รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 360 เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ทางฝั่งของเทวิกาเต็มไปด้วยความสุข พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเธอทางฝั่งตระกูลสาระทา ในเวลานี้กลับอลม่านวุ่นวาย
พูดถึงเรื่องเมื่อวาน เดิมทีชลอยากสืบหาเรื่องนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ใครจะรู้เมื่อเขาเข้ามาในห้องของพี่ชาย ก็ได้กลิ่นน้ำหอมปลุกเซ็กส์ แม้ว่าเขาเปิดประตูหน้าต่าง ให้อากาศถ่ายเท กลิ่นนั้นก็ใช่ว่าจะหายไปอย่างหมดจดในทันที
และเป็นกรรมของพลอยไพลิน เพื่อให้ไซม่อนตกหลุมพราง ชนิดที่หนีไปไหนไม่ได้ ให้แม่ช่วยเธอทำกลิ่นน้ำหอมปลุกเซ็ก เป็นผลให้กลิ่นหอมไม่สามารถหายไปได้ในทันที
ชลได้กลิ่นนั้น บวกกับการวิกลจริตของพลอยไพลิน แค่อยากมีอะไรด้วยกับเขา เดิมทีเขาก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษ เที่ยวเตร่กับผู้หญิงนอกบ้านลับหลังภรรยาไม่รู้กี่คนแล้ว เมื่อพลอยไพลินริเริ่ม เขาก็โดนยาพิษ ทั้งสองคนกลับมีความสัมพันธ์กันอย่างไม่เกรงใจใคร
เนื่องจากธรรมชาติของฤทธิ์ยา สองคนมีอะไรกันเกือบทั้งคืน จนกระทั่งทั้งคู่หมดแรง จึงนอนลงกับพื้นแล้วผล็อยหลับไป
รุ่งสาง คนใช้ที่มีหน้าที่ทำความสะอาด เห็นประตูผู้นำตระกูลเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง คนใช้เคาะประตู เดิมคิดจะเข้าไปทำความสะอาดให้ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ
ยังไม่ได้รับความยินยอม คนใช้คนนั้นก็ไม่กล้าเข้าไป
จึงทำความสะอาดที่อื่นไปก่อน
จนกระทั่งสองสามีภรรยาตื่นขึ้นมา
สองสามีภรรยาอายุมากแล้ว นอนเร็วตื่นสาย ขณะที่พวกเขากำลังลุกขึ้น ก็เป็นเวลา 09.00 น. แล้ว
เมื่อผ่านประตูห้องของลูกชายคนโต เห็นประตูห้องเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง คุณย่าบอกกับสามีว่า: “ไซม่อนเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้จักปิดประตูห้อง”
พูดจบ เธอก็หยุด อยากจะช่วยปิดประตูให้ลูกชายคนโต และเธอก็ยังเรียกด้วย: “ไซ่ม่อน ลูกยังอยู่ในห้องใช่ไหม?”
ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากลูกชายคนโต คุณย่าจึงโผล่หน้าเข้ามาดู เมื่อเห็นเช่นนี้ ไม่ได้การแล้ว เธอตกใจกระแทกไปปิดประตู ใบหน้าแก่ๆของเธอก็แดงขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น?”
คุณปู่ถามอย่างงงงวย “คุณเห็นอะไรเหรอ? ทำไมหน้าแดงอย่างนั้น?”
“บัดสีเกินไปแล้ว ไซ่ม่อนกับพลอยไพลินบัดสีเกินไปแล้ว อยู่กันบนพื้น……”
คุณย่าจู่ ๆ ก็หยุดพูด
เมื่อสักครู่เธอมองแวบเดียว เห็นทั้งสองคนนอนอยู่บนพื้น ด้วยเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง แต่ผู้ชายคนนั้น ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ลูกชายคนโต แต่เสื้อผ้าดูเหมือนจะเป็นของเจ้าสาม
เนื่องจากช่วงวัยรุ่นมัวยุ่งกับธุรกิจ จึงละเลยลูกชายคนเล็ก ลูกชายคนเล็กโตมากับการเลี้ยงดูจากพี่ชายคนโต คุณย่าก็รู้สึกผิดต่อเจ้าสาม ตอนนี้คนที่เอ็นดูมากที่สุด และคนที่เธอเข้าข้างมากที่สุดก็คือเจ้าสาม
ดังนั้นชลสวมเสื้อผ้าชุดไหนอยู่ทุกวัน คุณย่าก็รู้หมด
คิดถึงตรงนี้ เธอรีบผลักประตูออกไป แล้วก็เดินเข้าไป
คุณปู่ก็ตามเธอเข้าไป เห็นภาพบัดสีบนพื้น คุณปู่ก็โมโหมากทันที และตะโกนเสียงดังว่า: “ชล!”
คุณย่าก็ตกใจ และโมโห เธอห้ามไม่ทัน ขณะที่เธอตระหนักได้ว่ามันผิดปกติ คนอื่นๆได้ยินเสียงสามีเธอตะโกน ก็ออกมาดูตามเสียง
วิ่งอย่างรวดเร็ว ก็เห็นความวุ่นวายอยู่ในห้อง
จากนั้น พวกเขาก็ตกใจ
เกิดอะไรขึ้น?
ไม่คิดว่านายสามจะมั่วโลกีย์กับพลอยไพลินอยู่ในห้องของผู้นำตระกูลแถมยังนอนหลับอยู่บนพื้น แต่เมื่อเห็นพวกเขาบ้าคลั่งเกินไป หมดเรี่ยวแรง แม้แต่เรี่ยวแรงจะปีนขึ้นเตียงก็ไม่มี ใช้พื้นเป็นเสื่อ และหลับไปเช่นนี้
ว่ากันว่าคนเราเมื่อตัดสินใจอะไรไปแล้วจะไม่กลับไปทำนิสัยเก่า แต่นายสามกลับมาทำนิสัยเก่าๆในบ้านผู้นำตระกูล ไม่แปลกใจเลยที่ คุณปู่จะโกรธมาก
“ปิดประตู!”
คุณย่าตะโกนด้วยใบหน้าที่มืดมน
คนรับใช้คนนั้นมีสติกลับมา รีบปิดประตูห้อง แล้วก็หันหลังวิ่งลงไปชั้นล่าง
ทางฝั่งบ้านใหญ่ก็มีสายสืบของบ้านสาม
เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คนที่มาเห็นก็มีหลายคน ไม่นาน ทางฝั่งบ้านสามก็รู้แล้ว
เมื่อคืนคุณนายสามรอสามีกลับมา รอจนกระทั่งกลางดึกก็รอไม่ไหว จึงผล็อยหลับไป
ทันใดนั้นก็ได้ยินว่าสามีไม่ใช่ไม่กลับ แต่ไปที่บ้านใหญ่ทางนู้น แถมยังไปหลับนอนกับพลอยไพลินในห้องของพี่ชาย เห็นสถานการณ์แล้ว ทั้งสองคนคงจะมั่วโลกีย์กันทั้งคืน
ทันใดนั้นโกรธจนหน้าเขียว วิ่งไปยังบ้านใหญ่อย่างบ้าคลั่ง
“คุณนายสาม คุณนายสาม……”
คนใช้ของบ้านสามกำลังจะห้ามภรรยาของตนก็ห้ามไม่หยุด เธอรู้สึกว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว จึงรีบโทรหาเจนสัน
เมื่อเจนสันรับโทรศัพท์ คนใช้ก็บอกอย่างร้อนรนว่า: “คุณเจน คุณรีบกลับมาแล้ว เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วๆ คุณเจนกับคุณพลอยไพลิน……อึ๋ย คือว่านายสามทำอย่างว่ากับคุณพลอยไพลินในห้องของเจ้าบ้าน”
“อะไรนะ!”
เจนสันได้ยินข่าวนี้ ก็รู้สึกเหมือนโดนใครบางคนต่อยหัว สมองว่างเปล่าทันที
ไม่คิดว่าพ่อของเขาจะทำอย่างว่ากับคุณพลอยไพลิน
พลอยไพลินตั้งอกตั้งใจที่อยากจะแต่งงานกับคุณลุงเพื่อที่จะเป็นคุณนาย และตั้งตนเป็นคุณนาย แม้ว่าเธอกับบ้านสามแอบสมรู้ร่วมคิดกันอย่างลึกซึ้ง เจนสันกลับรู้ว่าพลอยไพลินหลอกใช้พวกเขา พวกเขาก็หลอกใช้พลอยไพลินเช่นกัน
ในความเป็นจริง พลอยไพลินไม่ชอบพวกบ้านสามมากๆ
เมื่อพ่อเจอกับพลอยไพลิน อย่าว่าตระกูลเลิศธนโยธาจะโกรธมากเลย พลอยไพลินก็เกลียดพ่อมากเช่นกัน
“แม่ฉันรู้แล้วเหรอ?”
เจนสินรีบถาม
ที่จริง พวกเขาต่างก็รู้ว่าพ่อเจ้าชู้มากๆ ไม่รู้ว่ามั่วโลกีย์กับผู้หญิงกี่คน เพื่อที่จะไม่ให้พ่อแม่ทะเลาะกันถึงขั้นหย่า พวกเขารุ่นเด็กรู้ก็จะปิดบังแม่ไว้
อย่ามองว่าแม่อายุ 40 กว่าปีแล้ว เธอก็ยังรักพ่ออย่างสุดซึ้ง จริงจังกับความสัมพันธ์ซึ่งไม่ยอมให้มีปัญหาใดๆเกิดขึ้นในความสัมพันธ์เลย
แม่เธอรู้แล้ว ถ้าไม่โวยวายน่ะถึงจะแปลก
คนใช้กล่าว: “คุณนายสามรู้แล้ว กำลังรีบมาที่เจ้าบ้าน คุณเจน คุณรีบกลับมานะ แจ้งเจ้าบ้านสักคำ ให้เจ้าบ้านกลับมาด้วย”
นายสามนอนกับพลอยไพลิน เจ้าบ้านต้องไม่รู้เรื่องแน่ แล้วก็ไม่อยู่ที่บ้านด้วย
คนใช้จึงพูดเช่นนี้
ถ้าหากผู้นำตระกูลอยู่บ้าน ให้นายสามมีความกล้าล้นฟ้า เขาก็ไม่กล้าที่จะแตะแม้แต่นิ้วมือของคุณพลอยไพลิน
“โอเค”
หลังจากที่เจนสันวางสาย ก็รีบไปหาไซม่อนอย่างรีบร้อน ไซม่อนกำลังติเตียนประยสย์อยู่ที่ห้องทำงานประธานบริษัท เมื่อเห็นเจนสันเคาะประตูและเข้ามา ไซม่อนก็ฝืนใจเปลี่ยนสีหน้าที่อ่อนโยน และพูดอย่างใจดีว่า “เจน มาแล้วเหรอ”
ส่วนไซม่อนมักจะตำหนิประยสย์ที่บริษัทอยู่ตลอด เจนสันก็เห็นจนมันไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว ก็รู้ว่าคุณลุงกำลังเล่นละครให้พวกเขาดูอยู่
ด่าประยสย์อย่างรุนแรงแค่ไหน ประยสย์ยังสามารถรักษาตำแหน่งของนายน้อยได้อย่างมั่นคง?*
“คุณลุง”
เจนสันไม่ได้บอกออกไปตรงๆ เขาไม่อยากให้ประยสย์ที่เป็นคู่แข่งรู้เรื่องนี้ แม้รู้ว่าปิดไม่มิด ปิดบังได้ชั่วขณะก็ปิดบังไปก่อน เขาทนไม่ไหวเวลาที่ประยสย์มองเขามันมีความเสียดสีอยู่ด้วย
เขารีบเดินไปด้านข้างของไซม่อนอย่างรวดเร็ว เขาเอนตัวไปกระซิบสองสามคำที่หูของไซม่อน เมื่อเห็นว่าใบหน้าของไซม่อนเปลี่ยนไปอย่างมาก ยืนขึ้นอย่างกะทันหัน พูดด้วยใบหน้าหม่นหมองว่า: “กลับบ้านไป!”
“พ่อ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ประยสย์ถาม
“พี่ ไม่มีอะไร”
เจนสันแย่งตอบ
“ไม่ได้ถามคุณ”
ประยสย์พูดหนึ่งประโยคอย่างเย็นชา โต้แย้งจนเธอโกรธมากและจะแสดงอารมณ์โกรธออกมาก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี
“ที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อย พ่อกลับไปจัดการหน่อย คุณก็ไปทำงานเถอะ ไม่ต้องกลับไปที่บ้าน”
ฉากเละเทะแบบนี้ ก็อย่ามาแปดเปื้อนสายตาของลูกเลย
ลูกชายของเขาไม่มีคนที่เป็นเพศตรงข้ามอยู่ใกล้ๆเลย เรื่องหญิงๆชายๆก็สะอาดดั่งกระดาษสีขาว
