กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 338 ไปพัก

บทที่ 338 ไปพัก
เมื่อพวกเขาขึ้นรถเรียบร้อยแล้วฮวงเฟิงก็ได้เล่ากำหนดการคร่าวๆ ของวันนี้ให้หลี่ปิงหยุนฟัง อีกฝ่ายรับฟังอย่างเงียบๆ และไม่ได้กล่าวความคิดเห็นใดๆ ฮวงเฟิงรู้สึกว่าหลี่ปิงหยุนนั้นค่อนข้างที่เย็นชากว่าที่เห็นในโทรทัศน์แต่เขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไร
“จังหวัดชิงของเรามีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายถ้าคุณหลี่พอจะมีเวลาผมจะพาไปเที่ยวนะครับ” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่ขับรถไปด้วย
“ค่ะ”หลี่ปิงหยุนตอบตกลงอย่างง่ายดาย แล้วเธอก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก
ฮวงเฟิงรู้สึกเบื่อหน่ายนิดหน่อยดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก
หลังจากนั้นตลอดเส้นทางรถทั้งคันนั้นเงียบงันดูเหมือนว่าหลี่ปิงหยุนนั้นจะเหนื่อยจริงๆ เธอหลับตาและพักผ่อนอยู่ในรถ ซึ่งฮวงเฟิงเองก็ไม่ได้คิดที่จะรบกวนเธอหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ไปถึงที่โรงแรม ผู้ช่วยของเธอจึงได้ปลุกเธอให้ตื่น
หลังจากที่ส่งหลี่ปิงหยุนเข้าพักในโรงแรมแล้วภารกิจในช่วงเช้าของฮวงเฟิงก็เสร็จสิ้น อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้ตรงกลับไปที่บริษัทในทันที แต่เขาไปที่โรงงานของเขา เผื่อว่าเขาอาจจะต้องกลับมาอีกครั้งในตอนบ่ายเพื่อมารับหลี่ปิงหยุนไปที่บริษัท
เมื่อฮวงเฟิงไปถึงที่โรงงานเขาเห็นผู้คนมากมายอยู่ที่นั่น พวกเขากำลังกรอกแบบฟอร์มและเห็นได้ว่าพวกเขามาสมัครเพื่อทำงานสาธารณะ บริเวณใกล้เคียงมีโรงงานอยู่มากมายดังนั้นจึงเห็นได้อยู่บ่อยๆ ที่จะมีคนมากมายมาที่นี่เพื่อหางาน และถ้าพวกเขาเห็นว่ามีโรงงานไหนกำลังรับสมัครงานพวกเขาก็จะมากรอกใบสมัครงาน
ที่โรงงานของฮวงเฟิงและโรงงานอื่นๆก็มีป้ายประกาศรับสมัครอยู่ที่หน้าโรงงาน และแน่นอนว่าจะมีเพียงแค่คนงานทั่วไปที่จะรับสมัครในรูปแบบนี้เพราะพวกเขาไม่ได้มีทักษะมากนัก หรือบางทีก็จะมีพวกที่มาจัดการเรื่องการหางาน หรือไม่คนพวกนั้นก็ต้องไปสู่ตลาดแรงงานที่มีทักษะหรือบางทีพวกเขาก็กำลังมองหาบริษัทที่มีชื่อเสียงอยู่
เป็นเพราะว่าเขาต้องขยายโรงงานดังนั้นฮวงเฟิงและกัวเหลียงจึงได้มาถึงจุดนี้นานแล้ว ขณะที่พวกเขากำลังรับสมัครพนักงาน โจวหรูหรานก็รับผิดชอบในการจ้างบุคคลากรที่จะจัดการด้านอื่นๆ ดังนั้นสองสามวันที่ผ่านมานี้เธอจึงต้องมุ่งไปสู่ตลาดแรงงานที่มีทักษะรวมไปถึงติดต่อกับบริษัทจัดหางานด้วย
ในตอนนี้ที่โรงงานมีคนอยู่ไม่มากนักและก็มีเพียงคนเดียวที่อยู่ในแผนกต้อนรับแล้วยังต้องทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยไปด้วยในคราวเดียวกันถ้าโรงงานมีพนักงานมากขึ้นกว่านี้พวกเขาก็จะต้องส่งคนไปช่วยอย่างแน่นอน
ฮวงเฟิงผ่านเข้าประตูโรงงานไปอย่างราบรื่นและภายในสำนักงานเขาก็กัวเหลียงที่กำลังยุ่งอยู่
เมื่อเห็นว่ากัวเหลียงนั้นดูเหน็ดเหนื่อยมากขอบตาของเขาดำคล้ำและเขาก็ดูเหนื่อยล้ามาก แต่เขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยสปิริตในการทำงาน นั่นทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกละอายใจ เขาได้มอบหมายงานที่เกี่ยวกับโรงงานให้กับกัวเหลียง และปล่อยให้เขายุ่งอยู่ที่นี่ ดังนั้นฮวงเฟิงจึงรู้สึกละอายใจ
“ไอ้บ้าในที่สุดนายก็มาซะที” เมื่อกัวเหลียงเห็นฮวงเฟิง เขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
“โรงงานเป็นยังไงบ้าง?”ฮวงเฟิงถาม
“นายถามเหมือนกับนายไม่ใช่เจ้าของยังงั้นล่ะในฐานะที่เป็นเจ้านายของที่นี่ นายไม่ต้องไปสนใจเรื่องโรงงานมากมายหรอก เพราะว่าเจ้านายคนนี้ไม่มีคุณสมบัติพอ” กัวเหลียงกล่าว แต่เขาก็แค่กล่าวไปเรื่อย เพราะเขานั้นกำลังยุ่งอยู่กับงานทุกอย่าง แต่ฮวงเฟิงนั้นกลับทำตัวเหมือนว่าเขานั้นไม่เป็นอะไร ทำไมเขาจะต้องไปทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วย กัวเหลียงเองก็อยากจะบ่นออกมาดังๆ
เขามองดูฮวงเฟิงและกล่าวว่า“สถานการ์ณก็ไม่ได้แย่สักเท่าไร เราเพิ่งจะขายอุปกรณ์ไปได้สองเครื่องเมื่อวานนี้เอง พวกเราส่งมอบให้พวกเขาและติดตั้งเรียบร้อยแล้ว ผลตอบรับก็ไม่เลวนักเพราะพวกเขาพอใจในอุปกรณ์มากและยังคิดว่าจะซื้อเพิ่มอีกด้วยนะ แต่ แต่ว่าพวกเราต้องรอดูอีกสักสองสามวันเพื่อดูสถานการณ์ก่อน แล้วพวกเขาถึงจะตัดสินใจอีกที แต่ฉันคิดว่ามันคนไม่มีปัญหาอะไรเพราะอุปกรณ์ของพวกเราไม่มีปัญหาอะไรเลย”Aileen-novel
กัวเหลียงดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่และกล่าวต่อว่า“เช้าวันนี้ฉันได้มาว่าเซลส์ของเราขายอุปกรณ์ได้อีกชุดด้วยนะ ถึงแม้ว่าพวกเราจะเพิ่งขายอุปกรณ์ไปได้แค่สามชุด แต่ก็ขายได้ภายในเวลาอันสั้น พนักงานพวกนั้นทำดีมากและแน่นอนว่าอุปกรณ์ของเราก็ดีมากเหมือนกัน”
ฮวงเฟิงพยักหน้าเขาเองก็พอใจในความรวดเร็วในการขายของเซลส์เหล่านั้น เพราะว่าพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้นการขาย และการที่ขายอุปกรณ์ได้ถึงสามชุดภายในเวลาอันสั้น ก็ถือได้ว่าความสามารถของเซลส์นั้นเป็นที่ยอมรับได้
สิ่งที่ฮวงเฟิงไม่รู้ในตอนนี้ก็คือเซลส์เหล่านี้มีความมั่นใจในอุปกรณ์มากหลังจากที่ได้เห็นฟังก์ชั่นการทำงานของอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียด้วยตาของพวกเขาเองแล้ว หัวใจของพวกเขาก็พากันเต้นระส่ำ เพราะด้วยสินค้าที่ดีขนาดนี้ถ้าพวกเขายังขายไม่ได้พวกเขาก็คงจะไม่มีทางหาเงินได้อีกแล้ว
ดังนั้นพวกเขาจึงตื่นตัวเป็นอย่างมากพากันวิ่งเข้าวิ่งออกโรงงานตลอดทั้งวัน ถึงแม้ว่าจะถึงเวลาเลิกงานแล้วแต่พวกเขาก็ยังไม่หมดไฟ ยิ่งเห็นว่ามีเซลส์บางคนที่ขายสินค้าได้แล้ว พวกเขาก็ยิ่งกระตือรือล้นยิ่งขึ้นไปอีก แม้กระทั่งในเช้าวันนี้พวกเขาได้ออกไปขายของทีละคนๆ ก่อนที่จะถึงเวลาเริ่มงานเสียอีก
“นายช่วยติดตามความเร็วในการผลิตที่โรงงานหน่อยได้ไหม?”ฮวงเฟิงถาม ในอีกไม่กี่วันต่อมาความเร็วในการขายน่าจะลดลงแต่เมื่อมีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น ความเร็วในการขายก็น่าจะเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน และโรงงานในปัจจุบันนี้สายการผลิตใหม่ก็ยังไม่พร้อม ดังนั้นฮวงเฟิงจึงเป็นห่วงเรื่องกำลังการผลิต
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”กัวเหลียงกล่าวอย่างมั่นใจ “ความเร็วในการผลิตของโรงงานรุ่ยเจียของเรานั้นเร็วมากอยู่แล้ว และยิ่งไปกว่านั้นก็มีพนักงานใหม่กำลังจะเข้ามาทำงานหลังจากที่ผ่านการฝึกอบรมเบื้องต้นแล้ว และเราก็สามารถที่จะปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในสายการผลิตได้ เพราะว่าไม่ได้ใช้เทคโนโลยีมากนักในโรงงานนี้ ฉันวางแผนเอาไว้ว่าจะเปิดสักสามกะ และก่อนที่จะมีออเดอร์เข้ามา ฉันก็จะจัดหาพนักงานจัดคลังสินค้าเสียก่อนและเมื่อถึงตอนนั้นฉันจะได้ไม่ต้องรีบร้อน”
ฮวงเฟิงพยักหน้าเห็นด้วยทั้งเขาและกัวเหลียงมองเห็นอนาคตที่สดใสของอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียนี้ ดังนั้นการสร้างสายการผลิตล่วงหน้าและการจัดการคลังสินค้าก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะขายไม่ออกเลยด้วยซ้ำ
“ยังไงก็ตามพวกเราอย่าเพิ่งดีใจไปนะ”ฮวงเฟิงกล่าว “โรงงานใหญ่ๆ ไม่ค่อยเปลี่ยนอุปกรณ์นะและพวกเขาก็ได้แต่งตั้งผู้จัดซื้ออุปกรณ์ไว้แล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะคว้าเอาออเดอร์ใหญ่ๆ มาจากพวกนั้น”
มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นโรงงานใหญ่ๆอย่าง หยินหัว เปิดตัวขึ้น เพราะว่าพวกเขาไม่ได้มีลู่ทางเลยในตอนนี้ และถึงแม้พวกเขาจะมีพวกเขาก็ทำได้เพียงไปเสนอขายให้แก่โรงงานขนาดเล็ก ซึ่งถ้าพวกเขาต้องการที่จะทำธุรกิจร่วมกันสถานการณ์มันก็น่าจะยิ่งซับซ้อนมากยิ่งขึ้น