“พวกแกทำอะไร รีบปล่อยลูกสาวฉันนะ!”
ณัฏฐามองเห็นบอดี้การ์ดของตระกูลอริยชัยกุลฉุดกระชากลากถูลูกสาวลงมาชั้นล่าง ก็สงสารจับใจ
เธอร้องตะโกนพลางพุ่งตัวเข้าไปจะช่วยลูกสาวออกมาพลาง
ในวลาเดียวกันก็หันไปส่งเสียงตะคอกใส่ยศพัฒน์ว่า“ยศพัฒน์ ยโสโอหัง! นี่เป็นบ้านตระกูลไชยรัตน์ ไม่ใช่บ้านตระกูลอริยชัยกุลของพวกคุณ ไม่อนุญาตให้พวกคุณมาทำตัวป่าเถื่อนที่บ้านตระกูลไชยรัตน์ของพวกเรา ระวังฉันจะแจ้งตำรวจ!”
ยศพัฒน์ก็ยืนมองอย่างเย็นชาอยู่ตรงนั้น จากมุมปากที่เชิดขึ้นของเขามองเห็นได้ว่าเขากำลังหัวเราะเยาะ
สองแม่ลูกบ้านตระกูลไชยรัตน์ล้วนไม่สนใจบอดี้การ์ดของตระกูลอริยชัยกุล
บอดี้การ์ดสองคนลากเปรมามา ผมเผ้าเธอยุ่งเหยิง เพราะเธอดิ้นรนขัดขืน รองเท้าส้นสูงก็หลุด เท้าทั้งสองข้างเล่าเปลือย ถูกบอดี้การ์ดโยนลงที่เท้าของยศพัฒน์ สภาพยับเยินอย่างที่สุด
“ยศพัฒน์！ คุณจะรังแกกันเกินไปแล้วนะ! เปรม์ทำอะไรผิด คุณถึงทำกับเธอแบบนี้ ถ้าคุณทำกับเธอแบบนี้ สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดของเธอก็คือไม่ควรรักคนอย่างคุณ!”
ณัฏฐาโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอถึงขั้นสูญเสียสติสัมปชัญญะ พุ่งเข้ามา เงื้อหมัดขึ้นจะชกมาที่ยศพัฒน์
ยศพัฒน์ไม่ต้องตอบโต้ บอดี้การ์ดของเขาก็เป็นฝ่ายผลักณัฏฐาออกไป ณัฏฐายังคิดที่จะพุ่งเข้าใส่อีก จึงถูกบอดี้การ์ดเตะไปกองที่พื้น เธอเจ็บจนจุก ไม่กล้าอวดเก่งอีก
“คุณนายน้อยไม่ชอบให้ผู้หญิงอื่นมาแตะต้องตัวคุณชายของพวกเรา!”
บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างเย็นเยือก
“แม่”
เปรมารีบลุกขึ้นไปประคองแม่ สองคนแม่ลูกประคองซึ่งกันและกัน เงยหน้ามองยศพัฒน์
ยศพัฒน์จ้องมองลงมาที่พวกเธอ ทำให้เธอตระหนักได้ว่า ที่ผ่านมานั้นมีแต่เธอที่คอยเฝ้ามองเขา เขาเป็นคนที่สูงส่ง ไม่ว่าเธอจะพยายามปีนขึ้นไปอย่างไรก็ไปไม่ถึง ไม่อาจทำตัวให้ทัดเทียมเสมอกับเขาได้เลย
ผู้ชายคนหนึ่ง เวลาที่เขารักใครสักคน เขาก็จะทะนุถนอมคุณเอาไว้ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า
ผู้ชายคนหนึ่ง เวลาที่เขาหมดรักคุณ ต่อให้คุณตายต่อหน้าเขาก็ไม่สนใจและยังบอกว่าศพคุณจะทำให้เขาเหม็นไปด้วย
“ยศพัฒน์ คุณ……”
เปรมาอยากจะถามอะไรบางอย่างกับยศพัฒน์ แต่ยศพัฒน์กลับใช้แฟ้มเอกสารที่เขานำมาด้วยนั้นฟาดที่หน้าเธออย่างแรง
เปรมารู้สึกเจ็บเล็กน้อย
แต่กลับไม่กล้าพูดอะไร
เธอหยิบแฟ้มขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทา หยิบกระดาษรวมถึงภาพถ่ายหลายภาพออกมา
เนื้อหาในกระดาษเหล่านั้น บางอันเป็นหลักฐานคลิปที่เธอถ่าย จากนั้นก็ไม่หาคนมาอัพโหลดลงในโลกโซเชียล แล้วจ้างคนมาโพสต์แสดงความคิดเห็น บางอันเป็นหลักฐานที่เธอไปทำการผ่าตัดเพื่อฟื้นฟูความเป็นหญิงพรหมจรรย์ที่ต่างประเทศ
ตอนที่เปรมาเห็นหลักฐานที่เธอไปทำการผ่าตัดเพื่อฟื้นฟูความเป็นหญิงพรหมจรรย์ ก็หน้าซีดเผือดเลย
นี่เป็นสิ่งที่เธอทำในต่างประเทศ ยศพัฒน์กลับรวบรวมมาได้!
เขาเริ่มรวบรวมตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ตั้งแต่เธอกลับประเทศมาเหรอ หรือว่าตั้งแต่เธอยังไม่กลับมา
ใช่！
ตั้งเขาอายุสิบสองปี ก็เข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างชายหญิง เขาจึงรักษาระยะห่างกับเธอ ไม่ยอมทำความสนิทสนมกับเธอเลย
เป็นเธอกับนฤเบศวร์ ที่ปล่อยข่าวออกไปข้างนอกไม่หยุด ว่าเธอกับเขาเป็นเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก รักใคร่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยชี้แจง แต่เธออาศัยความสัมพันธ์ของแม่กับน้าชา เข้านอกออกในที่บ้านตระกูลอริยชัยกุลเป็นประจำ ทำให้คนอื่นเชื่อว่าพวกเขาเป็นคู่ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ไม่มีใครเชื่อคำชี้แจงของเขา
เขาที่อยู่ในวัยรุ่นคึกคะนอง หลังจากชี้แจงไปหลายครั้ง ก็ไม่เป็นผล เขาจึงขี้เกียจจะพูดอธิบายอะไรอีก
เปรมาคิดว่าเขายอมรับความสัมพันธ์ตั้งแต่วัยเด็กของทั้งสองคนแล้ว แท้จริงแล้วเขากำลังรอให้คนรักในวัยเด็กของเขาโตเป็นผู้ใหญ่ก่อน รอจนคนรักของเขาเข้ามาสู่โลกของเขาหลอมรวมจิตใจเป็นหนึ่งกับเขาอย่างแท้จริงแล้ว เขาจึงเริ่มจัดการกับเธอ!
ผู้ชายคนนี้ช่างมีความอดทนจริงๆ แต่ก็น่ากลัวมาก!
เขามักจะชอบโจมตีตอนที่คุณคิดว่าแผนการของคุณสำเร็จแล้ว กำลังตื่นเต้นดีใจ ค่อยลงมือ ทำร้ายคุณถึงชีวิต!
“ภาพถ่ายพวกนี้……”
ณัฏฐามองเห็นภาพถ่ายพวกนั้นก็แปลกใจมาก
ตอนลูกสาวอยู่ที่ต่างประเทศเคยมีแฟนหลายคน มีทั้งที่เป็นชาวต่างชาติจริงๆ บางคนเป็นนักธุรกิจเชื้อสายจีนรวมทั้งนักศึกษาแลกเปลี่ยน
เธอมักจะเตือนลูกสาวให้รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี อย่าคบคนไม่เลือก
ลูกสาวยังบอกเธอว่า ถึงจะมีแฟนมากมายหลายคนขนาดนั้น แต่ก็ยังรู้สึกว่ายศพัฒน์คือคนที่ดีที่สุด แล้วยังบอกว่าเพื่อนผู้ชายพวกนั้นสู้นฤเบศวร์ไม่ได้ด้วยซ้ำ เธอยังต้องกลับมาที่เมืองแอคเซสซ์ เพื่อแต่งเข้าไปเป็นคุณนายของตระกูลอริยชัยกุลที่มั่งคั่งร่ำรวย ไม่ทำตัวสำส่อนหรอก
ในเมื่อบอกว่าไม่มีทางทำตัวสำส่อน แล้วภาพพวกนี้มันคืออะไร
ณัฏฐามองเห็นภาพถ่ายใบหนึ่งร่วงหล่นจากมือเธอ เธอก็รีบหยิบขึ้นมา พอมองเห็น เธอก็แทบไม่อยากจะเชื่อ หันไปถามลูกสาวว่า “เปรม์ นี่มันอะไรลูก นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ ลูก ลูกถึงขั้น……”
“แม่ หนู……หนู……”
เปรมาไม่แม้แต่จะโต้เถียง เพราะเธอเคยทำเรื่องพวกนี้จริงๆ
ในต่างประเทศเป็นสถานที่ที่เปิดกว้างขนาดนั้น เธอคบหากับเพื่อนผู้ชายพวกนั้น จะไม่เกิดความสัมพันธ์ฉันชู้สาวได้อย่างไร
เธอระมัดระวังอย่างมากเพื่อไม่ให้ตั้งท้อง ก็ถือว่าดีมากแล้ว
ตอนที่ตัดสินใจว่าจะกลับประเทศมาตามตื๊อยศพัฒน์ต่อไปนั้น เธอจึงแอบไปทำการผ่าตัดฟื้นฟูพรหมจรรย์
“เพี๊ยะ!”
ณัฏฐาตบไปที่ใบหน้าของเปรมา
เธอโกรธลูกสาวมากจริงๆ!
คนที่อายุใกล้จะสามสิบแล้ว กลับประเทศมาไม่กี่วันถูกกักขัง กักขังสิบห้าวันก็ไม่ได้ทำให้เธอสงบสติอารมณ์ลงได้ หลังจากออกมาแล้วก็ยังทำเรื่องน่าอับอาย
ทำให้ยศพัฒน์เริ่มโจมตีเธอ มาแก้แค้นเธอ ทำให้นฤเบศวร์ไม่อยากจะสนใจเธอแล้ว
ณัฏฐายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห อดที่จะตบหน้าลูกไม่ได้
เธอตบหน้าเปรมาติดต่อกันหลายครั้ง จนแก้มทั้งสองข้างของเปรมาบวมเป่ง จึงหยุดตบ
เธอหันหน้าไป พูดกับยศพัฒน์ว่า “ยศพัฒน์ เรื่องที่เปรม์ทำ ฉันเองก็ไม่มีหน้าจะไปขอความเห็นใจจากคุณ ในมือคุณมีหลักฐาน ควรทำอะไรก็ไปทำเถอะ ฉันจะไม่โทษคุณ รอจนเธอออกมา ฉันค่อยพาเธอไปต่างประเทศ ชีวิตที่เหลืออยู่คงไม่กลับมาอีก จะไม่ให้เธอไประรานชีวิตของพวกคุณสามีภรรยาอีกเด็ดขาด”
เรื่องที่เปรมาใส่ร้ายว่าเทวิกานอกใจมีชู้ ถ้าไม่มีตระกูลสาระทาออกมายอมรับเธอว่าเป็นลูกสาว ก็ต้องมีผลกระทบกับเทวิกาแน่ ยศพัฒน์มีหลักฐาน สามารถฟ้องหมิ่นประมาท กับเปรมาได้เลย
“แม่!”
เปรมากุมใบหน้าไว้พลางร้องออกมา“หนูไม่อยากเข้าไป หนูไม่อยากติดคุก!”
“พัฒน์ ฉันสำนึกผิดแล้ว เพราะฉันรักคุณ อิจฉาเทวิกาจึงทำเรื่องพวกนี้ ขอร้องคุณล่ะอย่าฟ้องร้องฉันเลยนะ ฉันยอมชดใช้ให้ คุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายให้คุณ ชดใช้ให้เทวิกา ฉันไม่อยากติดคุก!”
เคยถูกกักขังมาแล้ว เปรมาก็เคยสาบานไว้ว่า จะไม่ก้าวขาเข้าไปในสถานที่แบบนั้นอีก
กักขังแค่สิบกว่าวัน ถ้ายศพัฒน์ฟ้องเธอ เธอถูกตัดสินโทษ คงไม่ใช่แค่สิบกว่าวันแบบนั้นแล้ว
เธอไม่อยากติดคุก!
ยศพัฒน์พูดอย่างเยือกเย็นว่า “เงินต้องชดใช้ แล้วยังต้องขอโทษต่อหน้าสาธารณชนด้วย ชดใช้ในสิ่งที่คุณทำทั้งหมด!”
“คุณณัฏฐา ดึกมากแล้ว ผมไม่รบกวนเวลาสั่งสอนลูกสาวของคุณแล้ว”
ยศพัฒน์บรรลุเป้าหมายในการมาครั้งนี้แล้ว เขาจึงพาบอดี้การ์ดของเขาจากไป
มีหลักฐานพวกนั้นอยู่ ณัฏฐาคงจะสั่งสอนลูกสาวเอง ไม่ต้องให้เขาออกโรง จะได้ไม่ต้องทำให้มือเขาแปดเปื้อนไปด้วย
อะไรควรทำ เขาก็จะทำ
เปรมาต้องชดใช้ด้วยเงิน ขอโทษ ติดคุกอีก ทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่อย่างเดียว!
ใช้กฎหมายมาเล่นงานคนชั่ว ไม่เพียงจะลงโทษคนชั่วได้ แต่ยังปกป้องตนเองให้ปลอดภัยได้ด้วย นี่คือวิธีที่ยศพัฒน์ใช้มาตลอด
“พัฒน์ พัฒน์……”
เปรมาเห็นยศพัฒน์กำลังจะไป ก็รีบลุกขึ้นตามเขาออกไป
