รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 384 คำแนะนำของศัตรูตัวฉกาจใช้ไม่ได้
“ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเสียหน่อย ทำไมต้องซื้อให้เธอด้วย?”
ยศพัฒน์ยิ้ม “คนอื่นเขาเคยช่วยนาย นายก็ต้องตอบแทนเขาหน่อยสิ สินค้าเหล่านี้ราคาไม่ใช่ถูก ๆ และราคาหลังจากที่พวกเขาออกสู่ตลาดก็แพงมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันได้รับการ์ดเชิญเหล่านี้ พวกเขาให้มาเพราะภรรยาของฉัน ฉันจะเก็บไว้ให้ภรรยาของฉันครึ่งหนึ่ง”
ล้วนเป็นร้านสินค้าอัญมณีและแบรนด์เสื้อผ้า
เชิญเขาพาเทวิกาไปเลือกที่งาน แค่เทวิกาถูกใจ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับหรือเสื้อผ้าชุดใดก็จะมอบให้เธอฟรี ๆ ความเป็นจริงก็คือต้องการใช้ตัวเทวิกามาโฆษณา
ในอดีต ทุกครั้งที่ร้านค้าเหล่านั้นเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ พวกเขาจะส่งสินค้าใหม่ไปยังคฤหัสน์เมเปิล เพื่อให้เหล่าภรรยาของตระกูลอริยชัยกุลใช้
นับตั้งแต่ที่ยศพัฒน์ประกาศการแต่งงาน พวกเขาจะยังคงส่งผลิตภัณฑ์ใหม่ไปยังคฤหัสน์เมเปิล และในขณะเดียวกันก็ส่งการ์ดเชิญไปให้ยศพัฒน์ พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าเทวิกาชอบแบบไหน ดังนั้น พวกเขาจึงต้องการให้เทวิกาไปเลือกเองที่งาน
ยศพัฒน์เป็นคนคลั่งไคล้รักภรรยา เมื่อเขาปรากฏตัวพร้อมกับภรรยาของเขา นั่นคือการสนับสนุนพวกเขา พวกเขาไม่เพียงแต่สามารถชนะใจคุณนายน้อยอริยชัยกุลได้เท่านั้น แต่ยังใช้ตัวตนของเขา ในฐานะคุณพัฒน์เพื่อโปรโมทอีกด้วย เรื่องดี ๆ แบบนี้ ใคร ๆ ก็ต้องการ
หลังจากที่อินทัชคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็รับการ์ดเชิญมา
เขาเป็นหนี้บุญคุณตระกูลกิจวณิชกุลจริง ๆ
เหอะ ก็เพราะทำงานให้เจ้านาย เขาถึงได้ติดหนี้บุญคุณตระกูลกิจวณิชกุล
ทักษะการตามตื๊อของหญิงสาวนั้นสุดยอดมาก!
ทันทีที่อินทัชออกไป นฤเบศวร์ก็เคาะประตูแล้วเข้ามา
เมื่อเห็นเขาเคาะประตูแล้วเข้ามา ยศพัฒน์ก็พูดว่า “ฉันคิดว่านายจะเตะเปิดประตูห้องทำงานของฉัน วางท่า แล้วเดินเข้าไปอย่างภาคภูมิเสียอีก”
“ฉันนฤเบศวร์เป็นคนที่ได้รับการสั่งสอนมา”
นฤเบศวร์เดินเข้ามา ดึงเก้าอี้ออกมาด้วยตัวเอง และนั่งลงตรงข้ามยศพัฒน์
“วันนี้ลมอะไรพัดมาล่ะ”
ยศพัฒน์ลุกขึ้น เดินไปเทน้ำสองแก้วด้วยตัวเอง และวางแก้วน้ำทั้งสองไว้ข้างหน้าเขา “ไม่มีลม ก็สามารถพัดคุณเบศวร์มาได้ มหัศจรรย์จริง ๆ”
“ยศพัฒน์ นายหัดพูดจาแปลก ๆ แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
นฤเบศวร์หยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อย “ทำไมให้ฉันสองแก้ว”
“ความเป็นเกียรติของนายไง”
นฤเบศวร์กระตุกมุมปากของเขา เขามาที่นี่เพื่อขอวิชา ไม่ใช่เพื่อมีเรื่อง อดทนกับมันหน่อย
ยศพัฒน์กลับมานั่งที่ตำแหน่งเดิม สำรวจตัวนฤเบศวร์แล้วพูดขึ้นว่า “คิ้วขมวดเป็นปมเหมือนยังมีความโกรธแบบนี้ คุณเบศวร์คงจะโดนยั่วให้โกรธมากแน่ ๆ”
เนื่องจากการเย้าแหย่และเสียดสีของศัตรูตัวฉกาจ นฤเบศวร์จึงดื่มน้ำสองแก้วจนหมด จากนั้นถึงจะมองไปยังผู้ชายตรงหน้าที่กำลังได้ใจ ที่เหมือนกันคือ ทั้งคู่เป็นทายาทที่รับช่วงต่อของตระกูล ได้รับการศึกษาเหมือนกัน แต่ทำไมยศพัฒน์ถึงเก่งกว่าเขา และโชคดีกว่าเขา?
พูดง่าย ๆ คือได้รับเงื่อนไขและสิ่งแวดล้อมที่ดีกว่า!
“พัฒน์ ฉันได้ยินมาว่าเมียของนายเขียนนิยายนี่”
“ทำไม อยากสนับสนุนเมียของฉันเหรอ นายเอามือถือมาสิ แล้วฉันจะสอนคุณดาวน์โหลดแอป เติมเงิน แล้วก็อย่าลืมโดเนทใต้บทความของเมียฉันด้วย จำไว้ว่าอย่าโดเนทเป็นไข่อันขาด!”
ธนัทนั้นโดเนทไข่เป็นหมื่นฟองก็ทำให้ลำบากมากพอแล้ว
จนถึงตอนนี้เทวิกายังไม่รู้เลย
เพราะเธอเอาแต่ยุ่งอยู่กับการอัปโหลดทุกวัน และไม่มีเวลาอ่านความคิดเห็นและข้อมูลอื่น ๆ ของบทความ
เธอไม่รู้ ยศพัฒน์กับธนัทก็จะไม่มีทางเอ่ยปากบอกเธอก่อน
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นฤเบศวร์ก็พูดขึ้นว่า “นายนี่มันจริง ๆ เลย แค่มีโอกาสก็คิดที่จะทำเงินจากฉัน ฉันจะมีเวลาอ่านนิยายได้ยังไง? ฉันเข้าไม่ถึง เราทุกคนเลยวัยแห่งความหมกมุ่นกับนิยายแล้ว ฉันคิดว่าเมียของนายเป็นนักเขียน และเป็นเพื่อนสนิทกับกนกอร ต้องรู้วิธีเอาใจกนกอรอย่างแน่นอน”
“นายว่า สามารถบอกฉันสักสองสามวิธีได้ไหม?”
ยศพัฒน์รู้ว่านฤเบศวร์มาหาเขาเพราะกนกอร
นฤเบศวร์เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักมาก
ในอดีต เขารักเปรมา เนื่องจากเปรมา ทำให้ผู้คนคอยสะกดรอยตาม ขวางทางเขา และทะเลาะกับเขาเพราะเปรมา
ตอนนี้ เพื่อกนกอรแล้ว เขายอมก้มหัวให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า
ยศพัฒน์ไม่ได้ตอบตกลงนฤเบศวร์ และเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอย่างชัดเจน เขาแค่เคาะนิ้วบนโต๊ะแล้วจ้องมองไปที่ นฤเบศวร์
“พัฒน์ ทำไมมองฉันแบบนี้? คนอื่นผ่านมาเห็น คงคิดว่านายตกหลุมรักฉันแล้ว”
“……”
ยศพัฒน์หยุดเคาะโต๊ะและพูดว่า “นายก็รู้ว่าตอนนี้วิกาและฉันเป็นยังไง ยังมาหาฉันเพื่อขอคำแนะนำอีก นายมาผิดที่แล้ว ถ้าฉันมีของดีจริง ๆ ให้กษิดิใช้ไปนานแล้ว”
“กษิดิกับมิลินท์นั้น เป็นคู่สร้างคู่สมที่เติบโตมาด้วยกัน และสิ่งต่าง ๆ จะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ไม่ต้องการความช่วยเหลือใด ๆ จากนายหรอก แต่ฉันกับกนกอรต้องการ”
“ปัญหาระหว่างนายกับกนกอร ไม่ใช่ปัญหาในตัวพวกนายเอง แต่เป็นปัญหาของสมาชิกในครอบครัวและปัจจัยภายนอก หากนายต้องการแก้ปัญหา นายต้องทำให้ดีที่สุดอย่างตรงไปตรงมา และให้ตระกูลภูสิทธ์อุดมเชื่อในความจริงใจของนาย ยินยอมให้นายคบกับกนกอร นอกจากนั้นก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว”
“แน่นอน คุณสามารถใช้กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น เจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิง ให้ตระกูลภูสิทธ์อุดมรู้ว่านายช่วยกนกอรไว้ ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยขณะที่ช่วยกนกอร ทัศนคติของครอบครัวที่มีต่อคุณจะเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน”
นฤเบศวร์ “.…..ระยะทางจากบ้านไปที่ทำงานของกนกอรนั้นไม่ไกล มีผู้คนสัญจรไปมาตลอด และมีการจราจรหนาแน่น ฉันไม่มีโอกาสแม้แต่จะเป็นเจ้าชายที่ขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิงเลย นอกจากนี้ เธอยังชกต่อยได้ด้วย แม้ว่าจะมีพวกอันธพาลโรคจิตจริง ๆ ที่คิดจะลวนลามเธอ ฉันยังไม่ทันได้ออกแรง เธอก็คงสั่งสอนพวกนั้นหมดแล้ว”
ไม่สามารถให้เขาจัดฉากและแสดงเองได้ ในกรณีนี้ หากกนกอรรู้ความจริง ก็จะไม่คุ้มกับการสูญเสีย
ยศพัฒน์ทำเพียงมองไปยังเขาและไม่พูดอะไร
นฤเบศวร์：……
สิ่งที่ศัตรูตัวฉกาจแนะนำเป็นวิธีที่ใช้ไม่ได้!
ยศพัฒน์: นายจะใช้หรือไม่ใช้ก็แล้วแต่!
นฤเบศวร์จะใช้วิธีที่ศัตรูตัวฉกาจแนะนำหรือไม่นั้น ตอนนี้ยังไม่รู้
อย่างไรก็ตาม เวลาผ่านไปเรื่อย ๆนฤเบศวร์ก็ไม่เคลื่อนไหวอะไร
พริบตาเดียว ก็ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์อีกครั้งแล้ว
ในเช้าตรู่ การมาถึงของเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวหลายลำ ทำลายความเงียบสงบของคฤหัสน์เมเปิล
เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวเหล่านั้นลงจอดโดยตรงที่ลานจอดรถกลางแจ้งของคฤหัสน์เมเปิล
ไม่มีใครใช้เฮลิคอปเตอร์เป็นพาหนะในการเดินทาง นอกจากตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่า
คนที่ลงมาจากเครื่องบินนอกจากประยสย์แล้ว ก็มีพ่อของเขาไซม่อน
ตอนนี้ทั้งพ่อและลูกมาเมืองแอคเซสซ์อย่างเปิดเผยและยิ่งใหญ่
วันนี้ตระกูลวาชัยยุงก็วางแผนที่จะกลับบ้านเช่นกัน และญาณินอยากจะตามตระกูลวาชัยยุงกลับไปยังชนบทเพื่อดูสถานที่ ๆเทวิกาเติบโตมา
ตอนที่เครื่องบินส่วนตัวหลายลำลงจอด พิชญ์สินีและญาณินซึ่งตื่นแต่เช้า กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนของบ้านหลักใจกลางคฤหัสน์เมเปิล
เมื่อเห็นเครื่องบินส่วนตัวเหล่านั้น สีหน้าของญาณินก็ดูไม่ค่อยดีนัก เธอพูดกับพิชญ์สินีว่า “คุณพี่ เรากลับเข้าบ้านกันเถอะ”
“นั่นประยสย์ใช่ไหม”
เมื่อเห็นประยสย์ลงจากเครื่องบินก่อน พิชญ์สินีจึงพูดกับญาณินว่า “คุณพูดถึงลูกชายและลูกสาวของคุณทั้งวัน และวิกาก็อยู่เคียงข้างคุณ ตอนนี้ประยสย์ก็มาแล้ว ทำไมจู่ ๆ คุณถึงอารมณ์เสีย แล้วอยากเข้าบ้านล่ะ?”
ญาณินชำเลืองมองเครื่องบินส่วนตัว จากนั้นจับแขนของพิชญ์สินีและพาพิชญ์สินีกลับเข้าไปในบ้าน
ในปากก็พูดว่า “ฉันคิดถึงลูกชายของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการเห็นผู้ชายที่ทรยศฉัน ซึ่งยังทำท่าทางเหมือนลำบากใจ ทำเหมือนยังรักฉันอย่างสุดซึ้งตอนอยู่ต่อหน้า ผู้ชายคนนี้ ฉันเห็นแล้ว ก็จะทำให้ฉันเหม็นและเบื่ออาหารไปหลายวันเลย”
