คุณสามีพันล้าน – บทที่ 373 คุณเบศวร์ที่น่าอนาถ

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 373 คุณเบศวร์ที่น่าอนาถ

“อดีตแม่สามีของหนูก็ไม่ชอบหนูจริงๆ ลูกสะใภ้ที่เธอเลือกเป็นเปรมามาโดยตลอด เพราะวิกา เรื่องบางอย่างที่เปรมาเคยทำเลยถูกเปิดโปง ไม่แน่อดีตแม่สามีของหนูอาจจะยังคงแอบด่าสองสามีภรรยาวิกาว่าเรื่องมากก็ได้”

เพราะหากเรื่องของเปรมาไม่ถูกเปิดโปง เปรมาก็อาจจะยังคงผู้หญิงที่ดีมากๆในสายตาของบัณฑิตา

ตัวเลือกลูกสะใภ้ของบัณฑิตาถูกสองสามีภรรยายศพัฒน์ทำลายย่อยยับ

“ตระกูลเดชอุปกับตระกูลอริยชัยกุลไม่ถูกกัน วิกาก็ดันเป็นคุณนายน้อยอริยชัยกุลอีก ส่วนหนูก็เป็นเพื่อนสนิทของวิกา แค่จุดนี้ ก็ทำให้คุณบัณฑิตาไม่ชอบหนูแล้ว”

พี่กอล์ฟเอ่ยว่า “ในเมื่อเธอรู้ดีอยู่แก่ใจ งั้นก็อยู่ห่างจากนฤเบศวร์ซะ”

“ตอนนี้หนูไม่ได้เป็นฝ่ายเข้าหาเขาเลย มีแต่เขาที่เข้าหาหนู แม้หนูจะไม่ได้หนี แต่ก็ไม่ได้ยอมรับความรู้สึกของเขา พี่ วางใจเถอะ หนูรู้ดีว่าต้องทำยังไง”

กนกอรไม่ได้กลัวว่าแม่สามีไม่ชอบเธอ

ทว่า หากแต่งงานไปแล้วต้องปะทะกันทุกวันก็เหนื่อยเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เธอเองก็ไม่ต้องการ และไม่ชอบใช้ชีวิตแบบนั้น

เพราะฉะนั้น จะยอมหรือไม่ยอมรับนฤเบศวร์ ก็ต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วนจริงๆ

เมื่อเห็นว่าน้องสาวยังไม่ถูกสยบด้วยคำพูดหวานหูและประจบประแจงของนฤเบศวร์ สีหน้าของพี่กอล์ฟก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย

พูดถึงก็มาพอดี

นฤเบศวร์มาพร้อมกับช่อดอกไม้อีกแล้ว ทันทีที่เขาเข้ามา ก็ดึงดูดความสนใจจากคนทั้งร้าน

ในสายตาของเขาไม่มีใคร นอกจากกนกอร

เขาถือช่อดอกไม้เงินเดินก้าวยาวไปหากนกอร

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นว่าพี่ชายกนกอรเองก็อยู่ด้วย นฤเบศวร์อึ้งเล็กน้อย ก่อนจะทักทายพี่กอล์ฟอย่างนอบน้อมว่า “พี่เองก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”

“คุณเบศวร์ คุณเรียกผิดแล้ว แม่ผมมีลูกแค่สองคนคือผมกับน้องสาว ผมไม่มีน้องชายหรอกนะ อีกอย่าง คุณอายุมากกว่าผมเสียอีก คุณเรียกผมว่าพี่แล้วไม่รู้สึกตงิดใจบ้างเหรอ?”

นฤเบศวร์พูดอย่างหน้าด้านว่า “พี่เป็นพี่ชายของกนกอร ก็ย่อมเป็นพี่ชายของผมด้วยเช่นกัน”

พี่กอล์ฟ: ……ลืมไปเลยว่าเจ้าหมอนี่หน้าหนากว่ากำแพงเสียอีก!

เป็นถึงประธานบริษัท RA กรุ๊ปแต่ไม่เคยเห็นสาวสวยมาก่อนเลยหรือไง? เอาแต่ตื๊อน้องสาวเขาไม่เลิกสักที

สีหน้าของพี่กอล์ฟไม่ได้ดีมากนัก เมื่อเห็นนฤเบศวร์กอดช่อดอกไม้เงินไว้ เขาก็ผุดลุกขึ้นยืน พลันยื่นมือไปฉวยช่อดอกไม้เงินมาจากอ้อมกอดของนฤเบศวร์ ซ้ำยังหน้าด้านกว่านฤเบศวร์อีกต่างหาก “ขอบคุณช่อดอกไม้จากคุณเบศวร์นะครับ สวยมากๆเลย ผมชอบ!”

จากนั้น เขาก็นั่งลงแล้วลงมือแกะช่อดอกไม้นั้น เอาธนบัตรสีแดงออกมาทีละใบแล้ววางซ้อนกันเป็นปึก

ต่อให้นฤเบศวร์หน้าด้านขนาดไหน ก็คิดไม่ถึงว่าพี่ชายกนกอรจะมาไม้นี้

เขารู้ตัวดี ว่าคนตระกูลภูสิทธิ์อุดมไม่ชอบเขา ทว่าที่ผ่านมาพี่กอล์ฟก็ยังถือว่าเกรงใจกับเขา

คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

พี่กอล์ฟเหมือนไปกินดินปืนมา แล้วอยากจะเผาเขาเป็นเถ้าธุลียังไงอย่างงั้น

นฤเบศวร์มองไปที่กนกอรอย่างขอความช่วยเหลือ

ช่อดอกไม้เป็นของกนกอร แต่คนที่แย่งไปคือพี่ชายของว่าที่ภรรยา นฤเบศวร์ไม่กล้าทำให้เขาไม่พอใจ ไม่กล้าแม้แต่จะปริปากสักคำเดียว

เห็นกนกอรไม่ตอบ นฤเบศวร์ก็ขยับไปใกล้เธอ พลันชี้ไปที่พี่ชายเธอที่กำลังแกะช่อดอกไม้ แล้วถามเสียงเบาว่า “กนกอร คืนนี้พี่เธออารมณ์ไม่ดีเหรอ? ใครทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีกัน? บอกฉัน ฉันจะไปสั่งสอนมันเอง”

นั่นคือพี่ชายของว่าที่ภรรยา ก็ยังบังอาจมากลั่นแกล้ง นี่มันตบหน้าเขาชัดๆ

เขาต้องไปสั่งสอนเจ้านั่นแทนพี่ชายของว่าที่ภรรยาให้ได้

และก็ถือเป็นการประจบเอาใจเขาด้วย

“พี่ชายฉันถูกคนยั่วโมโหมาน่ะ”

กนกอรเองก็ตอบเสียงเบา “นายรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ คนคนนั้น นายไม่กล้าทำอะไรด้วยหรอก”

“ในเมืองแอคเซสซ์ไม่มีใครที่ฉันไม่กล้าทำอะไรด้วย ไหนเธอบอกมาสิ บอกชื่อมันมา แล้วฉันจะพาคนไปทวงคืนความยุติธรรมให้พี่ชายเธอเดี๋ยวนี้ มันกลั่นแกล้งพี่ชายเรายังไง ฉันก็จะตาต่อตา ฟันต่อฟัน”

กนกอรมองเขา “นายไม่กลัวฟ้าผ่านายเหรอ”

นฤเบศวร์ “……เป็นคนในบ้านฉันเหรอ? แม่ฉันงั้นเหรอ”

มีเพียงแม่เขาเท่านั้นที่คิดอยากจะรังแกคนตระกูลภูสิทธิ์อุดม

กนกอรเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องให้นฤเบศวร์ฟังอย่างหวังดี

สีหน้าของนฤเบศวร์แปรเปลี่ยนไปทันที

แม่เขามาถ่วงขาเขาชัดๆ!

กว่าเขาจะสามารถหน้าด้านเดินเข้าบ้านตระกูลภูสิทธิ์อุดมได้ก็ไม่ง่าย แม้สีหน้าของปู่ชรัณจะไม่สู้ดี แต่อย่างน้อยก็ยังชวนเขากินข้าวด้วยกัน ใครจะไปคาดคิดว่าแม่เขาจะทำแบบนี้ ทำให้เขาต้องกลับไปนับหนึ่งใหม่!

“พี่ ผมขอโทษแทนการกระทำของแม่ผมด้วย ขอโทษจริงๆ”

เขาแทบจะอยากรีบกลับบ้านไปหาแม่เดี๋ยวนี้ ทว่านฤเบศวร์ก็ยังคงขอโทษพี่ชายกนกอรแทนแม่

พี่กอล์ฟไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น คร้านจะสนใจเขา

นฤเบศวร์รู้ว่าพี่กอล์ฟโกรธมากจริงๆ

คนตระกูลภูสิทธิ์อุดมก็เหมือนคนบ้านตระกูลวาชัยยุง ล้วนไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินทอง พวกเขาแต่งลูกสาวออกไปก็คือแต่งลูกสาวออกไปจริงๆ ไม่ใช่ขายลูกสาว

แม่เขาไล่พี่กอล์ฟแบบนั้น พี่กอล์ฟไม่โกรธสิแปลก

เมื่อรู้ว่าแม่ทำเรื่องขัดขาเขา นฤเบศวร์ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะอยู่ในร้านกาแฟต่ออีก เขาแอบพูดกับกนกอรว่า “พรุ่งนี้เช้าฉันจะส่งอาหารเช้ามาให้เธอ เธอมารอฉันที่ร้านเช้าหน่อยล่ะ หรือฉันอาจจะให้คนไปรับเธอ ฉันขอกลับไปก่อน”

กนกอรโบกมือไล่เขา

นฤเบศวร์เงียบครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดก็หันตัวเดินจากไป

เขากลับบ้านอย่างเร่งรีบ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็ได้คำตอบว่าแม่ออกไปเที่ยวยังไม่กลับมา

เขาจึงรอแม่กลับบ้านที่ห้องโถง

รอไปถึงห้าทุ่มกว่า ๆ ก็เห็นแม่ของเขาเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

บัณฑิตาเข้ามาก็เห็นลูกชาย พลันรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก เธอเดินไปพลางถามไปพลางว่า “เบศวร์ คืนนี้ทำไมนายถึงกลับมาล่ะ? กลับมาก็ไม่บอกแม่สักคำ ถ้านายบอกว่าคืนนี้นายจะกลับมา แม่ก็จะไม่ออกไปไหนแล้วแน่ๆ”

“นายหิวไหม? จะกินมื้อดึกหรือเปล่า? แม่ให้คนไปทำให้”

อันที่จริงบัณฑิตารักและเอ็นดูลูกชายมากๆ เพียงแต่ลูกชายคนนี้ไม่ได้เติบโตอยู่ข้างกายเธอ แต่เติบโตมากับพ่อสามี ทำให้พวกเขาสองแม่ลูกไม่ได้สนิทสนมกันเหมือนแม่ลูกทั่วไป

เมื่ออยู่กับลูกชายคนนี้ เธอมักจะแฝงเจตนาประจบเอาใจอยู่เสมอ

“แม่ ผมอิ่มแล้ว โกรธจนอิ่มน่ะ ตอนนี้กินอะไรไม่ลงทั้งนั้น”

“ใครทำให้นายโกรธขนาดนี้? เปรมาหานายใช่ไหม? เบศวร์ ถ้านาย…..”

นฤเบศวร์ผุดลุกขึ้นยืน “แม่ ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นแม่ต่างหากที่ทำให้ผมโกรธจนแทบบ้า แม่ แม่อย่าทำเรื่องที่ขัดขาผมได้ไหม? แม่คิดว่าสมัยนี้หาเมียที่ถูกใจได้ง่ายมากเลยงั้นเหรอ?”

บัณฑิตาสงสัย “แม่ไปทำอะไรให้นายโกรธ? นายไม่ค่อยอยู่บ้าน แม่แทบจะไม่ค่อยได้เจอนายเลยด้วยซ้ำ จะไปทำให้นายโกรธได้ยังไง นายอยากได้เมียก็ง่ายมาก เพียงแค่นายปล่อยข่าวออกไป ก็มีผู้หญิงมากมายอยากแต่งงานกับนายแล้ว”

“เบศวร์ ลูกชายตระกูลภูสิทธิ์อุดมกับกนกอรพูดอะไรมาใช่หรือเปล่า กนกอรไปฟ้องนายงั้นเหรอ?”

บัณฑิตาไม่ได้ฉลาดเหมือนณัชชา ทว่าอายุตั้งปูนนี้แล้ว ไอคิวก็พัฒนาขึ้นบ้าง ผนวกกับตัวเองเคยทำอะไรไว้ก็ย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ รู้ว่าลูกชายโกรธเพราะอะไร

“เบศวร์ แม่บอกนายนะ ตระกูลภูสิทธิ์อุดมจนขนาดนั้น บ้านเรารวยขนาดนี้ ครั้งแรกที่พวกเขามาที่นี่ นายอย่าเอาเงินมากมายให้พวกเขาเด็ดขาด พวกเขาจะได้ไม่กลายเป็นผีดูดเลือดมาเกาะบนตัวเรา สะบัดยังไงก็สะบัดไม่พ้น”