กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 340 ดินเนอร์

บทที่ 340 ดินเนอร์
หลี่ปิงอวิ๋นยังคงพอใจกับผลิตภัณฑ์ของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปความจริงแล้ว ก่อนที่เธอจะมาที่นี่เธอได้ตรวจสอบผลิตภัณฑ์ของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปมาก่อน
ด้วยที่ว่าเธอเป็นคนที่มีความรับผิดชอบเป็นทุนเดิมเธอจึงไม่สามารถโฆษณาสินค้าที่ไม่ได้ทำความเข้าใจก่อนได้
ด้วยเหตุนี้ครั้งนี้เธอจึงมาที่นี่หลายครั้งหลายหน และในระหว่างนั้น เธอก็ได้รู้จักเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปมากขึ้น หลังจากจบการทัวร์บริษัท เธอจึงตกลงเซ็นสัญญากับเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปในทันที
แต่สิ่งที่ฮวงเฟิงคิดไม่ถึงคือพี่หวังมีโอกาสได้ขอลายเซ็นจากหลี่ปิงอวิ๋นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูแฮปปี้มากที่ได้ลายเซ็นจากเธอ ฮวงเฟิงถึงกับพูดไม่ออก
เมื่อถึงเวลาเลิกงานเดิมทีฮวงเฟิงคิดจะขอตัวกลับก่อนแต่เขากลับถูกซูหยูโม่หยุดไว้ เนื่องจากซูหยูโม่ต้องการให้เขาไปร่วมดินเนอร์ในคืนนี้ด้วย
”ฉันไม่ไปดีกว่าฉันเป็นแค่ผู้จัดการรปภ. ถ้าตำแหน่งอย่างฉันจะไปร่วมทานอาหารด้วย มันคงไม่เหมาะเท่าไหร่” ฮวงเฟิงปฏิเสธ เขาไม่ค่อยสนอาหารประเภทนี้มากนัก ขอกลับไปทำอาหารกินเองที่บ้านดีกว่า
”แล้วมีอะไรไม่เหมาะกัน?”ซูหยูโม่พูดต่อ “อีกอย่าง ฉันอยากให้นายไปส่งคุณหลี่หลังทานดินเนอร์เสร็จแล้วด้วย”
เมื่อเทียบกับเซี่ยเมิ่งเจียวแล้วซูหยูโม่นั้นพูดจาอ่อนน้อมกับเขามาก แม้ว่าเขาจะถูกจัดให้เป็นคนขับรถควบตำแหน่งบอดี้การ์ด แต่ฮวงเฟิงก็ยังรู้สึกแฮปปี้ดี
สุดท้ายฮวงเฟิงจึงเลือกที่จะไปกับอีกฝ่าย โชคดีที่ดินเนอร์ในครั้งนี้มีแขกไม่มาก และทุกคนก็ล้วนเป็นคนที่ ฮวงเฟิงรู้จักทั้งสิ้น ทำให้ฮวงเฟิงไม่ค่อยรู้สึกอึดอัดเท่าไหร่
ฝ่ายเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปมีเพียงซูหยูโม่ เซี่ยเมิ่งเจียวและฮวงเฟิง และฝ่ายหลี่ปิงอวิ๋น มีแค่เธอกับผู้ช่วยเท่านั้น เรียกได้ว่าดินเนอร์ในค่ำคืนนี้เป็นดินเนอร์แบบส่วนตัวสุดๆ
แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกอึดอัดคือเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ชาย ส่วนคนที่เหลือต่างเป็นผู้หญิงทั้งหมด
เรื่องการประสานงานของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปหลี่ปิงอวิ๋นแอบรู้สึกพอใจไม่น้อย ที่ผ่านมาเธอเคยร่วมทานดินเนอร์อยู่หลายครั้งหลายหน แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอมักจะยิ้มไปกับอีกฝ่าย แต่ในใจกลับไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด
ยิ่งไปกว่านั้นบ่อยครั้งที่เธอต้องเผชิญกับพวกตาลุงหน้าหม้อ คนพวกนั้นไม่ได้มองเธอด้วยสายตาเป็นมิตรเลยสักนิด
บรรยากาศของอาหารค่ำค่อนข้างดีเขาไม่จำเป็นต้องดื่มหรือไม่ต้องคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจำเป็นต้องปกป้องตัวเองและพูดคุยกับสาว ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาสนใจ
ระหว่างวันเธอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้จัดการฝ่ายรปภ.เท่านั้น ในค่ำคืนนี้ สองบอสจากเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปไม่ได้พาคนอื่นมาด้วย
การที่ทั้งสองพาฮวงเฟิงมาด้วยทำให้หลี่ปิงอวิ๋นประหลาดใจเธอไม่เข้าใจว่าทำไมสองบอสจากเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปถึงให้ความสำคัญกับผู้จัดการฝ่ายรปภ.คนนี้มากขนาดนี้
เมื่อมองดูสาวๆกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสฮวงเฟิงก็รู้สึกเบื่อขึ้นมา เขาไม่สามารถขัดจังหวะการสนทนาในครั้งนี้ได้ แน่นอนว่าไม่มีใครคิดว่าเขาจะทำแบบนั้นเช่นกัน
“คุณหลี่ฉันหวังว่าการร่วมมือในครั้งนี้จะไปได้สวยนะคะ” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวขณะหยิบเครื่องดื่มของตนขึ้นมา ในที่สุด สาวๆก็จบหัวข้อสนทนาเรื่องเสื้อผ้า การแต่งหน้าและสิ่งอื่นที่พวกเธอสนใจไป
”ต้องเป็นไปได้สวยแน่ๆค่ะ”หลี่ปิงอวิ๋นชนแก้วเบาก่อนที่จะพูดว่า “จริงๆ ฉันเคยใช้เครื่องสำอางของบริษัท ของคุณมาก่อน ผลิตภัณฑ์ของคุณไม่เลวเลยนะคะ”ไอรีนโนเวล
”มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วค่ะ”เห็นได้ชัดว่าเซี่ยเมิ่งเจียวมั่นใจในผลิตภัณฑ์ของบริษัทตัวเองมาก
แม้เซี่ยเมิ่งเจียวจะไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าผลิตภัณฑ์ชองเธอนั้นดีกว่าของผู้ผลิตคนอื่นในอุตสาหกรรมเดียวกันแต่ผลิตภัณฑ์ของเธอนั้นไม่ใช่ของไร้คุณภาพอย่างแน่นอน
”ฉันว่าบริษัทของคุณจะต้องเติบโตขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน นอกจากผลิตภัณฑ์จะมีคุณภาพแล้ว พนักงานของที่นี่ก็มีความสามารถค่ะ” เมื่อเธอพูดมาถึงตรงนี้ เธอตั้งใจมองไปทางฮวงเฟิงที่กำลังทานอาหารอันโอชะของตัวเองอยู่ และพูดถึงคนที่มีพรสวรรค์ราวกับว่าเธอกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่าง
ฮวงเฟิงมองดูคนอื่นๆและรู้สึกมึนงงเล็กน้อยจากนั้นไม่นาน ซูหยูโม่ก็กระซิบบอกเขาว่า
”ฉันเข้าใจผิดเกี่ยวกับนายและคุณหลี่เหรอ?”
”เข้าใจผิด?”ไม่นี่” ฮวงเฟิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย วันนี้เขาได้พบกับหลี่ปิงอวิ๋น ทั้งสองเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน
ซูหยูโม่ถามหนึ่งคำถามและไม่ได้ถามต่อยังดีที่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้คุยกันต่อในประเด็นนี้ต่อ
หลังทานอาหารเสร็จซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวก็บอกลาหลี่ปิงอวิ๋น เห็นได้ชัดว่าหลี่ปิงอวิ๋นยังมีธุระอื่นที่เมืองชิงอีก
ด้วยเหตุนี้คืนนี้ทุกคนจึงต้องล่ำลากัน และวันพรุ่งนี้ หลี่ปิงอวิ๋นก็ต้องไปทำงานของตน ในตอนนี้ พวกเธอจึงไม่ได้อยู่พูดคุยกันต่อ
แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่รู้จักกันมาก่อนแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าพวกเธอจะรู้สึกดีต่อกัน นี่ถือเป็นเรื่องยากสำหรับหลี่ปิงอวิ๋นที่จะพบเพื่อนที่พูดคุยกับเธอได้ มิตรภาพของทั้งสองฝ่ายก็ได้เกิดขึ้นในเวลาอันสั้น
ทางฝั่งซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวก็รู้สึกอาลัยเช่นกันแต่ท้ายที่สุดทั้งสองก็ต้องแยกทางกัน
หลังจากทั้งสองแลกเบอร์ติดต่อกันซูหยูโม่ก็พูดกับหลี่ปิงอวิ๋นว่า “ปิงอวิ๋น ถ้าว่างๆก็มาฉันได้ตลอดเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันจะให้ผู้จัดการฮวงส่งเธอนะ”
”ได้จ้ะถ้าฉันว่าง ฉันจะติดต่อไปนะ” จากนั้นเธอก็หันไปมองฮวงเฟิงที่ยืนอยู่ด้านข้าง จากก็พยักหน้า “งั้นฉันกลับแล้วนะ”
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกทางกันซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวขับรถกลับ ขณะที่ฮวงเฟิงยังคงทำหน้าที่เป็นคนขับ ในฐานะที่เขาเป็นบอดี้การ์ด ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นเท่าไหร่
ภายในรถยังคงเงียบสนิทหลี่ปิงอวิ๋นและฮวงเฟิงไม่ได้พูดคุยกันแม้แต่คำเดียว นอกจากนี้ หลี่ปิงอวิ๋นเป็นถึงดาราดัง หากเธอมีความเกี่ยวข้องกับเพศตรงข้ามเมื่อไหร่ ก็จะมีเรื่องวุ่นวายตามมาเมื่อนั้น
หลี่ปิงอวิ๋นมักจะให้ความสนใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษเนื่องจากว่าเธอไม่ต้องการได้ยินข่าวลือเรื่องตัวเองนั่นเอง
”วันที่แสนน่าเบื่อกำลังจะจบลงแล้วสินะ”หน้าทางเข้าโรงแรม ฮวงเฟิงยืนมองหลี่ปิงอวิ๋นและผู้ช่วยจากไปพร้อมกับถอนหายใจ เนื่องจากอีกฝ่ายกลัวว่าจะมีคนเข้าใจผิด หลี่ปิงอวิ๋นจึงไม่ยอมให้ฮวงเฟิงขึ้นไปส่งชั้นบน
เรื่องนี้ฮวงเฟิงไม่ได้คัดค้านในทางกลับกัน มันกลับเป็นเรื่องดีที่เขาจะได้กลับก่อนเวลา เขาไม่เคยคิดว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นระหว่างเขากับอีกฝ่าย ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่รู้สึกว่ามันน่าเสียดายเลยสักนิด
อย่างไรก็ตามเมื่อฮวงเฟิงขับรถและหันกลับมาเขาก็เห็นผ่านกระจกมองหลังว่ามีโทรศัพท์อยู่ที่เบาะหลังซึ่ง ฮวงเฟิงเคยเห็นมาก่อน มันเป็นโทรศัพท์ของ หลี่ปิงอวิ๋น
”อ่าเธอนี่ ขี้ลืมชะมัด” ฮวงเฟิงพึมพำ ฮวงเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ลงจากรถและเดินกลับไปในโรงเพื่อนำโทรศัพท์ไปส่งคืนเจ้าของเดิม