พลอยแค่นยิ้มเสียงเย็น เอ่ยว่า “นั่นเป็นเพราะว่าตอนนี้ผู้นำตระกูลพวกนายมีลูกชายแค่คนเดียว รอเขามีลูกชายเยอะแล้ว ประยสย์ก็ไม่สำคัญอะไรแล้ว”
ตอนนี้ประยสย์ยังเป็นเพียงแค่นายน้อย ยังไม่ได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล ไซม่อนเองก็อยู่ในช่วงวัยกลางคน พลอยรู้สึกว่าหากตัวเองได้เป็นนายหญิงตระกูลแล้วมีลูก รอให้ลูกเธอเติบโตเมื่อไหร่ ไซม่อนก็จึงจะเข้าสู่วัยชรา
หากเธอมีลูก มีหรือที่ประยสย์จะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล?
ลูกของเธอมีพ่อแม่หนุนหลัง ประยสย์มีเพียงพ่อที่ลำเอียงและแม่ที่เป็นบ้า จะมาแก่งแย่งชิงดีกับลูกของเธอได้ยังไงกัน?
คนมากมายในตระกูลสาระทาล้วนถูกเธอซื้อใจด้วยผลประโยชน์
เพียงแต่เธอคบกับไซม่อนมาหลายปี ไม่เพียงแค่ขึ้นเตียงกับเขาไม่สำเร็จ แต่เรื่องที่แต่งเข้าตระกูลสาระทาและขึ้นเป็นนายหญิงตระกูลก็ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน แม้บางครั้งไซม่อนจะเข้าร่วมงานเลี้ยงสำคัญและให้เธอไปเป็นคู่ควง
แต่เธอไม่อยากเป็นแค่คู่ควง!
มีหรือที่คุณชลจะไม่รู้แผนการของพลอย อย่าเห็นว่าตอนนี้พวกเขาอยู่บนเส้นเดียวกัน รอพลอยแต่งเข้าตระกูลสาระทาเมื่อไหร่ พวกเขาก็จะไม่ได้อยู่บนเส้นเดียวกันแล้ว
พวกเขาร่วมมือกันเพียงชั่วคราวเท่านั้น
“น่าเสียดายที่ตอนนี้ผู้นำตระกูลมีประยสย์แค่ลูกชายคนเดียว ถ้าเธออยากให้คนมาแทนที่ประยสย์ ไม่ก็เธอรีบขึ้นเตียงกับผู้นำตระกูลแล้วท้องก่อนแต่ง ก็จะสามารถทำให้เขายอมหย่ากับเมียบ้าแล้วแต่งงานกับเธอได้ หรือไม่ก็เธอก็ช่วยดันคนอื่นในตระกูลสาระทาขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแทน นี่ก็เป็นประโยชน์กับเธอด้วย ยังไงซะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ดีกว่าให้ประยสย์ได้ตำแหน่งนั้นไป”
หากประยสย์ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลได้สำเร็จ เขาก็จะสะสางหนี้แค้นแน่ ๆ
คุณชลทำเรื่องที่ผิดต่อครอบครัวผู้นำตระกูลลับหลังมามากมายแล้ว จะให้ประยสย์ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลไม่ได้เด็ดขาด
พลอยเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “นายคิดว่าฉันไม่อยากเหรอ พอเถอะ นายให้คนจับตาดูสองแม่ลูกประยสย์ไว้ให้ดีก็พอ เพียงแค่พวกเขานั่งเครื่องบินกลับเมืองซูเพร่า ก็ให้ลงมือทันที ถ้าพลาดแล้วล่ะก็ เราก็รอถูกสะสางหนี้แค้นได้เลย”
พูดจบ พลอยก็กดวางสาย
แม้คุณชลจะมีจิตใจชั่วร้าย ทว่ากลับมีความสามารถไม่พอ
รอไว้เถอะ รอเธอกับไซม่อนได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆเมื่อไหร่ แม้จะต้องบีบบังคับก็ต้องบีบให้ไซม่อนแต่งงานกับเธอ ตำแหน่งนายหญิงตระกูลสาระทา นับแต่ที่เธอรู้จักความรักก็เป็นสิ่งที่เธอปรารถนามาโดยตลอด รู้สึกว่าคุณหญิงตระกูลสาระทานั้นเลิศเลอมาก
หลังจากที่จบการสนทนากับคุณชล พลอยก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ข้างๆ ทว่ากลับไม่สามารถนั่งได้อย่างสบายใจ จึงลุกขึ้นเดินวนไปวนมาในห้องโถง
ผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาเดินเข้ามาจากนอกบ้าน เมื่อเห็นลูกสาวเดินไปเดินมาในห้องโถง เขาก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า “พลอย เป็นอะไรไป? เจอเรื่องรำคาญใจอีกแล้วเหรอ?”
“พ่อ”
พลอยเดินไปควงแขนพ่อ แล้วเอ่ยว่า “ใครจะมาทำให้หนูรำคาญใจได้? นอกจากไซม่อนแล้วยังจะเป็นใครได้อีก?”
สองพ่อลูกนั่งลงที่โซฟา คุณพสธรเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าไซม่อนจะใจแข็งเหมือนหิน น้ำหยดลงหินมาหลายปี แต่หินก็ยังไม่กร่อนสักที”
ในเมืองซูเพร่า ทุกคนต่างพูดกันว่า คุณหญิงตระกุลสาระทากลายเป็นบ้าแล้ว สักวันก็จะต้องถูกผู้นำตระกูลทิ้งไม่ช้าก็เร็ว
ทุกคนต่างรอให้ไซม่อนไล่ภรรยาบ้าออกไปจากบ้าน
พ่อแม่พี่ชายและพี่สะใภ้ของญาณินล้วนเสียชีวิตแล้ว เหลือไว้เพียงหลานชายคนเดียวที่เฝ้ามรดกอันน้อยนิดใช้ชีวิตไปวันๆ มีหลายครั้งก็ยังต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากตระกูลสาระทา ไม่สามรถเป็นที่พึ่งพาให้กับญาณินได้เลยด้วยซ้ำ
อยู่ในครอบครัวอย่างตระกูลสาระทา หากบ้านแม่ไม่แข็งแกร่งพอ ก็จะถูกกลั่นแกล้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่น่าเสียดาย ทุกคนรอไปรอมา รอมานานหลายปี รอจนลูกชายของญาณินค่อยๆเติบโตขึ้น กลายเป็นนายน้อยตระกูลสาระทา หากไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมายก็จะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป ส่วนญาณิน แม้จะเป็นบ้าสติฟั่นเฟือน แต่ก็ยังคงเป็นนายหญิงตระกูลอย่างมั่นคงมาตลอดหลายปี
พลอยถูกคนด่าลับหลังว่าเป็นเมียน้อย
จะถือว่ายกหินกระแทกใส่เท้าตัวเองก็ได้ เพราะหัวข้อสนทนาที่ทุกคนนินทา ก็เป็นตระกูลเลิศธนโยธาเผยแพร่ออกไปเอง เพราะต้องการให้พลอยสร้างฐานอำนาจ ให้เธอสามารถแต่งเข้าตระกูลสาระทาได้อย่างราบรื่น
“พ่อ ตอนนี้เนตรดาวหาเจอแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ดี ถ้าเนตรดาวกลับมา พวกเขาสี่คนพ่อแม่ลูกก็จะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แล้วจะยังมีเรื่องอะไรของหนูอีก? หนูไม่ยอม! หนูจะกลายเป็นคุณหญิงที่สูงศักดิ์ที่สุดในเมืองซูเพร่า! ญาณินแก่จนหนังเหี่ยว ซ้ำยังเป็นบ้าอีกต่างหาก เหมาะสมกับไซม่อนตรงไหน?”
แม้ไซม่อนจะอายุเยอะจนสามารถเป็นพ่อเธอได้ แต่ไซม่อนดูแลตัวเองได้ดีมาก หากอยู่กับประยสย์ ก็เหมือนพี่น้องกันมากกว่า
พลอยตกหลุมรักไซม่อนมาตั้งแต่ตอนอายุสิบกว่าปีแล้ว เพียงแต่เมื่อก่อนไซม่อนเห็นเธอเป็นเด็ก จนกระทั่งเธออายุครบยี่สิบปี คนในบ้านก็จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้เธอ ซึ่งเชิญคนใหญ่คนโตในเมืองซูเพร่ามาร่วมงาน
ในคืนวันเกิดของเธอ เธอสารภาพรักกับไซม่อน บอกว่าจะเป้นผู้หญิงของเขา แม้จะเห็นแววตกตะลึงในดวงตาของไซม่อน เธอก็ยังคงทำตามอำเภอใจ
สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่ว่าจะจริงหรือปลอม เธอก็จะให้มันมีจุดจบที่สวยงามให้ได้!
“ไหนบอกว่าตอนที่พวกเขากลับมา ก็จะก่ออุบัติเหตุเครื่องบินให้พวกเขาไปเจอยมบาลไม่ใช่เหรอ?”
พลอยเอ่ยอย่างโมโหว่า “ประยสย์ไม่ทำตามที่คาดไว้ ทั้งที่ตามหาน้องสาวแท้ๆเจอแล้ว แม้แต่ดีเอ็ดเอก็ตรวจแล้ว แต่ก็ไม่พาน้องสาวกลับบ้านสักที ตอนนี้ก็เลยยังทำตามแผนไม่ได้”
“เนตรดาวก็วาสนาดีสุดๆ ดันแต่งเข้าตระกูลอริยชัยกุลที่เป็นตระกูลเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองแอคเซสซ์ เป็นภรรยาของคุณชายใหญ่อริยชัยกุล ชลลงมือถึวสองครั้ง ก็จำต้องหยุดกลางคันเพราะอำนาจของตระกูลอริยชัยกุล”
พลอยยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห หากเนตรดาวกลับมา งั้นความพยายามที่เธอทุ่มเทมาหลายปีก็จะสูญเปล่า
“อีกอย่าง ครั้งที่สองที่ชลลงมือ ก็ค้นพบว่าตระกูลเดชอุปที่เป็นคู่อริกับตระกูลอริยชัยกุลเองก็สอดมือเข้ามายุ่งด้วย ไม่ใช่ฉวยโอกาสลอบทำร้าย แต่กลับช่วยตระกูลอริยชัยกุล พ่อ สองตระกูลนั่นเป็นคู่อริกันไม่ใช่เหรอ?”
คุณพสธรตบหลังมือลูกสาวเบาๆ เอ่ยว่า “ในโลกธุรกิจ ไม่มีมิตรและศัตรูที่ถาวรตลอดไป ตระกูลอริยชัยกุลกับตระกูลเดชอุปเป็นคู่อริกันก็จริง แต่พวกเขาก็แข่งขันกันแค่ในเรื่องธุรกิจเท่านั้น แท้จริงแล้วไม่ได้เกลียดแค้นอะไรกันหรอก”
“ชีวิตคนเราหากไม่มีคู่แข่ง ก็จะเปล่าเปลี่ยวขนาดไหนกัน เดาว่าตระกูลเดชอุปก็คงคิดแบบนี้ ดังนั้นตอนที่ตระกูลอริยชัยกุลต้องการความช่วยเหลือ ก็จึงยื่นมือเข้าไปช่วย นี่เองก็เป็นเหตุผลที่คนของชลยอมผิดสัญญาก็ไม่อยากลอบฆ่าเนตรดาวอีก พวกเขาไม่ต้องการมีเรื่องบาดหมางกับตระกูลอริยชัยกุล เส้นสายของตระกูลชัยกุลนั้นแข็งแกร่งเกินไป”
แม้ตระกูลอริยชัยกุลจะทำธุรกิจ แต่ตระกูลพวกเขามีสมาชิกครอบครัวจำนวนมาก ทุกคนก็ล้วนมีเส้นสายของตัวเอง ชนิดที่ว่ารวมกันแล้วก็สามารถทำให้คนตกใจตายได้
“ตระกูลอริยชัยกุลอยู่ห่างจากเมืองซูเพร่าไกลขนาดนั้น รอเนตรดาวกลับมาถึงเมืองซูเพร่า หนูจะคอยดูว่าตระกูลอริยชัยกุลจะยื่นมือเข้ามายังไง”
พลอยเอ่ยอย่างริษยาระคนเกลียดแค้น
“เธออย่าดูถูกคนอื่น ไม่แน่คนอื่นอาจจะยื่นมือเข้ามาจริงๆก็ได้”
“ยื่นเข้ามาแล้วยังไง ในเมืองแอคเซสซ์เรากลัวพวกเขา แต่ในเมืองซูเพร่า นี่คือถิ่นของตระกูลเลิศธนโยธา ยังมีอะไรให้ต้องกลัวอีก?”
คุณพสธรไม่ตอบ
เขาไม่กล้าดูเบาตระกูลอริยชัยกุล และไม่สามารถควบคุมตระกุลสาระทาได้ หากไซม่อนเปิดทางสะดวกให้ตระกูลอริยชัยกุล สุดท้ายแล้ว ชัยชนะจะตกอยู่ที่มือตระกูลเลิศธนโยธาหรือตระกูลอริยชัยกุล ก็ยังเป็นเรื่องที่ไม่สามารถรู้คำตอบได้
