รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 409 เพื่อที่จะได้แต่งงานใหม่ เขาทุ่มเทจริงๆ!
กนกอรเม้มปาก แล้วพูดว่า “ฉันเชื่อคุณค่ะ”
คำพูดของเขา ถ้าเธอขอให้คุณพัฒน์ช่วยเธอสืบหา ก็สามารถสืบหาได้อย่างชัดเจน
เขารู้เรื่องนี้ดี ไม่มีทางโกหกหรอก
เธอ เชื่อเขา
นฤเบศวร์โล่งอก ขณะเดียวกันก็รู้สึกประทับใจที่กนกอรเชื่อเขา
“กนกอร ฟังผมนะ คนที่คิดอยากจะให้ผมเป็นฮีโร่ช่วยสาวสวย ที่จริงแล้วเป็นความคิดของยศพัฒน์”
กนกอร: ……
“คุณคิดไม่ถึงสินะ ยศพัฒน์ร้ายกาจมาก อย่ามองว่าเขาภายนอกดูสุภาพอ่อนโยนสูงสง่า ที่จริงแล้วหน้าเนื้อใจเสือมาก ฉผมทำตามความคิดร้ายๆของเขาแบบนั้น เกือบจะ……”
กนกอรจิ้มไปที่หน้าอกของเขา แล้วพูดว่า: “คุณพัฒน์ไม่มีทางวางแผนให้คุณอย่างไม่มีเหตุผลหรอกนะ ต้องเป็นคุณที่ไปขอความช่วยเหลือจากคุณพัฒน์ก่อน คุณเป็นอะไรกับเขา คุณไม่รู้อยู่แก่ใจเหรอ? ตัวไปถึงที่แล้วให้คนอื่นเขาจัดการคุณ คุณโทษใครได้ล่ะ?”
“ให้กลวิธีคุณไปแล้ว คุณจะใช้หรือไม่ใช่ก็เรื่องของคุณ ตอนนี้คุณกลับอยากจะฟ้องเรื่องคุณพัฒน์ หมดประโยชน์ก็ขับไสไล่ส่งงั้นเหรอ?”
นฤเบศวร์: “……กนกอร ผมเปล่านะ ผมก็สารภาพกับคุณแล้วไม่ใช่เหรอ”
แต่ก็แอบดีใจที่ตัวเองไม่ได้ไปฟ้องเทวิกา ไม่เช่นนั้นเทวิกาบอกกนกอรอีกครั้ง กนกนอรจะต้องโกรธมากอย่างแน่นอน
ตอนนี้ถูกกนกอรด่า เขากลับไม่ต้องกลัวอะไร
“หลังจากที่ผมหย่ากับคุณ ผมก็กังวลจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ กลัวแทบแย่ว่าคุณจะถูกกันตภณแย่งไป พอร้อนรนขึ้นมา ก็แค่อยากหาคนที่มีประสบการณ์เพื่อขอกลวิธีสักหน่อย ผมจึงไปหายศพัฒน์ ใครจะไปรู้ว่ากลวิธีที่หมอนั่นให้ผมมา พอเกิดความกระวนกระวายใจก็วุ่นวายไปหมด พอผมร้อนรนก็เลยใช้มัน”
“จริงสิ กนกอร ผมบอกอะไรคุณสักเรื่อง คุณอย่าถูกไอ้วัวกระทิงอย่างกันตภณหลอกเด็ดขาด เขาไม่มีทางชอบคุณแน่นอน เขามาหลอกคุณ ที่จริงแล้ว เขาเป็นเกย์ เขาชอบนิรุตต์ แล้วท่าทางของเขาออกสาว เป็นฝ่ายรับแน่นอน”
กนกอรอึ้ง ถามเขา: “คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นเกย์ แล้วก็ยังเป็นฝ่ายรับด้วย? คุณเคยรุกเขาเหรอ?”
“ถุย ผมเป็นชายแท้ ผมไม่ได้ชอบรุกเขาสักหน่อย คนที่ผมชอบที่สุดแล้วก็อยากจะรุกที่สุดก็คือคุณ”
นฤเบศวร์พูดเบาลงเล็กน้อย อธิบายว่า: “ผมก็แค่สืบเรื่องเขานิดหน่อย เขาแย่งภรรยาผมไป ผมก็ต้องสืบค้นบรรพบุรุษของเขาทั้ง 18 ชั่วโคตรอยู่แล้ว ถ้าเหล่าบรรพบุรุษของเขารู้ว่าเกิดมาเป็นผู้ชายเสียเปล่า กลับชอบผู้ชายกันเอง คงจะโกรธมากจนคลานออกมาจากโลงศพและด่าเขาตายเลย”
“เขาก็แค่ไม่ชอบผู้หญิงเท่านั้นเอง ทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะชอบได้อย่างเสรี คุณอย่ามองเขาแบบอคติสิ”
หลังจากที่กนกอรรู้ว่ากันตภณชอบไม้ป่าเดียวกัน ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก กันตภณจะต้องมีใครบางคนส่งมาให้เข้าใกล้เธอ และแสร้งทำเป็นมาจีบเธอ
เธอมีความประทับใจที่ดีต่อกันตภณ สุดท้ายแล้วก็เป็นคนหล่อคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเกย์
แต่ว่า นั่นคือการตัดสินใจของกันตภณ เธอไม่อาจดูถูกเหยียดหยามกันตภณเพียงเพราะเขาชอบไม้ป่าเดียวกัน
ทุกคนชอบไม่เหมือนกัน อย่ามองว่าคนอื่นแปลก เพียงเพราะคนอื่นต่างจากตัวเอง
นฤเบศวร์มุ่ยปาก แล้วพูดว่า: “เขาแสร้งทำเป็นคู่แข่งทางใจของผม แย่งภรรยาผมไป แถมยังคาดหวังจะได้ยินสิ่งดีๆของเขาจากปากผมอีก? ผมไม่ได้ไปจัดการเขา ทำให้เขาไม่มีงานทำ ก็ให้เกียรติมากพอแล้ว โชคดีที่เขาเป็นเกย์ ไม่งั้นนะ เหอะๆ!”
เหตุผลหลักๆคือ ผู้ที่ยืนอยู่เบื้องหลังกันตภณคือนายท่านของตระกูลเขา
ใช้คำพูดของคุณปู่ หากกันตภณไม่ปรากฏตัว เขาก็ยังไม่รู้ความรู้สึกของตนที่มีต่อกนกอรได้รวดเร็วอย่างนี้หรอก
“คุณยังเจ็บแผลอยู่ไหม?”
กนกอรเปลี่ยนเรื่อง เขาจะได้ไม่ด่าบรรพบุรุษของกันตภณทั้ง 18 ชั่วโคตรอีก
ส่วนเรื่องที่เขาเสแสร้งจะเป็นฮีโร่เพื่อช่วยสาวงาม แม้ว่าจะทำให้เธอพูดไม่ออก เพราะเขาพูดตรงๆ เธอก็ไม่ได้อยากตอแยแล้ว
สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำเพื่อเธอ
เจ็บ เจ็บเจียนตาย”
นฤเบศวร์ทำตัวเป็นดราม่าควีน เปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ็บปวดในทันที แล้วก็พูดอย่างน่าสงสารว่า: “กนกอรก คุณรู้จักผม ผมเกิดมาในตระกูลคนรวย ตั้งแต่เล็กจนโตผมไม่เคยได้รับบาดเจ็บใดๆเลย ตอนนี้บาดเจ็บแล้ว เจ็บมากๆจริงๆนะ”
หลังจากที่กนกอรเงียบ ก็พูดว่า: “ถ้างั้น ไปโรงพยาบาลเถอะ”
“คุณดูแลผมไหมล่ะ?”
“ที่บ้านพวกคุณมีคนรับใช้ มีบอดี้การ์ด ยังต้องให้ฉันไปดูแลคุณอีกเหรอ? คุณไม่กลัวว่าฉันยิ่งดูแลคุณ แล้วคุณจะยิ่งเจ็บ เพราะฉันเป็นตัวซวยหรอกเหรอ”
“กนกอร”
นฤเบศวร์คว้ามือข้างหนึ่งของกนกอรไว้ แล้วขอโทษเธอ: “กนกอร ขอโทษนะ! ที่แม่ผมพูดจาไร้สาระ คุณไม่ใช่ตัวซวย อย่าบอกว่านี่คืออุบัติเหตุ แม้ว่าคุณกับผมคบกันแล้วจะซวยจริงๆ ก็เป็นเรื่องที่ผมเต็มใจ”
“พูดแบบนี้ คุณก็รคิดว่าฉันเป็นตัวซวยงั้นสิ?”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ ผม นั่นผมแค่ยกตัวอย่าง แสดงให้คุณเห็นความจริงใจของผม กนกอร ในใจผมคุณคือความโชคดี ในใจผมคุณคือแสงสว่าง คบกับคุณ คุณทำให้ผมโกรธเป็นบ้า แต่ผมก็รู้สึกผ่อนคลาย และมีความสุข”
“ทุกครั้งที่คุณทำให้ผมโกรธแทบตาย หวนนึกขึ้นมา ก็มักจะทำให้ผมมีความสุขอยู่หลายวัน ผมชอบอยู่กับคุณนะ”
กนกอรดึงมือของตนออก แล้วหัวเราะเหอะๆสองครั้ง “แม่คุณไม่ชอบฉันมากๆ เธอดูถูกสถานะของฉัน เรื่องนี้ฉันเปลี่ยนไม่ได้ ช่องว่างที่แท้จริงระหว่างเราสองคนอยู่ที่ไหน นอกจากครอบครัวของฉันจู่ๆ ก็ร่ำรวย แล้วครอบครัวของคุณจู่ๆ ก็ยากจน ไม่เช่นนั้น แม่คุณก็จะไม่มีทางยอมรับฉันได้หรอก”
นั่นเป็นเรื่องที่ไม่สมจริงเลย
“กนกอร”
นฤเบศวร์จับมือของกนกอรอีกครั้ง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า: “เชื่อผม ผมจะพยายามเปลี่ยนมุมมองของแม่ผมที่มีต่อคุณ ถ้าเปลี่ยนไม่ได้ ต่อไปเราก็ไม่ต้องอาศัยอยู่กับพวกเขา บ้านหลายหลังในชื่อผมมีอีกเยอะ พอเราสองคนแต่งงาน ผมก็ยกทรัพย์สินทุกอย่างที่อยู่ในชื่อผมเปลี่ยนให้เป็นชื่อของคุณ”
“ผมบอกแม่ว่า คุณคือผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองแอคเซสซ์ ผมไม่มีอะไรเลย เป็นแค่พนักงานของ RA เท่านั้น บัตรเงินเดือนของผมก็มอบให้คุณ ถ้าเธอจ้องเล่นงานคุณอีก ขับไล่คุณออก ลูกชายของเธอก็จะสูญเสียทุกอย่าง”
กนกอรอึ้ง
คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะบอกว่ามอบทรัพย์สินในชื่อของเขาโอนย้ายมาให้เป็นชื่อของเธอ
คิดถึงตอนแรก ตอนที่เธอโกรธเขา มักจะพูดว่าพอเขาตายไป อย่าลืมโอนทรัพย์สินให้เป็นชื่อเธอ ให้ความปรารถนาที่จะรวยข้ามคืนของเธอกลายเป็นเรื่องจริง
พอเขาจะทำเช่นนี้จริงๆ เธอไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์ แต่รู้สึกหวั่นไหว
มองออกว่า เพื่อได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง เขาทุ่มเทมากจริงๆ
“วิกาเดี๋ยวก็จะกลับไปเมืองซูเพร่าเพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษ หลังจากที่เธอแบ่งทรัพย์สมบัติของพ่อเธอแล้ว เธอถึงจะเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองของเรา”
“ผมจะพยายามทำงานหาเงิน พยายามทำให้คุณร่ำรวยเหนือกว่าเธอ”
กนกอรยิ้ม “คุณจะมอบทรัพย์สินให้ฉันจริงๆเหรอ ไม่กลัวว่าจะสูญเสียไปทั้งหมดเหรอ? คิดถึงตอนแรก ทุกครั้งที่ฉันบอกคุณว่าก่อนตายอย่าลืมโอนทรัพย์สินให้ฉัน คุณยังบอกฉันอยู่เลยว่าฉันคุยแต่เรื่องเงินกับคุณทุกครั้ง”
“เราสองคนจะคุยเรื่องอะไรได้อีกนอกจากเรื่องเงิน?”
นฤเบศวร์คิดถึงอดีต มุมปากก็กระตุก
เธอในตอนนั้น ทำให้เขาโกรธได้ทุกนาที
“ขอเพียงแค่คุณสบายใจ สามารถทำให้แม่ผมเงียบได้ เลิกจับจ้องคุณ ผมยินดีทำทุกอย่าง”
นี่คือคำที่ออกมาจากก้นบึ้งจิตใจของนฤเบศวร์
เขารักใครสักคน ก็รักจากหัวใจ
เทวิกาเคยพูดไว้ ผู้หญิงที่สามารถทำให้เขาตกหลุมรักได้ จะต้องโชคดีมากๆ ว่าเปรมาเป็นคนที่โชคดีแต่กลับไม่รู้จักค่า
