รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 396 จริงๆแล้วก็รู้สึกดีต่อกัน
เห็นมีคนออกมา ชลจึงรีบจัดแจงเสื้อผ้าของตนเองเล็กน้อย
“คุณท่านสาม”
สาวใช้เดินออกมา พูดด้วยหน้าตาบึ้งตึง: “คุณหนูไม่อยากพบคุณ เชิญคุณกลับไปค่ะ”
ชลรีบถามต่อ: “พลอยดีขึ้นบ้างหรือยัง?”
สาวใช้ยังคงหน้าตาเย็นชา “ฉันไม่ได้พบคุณหนู คุณท่านสาม คุณหนูของพวกเราไม่อยากได้ยินข่าวใดๆที่เกี่ยวกับคุณ ขอร้องว่าวันหน้าคุณไม่ต้องมาอีกแล้วนะคะ”
“ฉันแค่อยากจะแสดงความเสียใจ อยากขอโทษพลอยต่อหน้า”
สาวใช้เงียบ
เรื่องพวกนี้เธอตัดสินใจเองไม่ได้
เธอรับฟัง แต่ก็ไม่ได้สนใจชลอีก หมุนตัวเดินกลับ แล้วถือโอกาสปิดประตูใหญ่ของคฤหัสน์ด้วย
ชลหยิบมือถือออกมาโทรหาพลอยไพลิน หลายวันนี้พลอยไพลินปิดมือถือตลอด แต่ครั้งนี้ ไม่นึกว่าจะโทรติดแล้ว
เขาจึงดีใจแทบบ้า
ทว่าน่าเสียดาย ที่พลอยไพลินไม่รับสายของเขา
ไม่ว่าเขาจะโทรไปกี่รอบก็เหมือนเดิม
ในเมื่อไม่มีทางเลือก ชลจึงวางดอกไม้กับเครื่องเพชรหลายชุดนั้นที่นำมาไว้ที่หน้าประตูของตระกูลเลิศธนโยธา จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาพลอยไพลิน บอกว่าเขาวางของไว้ที่หน้าประตูคฤหัสน์แล้ว ถือเป็นคำขอโทษจากเขา ยังบอกอีกว่าถ้าเธอต้องการให้เขารับผิดชอบ เขาจะรับผิดชอบเธอให้ถึงที่สุด
หลังจากส่งข้อความไป เขารออยู่อีกสักพัก ก็ไม่ได้ข้อความตอบกลับจากพลอยไพลิน เขาถึงหมุนตัวกลับไปที่รถของเขาอย่างจำใจ ขับรถกลับไป
ไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งก็ออกมา โยนดอกไม้ทิ้งไป ถือเพียงเครื่องเพชรหลายชุดนั้นเข้ามา แต่พลอยไพลินไม่ต้องการเครื่องเพชรที่ชลมอบให้ จึงมอบเครื่องเพชรให้เป็นรางวัลแก่สาวใช้ในบ้าน
……
นฤเบศวร์ที่มาช่วยงานในร้านกาแฟโดยไม่คิดเงินทั้งวัน เห็นกนกอรนั่งลงที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์คิดเงิน ตอนนี้ในร้านไม่ได้มีลูกค้ามากมาย เขาพักได้นิดหน่อย จึงเดินเข้ามา
“กนกอร ตอนนี้ในร้านไม่ยุ่งแล้ว เราออกไปกินข้าว ดีไหม?”
กนกอรตอบกลับโดยไม่คิด “ฉันโทรสั่งเดลิเวอรี่มาแล้ว”
หยุดเล็กน้อย แล้วพูดเพิ่มเติม: “สั่งอาหารแพงๆมาให้นายชุดหนึ่งด้วย”
เพราะวันหยุดสุดสัปดาห์เป็นเหตุ นฤเบศวร์จึงไม่ได้ทำงาน แต่เขาปฏิเสธคำเชิญจากทุกคน ไม่ได้ออกไปตีกอล์ฟ ไม่ได้ออกไปเล่นกิจกรรมทางน้ำกับเพื่อนสนิทเหมือนทุกที ทว่ากลับมาเป็นพนักงานซึ่งไม่รับค่าตัวที่ One Day In Coffee แทน
ไม่ว่ากนกอรจะไล่เขายังไง เขาก็ไม่ไป กนกอรจึงตามใจเขา
นฤเบศวร์นั่งลงที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์คิดเงิน ยิ้มกริ่มพูดขึ้น: “พิเศษเฉพาะของผมใช่ไหม?”
“ใช่ ของนายพิเศษที่สุด ช่วยสั่งอาหารที่นายชอบกินมาให้แล้ว”
“คุณรู้เหรอว่าผมชอบกินอะไร?”
จริงๆแล้วเธอก็รู้สึกดีๆกับเขาสินะ
นฤเบศวร์ครุ่นคิดอย่างปลื้มใจ
กนกอรไม่ตอบ เธอก้มหน้า นับเงินหนึ่งพัน แล้ววางเงินพันไว้ที่ด้านหน้านฤเบศวร์ พูดขึ้น: “นี่เป็นค่าแรงวันนี้ของนาย ไม่ให้นายทำงานฟรีๆหรอกนะ ถึงฉันจะให้ค่าแรงนายสูงกว่านี้ไม่ได้ แต่นี่นายอยากอยู่ช่วยเองต่างหาก”
นฤเบศวร์รีบดันเงินคืนเธอ “กนกอร เราสองคนไม่ใช่คนอื่นคนไกลสักหน่อย”
“ฉันกับนายเป็นอะไรกัน? ให้เงินนาย ในใจฉันถึงจะรู้สึกดีขึ้นหน่อย เราจะได้ไม่ต้องติดค้างกัน”
กนกอรยัดเงินให้เขา “เอาไป ไม่งั้นคราวหน้าไม่ต้องมาช่วยแล้วนะ”
นฤเบศวร์: “……ก็ได้ ผมจะรับไว้”
รอให้เขาจีบเธอติด ได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง ทรัพย์สมบัติทั้งหมดภายใต้ชื่อของเขาจะให้เธอเป็นคนดูแลทั้งหมด เงินหนึ่งพันนี้ก็จะกลับไปอยู่ในมือของเธอเหมือนเดิม
ยังจีบภรรยาไม่ติดเลย แต่นฤเบศวร์เตรียมให้กนกอรมีอำนาจจัดการเรื่องในบ้านและทรัพย์สินซะแล้ว
เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องออกจากบ้านของพวกเธอ แต่งเข้าไปในบ้านของผู้ชายอย่างโดดเดี่ยว พวกเขาในฐานะที่เป็นผู้ชาย ไม่ควรขี้เหนียวเกินไป ต้องมอบของติดตัวให้ภรรยาบ้าง ให้พวกเธอรู้สึกสบายใจ ให้พวกเธอมีความมั่นใจ บ้าน รถ เงินฝาก สิ่งที่เขาให้ได้ จะให้กนกอรทั้งหมด
แค่กลัวว่ากนกอรจะไม่ต้องการ
ผู้หญิงคนนี้น่ะ บางครั้งก็แสดงทีท่าศรัทธาเงินมากๆ แต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้ศรัทธาเงินสักนิด ถ้าเธอควรได้รับ เธอถึงต้องการ ถ้าไม่ควรได้ ต่อให้เธอรับเอาไว้ก็จะหาโอกาสคืนให้เขาอยู่ดี
“เปรมายอมจำนนแล้ว”
จู่ๆกนกอรก็พูดออกมา
นฤเบศวร์ชะงักเล็กน้อย แต่กลับมาเป็นปกติได้ในทันที น้ำเสียงนิ่งเฉย พูดขึ้น: “นั่นเป็นเรื่องที่เธอควรทำ หากเธอยังไม่ยอมจำนนอีก รอให้พัฒน์ลงมือ เธอคงน่าเวทนากว่านี้ ตอนนี้ ธุรกิจที่เธอย้ายกลับมาภายในประเทศ ทั้งหมดสูญเปล่าทำกำไรไม่ได้เลย”
ถ้าเปรมาคิดจะกลับมาเป็นใหญ่อีกครั้ง เพียงแค่ออกไปให้ไกลจากเมืองแอคเซสซ์ ไม่ให้ยศพัฒน์รู้ มิเช่นนั้นธุรกิจของเธอไม่มีทางได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งแน่ๆ
“นายยังรู้เรื่องของเธออย่างแจ่มแจ้งเลยนะ”
นฤเบศวร์มองกนกอรเงียบๆ อยากรู้ว่ากนกอรกำลังหึงอยู่หรือเปล่า เห็นท่าทีใจกว้างของกนกอร ไม่เหมือนกำลังหึงอยู่ เขาจึงพูดขึ้น: “ผมกับพัฒน์เป็นศัตรูกัน สำหรับศัตรูน่ะต้องรู้เขารู้เราสิ ทุกๆการเคลื่อนไหวทุกๆการกระทำของเขา ผมชอบจับจ้องเอาไว้ จึงได้รู้เรื่องพวกนี้ด้วย”
“ยิ่งไปกว่านั้น ที่เปรมาต้องประสบพบเจอกับการปราบปรามของพัฒน์มันไม่ใช่เรื่องแค่วันสองวันนี่นา ผมไม่ใช่คนที่ไม่สนใจโลกภายนอกนะ”
“กริ๊งๆๆ……”
ระหว่างที่พูด มือถือของนฤเบศวร์ก็ดังขึ้น
เขาหยิบมือถือออกมาดูเบอร์ แล้วกดรับต่อหน้ากนกอร
กนกอรไม่รู้ว่าใครโทรมาหาเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจ หยิบมือถือของตนเองออกมา ดูข้อความในวีแชทที่ค้างเอาไว้เป็นกอง
นอกจากข้อความของกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นเรียน ยังมีข้อความของกลุ่มสี่คนด้วย ลินท์แจกอั่งเปาอยู่ในกลุ่ม
กนกอรเองก็แย่งอั่งเปาอย่างไม่เกรงใจ
จริงๆก็ไม่ต้องแย่งหรอก ในกลุ่มมีสี่คน ลินท์ใจกว้างอยู่แล้ว จำนวนอั่งเปาที่แจกในแต่ละครั้งก็สำหรับสี่คนอยู่แล้ว แค่ดูว่าความโชคดีในการเสี่ยงโชคของพวกเธอสี่คนเป็นยังไง
รอให้อั่งเปาหล่นลงมาหมด กนกอรจึงถามขึ้นในกลุ่ม: “ลินท์ มีข่าวดีอะไรถึงทำให้เธอมีความสุขจนแจกอั่งเปาเยอะแยะขนาดนี้?”
มิลินท์ยอมรับอย่างเปิดเผย: “ฉันจะเป็นแม่แล้ว”
กนกอร: “……ท้องเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
คืนนั้น พวกเธอสามคนไปคลับเลิฟลี่ด้วยกัน วันถัดมาเธอถึงเข้าใจความหมายแท้จริงที่ลินท์กินกระต่าย
“ก็เดือนนึงแล้วนะ”
คนที่ตอบคือเทวิกา
จากนั้น เพื่อนซี้สองคนก็ร่วมแสดงความยินดีอยู่ในกลุ่มที่ลินท์ได้เป็นแม่แล้ว
กัญณิศาไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ แม้แต่อั่งเปาเธอก็ไม่ได้กดรับ
ข้างหูของกนกอรยังคงได้ยินน้ำเสียงทุ้มๆของนฤเบศวร์ ที่เรียกร้องจากอีกฝ่าย: “ให้บอสของพวกเขาส่งมาให้ฉันด้วยตัวเอง”
จากนั้น เขาก็วางสาย
กนกอรคิดในใจ คนที่โทรมาหานฤเบศวร์ ต้องเป็นคนที่ล่วงเกินนฤเบศวร์แน่เลย
ผู้ชายคนนี้ จริงๆแล้วไม่ได้ถือว่านิสัยดี แต่ว่าให้อภัยเธอได้เสมอ แม้จะเป็นตอนแรกที่พวกเขาเพิ่งรู้จักกัน เธอเทน้ำเย็นๆกะละมังหนึ่งใส่เขา ต่อให้เขาจะกระทืบเท้าด้วยความโมโห ถึงขั้นที่ทำให้เขาหนาวจนเป็นหวัด เขาก็ไม่เคยทำเกินไปกับเธอ
“ฉันกับกษิดิได้วันแต่งแล้ว วันที่แปดเดือนหน้า ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือน”
มิลินท์บอกข่าวดีอีกหนึ่งเรื่องออกมา
กนกอรพูด: “นี่รีบไปหน่อยไหม?”
ตอนนี้เทวิกากับลินท์อยู่ที่คฤหัสน์เมเปิลด้วยกัน สิ่งที่ควรรู้ก็รู้หมดแล้ว เธอจึงตอบเพื่อนรักกลับไป: “ลินท์กับกษิดิรักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ผู้ใหญ่ของทั้งสองตระกูลเตรียมพร้อมมานานแล้ว บอกได้ว่าเตรียมพร้อมหมดแล้ว ขาดแค่เรื่องสำคัญเพียงอย่างเดียวนี่แหละ เวลาอีกครึ่งเดือน สำหรับพวกเขามันไม่รีบร้อนสักนิด”
ของหมั้นที่จะมอบให้เจ้าสาว สินเดิมก่อนสมรมของฝ่ายหญิง ผู้ใหญ่ของทั้งสองตระกูลแอบเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว สองสามีภรรยาหนุ่มสาวแค่เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็พอ
