รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 553 สมกับที่เป็นย่าหลานสายเลือดเดียวกันจริงๆ ！
คนทั้งกลุ่มเดินไปด้วยพูดคุยหัวเราะกันไปด้วย
เทวิกามีคนกอดทั้งด้านซ้ายและด้านขวา โดยด้านซ้ายคือกนกอร ด้านขวาคืออกัญณิศา
ส่วนนฤเบศวร์กับยศพัฒน์เดินเคืองไหล่เข้าไปข้างใน มองดูสามงามข้างหน้าทั้งสามคนที่เดินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย เขาจึงถามยศพัฒน์เสียงเบาออกมาว่า： “คุ้นชินหรือยัง？”
“เหมือนกับอยู่บ้านตัวเองเลย”
นฤเบศวร์หัวเราะเสียงต่ำออกมา “หลอกผีเหรอ คุณอยู่ที่นี่เหมือนลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้าน บอกว่าคุ้นชินแล้วผียังไม่เชื่อเลย”
“คุณเป็นผีแล้วเหรอ？”
นฤเบศวร์： “……”
“ภรรยาผมอยู่ที่ไหนผมก็อยู่ที่นั่น ขอแค่มีภรรยาอยู่เคียงข้างผม ที่ไหนก็เป็นบ้านผมได้ และพึงพอใจกับสิ่งที่มีอยู่”
นฤเบศวร์ถูกยศพัฒน์สวนกลับจนพูดอะไรไม่ออก
ผ่านไปสักพัก เขาพูดขึ้นว่า： “มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ตลอดเวลานะ”
เงียบไปสักพัก เขาพูดขึ้นอีกว่า： “ผมไม่ได้อยากช่วยคุณ แต่อยากช่วยตัวเองต่างหาก พวกคุณมีอุปสรรค ภรรยาผมก็จะคอยเป็นห่วงไปด้วย เธอไม่มีความสุข ผมก็จะไม่มีความสุขไปด้วย ดังนั้น ที่ผมช่วยพวกคุณก็เพื่อต้องการช่วยตัวเอง คุณไม่ต้องซาบซึ้งใจผม”
“มีคนรับใช้ให้ใช้ฟรีๆ ใครจะไม่เอาหล่ะ？”
ใบหน้าของนฤเบศวร์เต็มไปด้วยเส้นดำ
เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า รู้สึกว่าพระเจ้าได้เปลี่ยนใบหน้าไปแล้ว
เมื่อก่อนเขาคิดทุกวิถีทางเพื่อทำให้ยศพัฒน์โกรธ แต่ตอนนี้กลายเป็นยศพัฒน์ที่ยั่วโมโหเขา
เขาหวังดีแท้ๆ
เมื่อคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง ทันใดนั้นนฤเบศวร์เข้าใจได้ทันทีว่าเมื่อก่อนยศพัฒน์ไม่ชอบเขามากแค่ไหน สรุปง่ายๆ ก็คือตอนนี้เขาเกลียดยศพัฒน์แค่ไหน เมื่อก่อนยศพัฒน์ก็คงเกลียดเขาแค่นั้น
“ภรรยาของคุณแย่งภรรยาของผมไปแล้ว”
“คุณไม่เห็นเหรอว่าภรรยาของผมก็ถูกภรรยาของคุณจับมือไว้แน่นเช่นเดียวกัน？ใครแย่งใครยังไม่รู้เลย”
นฤเบศวร์： “……ยศพัฒน์ ผมมาเยี่ยมเยียนพวกคุณตั้งไกล แต่คุณทำตัวแบบนี้กับผมเหรอ？”
พูดจบ มีมือข้างหนึ่งมากอดไหล่เขาไว้ คือมือของยศพัฒน์นั่นเอง
ยศพัฒน์พูดออกมาอย่างเพื่อนสนิทว่า： “ผมทำตัวแบบนี้กับคุณ คุณคุ้นชินหรือยัง？นฤเบศวร์”
นฤเบศวร์ดึงมือเขาออกโดยอัตโนมัติ แถมดึงออกให้เว้นระยะห่างค่อนข้างไกล เขาไม่คุ้นเคยกับการเป็นเพื่อนสนิทกับยศพัฒน์
“ดังนั้น ผมทำตัวยังไงกับคุณ ก็เป็นสิ่งที่คุณต้องการทั้งนั้น”
นฤเบศวร์พูดอะไรไม่ออก
ถึงแม้เขากับยศพัฒน์จะไม่เป็นศัตรูกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่สามารถกลายเป็นเพื่อนสนิทได้ ที่ทั้งสองยอมอดทนกับการกระทำที่เกินไปของแต่ละฝ่าย ล้วนเป็นเพราะคนรักของพวกเขาเองทั้งนั้น
พฤติกรรมของผู้ชายทั้งสองคน เทวิกาไม่รู้
เธอต้อนรับเพื่อน ๆ ของเธอเข้าสู่คฤหาสน์ แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวของคฤหาสน์ระหว่างทาง สุดท้ายถึงเข้าไปในห้องรับแขกของบ้าน
เนื่องจากเป็นวันเสาร์ นอกจากชลที่ออกไปค้างคืนข้างนอก ไม่กลับบ้านแล้ว คนอื่นๆ อยู่คฤหาสน์ใหญ่กันหมด
คนที่มาถึงแม้จะเป็นเพื่อนของเทวิกา แต่ก็เป็นคนที่มีฐานะตำแหน่งสูงในเมืองแอคเซสซ์กันหมด ถึงแม้ผู้ใหญ่จะไม่ได้ออกไปต้อนรับข้างนอก แต่ก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหมด แสดงให้เห็นว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับแขกที่มาจากเมืองแอคเซสซ์มาก
“คุณลุงไซม่อน คุณป้าญาณิน”
เมื่อเห็นไซม่อนและภรรยา กนกอรกับณิศาทักทายออกมาพร้อมกัน
ไซ่ม่อนพยักหน้าเล็กน้อย
ส่วนญาณินใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดึงตัวของกนกอรกับณิศาให้เข้ามาหา ยิ้มและมองสำรวจทั้งสองคน “ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน พวกเธอสวยคนสวยขึ้นเยอะเลย”
ณิศายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ใบหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย ทำให้คนที่มองเห็นรู้ได้เลยว่าเธอเป็นคนอ่อนโยนเหมือนดอกไม้ในเรือนกระจกที่ออกมาเจอแขกข้างนอกน้อยมาก
เธอเป็นคนสวยที่สุดในนั้นอยู่แล้ว และเธอก็เป็นจุดสนใจของทุกคนในห้องตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเข้ามา คุณหญิงย่าเห็นท่าทางที่เขินอายและอ่อนโยนของเธอแล้ว ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที และเธอไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
เทวิกาแนะนำเพื่อนสนิทให้ทุกคนรู้จักอีกครั้ง เมื่อพูดคุยทักทายกันตามมารยาทเสร็จ ต่างพากันนั่งลง
คุณหญิงย่าถามสถานการณ์ของณิศาออกมาตามอารมณ์ ณิศาก็ตอบกลับด้วยความอ่อนโยน จากนั้นคุณหญิงย่าสังเกตเห็นณิศาไม่กล้าพูดกับหลานชายคนโตเลยแม้แต่คำเดียว สาวงามขนาดนี้ แม้แต่ไอ้เฒ่าข้างกายเธอยังมองซ้ำไปหลายครั้ง มีแต่ประยสย์ที่ทำเหมือนมองไม่เห็น
คุณหญิงย่ามีความได้ในใจทันที แต่ไม่ได้แสดงอะไรออกม
เมื่อรอณิศาและพวกเที่ยวเล่นที่เมืองซูเพร่าสองวันเสร็จ หลังจากกลับไปเมืองแอคเซสซ์แล้ว คุณหญิงย่าได้ให้คนไปตรวจสอบประวัติของตระกูลนนท์สัจทัศน์สองพี่น้องอย่างละเอียด จากนั้นเลือกวันที่อากาศดีมากในตอนเช้า ชวนเทวิกาไปเดินเล่นที่สวนของคฤหาสน์เป็นเพื่อนเธอ
นับตั้งแต่เทวิกากลับมาเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหญิงย่าเธอทำตัวเป็นเด็กดีมาโดยตลอด คุณหญิงย่าให้เธออยู่เป็นเพื่อน เธอก็ยินดีและดีใจเป็นอย่างยิ่ง
ซึ่งทำให้บ้านรองและบ้านสามเกิดความอิจฉาขึ้นมา
“วิกา”
คุณหญิงย่าเดินไปได้สักพัก จู่ๆ ก็เอ่ยปากขึ้นมาอย่างอ่อนโยน ถามเทวิกาออกมาว่า： “เพื่อนของเธอกัญณิศาคนนั้น เธอคิดว่าเขาเป็นคนยังไงเหรอ？”
ดวงตาสวยงามของเทวิกาเป็นประกายขึ้นมาทันที คุณหญิงย่าต้องการทำอะไรเหรอ？
อาการสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เธอตอบออกมาด้วยรอยยิ้มว่า： “ณิศาเหรอ เธอเป็นคนที่อ่อนโยนมากคนหนึ่ง สามารถเข้าใจความหายของคำว่าอ่อนโยนเหมือนน้ำได้จากตัวเธอ พี่กิติยารักน้องสาวของเธอมาก และปกป้องณิศาได้ดีมาก อยู่เมืองแอคเซสซ์ณิศาไม่ค่อยปรากฏตัวออกมาให้เห็นเท่าไหร่”
“เธอเป็นคนที่สวยที่สุดเท่าที่หนูเคยเจอมา ทุกคนที่เคยเจอเธอ ก็อยากปกป้องเธอไว้ในอ้อมแขนโดยไม่ปริยาย แต่ว่า นิสัยแบบนี้ของเธอก็มีจุดที่ไม่ดีเหมือนกัน ถึงแม้พี่กิติยาจะปกป้องเธอได้ดีมากก็ตาม แต่ปกป้องเธอไปตลอดชีวิตไม่ได้ ถ้าหากเธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดี ก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าได้แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ดี ถูกครอบครัวของสามีรังแกก็ไม่รู้จักต่อต้านเลย”
“ผู้หญิงแบบเธอ ควรหาผู้ชายที่แข็งแกร่ง ถึงจะปกป้องเธอได้ อีกอย่างความอ่อนโยนถึงจะเอาความแข็งแกร่งอยู่ เธออ่อนโยนผู้ชายแข็งแกร่ง ต่างฝ่ายต่างเพิ่มเติมให้กันและกันพอดี” คุณหญิงย่าพอใจในตัวของกัญณิศามาก
เทวิการู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา คุณหญิงย่าอยากให้ณิศาแต่งงานเข้าตระกูลสาระทาเหรอ？
เธอกับณิศาเป็นเพื่อนสนิทกัน คุณหญิงย่าคงไม่ใช่อยากให้ณิศาแต่งงานกับพี่ชายแท้ๆ ของเธอหรอกนะ？ไม่งั้นก็คือเจนสันของบ้านสาม
เจนสันอายุน้อยกว่าเธอหกเดือน ถ้าจะแต่งงานก็ถือว่าเร็วไปหน่อย แต่ก็เป็นอายุที่สามารถแต่งงานได้แล้ว
“วิกา เธอคิดว่า ถ้าให้ณิศาเป็นพี่สะใภ้เธอจะดีไหม？”
คุณหญิงย่าพูดเป้าหมายของตัวเองออกมา ทำให้เทวิการู้สึกประหลาดใจ เธอคิดว่าคุณหญิงย่าอยากจับคู่กัญณิศาให้เจนสันเสียอีก
ถ้าเป็นแบบนั้นหล่ะก็ เธอต้องขัดขวางให้ถึงที่สุด
ณิศาคือพี่สะใภ้ที่เธอเลือกไว้ ถึงแม้สุดท้ายจะไม่สำเร็จ เธอก็ไม่มีทางให้ณิศาแต่งงานเป็นสะใภ้ของตระกูลสาราะทาให้พวกเขารังแกหรอก
“คุณย่า ความหมายของคุณย่าคือให้ณิศาแต่งงานกับพี่ชายของหนูเหรอ？”
เทวิการหยุดเดิน แสดงท่าทีตกใจออกมา แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ เพราะเธอก็กำลังจับคู่ให้พี่ชายเธอกับณิศาอยู่เหมือนกัน
แม่ของเธอก็อยากให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเหมือนกัน
คิดไม่ถึงว่าคุณหญิงย่าก็ชอบณิศาเหมือนกัน
สมกับที่เป็นย่าหลานสายเลือดเดียวกันจริงๆ เพราะมีความคิดเหมือนกัน
“ณิศาเด็กคนนี้ดีจริงๆ ย่าชอบเธอมาก พี่ชายเธอเป็นหลานคนโตของยาย เขาอายุใกล้จะยี่สิบห้าปีแล้ว แม้แต่แฟนก็ยังไม่มีสักคนเลย ย่าเป็นห่วงเรื่องแต่งงานของเขา ที่เมืองซูเพร่าของเรามีหญิงสาวที่ฐานะร่ำรวยมากมายก็จริง แต่เมื่อเทียบกับณิศาแล้ว ย่ารู้สึกว่าพวกเธอไม่เหมาะสมกับพี่ชายเธอ”
นิสัยกัญณิศาอ่อนโยนเชื่อฟัง ถึงแม้จะเป็นเพื่อนสนิทของเทวิกา แต่เทวิกาได้แต่งงานไปแล้ว ไม่ว่าช้าหรือเร็วเธอก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตที่ตระกูลอริยชัยกุล เทวิกาไม่สามารถคุ้มครองกัญณิศาได้นานมาก มีหลานสะใภ้แบบนี้ จะได้จัดการได้ง่าย
นิสัยของประยสย์ คุณหญิงย่ารู้ดี เธอกล้าพูดเลย ว่าประยสย์ไม่ชอบผู้หญิงอย่างกัญณิศาแน่นอน
สิ่งที่เธอต้องการคือหลานสะใภ้ที่จัดการง่ายและควบคุมได้ง่าย ไม่สนหรอกว่าหลานชายจะชอบหรือไม่ชอบ
