รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 364 อาหารเช้าเปี่ยมรัก
“กนกอร กนกอร”
นฤเบศวร์ถือกล่องข้าวสามกล่องเร่งฝีเท้าเดินตามกนกอร
“กนกอร เธอไม่ชอบรถคันนั้นเหรอ? เธอชอบรถแบบไหน บอกฉัน ฉันเปลี่ยนรถคันใหม่ให้เธอ”
กนกอรไม่ตอบ
เธอเดินมาถึงหน้าประตู แล้วใช้กุญแจปลดล็อกประตูเหล็กม้วน ยังไม่ทันโน้มตัวลง ก็เห็นนฤเบศวร์เดินตัดหน้ามายัดกล่องข้าวไว้ในมือเธอ แล้วเอ่ยว่า “ฉันช่วยเธอ ประตูบานนี้หนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน”
กนกอรไม่ได้ห้ามเขา ปล่อยให้เขาช่วยเธอเลื่อนประตูเหล็กม้วนขึ้น จากนั้นก็เปิดประตูกระจก
“ขอบคุณ”
กนกอรเอ่ยขอบคุณ แล้วเอากล่องข้าวให้เขา ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
ทันทีที่เธอเข้าไป ก็เปิดหน้าต่างทุกบานให้อากาศถ่ายเท จากนั้นก็ค่อยเปิดเครื่องปรับอากาศ
นฤเบศวร์ได้ยินเธอเอ่ยขอบคุณก็เผยรอยยิ้ม
หลังจากที่กนกอรเปิดหน้าต่างเสร็จ เธอก็หันไปมองเขา เห็นเขายังยืนอยู่ที่หน้าประตู ยืนถือกล่องข้าวสามกล่องยิ้มซื่อบื้อ
กนกอร: ……
เธอทำอะไรให้เขารู้สึกดีใจงั้นเหรอ?
อาจเป็นเพราะได้รับสายตาเอือมระอาจากอดีตภรรยา นฤเบศวร์จึงรีบเดินเข้าไป แล้วมองกนกอรด้วยสายตาอ่อนโยน ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าภรรยาเขางดงามมาก พวกเขาสองคนหน้าตาดีกันทั้งคู่ เจ้าตัวน้อยที่เกิดมาในอนาคตต้องเป็นเด็กน่ารักที่ใครเห็นใครก็รักแน่ ๆ
“กนกอร นี่คืออาหารเช้าที่ฉันเตรียมมาให้เธอ”
นฤเบศวร์ยังไม่ลืมจุดประสงค์ที่เขามายืนรอที่นี่ตั้งแต่เช้า ก็คือเพื่อมาส่งอาหารเช้าเปี่ยมรักที่เขาทำเองกับมือให้กนกอร
แม้ฝีมือการทำอาหารของเขาจะสู้คู่อริไม่ได้ เขารู้ว่าพวกผู้ชายในตระกูลอริยชัยกุลแทบจะทำอาหารเป็นกันทุกคน
เพียงแต่ นาน ๆ ทีเขาถึงจะทำกับข้าวเองกับมือเชียวนะ
ต้องรู้ไว้ว่า เขาโตขนาดนี้ คนที่ได้กินอาหารเช้าที่เขาเตรียมเองกับมือ นอกจากเปรมา กนกอรก็คือคนที่สอง
เปรมาชอบกินอาหารสไตล์ตะวันตก แต่กนกอรกลับชอบพวกของกินเล่น โดยเฉพาะอาหารเช้าสไตล์กวางตุ้ง
นฤเบศวร์รู้สึกอาหารเช้าสไตล์ตะวันตกทำง่ายกว่า
อาหารเช้าสไตล์กลางตุ้งมีหลากหลาย ต้องใช้ความตั้งใจไม่น้อย
วันนี้เขาจึงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่
เขาแอบสืบมาแล้ว ยศพัฒน์เองก็ลงมือใส่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันก่อน จึงทำให้เทวิกาตกหลุมรักเขาได้สำเร็จ
วิธีมัดใจเมียของยศพัฒน์ นฤเบศวร์คิดว่าเขาเองก็ต้องเรียนรู้ไว้บ้าง
กนกอรกับเทวิกานิสัยไม่ต่างกันมาก ตราบใดที่เขาปฏิบัติต่อกนกอรอย่างจริงใจ กนกอรก็จะหลอมละลายอย่างแน่นอน
เมื่อนฤเบศวร์ดีกับใครสักคน เขาก็จะทุ่มเทสุดหัวใจ
ที่ผ่านมาคือเปรมาไม่เห็นค่าเขาเอง
“ทั้งหมดนี้ฉันเป็นคนทำเองหมดเลย”
นฤเบศวร์พูดเสริม
กนกอรมองกล่องข้าวสามกล่อง แล้วเอ่ยว่า “ฉันกินมาแล้ว”
เธอหยุดครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า “นายคิดว่าฉันเป็นหมูเหรอ เอามาให้ฉันเยอะขนาดนี้”
นฤเบศวร์จูงมือเธอเดินมานั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง จากนั้นเขาก็เปิดกล่องข้าว แล้วเอาอาหารเช้าเปี่ยมรักออกมาจากกล่องไปพลาง พูดไปพลางว่า “ถึงกินมาแล้วก็ลองชิมดูหน่อยเถอะ นี่ฉันทำเองกับมือเลยนะ ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นหมู แต่เพราะเตรียมมาเยอะไปหน่อย ก็เลยต้องใช้กล่องข้าวเยอะ”
กล่องข้าวทุกกล่องจะมีห้าชั้น
ไม่นาน บนโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารที่หลากหลาย
ทั้งหมดนั้นเป็นอาหารเช้าสไตล์กวางตุ้ง มีซาลาเปา เกี๊ยวกุ้ง เผือกนึ่งซี่โครง ถั่วลิสงนึ่งตีนไก่ เค้กน้ำผึ้ง ข้าวเหนียวไก่ ฯลฯ ที่ถูกทำมาอย่างพิถีพิถัน
กนกอรเห็นแล้วก็ตาเป็นประกายทันที
เธอถามว่า “ทั้งหมดนี้นายทำเองหมดเลยเหรอ?”
นฤเบศวร์ตอบตามความจริงว่า “ส่วนใหญ่ฉันทำเอง มีบางอย่างเป็นแบบสำเร็จรูปที่ซื้อมา แล้วฉันเอาไปอุ่น”
สองชั้นล่างสุดของกล่องข้าวคือข้าวต้มหมูไข่เยี่ยวม้าสองถ้วย
นฤเบศวร์วางข้าวต้มถ้วยหนึ่งไว้ตรงหน้ากนกอร
“กนกอร เห็นแก่ที่ฉันตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารเช้าให้เธอ เธอก็ให้เกียรติฉันลองชิมรสชาติดูหน่อยเถอะ”
หลังจากที่กนกอรเคยลิ้มลองอาหารเช้าสไตล์กวางตุ้งแล้วก็ชอบ
แต่เธอกลับกินน้อยครั้งมาก คิดไม่ถึงเลยนฤเบศวร์จะรู้แม้แต่ความชอบเล็กๆน้อยๆนี้ของเธอ
เป็นความจริงที่เมื่อมีคนคนหนึ่งเห็นเธอเป็นคนสำคัญ แม้จะเป็นแค่ความชอบเล็กๆน้อยๆของเธอ เขาก็ล้วนรับรู้
กนกอรไม่อิดออด เธอนั่งลงแล้วหยิบช้อนตักข้าวต้มหมูไข่เยี่ยวม้าขึ้นมาชิมก่อน พลันรู้สึกว่ารสชาติดีไม่เลว
“นายก็ยังไม่ได้กินสินะ นั่งสิ มากินด้วยกัน ฉันกินมาจากบ้านแล้ว กินเยอะขนาดนี้ไม่ไหวหรอกนะ”
แม้อาหารเช้าสไตล์กวางตุ้งจะขึ้นชื่อเรื่องความหลากหลายและประณีต แต่เขาทำมาเยอะมากจริงๆ ต่อให้เธอกินเก่งแค่ไหน ก็กินคนเดียวไม่หมดหรอก
นฤเบศวร์ยิ้มดีใจทันที พลันรีบนั่งลง เอ่ยว่า “ฉันกินกับเธอ”
“กรกอร เธอคิดว่ารสชาติเป็นไงบ้าง?”
“ข้าวต้มรสชาติก็อร่อยดี”
เธอยังไม่ได้กินอย่างอื่น
ได้ยินเธอพูดแบบนั้น รอยยิ้มของนฤเบศวร์ก็ยิ่งสดใส เขาเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วใช้โอกาสตอนที่กนกอรไม่ทันสังเกตแอบถ่ายรูปที่พวกเขาสองคนทานอาหารเช้าด้วยกัน
“กนกอร รถที่อยู่ด้านนอก เธอไม่ชอบจริงๆเหรอ?”
หลังจากที่นฤเบศวร์แอบถ่ายรูปเสร็จ เขาก็เก็บโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วถามเรื่องรถ
ดอกไม้เงิน เธอรับไว้แล้ว
อาหารเช้าเปี่ยมรัก เธอก็กำลังกิน
มีเพียงรถคันนั้น ที่เธอคืนกุญแจรถให้เขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
นฤเบศวร์รู้สึกท้อแท้เล็กน้อย
ของขวัญที่เขาเป็นคนมอบให้ ก็มีเพียงกนกอรที่คืนให้เขา แต่ก่อน ตอนที่เขามอบของขวัญให้เปรมา เปรมาไม่รักเขาก็จริง แต่กลับไม่เคยปฏิเสธที่จะรับของขวัญจากเขาเลย
ส่วนกนกอรก็เป็นคนที่ไม่มีทางรับของจากคนอื่นฟรี ๆ ไม่ยอมรับของขวัญจากเขาอย่างง่ายดาย กลัวว่าจะติดหนี้บุญคุณเขา
“แพงเกินไป”
กนกอรเอ่ยเสียงเรียบ
“ก็ไม่ได้แพงมากหรอก แค่สองล้านกว่าเอง”
กนกอรสำลักจนไออย่างรุนแรงทันที
นฤเบศวร์รีบลุกขึ้นยืนแล้วตบแผ่นหลังเธอเบาๆอย่างใส่ใจ
“ค่อยๆกิน ไม่มีใครแย่งเธอหรอก”
กนกอรผลักมือเขาออก เธอไออีกไม่กี่ทีก็ดีขึ้น ก่อนจะเอ่ยกับเขาว่า “สองล้านกว่ายังไม่แพงอีกเหรอ อ้อ ใช่ สำหรับนายก็ไม่ถือว่าแพงจริง แต่สำหรับฉันนั้นแพงมาก นฤเบศวร์ ฉันไม่ต้องการให้นายมอบรถหรูหรือบ้านหรูให้ฉัน ตอนนี้ฉันเองก็มีปัญญาซื้อสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าแล้ว”
เธอแค่รู้สึกว่าขับจักรยานไฟฟ้ามันสะดวกกว่าก็เท่านั้น
ตั้งแต่ที่เทวิกากลายเป็นคุณนายน้อยอริยชัยกุล One Day In Coffee ก็เริ่มดังเป็นพลุแตก ยังไม่พูดถึงค่าตอบแทนที่เธอได้จากนฤเบศวร์ พึ่งพาแค่รายได้ของร้าน ในหนึ่งเดือนเธอก็หาเงินได้ไม่น้อยเหมือนกัน หากอยากซื้อสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าก็จะซื้อตอนไหนก็ได้
“นายให้คนมาขับรถกลับไป คราวหลังไม่ต้องซื้อรถให้ฉันอีก”
นฤเบศวร์ “……”
เขารู้สึกว่ารถราคาสองล้านกว่าไม่แพงจริงๆ ซ้ำยังรู้สึกว่าหากซื้อมาให้เธอ เธอต้องดีใจมากแน่ๆ และต้องอดใจรอไม่ไหวที่จะลองขับดูสักรอบ
ปรากฏว่า เธอกลับคิดว่าแพงเกินไป จึงไม่อยากรับไว้
ว่าแล้วเชียว ท่าทางละโมบโลภมากที่ผ่านมาของเธอล้วนเป็นเรื่องหลอกลวง
แท้จริงแล้วพื้นเพเธอเป็นผู้หญิงที่ชอบพึ่งพาตัวเองมากๆ ไม่ต้องการพึ่งพาผู้ชายเพื่อจะมีทุกอย่าง
