รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 366 ขอจูบ
กนกอรยังไม่ทันตอบ นฤเบศวร์ก็ผุดลุกขึ้นยืน แล้วยื่นมือไปดึงคอเสื้อของเปรมาอย่างฉับพลัน พลันลากเธอเข้ามาใกล้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นว่า “เปรมา เธอฟังไว้ให้ดี แต่ก่อน ก็จริงที่เธอเป็นคนพิเศษเพียงหนึ่งเดียวของฉัน แต่ตอนนี้ เธอไม่ใช่แล้ว”
“อย่ามาระรานฉันอีก และอย่ามาหาเรื่องกนกอรด้วย เราสองคนมาถึงจุดนี้ ก็เป็นเพราะเธอเองทั้งนั้น ตอนนี้ วินาทีนี้ ออกไปจากที่นี่ซะ! อย่ามาบีบคั้นให้ฉันไม่ไว้หน้าเธอ!”
พูดจบ เขาก็ปล่อยมือแล้วผลักเธอออก เปรมาถอยหลังไปหลายก้าวจึงจะฝืนทรงตัวไว้ได้
เธอเผยสีหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ แล้วมองนฤเบศวร์อย่างน่าสงสาร ก่อนที่น้ำตาจะไหลพรากเป็นสายน้ำ
นฤเบศวร์เรียกบอดี้การ์ดมาสองคน แล้วสั่งพวกเขาว่า “ส่งคุณเปรมาออกไป ส่งไปที่โรงพัก เธอบอกว่าเธอจะไปมอบตัว”
“นฤเบศวร์!”
เปรมาตวาดเสียงเจ็บปวด
เมื่อเห็นนฤเบศวร์มองเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เปรมาก็โกรธเกรี้ยวระคนเกลียดแค้น ไม่ต้องให้บอดี้การ์ดลากเธอ เธอก็หันตัววิ่งออกจาก One Day In Coffee เองแล้ว
เธอก้มหัวและร้องไห้อ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่อาจทำให้นฤเบศวร์ให้อภัยและกลับมารักเธอได้อีกแล้ว
ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเธองั้นเหรอ?
ไม่ใช่ เป็นเพราะเทวิกากับกนกอรต่างหาก พวกมันแย่งผู้ชายสองคนที่เดิมทีควรจะเป็นของเธอไป!
แม้เธอจะรับปากแล้วว่าเธอจะมอบตัว ไม่จำเป็นต้องให้ยศพัฒน์ลงมือ ทว่าหากตัดสินจากโทษที่เธอก่อ ก็ไม่มีทางที่จะถูกตัดสินโทษหนัก มากสุดก็แค่ติดคุกสามปี รอเธอออกจากคุกเมื่อไหร่ เธอจะทำตามคำแนะนำของแม่ ย้ายไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองอื่น
หากสักวันเธอกลายเป็นหญิงแกร่งในวงการธุรกิจ จนไม่มีใครสามารถทัดเทียมอิทธิพลและอำนาจของเธอได้ เมื่อนั้นเธอก็จะกลับมาทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเอง
ถึงตอนนั้น เธอจะทำให้ผู้ชายสองคนนั้นคุกเข่าอ้อนวอนเธอ!
หลังจากไล่เปรมากลับไป สีหน้าของนฤเบศวร์ก็ยังคงถมึงทึง เขากลับมานั่งลง แล้วพูดกับกนกอรว่า “คราวหลังถ้าผู้หญิงคนนี้มาอีก เธอก็ไม่ต้องให้หล่อนเข้ามา”
“นายให้คนไปส่งเธอมอบตัวแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอคงไม่อีกสักระยะหนึ่งแล้วล่ะ”
กนกอรมองเขาด้วยแววตาเคลือบแคลง
จู่ ๆ ใบหน้าก็รู้สึกเจ็บแปล๊บ
เพราะถูกนฤเบศวร์หยิก
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้ ฉันบอกแล้ว ว่าฉันตัดใจจากเปรมาได้แล้วจริง ๆ” แม้จะไม่สามารถลืมได้อย่างสิ้นเชิง แต่เขาตายใจแล้วจริงๆ
กนกอรคีบตีนไก่ให้เขาชิ้นหนึ่ง แล้วเอ่ยเสียงเรียบว่า “ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ก็แค่จู่ ๆ ก็รู้สึกว่านายก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ ไม่ด้อยไปกว่าพวกโฮสต์ในคลับ รักนะเลย”
สิ้นเสียง แก้มเธอก็ถูกนฤเบศวร์หยิกเบาๆอีกครั้ง
“กนกอร นี่เธอกล้าเอาฉันเทียบกับโฮสต์พวกนั้นงั้นเหรอ ถ้าจะเทียบ เธอก็ควรจะเอาฉันไปเทียบกับผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างยศพัฒน์สิ”
“นายแพ้ให้เขาตลอดเลยไม่ใช่เหรอ? ยังไม่เสียความมั่นใจไปอีกเหรอ?”
นฤเบศวร์ “……”
เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกหน้ากนกอรอีกครั้ง ค้นพบว่าผิวเธอสัมผัสดีมาก ไม่รู้ว่าเธอใช้สกินแคร์อะไร แต่ก็ไม่ได้กลิ่นหอมสกินแคร์จากตัวเธอ หน้าตาดีแต่กำเนิดงั้นเหรอ?
“แบตบอส! นายอย่าได้คืบจะเอาศอก!”
กนกอรถูกเธอหยิกแก้มหลายครั้งจนโมโห พลันยื่นมือไปหยิกหน้าเขากลับอย่างไม่เกรงใจ ซ้ำยังใช้ทั้งสองมือหยิกแก้มทั้งสองข้างของเขา
นฤเบศวร์ก็เอาคืน
จู่ ๆ ทั้งคู่ก็แกล้งกัน แต่ใครจะรู้ว่ากนกอรจะนั่งไม่นิ่งแล้วล้มลงบนพื้นกะทันหัน นฤเบศวร์อยากจะดึงเธอไว้โดยสัญชาตญาณ แต่ดึงไว้ไม่ทัน กลับกันยังถูกเธอลากลงไปล้มลงบนพื้นด้วยกันอีกต่างหาก
ซ้ำเขายังล้มทับบนตัวกนกอรอีกด้วย
กนกอร “……”
ฉากในละครเกิดขึ้นกับเธอแล้ว!
ทั้งคู่ตัวแนบชิดติดกันเหมือนตังเม ใบหน้าของนฤเบศวร์อยู่ใกล้หน้าเธอไม่ถึงคืบ
กนกอรโล่งอก ยังดีที่ไม่โดนริมฝีปาก
เธอหลุดออกจากภวังค์ แล้วผลักนฤเบศวร์ออกทันที
“กนกอร”
เสียงของเขาทุ้มต่ำลง
“ฉันอยากจูบเธอ”
ใครบางคนมีมารยาทมาก ขออนุญาตจากเธอก่อนจึงจะลงมือ
เพียงแต่ กนกอรจะมีทางตอบตกลงได้ยังไงกัน?
“ลุกออกไปซะ!”
กนกอรดิ้นรน
“กนกอร ให้ฉันจูบหน่อยเถอะ แค่นิดเดียว ถ้าเธอรู้สึกเสียเปรียบ งั้นเธอก็จูบฉัน เธออยากจูบฉันกี่ที ฉันก็ยอม”
ใบหน้าของกนกอรค่อยๆแดงระเรื่อขึ้น
คนหน้าด้าน!
“ถอย!”
นฤเบศวร์ทับเธอไว้ ศีรษะยิ่งอยู่ยิ่งเข้าไปใกล้ จนท้ายที่สุดก็จุมพิตใบหน้าเธอ แล้วถอนหายใจ “เธอที่เป็นแบบนี้ต่างหากที่ฉันชอบที่สุด กนกอร ฉันอยากจะรักและทะนุถนอมเธอไปตลอดชีวิตจริงๆ”
เธอไม่ยอม เขาก็ไม่กล้าจูบปากเธอ
ครั้งก่อนตอนที่เธอนอนหลับสะลึมสะลือดีกว่าจริงๆด้วย เขาจูบเธอ เธอก็นึกว่ากำลังฝันและไม่ได้ต่อต้านเขา
กนกอร: ดีหน้านายสิ! นายจูบฉันจริงๆงั้นเหรอ ซ้ำยังจูบได้แย่ชะมัด ไม่มีความรู้สึกเหมือนตัวลอยเลยสักนิด!
นฤเบศวร์: มันเป็นเพราะฉันได้ฝึกฝนน้อยเกินไป ไม่งั้น เธอก็ให้โอกาสฉันฝึกบ่อยๆสิ ฝึกได้ดีเมื่อไหร่ รับรองว่าสามารถทำให้เธอตัวลอยได้แน่ ๆ
กรกอร: ไสหัวไปซะ!
นฤเบศวร์: เฮ้อ แข็งกร้าวขนาดนี้ ระวังจะไม่มีใครเอานะ งั้นฉันเสียสละตัวเองแต่งงานกับเธอดีกว่า!
กนกอร: ……
เพิ่งจะหย่าได้ไม่ทันไรก็อยากจะแต่งงานกันใหม่แล้ว ฝันไปเถอะ!
สุดท้ายนฤเบศวร์ก็ปล่อยโอกาสอันหายากนี้ไป เขาปล่อยกนกอรแล้วลุกขึ้นยืนก่อน จากนั้นก็ค่อยลากกนกอรขึ้นมา
ทันทีที่กนกอรเป็นอิสระ เธอก็ยกมือขึ้นมาถูที่ที่ตัวเองโดนจูบ แล้วพูดอย่างรังเกียจว่า “ก็ไม่รู้ว่าปากนายเคยจูบเปรมาตั้งกี่ครั้งแล้ว ยังจะมาจูบฉันอีก จงใจทำให้ฉันขยะแขยงหรือไง?”
“งั้นเธอช่วยฉันล้างปากหน่อยสิ ล้างสะอาดแล้ว จากนี้ไปก็จะทิ้งไว้แค่กลิ่นของเธอ”
กนกอร”……นฤเบศวร์ นายมันหน้าด้าน ไร้ยางอาย ว่าแล้วเชียวว่านายมันเจ้าเล่ห์ เรียกนายว่าประธานเจ้าเล่ห์ไม่ใช่การเหยียดหยามนายแน่ ๆ”
นฤเบศวร์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
รอยยิ้มของเขาทำให้กนกอรรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย พลันยื่นตัวไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน แล้วใช้สองมือจับหน้าเขาไว้ ไม่ให้เขาขยับ จากนั้นก็กัดที่หน้าเขาแรงๆทีหนึ่ง เจ็บจนนฤเบศวร์เกือบกรีดร้องออกมาเป็นเสียงหมูถูกฆ่า
ยัยผู้หญิงนี่ เกิดปีหมาหรือไง?
กัดจนเขาเจ็บชะมัด
เมื่อกัดเขาเสร็จ กนกอรก็หายหงุดหงิด ก่อนจะผลักเขาออก พอเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยกัดของเธอ เธอก็พลันหน้าแดงก่ำ แล้วเอ่ยอย่างได้ใจว่า “ถ้าทำตัวหน้าไม่อายอีก ฉันก็จะกัดอีก! รีบไสหัวไปทำงานได้แล้ว อย่ามารบกวนฉันทำมาหากิน”
นฤเบศวร์ลูบหน้าตัวเอง ตอนถูกกัดเจ็บมากก็จริง แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่านั่นคือตราที่กนกอรประทับไว้บนตัวเขา จากนี้ไป เขาก็คือของเธอแล้ว!
นฤเบศวร์เอาโทรศัพท์ออกมา แล้วถ่ายรูปเซลฟี่
มีหลักฐานคาตาชัดเจน
คราวหลังหากกนกอรกล้าไม่รับผิดชอบต่อเขา เขาก็จะไปฟ้องแม่ยายว่ากนกอรประทับตราบนตัวเขาแล้วก็ยังไม่ยอมรับผิดชอบ!
กนกอร: ……หมอนี่กลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตอนเที่ยงฉันจะกินข้าวกับเธอ ไม่ต้องสั่งเดลิเวอรี่ ฉันจะให้คนส่งข้าวมาให้”
นฤเบศวร์ถูกกนกอรตีตราก็อารมณ์ดีสดใสเหมือนพระอาทิตย์ด้านนอกที่เจิดจ้า
หลังจากเขาพูดประโยคนี้เสร็จ ก็ลูบคลำหน้าตัวเองเดินออกไปจากร้านกาแฟ เมื่อเห็นบอดี้การ์ดของตัวเอง เขาก็ปล่อยมือลง
