กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 378 สืบสวน

“พวกเราก็แค่ผ่านมาและเห็นว่าที่นี่ไม่น่าจะมีใครอยู่ดังนั้นพวกเราก็คิดว่าจะเข้ามาขโมยของมีค่า” พวกเขาไม่รู้ว่าฮวงเฟิงได้เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ดังนั้นพวกเขาจึงโยกโย้โดยไม่ยอมพูดความจริง
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็รู้สึกว่าหน้าท้องของเขาถูกทุบด้วยค้อนที่หนักอึ้งเขารู้สึกปวดแปลบไปตลอดทั้งหน้าท้องและอวัยวะภายในก็รู้สึกราวกับว่าจะแหลกละเอียด
“แกคิดว่าจะหลอกฉันได้ง่ายๆงั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่เขามองดูอีกฝ่าย
“แค่กแค่ก เปล่านะ ที่ฉันพูดไปเป็นความจริงนะ พวกเราเข้ามาขโมยของในนี้จริงๆ” ความจริงแล้วสิ่งที่เขาพูดนั้นก็จริง เขามาที่นี่ก็เพื่อจะขโมยของบางอย่างแต่มันไม่ใช่ของมีค่าแต่เป็นของที่เอาไว้ใช้ขู่เอาชีวิตคน!
และในเวลานี้หนึ่งในคนสี่คนนั้นก็ได้ลุกขึ้นอย่างเงียบๆ เขาคิดว่ามันมืดมากและฮวงเฟิงก็คงจะไม่เห็นเขา
ในขณะที่เขาสาวเท้าเข้าหาฮวงเฟิงได้เพียงก้าวเดียวเขาก็ถูกฮวงเฟิงเตะจนลอยออกไปเป็นที่เรียบร้อยและร่างของชายคนนั้นก็ปะทะเข้ากับชั้นวางหนังสือจนชั้นหนังสือนั้นเทกระจาดและร่วงลงมาใส่ร่างของเขา
“ถ้าแกอยากตายไหนลองพูดอีกทีซิ” หลังจากที่ฮวงเฟิงพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปหาชายคนที่เป็นคนหยิบของออกจากชั้นวางหนังสือและเอาของที่ซ่อนอยู่ที่นั่นไป
ฮวงเฟิงเปิดหนังสือเล่มเล็กและที่หน้าแรกเขียนว่าเมื่อไรก็ตามที่ของขวัญถูกทำให้ใครบางคน เงินมากมายก็จะไปหาคนๆ นั้น และหน้าอื่นๆ ก็มีข้อความที่คล้ายๆ กัน เพียงแต่ว่าบางครั้งของขวัญนั้นก็คือเงิน บางครั้งก็เป็นสิ่งของ และบางครั้งของขวัญนั้นก็มาจากคนอื่น หรือผู้หญิง! สำหรับคนที่ถูกส่งออกไปก็มีอยู่ไม่กี่คนและทุกแผนกก็ล้วนแล้วแต่เหมือนกัน ฮวงเฟิงยังได้เห็นตารางตัวเลยที่สำคัญของเมืองเจียงอยู่ในนั้นแต่เขาไม่เห็นตารางตัวเลขที่สำคัญของจังหวัดชิงเลย
เห็นได้ชัดว่าว่านี่เป็นสมุดบัญชีของถงเฉียนจุ้นแม้แต่ฮวงเฟิงเองก็ไม่คาดคิดว่าของที่มีประโยชน์เช่นนี้เขาจะไม่เจอเมื่อสองสามวันก่อนแต่กลับได้มันมาจากสถานการณ์เช่นนี้
“นี่เหรอที่แกบอกว่าตั้งใจจะมา“ขโมย”?” ฮวงเฟิงกล่าวพร้อมกับโบกสมุดบัญชีที่อยู่ในมื่อ
“นี่แกเป็นใครกันแน่?แกรู้ไหมว่าแกจะต้องเดือดร้อนแค่ไหนถ้าแกกล้าเอาสมุดบัญชีนั่นไป?” ชายคนนั้นรู้ดีว่าคงจะปิดบังต่อไปไม่ได้แล้วจึงร้องขู่ฮวงเฟิง
“เดือดร้อนเหรอ?”ฮ่าฮ่า ถ้าฉันไม่เอามันไป นั่นสิเป็นปัญหา!” ฮวงเฟิงกล่าว ถ้าเขาหาคนที่อยู่เบื้องหลังของถงเฉียนจุ้นไม่เจออีกฝ่ายก็คงจะสร้างปัญหาให้แก่เขาเป็นแน่
“ตอนนี้บอกฉันมาได้แล้วว่าทำไมพวกแกถึงมาหาของสิ่งนี้?”ฮวงเฟิงกล่าวกับชายคนนั้น เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นเป็นหัวหน้ากลุ่ม “นายบังคับให้ฉันต้องใช้ความรุนแรงนะ ฉันไม่ชอบ”…ไอรีนโนเวล
“ได้ๆฉันจะบอก” ชายคนนั้นกล่าว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฮวงเฟิงไม่ใช่หัวขโมยธรรมดาจึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ “พี่เฟยสั่งให้พวกฉันมาเอาของสิ่งนี้และเรื่องที่ว่าใครเป็นคนสั่งให้พี่เฟยทำแบบนี้ ฉันเชื่อว่าแกคงจะเดาได้จากรายชื่อที่เขียนอยู่ในสมุดบัญชีนั่นแหละนะ เพราะงั้นฉันแนะนำว่าแกอย่ามาสะเออะกับเรื่องนี้เลย มันไม่เป็นการดีสำหรับแกหรอกนะ”
“พี่เฟยที่แกกำลังพูดถึงนี่เป็นใครกันแน่?”ฮวงเฟิงถาม
ในตอนแรกฮวงเฟิงคิดว่าพวกนั้นเป็นเพียงแค่ขโมยที่นำชื่อขอพี่เฟยมาอ้างเพื่อขู่ให้เขากลัวยิ่งไปกว่านั้นในเห็นได้ว่าธุรกิจของพวกเขานั้นตัวตนของพี่เฟยนั้นเป็นความลับที่ไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้
จากที่เขาตีความได้ฮวงเฟิงรู้ว่าพี่เฟยนี้จริงแล้วก็เป็นนักเลงคนหนึ่ง เดิมทีแล้วอำนาจของเขานั้นมีมากกว่าพี่เปียวนิดหน่อย แต่หลังจากที่ลุงหลี่ได้ตายไป เขาก็ฉวยโอกาสนี้ขึ้นมาเป็นใหญ่ และดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนที่คอยหนุนหลังอยู่ด้วย เพราะเห็นได้จากที่เขาใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็ว อาณาเขตของเขานั้นกว้างขวางและเหตุลที่เขาสั่งให้คนมาเอาสมุดบัญชีไปก็คงจะเป็นเพราะคนที่หนุนหลังของเขาอยู่นั่นเอง
หลังจากที่ฮวงเฟิงได้รู้ในสิ่งที่เขาต้องการทราบแล้วเขาก็ซัดพวกมันทั้งสี่คนจนร่วงและมัดพวกมันเอาไว้ภายในห้องนั้น จากนั้นเขาก็ออกไปจากวิลล่าที่ได้ถูกปิดตายไว้อย่างเรียบร้อย
หลังจากที่ออกมาจากวิลล่าแห่งนั้นแล้วฮวงเฟิงก็โทรศัพท์หาไป่เสี่ยวโหรวและรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เองฉันจะไปควบคุมตัวพี่เฟยเอาไว้ก่อนจะต้องพยานมากขึ้นแน่ๆ” ฮวงเฟิงกล่าวกับไป่เสี่ยวโหรว
“ค่ะ”ไป่เสี่ยวโหรวเห็นด้วยกับสิ่งที่ฮวงเฟิงตัดสินใจ เธอตกลงและกล่าวว่า “ยังไงก็ตาม คุณก็ระวังตัวด้วยนะ”
“ผมรู้แล้ว”ฮวงเฟิงกล่าว “อย่างไรก็ตามในสมุดบัญชีเล่มนั้นก็มีตารางตัวเลขขนาดใหญ่เมืองเจียง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครที่มาจากจังหวัดเลย นี่คุณคงไม่ทำอะไรผิดพลาดก่อนหน้านี่ใช่ไหมหรือคุณหมายความว่ายังมีสมุดบัญชีเล่นอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ไป่เสี่ยวโหรวและคนอื่นๆเดาว่าถงเฉียนจุ้นนั้นคงจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับจังหวัดและมันก็น่าจะเป็นอย่างที่พวกเขาคิด เพราะว่าที่เขากลายมาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัดชิงได้ มันก็เป็นไปได้ว่าเขาต้องมีเส้นสายในจังหวัด
“ไม่น่าจะพลาดนะถงเฉียนจุ้นมีสมุดบัญชีเล่มอื่นอีกแน่ๆ” ไป่เสี่ยวโหรวกล่าว
ฮวงเฟิงพยักหน้าเพื่อแสดงว่าเขาเห็นด้วยแต่ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาดูสมุดบัญชี การไปจับตัวพี่เฟยนั้นสำคัญกว่า ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้เบาะแสเลยแม้แต่น้อยเลยเกี่ยวกับสมุดบัญชี
หลังจากที่วางสายฮวงเฟิงก็รีบรุดไปที่อยู่ของพี่เฟยอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้พี่เฟยนั้นยังไม่รู้ตัวว่าเขาได้ตกเป็นเป้าหมายของฮวงเฟิงแล้วเขาอยู่ที่บาร์แห่งหนึ่งกำลังนั่งดื่มเหล้าและรอฟังข่าวจากลูกน้องของเขาอยู่
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเขามองดูหมายเลขโทรศัพท์ที่ปรากฎบนหน้าจอและรีบกดรับสายอย่างรวดเร็ว “ฮัลโหล ท่านหลี่ ครับ ผมส่งคนไปเอามันแล้วครับพวกเราจะได้มันกลับมาเร็วๆ นี้ครับ ท่านหลี่ไม่ต้องเป็นกังวลครับ จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ อืม ผมสัญญาครับ ถ้ามีข่าวอะไรผมจะรีบโทรแจ้งให้ท่านทราบครับ โอเคครับ สวัสดีครับท่านหลี่!”
หลังจากที่พี่เฟยวางสายพร้อมกับรอยยิ้มเขาก็ถามคนที่อยู่ข้างเขาว่า “นี่ยังไม่มีข่าวอะไรจากพวกนั้นอีกเหรอ?”
“พวกเขายังไม่กลับมาเลยครับ”คนที่อยู่ข้างๆ เขาตอบในทันที
“มันก็แค่เรื่องง่ายๆพวกมันคงไปแวะเที่ยวผู้หญิงอยู่ล่ะสิ เรื่องนี้ไอ้พวกนั้นแต่ละคนแม่งยิ่งเร็วนักเชียว” พี่เฟยดื่มเหล้าเข้าไปอึกใหญ่และก่นด่าลูกน้อง
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะเป็นกังวลแต่เขาก็ไม่ได้กังวลว่าจะมีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะว่าคนพวกนั้นไปเอาของในที่ที่ไม่มีใครอยู่และพวกเขาก็มีกันตั้งสี่คน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพวกเขาก็คงต้องฆ่าตัวตายแล้วล่ะ
จากนั้นก็มีน้องเล็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและแจ้งว่า“พี่เฟย แย่แล้ว มีคนโทรเข้ามา!”