“ละทิ้งมรดกของตระกูลสาระทา เขาก็ยังเป็นมหาเศรษฐีพันล้าน ในวงการธุรกิจ เขาเก่งกาจมากจริงๆ นับตั้งแต่ที่แม่เขาเสียสติ เขาก็มุ่งมั่นตั้งใจอยู่แต่กับการหาเงิน ระยะเวลาสั้นๆยี่สิบปี ก็ทำให้เขามีทรัพย์สินส่วนตัวมากมาย ก็คือ……”
ในแง่ของความรู้สึก ไม่มีจิตใจมุ่งมั่น หนักแน่นมากพอก็เท่านั้นเอง
ถ้า ไม่ใช่ว่าเป็นพ่อแท้ๆของตน ประยสย์ก็ไม่คิดว่าผู้ชายแบบนี้จะมีปัญหา พอเป็นพ่อของตนเอง เขาก็ไม่รู้สึกว่าพ่อกากเกินไป
จากคำพูดของเทวิกา รังเกียจที่เมียเก่าเป็นบ้า ก็หย่าได้ แล้วค่อยไปแต่งงานใหม่
แต่พ่อไม่ได้หย่า กลับไปสนิทสนมใกล้ชิดกับพลอย ตอนนี้คนทั้งเมืองซูเพร่าต่างก็คิดว่าพลอยเป็นนายหญิงคนที่สองของตระกูลสาระทา
เวลาที่พ่อจะไปงานเลี้ยงสังสรรค์ ก็จะพาพลอยไปด้วย
สองคนมักจะตัวติดกัน เหมือนกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง ขาดแค่ใบทะเบียนสมรสเท่านั้น
“คนคนนั้นชื่อว่าอะไรคะ”
เทวิกาถามเบาๆ
แม้จะบอกว่าอีกฝ่ายกากมาก แต่ก็เป็นพ่อแท้ๆของตน แม้แต่ชื่อพ่อของตัวเองยังไม่รู้ก็คงไม่ได้
“ไซม่อน”
“……”
เทวิกาเศร้าเสียใจ สงสารพี่ชาย
เธอเติบโตด้วยความรักที่รุมล้อม
พี่ชายกลับเติบโตท่ามกลางฝูงหมาป่า
แม้จะมีพ่อแม่อยู่ข้างกาย แต่พ่อก็ทำงานยุ่ง คิดแต่จะหาเงินมากกว่าดูแลลูกชายให้ดี แม่ก็สติไม่สมประกอบ ไม่ต้องพูดถึงดูแลลูกชาย แม้แต่ตนเองยังดูแลไม่ได้เลยด้วยซ้ำ พี่ชายไม่เคยด้รับความอบอุ่นจากครอบครัวเลย
“พี่คะ แม่จะต้องดีขึ้น แม่ต้องดีขึ้นแน่นอน”
เทวิกาปลอบใจพี่ชาย
ประยสย์มองเธอ พูดว่า“เพราะแม่สูญเสียเธอไป แล้วยังถูกครอบครับแม่สามีตำหนิ ความเจ็บปวดจากการถูกตำหนิทรมานเธอ จนทำให้เธอเสียสติ ตอนนี้พี่หาน้องเจอแล้ว ขอแค่เธอกลับไปอยู่กับแม่ อยู่เป็นเพื่อนแม่ เชื่อว่าแม่ต้องกลับมาเป็นปกติได้ ”
ต่อให้แม่กลับมาเป็นปกติไม่ได้ แต่มีน้องสาวอยู่ข้างๆ แม่ลูกผู้ใจกัน อาการของแม่ต้องดีขึ้นมากแน่
ถ้ายศพัฒน์อยู่ด้วย เขาต้องบ่นว่าพี่ชายของภรรยาใจร้ายใจดำเหลือเกิน
ใช้แม่เป็นเครื่องมือมาเกลี้ยกล่อมให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านตระกูลสาระทา ทำให้พวกเขาสามีภรรยาต้องแยกจากกัน
เฮ้อ ปีนี้อยากจะแต่งงาน ก็ยังต้องมีอุปสรรคมากขนาดนั้น
ประยสย์เพิ่งจะหาน้องสาวเจอ เขาคงทำใจไม่ได้ที่น้องสาวจะแต่งงานเร็วขนาดนี้ แต่น้องสาวกับยศพัฒน์จดทะเบียนสมรสกันแล้ว เขาจะให้เขาสองคนหย่ากันไม่ได้ จึงได้แต่กล่อมให้น้องสาวกลับไปพักด้วยสองสามปี แล้วค่อยจัดงานแต่งงานกับยศพัฒน์
เขาสืบรู้มาว่า ทั้งสองคนสามีภรรยาไม่ได้มีช่วงเวลาจีบกันคบหาดูใจกัน จู่ๆก็แต่งงานกันเลย ต่อให้พวกเขารู้จักกันมาสิบเอ็ดปี แล้วยังไง
ยศพัฒน์ก็พุ่งเป้ามาที่เทวิกานานแล้ว เมื่อก่อนเขาไม่ได้สารภาพรัก ยิ่งไม่มีการตามจีบ ได้แต่วางแผนสารพัดเพื่อขับไล่คนที่มาตามจีบอยู่รอบๆตัวเธอ แม้แต่ตาณคนนี้เป็นคนเดียวที่เธอเคยคบหาด้วย ก็ทอดทิ้งเทวิกา ไปจีบคนที่ร่ำรวยสูงส่งกว่าสาเหตุก็เพราะยศพัฒน์
ผู้ชายคนนี้หน้าเนื้อใจเสือเกินไป
เทวิกาเติบโตอย่างมีความสุขไร้ความทุกข์กังวลที่บ้านตระกูลวาชัยยุง นิสัยบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ถูกยศพัฒน์ควบคุม บงการเอาไว้หมด
ประยสย์อยากจะพาน้องสาวกลับไปที่เมืองซูเพร่า แล้วรั้งตัวน้องสาวไว้สองสามปี หนึ่งเพื่อให้ได้อยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว สองอยากให้ยศพัฒน์ได้ลิ้มรสการตามตื๊อภรรยาบ้าง ถ้าไม่ทำให้คนเป็นพี่ชายของภรรยาอย่างเขาพอใจ พวกเขาสองคนก็อย่าคิดที่จะจัดงานแต่งงาน สามก็คือให้คนทั่วทั้งเมืองแอคเซสซ์รู้ ว่าคุณหนูตระกูลสาระทาของพวกเขามีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุล
สถานะของเนตรดาวเป็นที่แน่นอนว่า เธอสามารถเป็นทายาทสืบทอดมรดกส่วนตัวของพ่อได้ จากคำพูดของประยสย์ ประมาณคร่าวๆ แค่ครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินส่วนตัว ก็มีหกเจ็ดร้อยล้านแล้ว
ตระกูลอริยชัยกุลเองก็เป็นตระกูลมหาเศรษฐีพันล้าน แต่นี่เป็นทรัพย์สินของทั้งตระกูลอริยชัยกุล ทรัพย์สินส่วนตัวของยศพัฒน์ คาดว่าน่าจะมีสองสามร้อยล้านได้ ประยสย์ยังไม่เคยสืบเรื่องทรัพย์สินส่วนตัวของน้องเขย และก็ไม่ใช่จะสืบได้ง่ายๆด้วย ใครใช้ให้เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลอริยชัยกุล
ถ้าหัวหน้าครอบครัวตระกูลอริยชัยกุลตรวจสอบได้ง่ายขนาดนั้น ยศพัฒน์ยังจะมีหน้าไปทำอะไรได้
เทวิกาตอบตามจิตใต้สำนึกว่า “ขอแค่ทำให้แม่กลับมาเป็นปกติได้ ฉันอยู่เป็นเพื่อนแม่ได้แน่นอนค่ะ”
ประยสย์มองน้องสาวอย่างซาบซึ้ง“วิกา โชคดีที่สวรรค์มีตา”
เทวิกาเองก็รู้สึกว่าสวรรค์สงสารเห็นใจแม่เช่นกัน จึงให้เธอฝันแบบนั้น ทำให้เธอได้พบกับแม่และจำอีกฝ่ายได้
หลีกเลี่ยงบทสรุปอันน่าเศร้าที่แม่ลูกเจอกันแต่ไม่รู้จักกัน
หลังจากพูดคุยกันเรื่องพ่อแม่แล้ว ก็คุยกันเรื่องทรัพย์สินมรดกขึ้นมา จากปากของพี่ชาย เทวิกาจำได้ว่าน้องชายที่ชื่อว่าคนนั้นเจนสันเป็นความหวังของครอบครัวคุณอาสาม
เจนสันเป็นคนที่มีความสามารถมาก พอเขาเข้ามาที่โอเอ กรุ๊ปก็ได้ดำรงตำแหน่งรองประธาน ถ้าไม่ใช่ประยสย์เลือดร้อนวู่วามที่จะปกป้องแม่ ทำร้ายคุณนายสองคุณนายสาม ทำให้เขาถูกพ่อลงโทษ
ตอนนี้เจนสันก็ยังเป็นรองประธานของโอเอ กรุ๊ป
ไซม่อนลงโทษลูกชายด้วยการตี แต่กลับชำระแค้นกับบ้านสองบ้านสาม เขาปลดเจนสันลงมาจากตำแหน่งรองประธานก่อน แล้วให้ไปอยู่กับประยสย์ เป็นผู้ช่วยของประยสย์ หลายปีมานี้ ก็ถูกประยสย์ควบคุมเอาไว้อย่างดี
ด้วยคำพูดเคียดแค้นของคุณนายสาม เจนสันทำงานหนักเป็นวัวเป็นควาย แต่กลับไม่ได้รับผลตอบแทนที่คู่ควร
ภายนอกบริษัท คนอื่นยังคิดว่าเจนสันเป็นรองประธานของโอเอ กรุ๊ป นามบัตรของเจนสันยังไม่ได้แก้ไข ที่พิมพ์ว่าเป็นรองประธานไว้ในตอนแรก ความจริงแล้ว ภายในบริษัท เขากลับเป็นแค่ผู้ช่วยของประยสย์
นอกกับในไม่เหมือนกัน เจนสันรวมทั้งคนของครอบครัวอาสามต่างก็โกรธเกลียดจนตัวสั่น แต่เจนสันยังคงทนได้ อยู่ในบริษัทยังคงมุ่งมั่นตั้งใจทำงาน ทำให้ประยสย์หาข้อบกพร่องมาเอาเรื่องเขาไม่ได้เลย
ประยสย์คิดว่าคนแบบนี้ต่างหาก ที่น่ากลัวที่สุด
งอก็ได้ยืดก็ได้
พ่อก็เคยบอกกับเขาว่า ถ้าเขาควบคุมเจนสันไม่ได้ ทำให้เจนสันปล่อยวางจากโอเอ กรุ๊ปไม่ได้ อย่างนั้นเจนสันก็คือระเบิดเวลา ที่สักวันหนึ่งจะระเบิดข้างๆเขา ระเบิดร่างเขาจนแหลกละเอียด
