เทวิกามองไปทางครอบครัวที่ปรากฏขึ้นมากะทันหัน ท่าทางของเธอตกตะลึง
กนกอรกับพนักงานสาที่อยู่นอกฝูงชนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน พนักงานสาวในร้านตกตะลึงจนอ้าปากกว้างถึงขนาดยัดไข่เข้าปากได้ทั้งลูกแล้ว
กนกอรรู้จักฐานะที่แท้จริงของเทวิกามาก่อนแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าคนในครอบครัวของเทวิกานั้นจะขบวนใหญ่ขนาดนี้ แค่เดินทางมาที่นี่ ถึงกับต้องใช้รถยนต์หลายสิบเกือบถึงร้อยคัน ขบวนรถยิ่งใหญ่มาก จนทำให้ทุกคนตกใจจนขาอ่อนแรง
กนกอรรู้สึกโชคดีมากที่ตนเองเป็นเพื่อนสนิทของเทวิกา ไม่ใช่ศัตรูกัน ไม่อย่างนั้นคนในครอบครัวของเทวิกาอาจด่าเธอจนเธอร้องไห้ตาย
ไม่นาน หญิงชราก็เดินเข้ามา
เธอมองไปทางเทวิกาอย่างละเอียด มองไปมองมา น้ำตาของเธอก็คลอเบ้า ทันใดนั้นเธอก็เข้ามากอดเทวิกาไว้แล้วร้องไห้ออกมา “วิกา ใช่หลานจริงๆ ในที่สุดเราก็ตามหาหลานพบแล้ว ตลอดยี่สิบปีที่หลานถูกคนร้ายจับตัวไป ย่าร้องไห้ทุกวัน คิดถึงหลานทุกวันเลย”
“สวรรค์มีตา ให้ย่าตามหาหลานเจอก่อนจะตาย แค่ได้เห็นหลานย่าก็นอนตายตาหลับแล้ว วิกา ย่าเป็นย่าของหลานไงจ๊ะ ย่าแท้ๆ หลานจำไม่ได้ไม่เป็นไร หลานดูหน้าตาของย่าสิ แล้วลองดูหน้าตาของหลานในกระจก หลานหน้าตาเหมือนย่าในตอนยังสาวมาก เหมือนออกมาจากแม่พิมพ์ตัวเดียวกันเลย”
คุณย่าร้องไห้ไปด้วย บอกเล่าถึงความเจ็บปวดและคิดถึงหลานสาวที่หายตัวไป และในขณะเดียวกันก็บอกให้คนที่มุงดูได้รู้ว่า เทวิกาคือหลานสาวคนโตของตระกูลสาระทาที่หายตัวไปนานกว่ายี่สิบปี
ทุกคน: …สถานการณ์พลิกล็อกจริงๆ!
นี่มันละครน้ำเน่าเกินไปแล้ว!
เทวิกาถูกย่าของเธอกอดไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้คร่ำครวญ ในที่สุดเธอก็ได้สติกลับมา เธออยากจะผลักอีกฝ่ายออกไป แต่ผลักไม่ออก รอจนอีกฝ่ายหยุดร้องไห้ เธอถึงได้ผลักอีกฝ่ายออก พอเห็นอีกฝ่ายน้ำตานองหน้า เทวิกาหยิบทิชชูออกมาโดยสัญชาตญาณ แล้วช่วยเช็ดน้ำตาให้คุณย่า
นี่คือสิ่งที่เธอทำอย่างลืมตัว
ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์มาก ย่าหลานที่ไม่ได้เจอกันมานานถึงยี่สิบสามปี ถ้ามองข้ามเรื่องที่คุณย่ารังแกลูกสะใภ้แค่ไหน ในเวลานี้พอได้เผชิญหน้ากับหลานสาว กลับเป็นความรู้สึกคิดถึงที่แท้จริง
ถึงแม้เทวิกาจะไม่พอใจคุณย่าของเธอมากเพียงใด พอเห็นคุณย่าร้องไห้อย่างเสียใจ เธอก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
หลังจากที่ไซม่อนมองไปทางญาณินอย่างละเอียด แล้วมองไปรอบๆ ด้าน ใบหน้าหล่อเหลาที่ได้รับการบำรุงมาอย่างดีมีสีหน้าเคร่งขรึม ความโกรธของเขาแทบระงับไว้ไม่อยู่ ใครเห็นก็มองออกว่าตอนนี้เขากำลังโกรธมาก
“คนที่เป็นนักข่าว ก้าวออกมาข้างหน้าให้หมด!”
ไซม่อนตะโกนสั่งอย่างเย็นชา
บรรดานักข่าวบันเทิงของเมืองแอคเซสซ์: …คนกลุ่มนี้เป็นคนใหญ่คนโตมาจากที่ไหน?
แม้แต่คนของตระกูลอริยชัยกุลยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ และไม่อธิบายอะไรด้วย
นักข่าวบันเทิงต่างหันมามองทางยศพัฒน์
ยศพัฒน์ไม่มองไปทางพวกนักข่าวบันเทิงเลย เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วพูดด้วยความเคารพว่า “คุณพ่อ มาถึงแล้วเหรอครับ”
ไซม่อนหันกลับมา แล้วถลึงตาจ้องมองเขา ก่อนจะด่าว่า “ฉันไม่มาได้เหรอ คุณพัฒน์ ภรรยาและลูก ๆ ของฉันถูกคนมารุมล้อม แต่นายกลับไม่เข้าไปช่วยพวกเขา ยังต้องให้ฉันออกมายืนยันให้ลูกสาวของฉัน ช่วยลูกสาวของฉันออกหน้าเองแบบนี้”
ยศพัฒน์บ่นพึมพำในใจ: คุณพ่อ ลูกสาวสุดที่รักของคุณพ่อต้องการสร้างแผนให้คนอื่นขายหน้า เธอบอกให้ผมไม่ต้องทำอะไร ผมอยากมาที่นี่ให้เร็วกว่านี้ แต่เธอไม่ยอม ฉันเชื่อฟังคำพูดภรรยาของผมที่สุด จะให้ผมทำยังไงได้?
ไซม่อน: …ใช่ ใช่ ใช่ นายต้องฟังภรรยาของนาย จากนี่้ไปนายต้องฟังคำพูดของลูกสาวฉันคนเดียว!
“คุณพ่อคะ อย่าดุคุณพัฒน์ทันทีที่มาถึงสิคะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เขางานยุ่งมาก เรื่องที่หนูจัดการเองได้ ไม่ต้องรบกวนเขาเลยค่ะ”
เทวิกาไม่อยากให้พ่อของเธอตำหนิสามีของเธอ
ไซม่อนสีหน้าถมึงทึง ก่อนจะตะโกนพูด “เรื่องอะไรจะสำคัญกว่าเรื่องของลูกกัน? ลูกกับพี่ชายของลูกคุยกันแค่ไม่กี่คำกลับมีคนถ่ายคลิปวิดีโอไปโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ใส่ร้ายลูกว่านอกใจคุณพัฒน์ตอนที่พ่อเห็นวิดีโอนี้ พ่อโกรธแทบตายแทบอยากจะหาตัวเจ้าคนสารเลวที่ถ่ายวิดีโอไปปล่อยมาฆ่าให้ตายจริงๆ!”
“เจ้าคนสารเลวนั่นตาไม่มีแววหรือไง ไม่เห็นเหรอว่าพวกลูกสองพี่น้องหน้าเหมือนกันถึงขนาดนี้ ฝาแฝดกันนะ ยืนคุยกันแค่นี้จะเป็นไรไป ท่าทางสนิทสนมกันมากแล้วยังไง นี่ก็แสดงว่าเป็นพี่น้องที่สนิทกัน แต่ไอ้ลูกเต่าพวกนั้น กลับกล้าใส่ร้ายลูกแบบนี้!”
“นักข่าวล่ะ ก้าวออกมาเดี๋ยวนี้ เปิดแสงสปอตไลท์ของพวกคุณ แล้วเล็งกล้องของพวกคุณมาที่ผม ผมจะบอกพวกคุณไว้เลย ผมคือไซม่อน ผู้นำตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่า ส่วนคนนี้”
เขาดึงประยสย์ออกมา แล้วตะโกนพูดเสียงดัง “คนที่พวกคุณคิดว่าเป็นผู้ชายที่ทำให้ลูกสาวผมนอกใจคุณพัฒน์ เขาไม่ใช่ชู้ แต่เขาเป็นคนตระกูลสาระทาเป็นลูกชายแท้ๆ ของผม คุณชายของตระกูลสาระทา”
“วิกา มานี่สิ นี่คือลูกสาวแท้ๆ ที่หายตัวไปยี่สิบสามปีกับสี่เดือนของผมชื่อว่าเนตรดาว ตอนนี้เธอมีชื่อว่าเทวิกา ไม่ว่าเธอจะชื่ออะไร เธอก็คือลูกสาวของผม!”
“พวกเราเพิ่งตามหาวิกาพบ ยังไม่ทันจะพาวิกากลับไปทำการเคารพบรรพบุรุษ ก็ถูกพวกคุณเอาลูกชายกับลูกสาวของผมมาสร้างข่าวฉาว ทั้งที่เป็นพี่น้องกันกลับถูกพวกคุณใส่ร้ายว่าคบชู้กัน นี่คือการใส่ร้าย ผมจะฟ้องร้องพวกคุณในข้อหาใส่ร้ายผู้อื่น เรียกร้องให้พวกคุณชดใช้ค่าเสียหายทางสภาพจิตจนพวกคุณไม่เหลือเงินติดตัวสักแดงเดียว!”
ไซม่อนพูดเสียงดัง จนฝูงชนเริ่มส่งเสียงออกมา
นี่มัน นี่มัน… ละครน้ำเน่าจริงๆ!
“คุณพัฒน์เป็นสามีของลูกสาวผม พวกเขาได้จดทะเบียนสมรส และได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว สองสามีภรรยารักกันมาก แต่พวกคุณกลับกล้าออกมากล่าวหาว่ามีการคบชู้นอกใจ ผมจะสอนให้พวกคุณได้รู้ว่าคำว่า ‘ตาย’ นั้นเขียนยังไง!”
ในฐานะผู้นำตระกูลสาระทา ไซม่อนเคยชินกับการใช้อำนาจ
สิ่งที่เขาพูดไม่เพียงบ้าอำนาจ แต่ยังแผ่รังสีแก่งความตายออกมา
” แล้วอีกอย่าง ใครกล้าพูดว่าลูกสาวของผมไม่เหมาะสมกับคุณพัฒน์ ผู้อาวุโสของตระกูลอริยชัยกุลต่างก็อยู่ที่นี่ พวกเขาไม่มีใครที่มีท่าทางไม่ชอบลูกสาวของผมเลย! ลูกสาวของผมยากจนไปบ้าง แค่ได้มรดกหลายหมื่นล้านจากผมเท่านั้นเอง คุณพัฒน์ก็ดูไม่รวยไปกว่าเธอมากนัก ทำไมจะไม่เหมาะสมกัน”
“คุณพัฒน์เป็นคุณชายของตระกูลอริยชัยกุล ลูกสาวของผมก็เป็นคุณหนูของตระกูลสาระทา ทำไมจะไม่เหมาะสมกัน อ๋อ ลูกสาวของผมไม่เหมาะสมกับคุณพัฒน์ แล้วพวกคุณเหมาะสมงั้นเหรอ มามามา มาช่วยลูกเขยของผมยกรองเท้า ดูสิว่าเหมาะสมไหม”
ยศพัฒน์พูดเสียงทุ้ม “คุณพ่อครับ! ผมรักวิกาคนเดียว ไม่ใช่ว่าวิกาไม่เหมาะสมกับผม แต่เป็นผมที่คว้าดอกฟ้าอย่างวิกาลงมา”
“ได้ยินหรือยัง จากนี้ไปถ้าผมได้ยินว่าใครมาพูดว่าลูกสาวของผมไม่เหมาะสมกับลูกเขยของผม มาพูดเยาะเย้ยว่าลูกสาวผมยากจน พวกคุณก็เอามรดกหลายหมื่นล้านออกมาก่อนค่อยมาพูดว่าลูกสาวผมยากจน ใครกล้าใส่ร้ายนินทาลูกสาวของผม ผมจะตัดลิ้นของคนนั้นทิ้งซะ!”
“วิกา”
หลังจากที่ไซม่อนป่าวประกาศจนจบ เขาก็หันกลับมามองลูกสาว สีหน้าของเขาอ่อนโยน ก่อนจะเอื้อมมือออกไปตรงหน้าเทวิกา แล้วดึงลูกสาวเข้ามากอดไว้แน่น ก่อนจะพูดอย่างอบอุ่นและสงสาร “วิกา พ่อมาช้าไป แต่วางใจได้ มีพ่ออยู่ทั้งคน จะไม่มีใครรังแกลูกได้อีก!”
จมูกของเทวิกาเริ่มแสบ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว
เธอจงใจปล่อยให้เรื่องราวมันดำเนินไปเรื่อยๆ เพราะอยากจะทำให้เปรมาขายหน้า แต่คิดไม่ถึงว่าพ่อแท้ๆ ของเธอจะพาทุกคนในครอบครัว รีบเดินทางมาเป็นขบวนใหญ่ เพื่อมาทำความรู้จัก และปกป้องเธออย่างเข้มแข็ง
จากเมืองซูเพร่ามาถึงเมืองแอคเซสซ์ ระยะทางห่างไกลต้องเดินทางข้ามน้ำข้ามภูเขาหลายพันลูก พ่อของตนเองมาถึงที่นี่ ต้องออกเดินทางกันเช้าแค่ไหน
ไม่ว่าในอดีตพ่อของเธอจะทำอะไรกับแม่ของเธอบ้าง ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอที่เป็นลูกสาวนั้นเป็นความรู้สึกจริง
เทวิกาเป็นคุณหนูของตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่าที่หายตัวไปยี่สิบสามปี!
เปรมาสีหน้าซีดเซียว มือไม้สั่นเทา เปิดโทรศัพท์มือถือของเธอและใช้กูเกิ้ลทำการค้นหาข้อมูลของตระกูลสาระทาในเมืองซูเพร่า หลังจากได้อ่านข้อมูลพื้นฐานของตระกูลสาระทาแล้ว เปรมารู้สึกดวงตาของเธอมืดมิด สองขาอ่อนแรง เธอกำลังจะเป็นลมแล้ว มีคนช่วยประคองเธอไหม?
