สึกว่าคุ้มค่ามาก
ถึงยังไงเขาก็ร่ำรวยมาก
“ถ้าเธอกลัวว่าฉันจะเปลี่ยนใจ ฉันสามารถโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้กับเธอได้ก่อน”
กนกอรก็บอกหมายเลขบัญชีธนาคารของตัวเองให้กับนฤเบศวร์
นฤเบศวร์: “……”
ไหนบอกว่าไม่มีทางขายตัวเองเพื่อเงินไง?
เกียรติศักดิ์ล่ะ?
แต่ว่าเขาก็โอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีของกนกรออย่างรวดเร็วมาก
กนกรอได้รับข้อความจากธนาคาร ตรวจสอบข้อความ แน่ใจว่ามีหนึ่งล้านโอนเข้าบัญชี เธอก็เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มในทันที
“อันที่จริงเมื่อก่อนฉันอยากเป็นนักแสดง แต่พ่อแม่ของฉันไม่ยอม แต่ฉันมีความฝันที่จะเป็นนักแสดงมาโดยตลอด ในเมื่อคุณเบศวร์ให้เกียรติฉัน ฉันก็จะพยายามเล่นละครกับคุณเบศวร์อย่างสุดความสามารถ ทดลองฝีมือการแสดงของฉัน ไม่แน่บางทีฉันอาจจะได้รับรางวัลออสการ์”
นฤเบศวร์: …….พอเห็นเงินตาก็ลุกวาว!
“ถูพื้น!”
“ได้ค่ะ!”
กนกอรก็หาเงินมาได้หนึ่งล้านอย่างง่ายดาย และก็ถูพื้นอย่างมีความสุขในทันที
นฤเบศวร์มองดูท่าทางมีความสุขของเธอ รู้สึกไม่สบายใจ แต่กลับพูดอะไรไม่ได้
ยังไงซะเขาก็เป็นคนให้เงินกับเธอเอง และเขาก็เป็นคนที่บอกว่าต้องการให้เธอร่วมมือเล่นละครกับเขา
ทำตัวเองแท้ๆ
หลังจากที่กนกอรถูพื้นเสร็จ ก็เข้าไปในห้องครัวอย่างมีความสุข และทำอาหารให้กับนฤเบศวร์
นฤเบศวร์ดูเหมือนจะได้ยินเธอคุยโทรศัพท์คุยกับเทวิกาในห้องครัว แม้ว่าจะได้ยินไม่ค่อยชัดเจน แต่เสียงหัวเราะของเธอ เขาได้ยิน
คิดว่าเธอปิดปากหัวเราะ เขาจะไม่ได้ยินเหรอ?
เขาหูดีมาก
หลังจากที่เทวิกาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทจบ มองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยความเหม่อลอย
สักพักหนึ่ง เธอตบต้นขา และพึมพำกับตัวเองว่า: “หัวข้อของบทนิยายใหม่ก็มีแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ถ้ากนกอรรู้ว่าเพื่อนสนิทเอาเธอกับนฤเบศวร์เขียนเป็นพระเอกนางเอกในบทนิยายใหม่ ไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือเปล่าที่เอาเรื่องนี้บอกกับเพื่อนสนิท?
บอกว่าทำก็ทำ
เทวิกาปิดไฟล์ต้นฉบับทันที สร้างไฟล์ใหม่ และเริ่มเขียนบทนิยายใหม่
กำหนดว่าพระเอกนางเอกทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาก็กลายเป็นรักกัน
อย่างแรกเลยต่อต้านซึ่งกันและกัน ต่อมาค่อยรักกันจนแทบขาดใจตาย จากนั้นก็ค่อยเป็นคู่รักที่รักใคร่กันดีถูกแยกให้ออกห่างจากกัน…….
แฮะๆ ขายดีแน่นอน!
ยศพัฒน์ป้อนองุ่นไร้เมล็ดเข้าปากของเธอ
เทวิกากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง
เงยหน้าขึ้นมองไปดวงตาที่ลึกซึ้งของสามีตัวเอง เทวิกาทานองุ่นในปากไปด้วย และถามไปด้วยว่า: “เป็นอะไร?”
ยศพัฒน์ถามเธออย่างขบขัน: “ฉันกลับต้องถามเธอว่าเป็นอะไร เอาแต่หัวเราะอยู่ได้ เหมือนกับหนูที่ขโมยข้าวสารได้ เธอดูสิ ทุกคนก็กำลังมองเธออยู่”
เทวิกามองไปรอบๆลูกค้าของในร้าน
แย่แล้ว มีคนเยอะแยะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ทุกคนก็มองดูเธออยู่จริงๆด้วย
เธอกำลังจินตนาการบทนิยายใหม่โด่งดัง เธอกำลังจะนับเงินจนมืออ่อนแรง และก็หัวเราะอย่างมีความสุข
ทำให้ลูกค้าตกใจหมดเลยเหรอ?
“ไม่มีอะไร ฉันเพิ่งจะคุยโทรศัพท์กับกนกรอ เธอพูดเรื่องตลกหลายอย่างกับฉัน ฉันคิดแล้วก็รู้สึกว่าตลกดี แฮะๆ ตลกมากจริงๆ”
ทุกคน:ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง
พวกเขายังคิดว่าเจ้าของร้านผีเข้า จู่ๆก็หัวเราะไม่หยุด
ฟังจนดูน่ากลัว
เทวิกา: ……เสียงหัวเราะของฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อทุกคนไม่มองเธอแล้ว เทวิกากวักนิ้วมือให้กับสามีของตัวเอง
ชายหนุ่มก็เข้าใกล้ในทันที
เทวิกาก็รีบจูบแก้มของเขาหนึ่งที
“สามี บอกเรื่องสนุกให้กับพี่เรื่องหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าศัตรูตัวฉกาจของพี่จะใช้เงินหนึ่งล้านจ้างให้กนกอรเล่นละครกับเขา กระตุ้นเปรมาคนรู้ใจวัยเด็กของพี่ ดูว่าคุณเปรมามีความรู้สึกกับเขาหรือเปล่า”
เทวิกา: …….ศัตรูตัวฉกาจทำเรื่องโง่ขนาดนี้เลยเหรอ!
นฤเบศวร์: แกว่าใครโง่กัน?
