ความจริงแล้วครอบครัวอารองอาสามก็มีทรัพย์สินส่วนตัว แต่ทรัพย์สินส่วนตัวของพวกเขาเมื่อเทียบกับไซม่อนแล้ว ก็ต่างกันราวช้างกับมด
พวกเขาไม่พยายามขยายกิจการของตัวเอง แต่กลับวางแผนแก้แค้นครอบครัวใหญ่ อยากจะมีส่วนแบ่งในมรดกของครอบครัวใหญ่ ถ้าสำเร็จตามแผน อย่างน้อยๆก็จะมีส่วนแบ่งจากมรดกสองสามร้อยล้าน อืม เป็นวิธีที่สบายกว่าการที่ตัวเองตั้งใจทำงานหาเงินเสียอีก
“ลูกรัก ลูกๆๆ”
คุณหญิงธิษณาที่อยู่ในห้องตื่นแล้ว
พอเธอตื่นขึ้นมา ก็เรียกหาลูกรักของตัวเองก่อนเลย เห็นตุ๊กตานอนอยู่ข้างๆตนเอง เธอก็เริ่มเรียกหาเทวิกา
สำหรับคุณหญิงธิษณา เธอคิดว่าเทวิกาชื่อเหมือนกับลูกสาวของตนเอง แล้วเธอก็ชอบเทวิกาด้วย รู้สึกว่าเทวิกามีแรงดึงดูดเธอบางอย่าง ในสายตาของเธอ เธอกับเทวิกาอายุเท่ากัน แต่เธอกลับอดคิดที่จะเห็นเทวิกาเป็นลูกสาวไม่ได้
ตื่นมา ไม่เห็นเทวิกา เธอรู้สึกกลัว
ความรู้สึกกลัวเหมือนคนอื่นจะแย่งลูกสาวเธอไปอย่างนั้น
สองคนพี่น้องหยุดพูดคุยกัน เทวิกายลุกขึ้นเดินไปข้างใน เดินไปพลางก็พูดเสียงอ่อนโยนพลางว่า“คุณน้า ฉันอยู่นี่ค่ะ”
ยังไม่ใช่เวลาที่เธอ จะทำความรู้จักกับพี่ชายแท้ๆ ภายใต้ความเป็นส่วนตัว ทำความรู้จักบรรพบุรุษวงศ์ตระกูลอย่างจริงจัง
ตระกูลสาระทามีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ซับซ้อน ซับซ้อนจนทำให้เทวิกาคิดว่าตระกูลสาระทาก็คือวังหลวง แย่งชิงฟาดฟันด้วยความอิจฉาริษยา
หลายๆเรื่อง ต้องระมัดระวังมากๆ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นรู้ แล้วตอบโต้กลับ
“วิกา”
เมื่อเห็นเทวิกาเดินเข้ามา ความรู้สึกตื่นกังวลของคุณหญิงธิษณาก็ผ่อนคลายลง แววตาเธออ่อนโยน มองวิกาเดินเข้ามาใกล้ ยื่นมือไปดึงมือเทวิกามา
“ฉันคิดว่าเธอไปแล้ว”
“ตอนคุณน้าหลับ หนูคุยกับคุณประยสย์อยู่ที่ด้านนอกค่ะ”
คุณหญิงธิษณายิ้ม เดินตามเข้ามาอย่างงอนๆประยสย์ พูดว่า “ไซม่อนคุยไม่เป็นหรอก นอกจากคุยเรื่องธุรกิจ หาเงินกับเขา เขาถึงจะเปิดปากคุยด้วย มิฉะนั้นปกติแล้วเขาไม่คุยกับใครหรอก”
“วิกา สองสามวันนี้เธออยู่เป็นเพื่อนฉันได้มั้ย”
เทวิกาพยักหน้า“ได้ค่ะ ฉันเป็นคนทำให้คุณน้าบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล ฉันต้องอยู่ดูแลคุณน้าตลอด จนกว่าจะหายออกจากโรงพยาบาลค่ะ”
อย่างไรเสียในร้านก็กำลังรีโนเวทใหม่ เปิดร้านไม่ได้
ส่วนเธอ เธอเองก็ลดทิฐิลงแล้ว
ไม่ใช่เพราะว่าสถานะที่เปลี่ยนไปของเธอทำให้เธอลดทิฐิลง แต่เพราะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายภายในระยะเวลาอันสั้น ทำให้เธอไม่มีสมาธิเขียนงานอย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว
เมื่อนึกถึงภูมิหลังของตน นึกถึงความซับซ้อนของตระกูลสาระทา เทวิกาคิดว่า หลังจากที่เธอเขียนบทความในมือนั้นเสร็จแล้ว คาดว่าต่อไปจะไม่เขียนอีกแล้ว เพราะว่า เธอไม่มีเวลาแล้ว และก็เป็นเรื่องยากที่เธอจะทำจิตใจให้สงบเพื่อเขียนงาน
อนาคต สิ่งที่เธอจำเป็นต้องทำมีมากมายเหลือเกิน
“มือเจ็บ เจ็บๆ วิกา เป่าๆหน่อย ”
พอพูดถึงแผลขึ้นมา คุณหญิงธิษณาก็ทำเหมือนเด็ก ยกมือสองข้างขึ้นมาตรงหน้าเทวิกา ต้องการให้เทวิกาเป่า
เทวิกาทำตามความต้องการของเธอ เธอก็ยิ้มอย่างมีความสุข ราวกับว่าหลังจากเทวิกาเป่าแล้ว ก็หายเจ็บจริงๆ
เทวิกาอยากจะร้องไห้อีก แต่ก็อดกลั้นเอาไว้ ไม่ได้ร้องไห้ต่อหน้าแม่แท้ๆ
เธอไม่ทันได้เข้าใจความเจ็บปวดของแม่ที่สูญเสียลูกไปเลย แต่พอเห็นแม่เป็นแบบนี้ เธอรู้สึกเสียใจมาก อยากจะโอบกอดแม่แล้วร้องไห้โฮสักครั้ง
มีเทวิกาอยู่เป็นเพื่อน คุณหญิงธิษณามีความสุขมากทุกวัน แผลที่มือก็หายเร็วมาก
ในวันที่เปรมาถูกปล่อยออกมาจากการกักขัง คุณหญิงธิษณาเองก็ออกจากโรงพยาบาลเช่นกัน
ในเวลาเดียวกัน ผลการตรวจDNAของสองแม่ลูกก็ออกมาแล้ว
ภายในห้องทำงานประธานบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปมีผู้ชายสามคนนั่งอยู่ ยศพัฒน์และพี่ชายของภรรยาทั้งสองคน
ยศพัฒน์หยิบผลตรวจดีเอ็นเอ ส่งให้กับประยสย์ก่อน
เขารู้สาเหตุที่ประยสย์มีชื่อเหมือนกับพ่อ จากปากของเทวิกา เพื่อให้เกิดข้อแตกต่าง ทั้งสองคนสามีภรรยาจึงเรียกชื่อเดิมของเขา
ตอนที่ประยสย์ยื่นมือออกไปรับกระดาษแผ่นนั้นมา มือเขายังสั่น เขาทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นดีใจ
จากการอยู่ด้วยกันหลายวัน คุณหญิงธิษณาต้องพึ่งพาเทวิกาอย่างมาก
ถ้า เทวิกาไม่ใช่น้องสาวของเขา……
“ไม่ต้องตื่นเต้น”
ยศพัฒน์ปลอบพี่ชายภรรยาอย่างอ่อนโยน
“ผลตรวจเป็นข่าวดี”
เขาเอ่ยเสียงนุ่ม
ใบหน้าหล่อเหลาที่เคร่งเครียดของประยสย์ ก็ผ่อนคลายลง
เขาก้มมองผลตรวจดีเอ็นเอฉบับนั้น ผลตรวจแสดงให้เห็นว่าแม่ของเขาก็คือแม่ของเทวิกา พวกเธอเป็นแม่ลูกกัน!
เทวิกา เป็นน้องสาวแท้ๆของเขาจริงๆ
มีผลตรวจใบนี้ เขาก็สามารถเปิดเผยความสัมพันธ์พี่น้องได้แล้ว!
“จริงๆ จริงด้วย……วิกาก็คือน้องสาวของผม น้องสาวที่ผมตามหามานานหลายปี……”
ไม่ใช่ว่าเพิ่งรู้ตอนนี้ แต่เพิ่งจะมีหลักฐานตอนนี้ ประยสย์ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นจนตาเขาแดง
การหายตัวไปของน้องสาว ทำให้ครอบครัวพวกเขาทุกข์ทรมานเหลือเกิน เป็นสาเหตุที่ทำให้ความสุขของครอบครัวพวกเขาสี่คนพังทลายลง หลายปีที่ผ่านมานี้ ประยสย์เองก็อดทนต่ออะไรมามากมาย มาวันนี้เจอตัวน้องสาวแล้ว เขาทั้งตื่นเต้นทั้งเศร้าเสียใจ
ชเนนทร์เป็นคนที่ดูผลตรวจเป็นคนสุดท้าย
เขาเตรียมใจมาล่วงหน้าแล้ว เขาจึงไม่ได้มีท่าทางตื่นเต้นเหมือนกับประยสย์แบบนั้น
เห็นประยสย์ขอบตาแดงๆ เขาตบไหล่ประยสย์ พูดว่า“ท่ามกลางผู้คนมากมาย พวกคุณยังได้พบ ได้รู้จักกับวิกา นี่เป็นเรื่องดี ต้องยิ้มถึงจะถูก ยิ้มสิ ผมยังไม่เคยเห็นคุณประยสย์ยิ้มมาก่อนเลยนะ คุณประยสย์หน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ เวลายิ้มหล่อจนเมืองถล่มทลาย”
ประยสย์：“……คุณชเนนทร์ ผมเป็นผู้ชายนะ ใช้คำว่าหล่อจนเมืองถล่มทลายคงไม่เหมาะนะครับ”
“เรื่องที่มีค่าควรที่จะดีใจ ก็เฉลิมฉลองให้เต็มที่ คุณยศพัฒน์ คุณชเนนทร์ ผมขอเลี้ยงอาหารพวกคุณที่โรงแรมเมเปิลสักมื้อ ใช่แล้ว รีบบอกให้วิกาพาแม่ผมมาด้วย แล้วก็เพื่อนสนิทของกนกอร เรียกมาพร้อมกันให้หมด”
ช่วงสองสามวันนี้ ประยสย์เองก็สืบข้อมูลของผู้คนที่รู้จักกับน้องสาวในเมืองแอคเซสซ์มาเป็นอย่างดี
รู้ว่ากนกอรเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาว เป็นคนที่น้องสาวให้ความสำคัญ และก็เป็นที่เขาให้ความสำคัญด้วย
“ผมกำลังโทรหาวิกาอยู่ตอนนี้”
ตอนนี้เทวิกาอยู่ที่One Day In Coffee วันนี้ร้านกาแฟกลับมาเปิดใหม่อีกครั้งแล้ว
กนกอรกับน้องพนักงานในร้านยุ่งมาก เธอจึงพาแม่แท้ๆมาทำงานด้วย
ขอแค่ได้เห็นเมวิกา คุณหญิงธิษณาก็เชื่อฟังเป็นเด็กดีมาก ไม่เดินเพ่นพ่าน และก็ไม่เอะอะโวยวายรบกวนผู้อื่น เธอกอดตุ๊กตาเอาไว้ นั่งเงียบๆอยู่ด้านในเคาน์เตอร์แคชเชียร์ แล้วยังช่วยเก็บเงินด้วย
แม้แต่ลูกชายแท้ๆเธอยังจำไม่ได้ ช่วยเก็บเงินได้ถือว่าดีมากแล้ว ไมมีผิดพลาดด้วย
บอดี้การ์ดของตระกูลสาระทาก็อยู่ในร้าน เฝ้าคุ้มครองสองแม่ลูกอย่างเงียบ บางครั้งก็ช่วยต้อนรับลูกค้าด้วย
One Day In Coffeeเปิดให้บริการใหม่อีกครั้ง ขายดียิ่งกว่าเมื่อก่อนมาก
คนมากมายต่างก็พุ่งเป้ามาที่เทวิกาคุณนายน้อยแห่งตระกูลอริยชัยกุลคนนี้
ใครจะไม่รู้จักเมียสุดที่รักของคุณพัฒน์บ้าง
ช่วยอุดหนุนธุรกิจของคุณนายน้อยอริยชัยกุล สร้างความประทับใจให้คุณพัฒน์นิดหน่อย ช่วยให้คุณพัฒน์รู้ดีกับพวกเขาขึ้นมาบ้าง
มีคนจำนวนมากที่อยากจะพบคุณพัฒน์สักครั้ง นัดยาวไปถึงปีหน้า ยังไม่แน่ว่าจะได้พบหรือเปล่า คุณพัฒน์มารับส่งภรรยาที่ร้านทุกวัน
แต่ถ้ามาคอยเฝ้าอยู่ที่ร้านกาแฟ อยากจะพบคุณพัฒน์สักครั้งก็ง่ายขึ้นมาก
“ยินดีต้อนรับค่ะ”
หลังจากคุณหญิงธิษณารับเงินของลูกค้าคนหนึ่งแล้ว ก็ลุกขึ้นยืน ยิ้มบางๆส่งลูกค้าคนนั้นออกไปด้วยสายตา
กนกอรสะกิดเพื่อนรัก พูดเบาๆว่า“คุณน้าเป็นแบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับคนปกติเลยนะ”
มีเทวิกาอยู่ข้างๆ คุณหญิงธิษณาก็ไม่เป็นผู้หญิงบ้าเสียสติผมเผ้ายุ่งเหยิงคนนั้นอีกแล้ว เธอรวบผม เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อย ท่าทางดูดี ตอนไม่บ้า ยืนอยู่ตรงนั้น ก็เป็นที่โดดเด่นสะดุดตาใครหลายคน
