รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 544 กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์
ท่าทีของเธอทำให้หญิงชราพอใจมาก แต่ทำให้คุณหญิงสองและคุณหญิงสามบ่นพึมพำในใจไม่หยุด รู้จักแต่เลียแข้งเลียขา
เทวิกา: ฉันเลียแข้งเลียขาได้ แต่พวกเธอไม่มีแม้แต่ขาให้เลียเลย อิจฉาใช่ไหมล่ะ!
คุณหญิงทั้งสอง: ……
“พี่ชายหลานก็อายุยี่สิบห้าแล้ว หลานเป็นลูกแฝดกัน และหลานก็แต่งงานได้ครึ่งปีกว่าแล้ว แต่พี่ชายของหลานยังไม่มีแฟนเลยด้วยซ้ำ ย่าอยากช่วยเขา แต่พี่ชายของหลานอาจไม่เต็มใจแน่ ส่วนแม่ของหลาน…… ช่างมันเถอะ ย่าหวังพึ่งหลานนะ”
“ถึงพี่ชายของหลานจะเข้าใจย่าผิดมากมาย แต่เขาก็เป็นหลานชายคนแรกของย่า แล้วย่าจะไม่รักเขาได้ยังไง ย่าก็เป็นห่วงเขามากเช่นกัน”
“วิกา ช่วยบอกพี่ชายของหลานว่า งานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นในคืนวันเสาร์หน้า บอกให้บอดี้การ์ดของเขาว่าอย่าติดตามใกล้ชิดเกินไป และยกเลิกกฎที่ว่าผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ญาติไม่ให้เข้าใกล้ในระยะสามเมตร”
เทวิกายิ้มและพูดว่า: “คุณย่าคะ พี่ชายของหนูไม่รีบร้อนหรอกค่ะ”
พี่ชายของเธอมีเป้าหมายคู่รักแล้ว
หญิงชราอยากที่จะจัดการเรื่องการแต่งงานของพี่ชายของเธออีก ไม่มีทางหรอก
อย่าพูดถึงว่าพี่ชายของเธอมีเป้าหมายเลย ถึงไม่มีเป้าหมายเธอก็จะไม่ช่วยหญิงชราวางแผนพี่ชายของเธอหรอก
ส่วนงานเลี้ยง ถ้าเชิญคนมีฐานะมาร่วมงานเลี้ยงด้วย ระดับความปลอดภัยของคืนนั้นจะสูงที่สุด แต่สำหรับพ่อและพี่ชายของเธอแล้ว อาจเป็นช่วงเวลาที่ไม่ปลอดภัยที่สุด
คนจะเยอะจนวุ่นวายไปหมด
ด้วยฐานะและรูปลักษณ์ของพี่ชายเธอ ถ้าไม่มีบอดี้การ์ดคอยปกป้อง ผู้หญิงไม่กลัวตายพวกนั้นจะทำอย่างไรกับพี่ชายของเธอล่ะ
และด้วยบทเรียนที่ได้จากพลอยไพลิน เทวิกาจึงไม่กล้าโกงพี่ชายของเธอหรอกนะ
“พี่ชายของหนูยังหนุ่มอยู่ เขาบอกว่าเขาจะยังไม่คิดเรื่องแต่งงานจนกว่าจะอายุสามสิบคะ”
“แต่เขายังไม่มีแม้แต่แฟนเลย”
“คุณย่าคะ มันเป็นเรื่องของโชคชะตา ก่อนที่โชคชตะของพี่ชายจะมาถึง เราจะรีบร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พอโชคชะตามาถึง เราไม่ต้องรีบร้อนพี่ชายของหนูก็จะมีภรรยาและมีลูกเองค่ะ”
หลังจากที่หญิงชราเงียบไป เธอพูดว่า: “วิกา หลานไม่เต็มใจช่วยย่าเรื่องนี้ใช่ไหม ย่าแค่รู้สึกเสียใจที่รอบข้างพี่ชายของหลานไม่มีใครรู้ร้อนรู้หนาวเลย”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกคะ เรื่องของพี่ชายหนูก็เป็นเรื่องของหนูเหมือนกัน คุณย่าคะ นูจะไปคุยกับพี่ชาย แต่หนูรับปากไม่ได้ว่าพี่ชายจะฟังไหมนะคะ”
จากนั้นใบหน้าของหญิงชราก็อ่อนลง “พี่ชายของหลานรักหลานมาก เขาจะฟังสิ่งที่หลานพูดอย่างแน่นอน”
เทวิกาคิดในใจ เธอเองก็อยากมีพี่สะใภ้เหมือนกัน ทว่าคนที่เธอชอบไม่ใช่คนที่คุณย่าชอบ
นอกจากนั้น เรื่องการแต่งงานของพี่ชายเธอไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอที่จะตัดสินใจได้ ทั้งหมดที่เธอทำได้คือช่วยพี่ชายของเธอพิสูจน์ว่ากัญณิศาคือหญิงสวมหน้ากาก
กัญณิศาที่อยู่ห่างไกลในเมืองแอคเซสซ์ จามหลายครั้งติดต่อกัน
เธอหยิบทิชชู่ออกมาถูจมูก นึกในใจ ใครด่าเธอลับหลัง
“คุณกัญณิศาคะ อุณหภูมิเครื่องปรับอากาศต่ำเกินไปเหรอคะ”
น้องพนักงานถามด้วยความเป็นห่วง
เธอเดินไปหยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศทันที และเพิ่มอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศขึ้นสององศา
กัญณิศาไม่พูดอะไรและยิ้มอย่างอ่อนโยนให้น้องพนักงาน
น้องพนักงานถอนหายใจ: ทำไมเธอถึงไม่ใช่ผู้ชายนะ ถ้าเธอเป็นผู้ชาย เธอจะไล่จีบคุณกัญณิศาอย่างแน่นอน
สวยงามมาก!
แถมยังอ่อนโยนอีกด้วย
อ่อนโยนเหมือนสายน้ำนั้นหมายความว่าอย่างไร น้องพนักงานได้เรียนรู้จากตัวกัญณิศาแล้ว
กัญณิศาดูเวลา จากนั้นมองที่แคชเชียร์ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า: “วันนี้กนกอรไม่กลับเลย”
ข้างนอก พระอาทิตย์เอี้ยงไปทิศตะวันตก ซึ่งได้เวลาอาหารเย็นแล้ว
น้องพนักงานยิ้มและพูดว่า: “วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับพี่อร พี่อรจึงลาพักให้ตัวเอง ถ้าคุณกัญณิศามีเรื่องหาพี่อา บอกกับฉันแล้วฉันจะบอกพี่อรให้ หรือคุณกัญณิศาจะโทรหาพี่อรเองก็เหมือนกันคะ”
“ไม่เป็นไร แค่พูดเฉยๆ”
กัญณิศาหยิบกระเป๋าของตัวเอง ยืนขึ้นและพูดกับน้องพนักงานว่า: “ฉันควรกลับแล้ว น้อง เช็คบิล”
“ได้คะ”
กัญณิศาเป็นเพื่อนสนิทของหัวหน้าทั้งสองคน แต่เธอไม่เคยต้องการที่จะเอาเปรียบแม้ว่าหัวหน้าทั้งสองคนบอกว่าจะเลี้ยงกัญณิศากินของว่างและดื่มกาแฟ
ทว่ากัญณิศายืนยันที่จะจ่ายเงิน
เทวิกาและกนกอรจึงแล้วแต่เธอไป
น้องพนักงานเป็นคนแรกที่ทำงานกับเทวิกาและกนกอร เธอจึงรู้นิสัยใจคอกัญณิศาดี ดังนั้นเธอจึงให้บริการกัญณิศาเหมือนกับลูกค้าทุกคนและคิดค่าบริการตามปกติ
เธอรู้สึกว่าหัวหน้าทั้งสองคนของเธอมีนิสัยดี และเพื่อนที่พวกเธอคบก็มีนิสัยดีมากเช่นกัน
เป็นเรื่องจริงที่กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์
คนแบบไหนก็คบหาเพื่อนแบบนั้น
หลังจากกัญณิศาจ่ายเงินแล้ว โดยมีน้องพนักงานนำทาง และไม่นานก็ขับรถออกไป
ขณะเดียวกันในตระกูลภูสิทธ์อุดม ยกเว้นคุณปู่ชรัณ ทุกคนต่างลุกขึ้นไปส่งคนของตระกูลเดชอุปที่กำลังจะกลับบ้าน
วันนี้ทั้งวัน ทั้งสองครอบครัวทานอาหารที่บ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดม
ชายชราบอกหลานชายและหลานสะใภ้เขาว่า เมื่ออยู่ในตระกูลภูสิทธ์อุดมไม่ว่าพวกเขาจะกินอะไรอย่าแสดงความรังเกียจเพราะยังไงพวกเขาสองตระกูลกลายเป็นญาติที่ผูกพันด้วยการสมรสของลูกแล้ว จะต้องให้เกียรติพวกเขาบ้าง
โชคดีที่ทักษะการทำอาหารของทักษอรนั้นยอดเยี่ยม แม้ว่าจะเป็นอาหารที่ปรุงเองที่บ้าน ไม่สามารถเทียบได้กับอาหารชั้นเลิศของตระกูลเดชอุป แต่คนของตระกูลเดชอุปก็รับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
บัณฑิตายังชมเชยแม่ยายของลูกชาย เธอไม่คิดว่าส่วนผสมทั่วไปที่แม่ยายของลูกชายปรุงจะอร่อยมาก
“นฤ อร พวกเธอจะกลับด้วยกันไหม”
หลังจากออกจากบ้าน ก่อนที่จะขึ้นรถบัณฑิก็ถามขึ้น
คุณปู่เร็นก็หันศีรษะไปมองทั้งสองคน
กนกอรมองไปที่นฤเบศวร์ เธอตามใจเขา ถ้าเขาต้องการกลับไป เธอก็จะกลับไปกับเขา
เธอกลายเป็นคุณหญิงของตระกูลเดชอุปอีกครั้ง ครั้งนี้เธอเดินเข้ามาด้วยความเต็มใจ ซึ่งอารมณ์ของเธอแตกต่างจากครั้งที่แล้ว เธอต้องเผชิญกับทุกสิ่ง
นฤเบศวร์ยิ้มและพูดว่า: “แม่ครับ คืนนี้เราจะไม่กลับคฤหาสน์ครับ ผมจะพาอรไปที่Finnix Villa ของผม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านของอร ซึ่งสะดวกที่เธอจะไปทำงาน”
บัณฑิตายิ้ม “ก็ดี”
พวกเขาต่างเคยผ่านมาแล้ว นฤเบศวร์ต้องการใช้ชีวิตสองต่อสองกับภรรยาใหม่ของเขาในคืนนี้ ทุกคนเข้าใจดี
คุณปู่เร็นกล่าวว่า: “ไม่เป็นไรที่จะอยู่ที่นั่น แค่กลับไปบ้านและทานอาหารเย็นกับคุณปู่ในวันหยุดสุดสัปดาห์ก็พอ”
เขาพูดกับกนกอรอย่างใจดีว่า: “อร หลานสามารถใช้รถคันใหม่ที่นฤซื้อให้หลานได้ หลานเป็นสามีภรรยากันแล้ว จึงไม่มีการแบ่งแยกระหว่างสามีภรรยากัน นอกจากนี้ถ้ามีรถหลานก็ไปทำงานสะดวก”
ไม่ได้พูดถึงเรื่องการห้ามไปทำงานหลังแต่งงาน
ด้วยนิสัยของบัณฑิตา เธอไม่ชอบให้ลูกสะใภ้ของเธอเผยหน้าต่อสาธารณะชนหลังแต่งงาน เพราะตระกูลเดชอุปของพวกเขาเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยของเมืองแอคเซสซ์ ดังนั้นคุณหญิงของตระกูลเดชอุปจึงไม่จำเป็นต้องทำงาน
แต่ชายชราพูดเช่นนั้นแล้ว ก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องการไม่ให้ทำงานหลังแต่งงาน
ไม่ต้องพูดถึงนฤเบศวร์ ในที่สุดเขาก็ได้โอบกอดคนรัก ซึ่งไม่ต้องพูดถึงว่ากนกอรจะทำธุรกิจ ถึงเธอจะซนจนไปรื้อกระเบื้องหลังคา เขาก็จะช่วยจับบันได จะยอมให้เธอทำในสิ่งเธอไม่ชอบได้ไง
เว้นแต่กนกอรจะไปโฮสต์คลับ เขาถึงจะหยุดเธอ
เขามีรูปร่างที่ดีกว่าและหน้าตาดีกว่า ดังนั้นภรรยาของเขาชื่นชมเขาคนเดียวก็พอ
กนกอร: ……
