รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 418 สะใจจริงๆ
ครอบครัวตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขาเกือบจะมีทรัพย์สินหลายแสนล้านแล้ว แต่มันเป็นของทั้งตระกูล ส่วนพ่อของเธอมีทรัพย์สินเพียงหมื่นล้านเท่านั้นเอง
เธอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่ต้องพูดถึงล้านล้าน แม้แต่หมื่นล้านก็มีไม่ถึง
“เทวิกา เธอมันเรียกร้องเยอะเกินไป！
เทวิกายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “ที่ฉันพูดมันเป็นความจริง พ่อของฉันมีค่ามากเท่านี้จริงๆ และฉันก็พูดตามจริงทุกอย่าง ไม่ได้มีการเพิ่มราคาอะไรเลย”
“พ่อคุณเป็นคน ไม่ใช่สิ่งของ จะใช้เงินมาประเมินไม่ได้”
เทวิกาหัวเราะเคอๆ แล้วพูดออกมาว่า： “คุณพลอยเป็นคนพูดเองว่าจะชดเชยให้แม่ของฉัน และให้แม่ฉันเสนอราคาออกมา นี่ไม่ใช่เป็นการให้แม่ฉันขายสามีหรอกเหรอ？ทำการค้าขาย ใครจะอยากขาดทุน？ฉันช่วยแม่ของฉันเรียกร้องราคา ก็แค่ขอราคาต้นทุน ไม่ได้เอากำไรจากคุณแม้แต่บาทเดียว ถือว่ายุติธรรมมากแล้ว”
“แน่นอน ถ้าคุณพลอยซื้อไม่ไหว ก็รีบกลับไปเถอะ อย่ามาทำตัวขายหน้าที่นี่ ไม่มีปัญญากินเยอะขนาดนั้นยังคิดจะสั่งอาหารจานใหญ่ขนาดนี้อีก ระวังจะอิ่มจนท้องแตกตาย！”
พลอยเดินออกไปอย่างโมโห
เธอเดินออกไปด้วยความโมโห
ไม่อยากอยู่ต่อแม้สักวินาที
เธอโกรธมากจริงๆ ！
ครั้งแรกที่เจอหน้าเทวิกา พลอยคิดว่าเทวิกาจะเป็นผู้หญิงที่ควบคุมได้ง่ายและรังแกได้ง่าย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากัน เธอถึงรู้ว่าเทวิกามีความสามารถที่สามารถยั่วคนให้โมโหจนบ้าคลั่งได้
“พลอยกลับดีๆ นะคะ ฉันไม่ส่งแล้วนะ”
เมื่อพลอยได้ยินคำพูดนี้ของเทวิกา รู้สึกว่ามันไม่น่าฟัง และรู้สึกแปลกๆ แต่เนื่องจากเธอกำลังโกรธมาก จึงยังนึกไม่ออกถึงความหมายของคำพูดที่แท้จริง
หลังจากที่เธอเดินออกไปจากคฤหัสถ์เมเปิลแล้ว ถูกลมพัดโชยมา บวกกับความโกรธเริ่มจางลง เธอถึงนึกขึ้นได้ คำพูดของเทวิกาคำหนึ่งเหมือนเป็นคำพูดส่งคนตาย！
เนตรดาว！
รอดูแล้วกัน！
พลอยขึ้นเครื่องบินส่วนตัว แล้วออกคำสั่งออกมาว่า： “ฉันจะไปRA กรุ๊ป”
เธออยู่ไกลถึงเมืองซูเพร่า จะจัดการเนตรดาวได้ยาก
แต่ว่าเธอสามารถหาผู้ช่วยได้
เดิมทีผู้ช่วยที่พ่อของเธอหาให้คือเปรมา คิดไม่ถึงว่าเปรมาจะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ กลับเข้าไปในคุกอีก
เธอแอบดีใจที่ยังไม่ได้ทำธุรกิจร่วมกันกับเปรมา ไม่งั้นคงต้องขาดทุนยับเยินแน่นอน
นอกจากเปรมาแล้ว เธอนึกถึงนฤเบศวร์
นฤเบศวร์เป็นคู่อริของยศพัฒน์
นฤเบศวร์รักเปรมามาก เปรมาเข้าไปในคุกเพราะสาเหตุของยศพัฒน์กับเทวิกา คิดว่า นฤเบศวร์คงต้องเกลียดเทวิกาและสามีเข้าไส้แน่นอน
ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อนนั่นเอง
พลอยต้องการร่วมมือกับนฤเบศวร์เพื่อจัดการยศพัฒน์และภรรยา
ในเมืองแอคเซสซ์ คนที่กล้าเป็นศัตรูกับยศพัฒน์นั้นมีแค่นฤเบศวร์คนเดียว ไม่ว่ายังไงพวกเขาสองคนเป็นศัตรูกัน
พลอยมาอย่างวู่วาม และกลับไปอย่างวู่วาม
เธอจึงไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด และไม่รู้ว่านฤเบศวร์ได้ปล่อยวางเรื่องของเปรมาแล้ว แถมไม่รู้เรื่องราวของนฤเบศวร์กับกนกอรอีกด้วย
ในขณะนี้ ถึงแม้ว่านฤเบศวร์จะยังคงต่อสู้กับยศพัฒน์ในด้านธุรกิจ แต่ส่วนตัวแล้ว เขาไม่อยากมีปัญหากับยศพัฒน์และภรรยา
หลังจากยั่วโมโหพลอยจนเธอกลับไปแล้ว เทวิกามองดูเวลา ก็ตะโกนเรียกคนที่อยู่ชั้นบนออกมาว่า： “ที่รัก เร็วเข้าพวก
เรารีบไปทำงานกันเถอะ ฉันจะสายแล้ว”
ใช่แล้ว เธอยังไม่ได้แต่งหน้าเลย
เทวิการ้อนรน ในใจได้ด่าพลอยที่เย่อหยิ่งโอหังชู้รักคนนี้ไปแล้วเป็นพันครั้ง
ผู้หญิงแบบพลอย เทียบไม่ได้กับแม่แท้ๆของเธอที่เป็นเหมือนดั่งนางฟ้าเลยแม้แต่น้อย
คนอย่างพลอยก็แค่อาศัยฐานะของครอบครัวของเธอเท่านั้นเอง
“ฉันไปหาลินท์ก่อน ให้ลินท์ช่วยฉันแต่งหน้าก่อน”
เทวิกาไม่รอให้ยศพัฒน์ลงมาจากชั้นบนก่อน ก็วิ่งออกไปก่อนแล้ว
ยศพัฒน์：……
ประยสย์：……น้องสาวของเธอเป็นคนทำอะไรรีบร้อน
เมื่อกี้ตอนที่ยั่วโมโหพลอยนั้น ทำให้เขาดูอย่างสะใจ
เพราะเมื่อก่อน มีแต่พลอยเท่านั้นที่ยั่วโหโหเขา
เขาไม่ชำนาญในเรื่องทะเลาะกับผู้หญิง และไม่อยากทะเลาะด้วย
ถือว่าน้องสาวได้ช่วยเขาแก้แค้น ฮ่าๆ ดูแล้วช่างสะใจจริงๆ ！
เทวิกา：ศัตรูความรักของฉันมันเยอะ ฉันมีประสบการณ์ทางด้านนี้เยอะมาก！
ยศพัฒน์：……
ทางด้านนี้ เทวิการีบร้อน ต้องการรีบออกไปทำงาน ส่วนทางด้านพลอย มาถึงRA กรุ๊ปในเวลาอันรวดเร็ว
ดีที่หน้าประตูของRA กรุ๊ปกว้างพอ เครื่องบินส่วนตัวของเธอถึงลงจอดได้ แต่ก็ค่อนข้างโดนเด่น
พลอยเองก็ไม่อยากหลบๆ ซ่อนๆ เธอต้องการมาให้นฤเบศวร์และร่วมมือกันอย่างเปิดเผย！
เพิ่มแรงกดดันให้เทวิกาหน่อยก็ดี อย่างน้อยเทวิกาจะได้กลัว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
แต่ว่า พลอยมาเช้าเกินไป นฤเบศวร์ยังไม่ได้กลับบริษัทเลย
เขาไปที่ตระกูลภูสิทธ์อุดมตั้งแต่เช้า และอยู่กินข้าวที่ตระกูลภูสิทธ์อุดม แถมต้องการไปส่งกนกอรทำงานให้ได้ ช่วยกนกอรเปิดร้าน จากนั้นกินกาแฟที่นั่นหนึ่งแก้ว ภายใต้การรบเร้าของกนกอรครั้งแล้วครั้งเล่า เขาถึงยอมออกไปจากร้านกาแฟอย่างอาลัยอาวรณ์
เมื่อเขามาถึงบริษัท ก็เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว
เห็นหน้าประตูบริษัทมีเครื่องบินส่วนตัวลำเล็กจอดอยู่ ทำให้นฤเบศวร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน ใครกันที่โอ้อวดความรวยมาถึงพื้นที่เขา？
ทำเหมือนคนอื่นไม่มีเครื่องบินส่วนตัวยังไงอย่างนั้นแหละ
เขาเองก็มีเหมือนกัน
เพียงแต่เขาเป็นคนถ่อมตนเท่านั้นเอง
รถยนต์ส่วนตัวของนฤเบศวร์ ขับเข้าไปทันที ไม่ได้จอดรอเลยสักนิด
เมื่อพลอยลงมาจากเครื่องบิน
เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาทันที
พ่อของเธอเป็นคนโทรมา
“พลอย เธออยู่ไหน？”
คุณพสธรกังวลลูกสาวตัวเองมาถึงเมืองแอคเซสซ์จะเสียเปรียบ จึงรีบตามมาอย่างรีบร้อน เมื่อไปถึงคฤหัสถ์เมเปิลถูกแจ้งว่า ลูกสาวได้ออกไปตั้งนานแล้ว
เขาจึงต้องโทรศัพท์
โชคดี ที่มีคนรับสาย
“พ่อ หนูอยู่ที่RA กรุ๊ป”
“เธอไปทำอะไรที่RA กรุ๊ป？”
“พ่อ กลับไปค่อยเล่าให้พ่อฟัง”
พลอยต้องการรีบเขาไปหานฤเบศวร์ ไม่อยากคุยรายละเอียดกับพ่อ ที่สำคัญคือมันร้อนมาก
เธอรอนฤเบศวร์ รอไปสองชั่วโมง！
วันนี้ไม่เหมาะที่จะออกจากบ้านจริงๆ ทำให้เธอไปไหนก็ต้องรอคนอื่น
“พลอย ลูกกลับมาก่อนใกล้นฤเบศวร์ไม่ช่วยลูกหรอก ลูก……”
“พ่อ หนูกลับไปแน่ แค่นี้ก่อนนะคะ กลับไปแล้วค่อยเล่ารายละเอียดให้พ่อฟัง”
พูดจบพลอยก็ตัดสายทิ้งทันที
คุณพสธร：……
ถึงแม้นฤเบศวร์กับยศพัฒน์จะเป็นศัตรูกัน แต่ทั้งคู่เป็นนักธุรกิจในเมืองแอคเซสซ์เหมือนกัน ดังนั้นการแข่งขันกันทางด้านธุรกิจก็เป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว คนนอกต้องการเข้ามาแย่งผลประโยชน์ นักธุรกิจท้องถิ่นอย่างพวกเขาต้องร่วมมือต่อสู้กับคนนอกอยู่แล้ว ดังนั้นเรื่องที่ลูกสาวของเขาจะหลอกใช้นฤเบศวร์นั้นเป็นไปไม่ได้เลย
คุณพสธรไม่ได้โทรศัพท์ไปราดน้ำเย็นใส่ลูกสาวอีก ให้ลูกสาวไปเจอกับอุปสรรคบ้าง จะได้ทำให้เธอตื่นสักที
ถ้าหาก นฤเบศวร์ยอมร่วมมือกับลูกสาวหล่ะ？
ถูกยศพัฒน์กดขี่ให้อยู่เป็นรองอันดับสองมานานหลายปี คิดว่านฤเบศวร์เองก็คงแค้นมาก ไม่แน่อาจจะใช้พลังของคนภายนอกมาจัดการยศพัฒน์ก็เป็นได้
เขาเองก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
เขาอยากชนะไซม่อนมาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยชนะเลย ทำได้เพียงหาคนอื่นที่มีพลังมาเป็นพันธมิตร เพื่อจัดการกับไซม่อนด้วยกัน
นฤเบศวร์เพิ่งกลับมาออฟฟิศและเพิ่งนั่งลง แม้แต่น้ำก็ยังไม่ทันได้ดื่ม ก็ได้ยินว่าคุณหนูของเมืองซูเพร่าต้องการเจอเขา
เขารู้สึกแปลกใจ คุณหนูของตระกูลเลิศธนโยธาแห่งเมืองซูเพร่าต้องการเจอเขา？
พวกเขารู้จักกันด้วยเหรอ？
ไม่รู้จักกันหนิ่
แต่ว่า มาจากเมืองซูเพร่า ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเทวิกาแน่นอน
เนื่องจากความอยากรู้อยากเห็น ทำให้นฤเบศวร์ให้เกียรติพลอยมาก ยอมเจอเธอ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้นัดหมายกันไว้ล่วงหน้า
เมื่อได้รับอนุญาต พลอยเดินเข้าไปอย่างสะดวก
และมาถึงประออฟฟิศของประธาน อย่างรวดเร็ว
เลขาผู้ชายของนฤเบศวร์ได้เคาะประตู เมื่อได้รับอนุญาต ถึงได้ผลักประตูและพาพลอยเข้าไป
